Γιατί αξίζει το παιδί μου να νοιάζεται για την Τέχνη

Χρειάζεται κανείς αφορμή να μιλήσει για την αξία της Τέχνης, την επίδραση που έχει στα παιδιά μας και στην αγάπη που αξίζει να σταλάξουμε στην καρδούλα τους για τα μουσεία;

Χμμμ, ίσως ναι. Παίρνω, λοιπόν, την αφορμή από την 18η Μαΐου, την Παγκόσμια Ημέρα Μουσείων, για να σας μιλήσω για την Τέχνη και την θετική της επίδραση στα παιδιά:

Πηγαίνουμε με την Ιωάννα-Αγάπη πολύ τακτικά στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης όπου παρακολουθεί τα εκπαιδευτικά προγράμματα για παιδιά, και πολλοί από εσάς με ρωτάτε: "Τι κάνετε εκεί; Είναι ωραία; Αξίζει;".

Αξίζει να φέρνεις ένα παιδί σε επαφή με την Τέχνη;  

Illustration by Jan Buchczik for Artsy 

Κάποιοι γονείς μπορεί να ακούτε "μουσείο" και να βγάζετε φλύκταινες.

Μπορεί ως παιδιά κανείς να μην σας είπε πόσο ωραία ζωγραφίζατε. Γιατί σίγουρα ζωγραφίζατε ωραία.

Κανένας να μην σας έδειξε έναν πίνακα και να σας είπε "Κοίτα, πόσο ωραία χρώματα!".

Κανείς να μην σας πήγε μια βόλτα στην Αθήνα και να έκανε το κεφαλάκι σας να γυρίσει προς τα πάνω για να δείτε ένα κτίριο εξαιρετικής αρχιτεκτονικής.

Κανείς να μην σας έκανε να σταθείτε ένα λεπτό για να απολαύσετε μια θεϊκή μελωδία. 

Κανείς να μην σας άνοιξε την πόρτα σε μια πινακοθήκη, μια γκαλερί, ένα βιβλιοπωλείο.
 
Και είστε δικαιολογημένοι. Όχι ότι και εγώ, παιδί πολύτεκνης οικογένειας, μεγάλωσα έτσι.
 
Ως κόρη παπά, οι πίνακες που είχαμε ήταν κυρίως... εικόνες αγίων (πόσο ενδιαφέρουσα τέχνη η αγιογραφία, αλήθεια), οι μελωδίες ήταν όντως θεϊκές (ΠαΒουΓαΔιΚεΖωΝη, βυζαντινή μουσική) και από βιβλία, ουυυ, είχαμε πολλά! 
 
Όταν βρέθηκα στον κόσμο της δημοσιογραφίας, μού άνοιξαν διάπλατα πολλές πόρτες σε χώρους Τέχνης. Διψούσα και εγώ να τις περάσω. Αυτό είναι αλήθεια. (Και σε γκαλερί πήγαινα και σε μπουζούκια, όλα χρειάζονται!) 

 
Αν εσείς δεν τα έχετε καταφέρει μέχρι τώρα, είναι οκ. 

Σκεφτείτε όμως ότι τα παιδιά είναι πιο ανοιχτά στην Τέχνη από εμάς.

Πάρτε τα από το χέρι και φέρτε τα σε επαφή με ανθρώπους που θα τους μάθουν πώς να νοιάζονται για την Τέχνη.
Κάτι θα κερδίσετε κάτι και εσείς, πιθανόν. Σίγουρα πολλές κατασκευές και πίνακες από τα μικρά χεράκια τους! 
 
Όσο για εκείνα, τι έχουν να κερδίσουν;    
 
Διαβάζω σε ένα άρθρο με τίτλο "Πώς να διδάξεις στα παιδιά να νοιάζονται για την Τέχνη", τις έρευνες που μιλάνε για τον θετικό αντίκτυπο στα μικρά παιδιά, από βρέφη μέχρι 8χρονα.
 
Ότι έχουν βρεθεί συσχετισμοί μεταξύ των Τεχνών –της μουσικής, του θεάτρου, της λογοτεχνίας- και των κοινωνικών και συναισθηματικών δεξιοτήτων των παιδιών, όπως το να βοηθούν, να νοιάζονται και να μοιράζονται δραστηριότητες.
 
Ότι η Τέχνη πρέπει να είναι οικεία και όχι κάτι μακρινό και απομονωμένο. Να συνδέεται με την αληθινή ζωή, την καθημερινότητα και να δημιουργεί ένα επίπεδο αισθητικής.
 
Μια ματιά με την οποία τα παιδιά βλέπουν τον κόσμο.
 
Ναι, η Τέχνη δεν βοηθά μόνο τα παιδιά να καταλαβαίνουν τους πίνακες, τα γλυπτά, τα installations αλλά και τον κόσμο γύρω τους.
 
Και αυτή είναι η απάντησή μου σε όσους με ρωτάτε γιατί πηγαίνουμε στο Κυκλαδικό:
 
Για να δει το παιδί μου καλύτερα τον κόσμο γύρω του.
 
Και, ναι, αξίζει.  

τα φιλιά μας,

Αλεξάνδρα - Ιωάννα-Αγάπη

*Για περισσότερα θέματα, μπες στο LikeMother, LikeDaughter και βρες μας στο Facebook!