Αργύρης Πανταζάρας

Είναι ο κήρυκας στον «Αγαμέμνονα» του Αισχύλου, στην αρχαία Επίδαυρο (αρχικά) και σε περιοδεία ανά την Ελλάδα (μετά). Μιλάει στη Μαρία Πανάγου και το allyou.gr για το πού θα έφτανε για την επιτυχία, το Athens Pride, αλλά και τη νέα του αγάπη, μια μηχανή enduro…

Το πρώτο έργο της τριλογίας της «Ορέστειας» του Αισχύλου αφηγείται την επιστροφή του βασιλιά Αγαμέμνονα στο Άργος, μετά το τέλος του Τρωικού Πολέμου. Ο Αγαμέμνων μπαίνει θριαμβευτικά στην πόλη και το παλάτι, φέρνοντας μαζί του ως αιχμάλωτη την τρωαδίτισσα πριγκίπισσα, ιέρεια του Απόλλωνα, μάντισσα Κασσάνδρα.

Η Κλυταιμνήστρα υποδέχεται τον σύζυγό της με στόμφο και τιμή, ωστόσο πολύ γρήγορα αποκαλύπτεται πως η ενθουσιώδης της υποδοχή υποκρύπτει ένα οργανωμένο σχέδιο εκδίκησης για το φόνο της κόρης τους, Ιφιγένειας, που ο Αγαμέμνονας θυσίασε στην Αυλίδα, για να ξεκινήσουν τα πλοία της εκστρατείας δέκα χρόνια πριν. Το κόκκινο χαλί που στρώνει για να τον δεχτεί οδηγεί σ’ ένα λουτρό αίματος όπου, με τη συνέργεια του εραστή της Αίγισθου, θα πνιγούν και ο ίδιος και η ερωμένη του.

Ο Αργύρης Πανταζάρας θα ενσαρκώσει τον ρόλο του κήρυκα.
«Είναι ένας υπέροχος ρόλος, πρωτόγνωρος για μένα. Είναι ο στρατιώτης του Αγαμέμνονα που επιστρέφει πρώτος στη πατρίδα του να αναγγείλει την νίκη του πολέμου. Φέρει το μήνυμα τιμής, δόξας και χαράς, όμως... κανένας δε χαίρεται. Επιστρέφει σε μια πατρίδα που δεν του είναι γνώριμη πια και κουβαλάει όλες της πληγές του πολέμου. Έχει δει τη φρίκη και τίποτε δε μπορεί να τον παρηγορήσει».

Ένα από τα μηνύματα που περνάει το έργο, όπως λέει και ο σκηνοθέτης, είναι ότι ευτυχισμένος είναι εκείνος που κατάφερε ν’απαλλαγεί απ’ τις ελπίδες και τις προσδοκίες του και έμαθε την υπομονή. Εσύ τι λες;
«Εγώ πάντως, δεν έχω απαλλαγεί από τις ελπίδες και τις προσδοκίες μου... δεν είμαι ακόμα έτοιμος να τις αποχωριστώ από τη ζωή μου. Ή μάλλον δεν ήρθε η ώρα ακόμα. Ανυπομονώ να απαλλαγώ από τις προσδοκίες που πολλές φορές σε κάνουν να χάνεις την επαφή με την πραγματικότητα. Η υπομονή είναι στοιχείο βαθιάς ωρίμανσης».

Δεν είναι η πρώτη σου δουλειά στην Επίδαυρο. Δε ξεχνάμε και το βραβείο Χορν -και όχι μόνο. Τόσο νέος με τόσες επιτυχίες… Μένει κάποιος προσγειωμένος με όλα αυτά;
«Η επιτυχία δεν είναι θέμα ηλικίας. Δουλεύω σκληρά από τότε που με θυμάμαι. Σκληρά όμως με γνώμονα τη ψυχική υγεία, τον σεβασμό και την ομαδικότητα. Το πόσο προσγειωμένος θα είναι κάποιος μπορείς να το κρίνεις από το ποιους έχει γύρω του, αυτοί τυφλώνουν ή ανοίγουν τα μάτια σου, αυτοί σε παραμυθιάζουν ή σε κρατάνε πάνω στη γη. Οι φίλοι, οι συνεργάτες, οι στενοί σου άνθρωποι. Φροντίζω να βρίσκομαι με ειλικρινείς ανθρώπους, γενναιόδωρους, ευαίσθητους με αναπτυγμένη ενσυναίσθηση. Αυτό είναι το μυστικό να παραμένει κανείς προσγειωμένος και στη ζωή και στη σκηνή. Και να ανυψώνεται όποτε τον καλεί το "καθήκον". Κάποιος μου είπε ότι με είδε στη σκηνή να "αιωρούμαι".... Θα σας πω ένα μυστικό: εγώ στη σκηνή προσγειώνομαι»....

Το βραβείο Χορν το είχες αφιερώσει τον Λευτέρη Βογιατζή και στην κοπέλα σου. Τώρα σε ποιον θα αφιέρωνες ένα βραβείο που θα έπαιρνες ή ακόμη καλύτερα, σε ποιον θα ήθελες εσύ να δώσεις ένα βραβείο και για ποιο λόγο;
«Το αφιέρωσα στον "έρωτα και την αγάπη". Συγκεκριμένα το αφιέρωσα σε έναν άνθρωπο που έζησε θυσίες μαζί μου, που με έκανε να νιώθω υπεύθυνος για το κόσμο, που μου έμαθε ότι πρέπει να έχεις έναν πολύ καλό λόγο για να είσαι στη σκηνή και όχι στην αγκαλιά του και μαζί με αυτόν το άνθρωπο συνδιαμορφώθηκε το ήθος και το πάθος μου. Ο δεύτερος άνθρωπος ήταν ο Λευτέρης, έφερε την δύναμη και την
αμφιβολία απέναντι στην κανονικότητα και στις συνήθειες που υποκύπτουμε ως άνθρωποι. Με ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο ή ένα νεύμα, μπορούσε να διαλύσει αλλά και να χτίσει έναν ολόκληρο κόσμο. Μια αφιέρωση γίνεται για να υπενθυμίσεις τους συνυπεύθυνους της επιτυχίας. Έχω μάθει να μοιράζομαι την επιτυχία και δε ξεχνώ ποιους με έχουν βοηθήσει να είμαι αυτό που είμαι. Δεν είμαι υπέρ των βραβείων... Για μένα μια αγκαλιά, μια χειραψία, ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ ή ένα βλέμμα εμπιστοσύνης, είναι το μεγαλύτερο βραβείο που μπορώ να δώσω ή να μου δώσουν».

Επιλέγεις να συμμετάσχεις σε «βαριά», κλασσικά έργα. Θεωρείς ότι το πιο ελαφρύ, το εμπορικό ή ακόμη και η κωμωδία δεν σου πάνε ή δεν έτυχε;
«Επιλέγω και με επιλέγουν θα έλεγα. Εγώ είμαι ίσως ένας "αποτυχημένος κωμικός", κάνω τα "πάνω κάτω" για να γελάσουμε και όλοι με παίρνουν στα σοβαρά! Γι’ αυτό μου ταιριάζει το δράμα. Έχω κάνει ιλαροτραγωδία τον «Ρήσο» του Ευριπίδη με την Κατερίνα Ευαγγελάτου με μεγάλη επιτυχία. Όλοι οι ρόλοι που έχω κάνει είχαν κωμικά στοιχεία, είτε υπόγεια, είτε φανερά. Απλώς στο θέατρο εστιάζουμε πάντα στην τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης είτε μέσω της τραγωδίας είτε μέσω της κωμωδίας».

Θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό;
«Ναι, θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό και στα επαγγελματικά και στη ζωή μου γενικότερα, αν και πιστεύω πως την τύχη την προκαλούμε εμείς οι ίδιοι, δεν μπορούμε να υπολογίζουμε μόνο στον παράγοντα τύχη, οι επιτυχίες στη δουλειά και γενικότερα στη ζωή είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και σωστών επιλογών»...

Ποιο είναι το ωραιότερο πράγμα που σου έχει συμβεί μέχρι στιγμής;
«Δεν έχω παράπονο, μου έχουν συμβεί πολλά και ωραία πράγματα μέχρι στιγμής. Το ωραιότερο, το περιμένω».

Ποιο είναι το πιο δυσάρεστο;
«Το πιο δυσάρεστο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε κάποιον, είναι να χάσει από τη ζωή έναν αγαπημένο του άνθρωπο... και μου έχει συμβεί».

Μέχρι πού θα έφτανες για την επιτυχία;
«Είναι η ερώτηση που δεν έχω κάνει ποτέ στον εαυτό μου και που δεν νομίζω πως θα την κάνω ποτέ. Η επιτυχία δεν είναι αυτοσκοπός, είναι αποτέλεσμα της δουλειάς, των ικανοτήτων και των ανθρώπων που συνεργάζομαι. Όταν ξεκινώ μια καινούργια δουλειά, υπάρχει ένα πλάνο το οποίο μέρα με τη μέρα κτίζεται, συμπληρώνεται, δουλεύεται ξεπερνώντας πολλές φορές τα όρια σου, τις αντοχές σου, αλλά πάντα με στόχο το αποτέλεσμα που σε δικαιώνει».

Στην τηλεόραση θα έπαιζες; Έχεις δεχτεί ποτέ πρόταση για τηλεοπτικό ρόλο;
«Θα έπαιζα αν είχε ενδιαφέρον η παραγωγή, και καλή πένα ο σεναριογράφος. Έχω δεχτεί προτάσεις αλλά τυχαίνουν να γίνονται λίγο αργά σε σχέση με τον προγραμματισμό μου».

Παρακολουθείς τηλεόραση;
«Ίσως δε βλέπω τα τελευταία 10 χρόνια που παίζει τις επαναλήψεις των τελευταίων 40 χρόνων. Δε θα μιλήσω για το υπόλοιπο περιεχόμενο της τηλεόρασης, αρνούμαι. Δε κρύβομαι πάντως. Είμαι παιδί που μεγάλωσε με τους "Μεν και οι Δεν", με "Της Ελλάδος τα παιδιά", "Τα Εγκλήματα" και το "Είσαι το ταίρι μου"».

Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;
«Κάνω γυμναστική, αθλούμαι και τελευταία, έβαλα και τη μηχανή enduro στη ζωή μου. Παράλληλα κάνω σκίτσα, χαζεύω την αρχιτεκτονική και τα έργα τέχνης. Περνάω ώρες κουβεντιάζοντας με φίλους τα πιο σημαντικά ζητήματα στις πιο αστείες περιστάσεις».

Προ ημερών έγινε το Athens Pride το οποίο πολυσυζητήθηκε γιατί εμφανίστηκαν μεταξύ άλλων άνθρωποι που με την εμφάνιση και τη συμπεριφορά τους προκάλεσαν. Πώς το σχολιάζεις όλο αυτό; Θα έπαιρνες μέρος σε μια τέτοια εκδήλωση;
«Σε ότι με εκφράζει και εκφράζει τη φωνή της ισότητας και της δικαιοσύνης για μια καλύτερη κοινωνία θα λάμβανα μέρος! Όταν η κοινωνία θα μπορεί να θεωρεί αυτονόητα τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων, οι άνθρωποι δε θα στρέφονται εναντίον της. Όταν θα είμαστε "Περήφανοι" οι ίδιοι και κατ' επέκταση με τον συνάνθρωπο μας, σας εγγυώμαι ότι, δε θα χρειάζεται να προκαλεί κανένας κανέναν, η αποδοχή θα φέρει ομόνοια».

Η επόμενη σεζόν έχει πάντα αγωνία για σας τους ηθοποιούς. Εσύ αγωνιάς; Αν δε δουλέψεις μια χρονιά, μπορείς να ζήσεις;
«Το θέατρο είναι το μεροκάματο του ηθοποιού. Πολλές φορές όμως είναι η μεγαλύτερη θυσία και ρίσκο, αφού υπάρχει περίπτωση να μη βγάλεις τίποτα και ταυτόχρονα να μη μπορείς να έχεις ούτε και δεύτερη δουλειά. Ο ηθοποιός δεν έχει μόνιμη βάση, ούτε μόνιμο ρόλο. “Σήμερα είσαι αύριο δεν είσαι”, σήμερα έχεις μισθό αύριο δεν έχεις. Έχω τη τύχη να μπορώ να ζήσω από το θέατρο, κάνοντας μια δουλειά που αγαπώ. Διεκδικώ την αμοιβή, την ανταμοιβή, την αποζημίωση, τα πνευματικά δικαιώματα μου, όπως θέλετε πείτε το. Δεν είμαι παραδόπιστος, αλλά πάντα είναι δίκαιο να αμείβεσαι ανάλογα με αυτό που προσφέρεις. Σε κάθε δουλειά δίνομαι ολοκληρωτικά και δουλεύω αποκλειστικά και στο μέγιστο για το καλύτερο αποτέλεσμα. Μπορώ να είμαι ολιγαρκής στη ζωή μου προκειμένου να κάνω πράγματα της επιλογής μου, δεν θέλω να παίξω 500 έργα στη ζωή μου θέλω πέντε και καλά».

Μετά από την καλοκαιρινή περιοδεία, ξέρεις τι θα κάνεις;
«Πρώτα από όλα θα πάρω το χρόνο μου. Θα κάνω μια ταινία, προετοιμάζομαι καιρό γι’ αυτήν την αποστολή. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από το θέατρο, είναι άλλη πίστα. Τα γυρίσματα είναι
μακριά, στα δάση, στα εργοτάξια. Το ταξίδι ξεκινάει και σίγουρα θα γυρίσω άλλος άνθρωπος. Με περιμένουν απροσδόκητες συναντήσεις».

Αν σου παρουσιαζόταν μια ευκαιρία να δουλέψεις και να ζήσεις στο εξωτερικό, θα έφευγες για πάντα;
«Θα πήγαινα, δε θα έφευγα για πάντα. Αγαπώ την Ελλάδα πολύ βαθιά μέσα μου».

Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα ήθελες οπωσδήποτε να ερμηνεύσεις κάποια στιγμή στη ζωή σου; Κάποιος ρόλο στοίχημα;
«Τον Joker».

Τι διάφορές θα έχει ο Αργύρης του σήμερα με τον Αργύρη 20 χρόνια μετά;
«Θα είναι πιο καλλιεργημένος και πιο υπομονετικός».

INFO
«Αγαμέμνων», του Αισχύλου
6 - 7 Ιουλίου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας
Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις
Σκηνικά - κουστούμια: Κέννυ ΜακΛέλλαν
Μουσική - Μουσική διδασκαλία: Χάρης Πεγιάζης
Κίνηση: Eddie Lame
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Βοηθός σκηνοθέτη: Συγκλητική Βλαχάκη
Παίζουν: Μαρία Πρωτόπαππα (Κλυταιμνήστρα), Γιάννης Στάνκογλου (Αγαμέμνων/Αίγισθος), Αργύρης Πανταζάρας (Κήρυκας), Ιώβη Φραγκάτου (Κασσάνδρα), Θοδωρής Κατσαφάδος (Φρουρός)
Χορός: Μάρκος Γέττος, Δημήτρης Γεωργιάδης, Τάσος Θεοφιλάτος, Πανάγος Ιωακείμ, Δημήτρης Καραβιώτης, Ηλίας Μενάγιερ, Δημήτρης Μηλιώτης, Αλέξανδρος Μούκανος, Αλέξανδρος Μπαλαμώτης, Βασίλης Παπαγεωργίου, Κλέαρχος Παπαγεωργίου, Γιώργος Παπανδρέου

Η παράσταση θα έχει αγγλικούς υπέρτιτλους

Θα βρεις την περιοδεία εδώ:

https://www.viva.gr/tickets/theater/periodeia/agamemnon-tou-aischylou/