Τι είναι τελικά η θεωρία του ασφαλούς δεσμού;

Συγχαρητήρια, είστε νέοι γονείς! Έχετε αποφασίσει πώς θα μεγαλώσετε το παιδί σας;

Το πιθανότερο είναι, πριν το μωρό σας να έχει γεννηθεί καν, πως όλοι γύρω σας έχουν ήδη σχηματίσει μια ισχυρή άποψη για το πιο στυλ ανατροφής είναι το καλύτερο. Αλλά, το ποιο στυλ γονεϊκότητας θα επιλέξετε εξαρτάται από τον τρόπο ζωής σας, την προσωπικότητά σας και την ιδιοσυγκρασία του μωρού σας.

Μία από τις πιο πολυσυζητημένες θεωρίες γονεϊκότητας σήμερα, είναι η θεωρία του ασφαλούς δεσμού (attachment parenting – θεωρία προσκόλλησης). Το Kids in the House, πήρε μία συνέντευξη απ’ τον γνωστό αναπτυξιακό ψυχολόγο Dr. Gordon Neufeld για να μάθει περισσότερα για την προσκόλληση, τι είναι και πώς εξελίσσεται.

1ος χρόνος: η ανάγκη να είναι μαζί

Σύμφωνα με τη θεωρία του ασφαλούς δεσμού, ο δεσμός ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό στα έξι πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού. Η δύναμη αυτού του δεσμού καθορίζει τη δυναμική της σχέσης και παίζει μεγάλο ρόλο στο πόσο αποτελεσματικά οι γονείς επηρεάζουν τα παιδιά τους αργότερα στη ζωή.

«Το πρώτο στάδιο της προσκόλλησης είναι η αρχή ενός υπέροχου ξεδιπλώματος και μιας ανάπτυξης της ικανότητας σε μια σχέση», λέει ο Dr. Neufeld.

Κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους, το θεμέλιο του δεσμού γονέα-παιδιού, ρυθμίζεται μέσα από το σωματικό δεσμό. Ένα μωρό συνδέεται μέσω της σωματικής επαφής, της όρασης και της οσμής, με το να είναι κοντά στους γονείς του. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με το να «φοράτε» το μωρό σας, με την συγκοίμηση στο ίδιο κρεβάτι ή με το να μοιράζεστε το ίδιο δωμάτιο ή με το να περνάτε όσο περισσότερο χρόνο μπορείτε με σωματική επαφή.

2ος χρόνος: η ανάγκη να είναι σαν

Σύμφωνα με τον Dr. Neufeld «από το δεύτερο έτος της ζωής πρέπει να δημιουργείται ένας νέος τρόπος προσκόλλησης μέσα από τον οποίο το παιδί θέλει να είναι σαν τους γονείς του».

Με το να είναι κοντά στο παιδί τους και να επικοινωνούν μαζί του συνεχώς, οι γονείς μαθαίνουν να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του παιδιού τους. Μόλις το μωρό αισθανθεί ότι οι ανάγκες του γίνονται κατανοητές , θα αναπτύξει την εμπιστοσύνη και την επιθυμία να επικοινωνεί χρησιμοποιώντας τη γλώσσα των γονέων.

3ος χρόνος: η ανάγκη να ανήκει

Όταν οι γονείς ακούν και ανταποκρίνονται στις ανάγκες του παιδιού τους το παιδί θα μάθει να είναι επιμελές με τις ανάγκες των γονιών του.

«Μέχρι το τρίτο έτος, ένα παιδί απασχολείται με το να ανήκει κάπου και με την αφοσίωση και εκεί ξεκινάει το ένστικτο της συνεργασίας», εξηγεί ο Dr. Neufeld.

Παρότι δεν μπορείτε να ελέγξετε την ιδιοσυγκρασία του παιδιού σας, μπορείτε να ελέγξετε τον ασφαλή δεσμό γονέα-παιδιού. Ένα παιδί είναι περισσότερο συνδεδεμένο με τη μητέρα ή τον πατέρα του, εμπιστεύεται τους γονείς του και προσπαθεί να τους ευχαριστήσει. Αυτή είναι η ρίζα της συνεργασίας.

4ος χρόνος: η σημασία να μετράει

Όταν τα παιδιά αισθάνονται ασφαλή μέσα στην οικογένειά τους και έχουν την εμπιστοσύνη ότι οι γονείς είναι πάντα στη διάθεσή τους, αποκτούν την αυτοπεποίθηση να βγουν έξω και να εξερευνήσουν τον κόσμο.

Πολλοί κριτικοί της ασφαλούς προσκόλλησης πιστεύουν ότι αυτό δημιουργεί εξάρτηση, αλλά ο στόχος είναι στην πραγματικότητα το αντίθετο:

“Υπάρχει αυτή η ιδέα στην κοινωνία μας, ότι τα παιδιά μπορεί να είναι υπερβολικά προσκολλημένα. Είναι μία απαίσια ιδέα. Η σύντομη απάντηση είναι: σε καμία περίπτωση”, λέει ο Dr. Neufeld. «Εάν ένα παιδί είναι βαθιά συνδεδεμένο μέσα από την αίσθηση του ανήκειν, της πίστης και της συναισθηματικής οικειότητας, έχει πολλούς τρόπους να τα καταφέρνει όταν αποχωρίζεται τη φυσική παρουσία των γονιών του. Όσο πιο ουσιαστικά είναι προσκολλημένο ένα παιδί, τόσο περισσότερο μπορεί να διαχωριστεί από τη φυσική παρουσία των γονιών του».

5ος χρόνος: η ανάγκη για συναισθηματική οικειότητα

«Αν όλα ξεδιπλώνονται σωστά, το πέμπτο έτος είναι υπέροχο. Το μεταιχμιακό σύστημα, η αμυγδαλή του κέντρου διοίκησης, ο συναισθηματικός εγκέφαλος διώχνει τις παύσεις και το παιδί δίνει την καρδιά του σε όποιον είναι συνδεδεμένο μαζί του», λέει ο Dr. Neufeld.

Σ’ αυτό το σημείο πληρείτε η ικανότητα του παιδιού για συναισθηματική οικειότητα και είναι σε θέση να ανταποδώσει πλήρως την αγάπη που λαμβάνει από τους γονείς και τους φροντιστές του.

6ο έτος: η ανάγκη για ψυχολογική οικειότητα

Στην ηλικία των έξι, εάν ο δεσμός προσκόλλησης γονέα-παιδιού είναι ασφαλής, το παιδί θ’ ανοίξει τον εσωτερικό του κόσμο και θα θέλει να μοιραστεί τα πάντα με τους γονείς του. Όταν επιτευχθεί το επίπεδο της ψυχολογικής οικειότητας, το επίπεδο της εμπιστοσύνης θα παραμείνει στο παιδί καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Αυτό το επίπεδο θέτει το στάδιο για το υπόλοιπο της γονεϊκότητας.

Σύμφωνα με τον Dr. Neufeld, δεν μπορούμε να είμαστε γονείς παιδιών των οποίων δεν έχουμε κατακτήσει τις καρδιές τους. Γι αυτό το λόγο είναι τόσο σημαντική η προσκόλληση.

Πηγή: Childit.gr