Νυχτερινή ενούρηση: OΛΑ όσα χρειάζεται να ξέρεις αν συμβαίνει στο παιδί σου

Η ενούρηση αποτελεί μια από τις συχνότερες διαταραχές της παιδικής ηλικίας που, αν και δεν θεωρείται από τις βαρύτερες, απασχολεί πολύ τα παιδιά ή τις οικογένειές τους και προβληματίζει τους γονείς, τον παιδίατρο και φυσικά το ίδιο το παιδί που νιώθει άβολα και αμήχανα.

Με τον όρο ενούρηση ονομάζουμε την ακούσια απώλεια ούρων. Οι λειτουργίες της κύστης βρίσκονται υπό τον έλεγχο του κεντρικού νευρικού συστήματος(γεφυρικό κέντρο ούρησης). Το νευρικό δίκτυο που νευρώνει την κύστη ωριμάζει σταδιακά.

Τα βρέφη μικρότερης ηλικίας από 1 έτους δεν έχουν εθελούσια ούρηση, καθώς αυτή λειτουργεί σαν αντανακλαστικό του νωτιαίου μυελού. Τα βρέφη ηλικίας 1-2 ετών αισθάνονται την πλήρωση της κύστης, ενώ ο έλεγχος της ούρησης αναπτύσεται στην ηλικία των 2-3 ετών. Στην ηλικία των 3-4 τα περισσότερα παιδιά ελέγχουν τα ούρα τους ημέρα και νύκτα, θεωρώντας ως φυσιολογική συχνότητα ούρησης σε παιδιά και ενήλικες τις 4-5 φορές/ημέρα ή κάθε 2-3 ώρες. Συνήθως, η εγκράτεια της ημέρας προηγείται της εγκράτειας της νύκτας, ενώ τα αγόρια ελέγχουν τα ούρα τους λίγο αργότερα από τα κορίτσια.

Νυκτερινή ενούρηση ονομάζεται η ακούσια απώλεια ούρων κατά την διάρκεια της νύκτας μετά την ηλικία των 5 ετών, τουλάχιστον 1 φορά την εβδομάδα.

Και διακρίνεται σε:

Α) πρωτοπαθής: αφορά παιδιά τα οποία δεν έλεγξαν ποτέ τα ούρα την νύκτα πέραν της ηλικίας που αναμένεται ο έλεγχος της κύστης (>4 ετών) και αφορά το 80% των περιπτώσεων)

Β)Δευτεροπαθής: αιφνίδια ή σταδιακή έναρξη ακράτειας τη νύκτα σε παιδιά τα οποία είχαν προηγούμενα ελέγξει τα ούρα για περίοδο 6 μηνών. Τα ενουρητικά παιδιά έχουν μικρή λειτουργική χωρητικότητα όχι όμως και ανατομική.

Παράγοντες κινδύνου είναι το οικογενειακό ιστορικό, ο βαθύς ύπνος, οι διαταραχές του ΚΝΣ, ο διαταραγμένος κιρκάδιος ρυθμός απελευθέρωσης ΑDH (τα 2/3 των παιδιών), ουρολοιμώξεις, ADHD, απόφραξη ανωτέρων αναπνευστικών οδών (αυξημένη παραγωγή κολπικού νατριουρητικού πεπτιδίου που αυξάνει τον ουδό αφύπνισης), δυσκοιλιότητα.

Στα αίτια συμπεριλαμβάνονται: η υψηλή πρόσληψη υγρών προ του ύπνου, οι λοιμώξεις ουροποιητικού, η αδυναμία συμπύκνωσης των ούρων, το συναισθηματικό stress, η σεξουαλική κακοποίηση, η χρόνια δυσκοιλιότητα, το οικογενειακό ιστορικό ενούρησης και τέλος οι υπερβολικές απαιτήσεις των γονέων.

Η νυκτερινή ενούρηση έχει ποσοστό αυτόματης ίασης 14% σε παιδιά 5-9 ετών και 16% σε παιδιά 10-19 ετών ετησίως.

Για τη θεραπευτική παρέμβαση βασικές προϋποθέσεις είναι: το παιδί να είναι > 6 ετών, να υπάρχει σύμφωνη γνώμη γονέων και συνεργασία του παιδιού, η αγωγή που θα ακολουθηθεί να μην δυσκολεύει την ζωή του παιδιού.

Οι πλέον διαδεδομένες σήμερα είναι:

Α) η συσκευή αφύπνισης: Υπάρχουν δύο τύποι (ατομικό, συνδεόμενο με το κρεβάτι) με κύριες επιπλοκές τη φλεγμονή και το έγκαυμα. Το ποσοστό επιτυχίας είναι 65% ενώ επιτυχία θεωρείται η διακοπή της ενούρησης για 14 συνεχόμενα βράδια. Η θεραπεία συνεχίζεται για 16 εβδομάδες.

Β) η δεσμοπρεσσίνη: Είναι συνθετικό ανάλογο της ενδογενώς παραγομένης αργινίνης-αγγειοτασίνης (βαζοπρεσσίνη), έχει αντιδιουρητική δράση και πιθανόν χαλαρωτική δράση στην ουροδόχο κύστη ενώ βελτιώνει τον μηχανισμό αφύπνισης. Κυκλοφορει Tabl 200-400μg και χορηγείται το βράδυ. Επιβάλλεται μείωση των προσλαμβανομένων υγρών λόγω του κινδύνου υπονατριαιμικής υπερβολαιμίας.

Εάν δεν υπάρχει ανταπόκριση τις 2 πρώτες εβδομάδες διακόπτεται ενώ επί ανταπόκρισης συνεχίζεται για 24 εβδομάδες. Το ποσοστό επιτυχίας είναι 70 του%.

Σε επίμονες περιπτώσεις ενούρησης συνιστάται ο συνδυασμός συσκευής αφύπνισης και δεσμοπρεσσίνης.

Άλλες θεραπευτικές παρεμβάσεις είναι:

Η Ημερολογιακή κάρτα με επιβράβευση (επιτυχία 10%), η εκπαίδευση της κύστης με τακτική ούρηση ,ενώ επί υποκείμενης νόσου γίνεται αντιμετώπιση αυτής.

Πηγή: infokids.gr