Στη χαρά μαζί, στη ζημιά μαζί

Είμαι παιδί της θάλασσας και το φωνάζω! Νησιώτικη η καταγωγή μου, Σάμος το νησί μου, θαλασσινά τα γούστα μου, θαλασσινές κι οι αγάπες.

Στη θάλασσα αδειάζω και γεμίζω, ταξιδεύω κι επιστρέφω, βρίσκομαι και χάνομαι. Κι άλλα πολλά... Και τώρα που χειμωνιάζει, αμετανόητη και παλαβούτσικη της θάλασσας, πάω να τη χορτάσω. Έστω και με τα μάτια.

Χτες απογευματόβραδο, λοιπόν, που βρέθηκα στη Βουλιαγμένη για βόλτα και καφέ, πρώτη μου δουλειά ήταν να ξυποληθώ. Πόσες φορές θα μπορώ ακόμα να το κάνω αυτό, μέχρι το άλλο καλοκαίρι; Δεν έχασα, λοιπόν, την ευκαιρία να βουλιάξω τα πόδια μου βαθιά στην άμμο και μετά να μπω ως τα γόνατα να πάρω τη θαλασσινή δροσιά,να την βάλω στις χούφτες μου, αυτή τη θαλασσινή αρμύρα, και να τη γευτώ και τέλος να καθίσω κάτω, να περιμένω το ηλιοβασίλεμα. Το πιο ωραίο. 

Όταν το τελευταίο πορτοκαλί χάθηκε απ' τον ουρανό, σηκώθηκα.

"Τώρα μπορούμε να πάμε όπου θέλετε", είπα στους φίλους μου.

Τραγουδάω απ’ το πρωί, το «Μαζί», το τελευταίο (καλοκαιριάτικο) τραγούδι του αγαπημένου μου Νίκου Πορτοκάλογλου. Όχι, δεν μου «κόλλησε» . Το έχω αγαπήσει. «Στη χαρά μαζί, στη ζημιά μαζί, στα ρηχά μαζί, στ’ ανοιχτά μαζί». Τρυφερός, μελωδικός, αληθινός ο Πορτοκάλογλου είναι πολύ συχνά η μουσική μου παρέα. Αρέσει και στους φίλους μου, κι έτσι τραγουδαμε όλοι μαζί καθώς διασχίζουμε τη λεωφόρο. Περνάμε απέναντι και μόλις βλέπω  τη φωτεινή επιγραφή, φωνάζω:  "εδώωω"! "Aqua Marina" (Αγίου Παντελεήμονος 15). Φουλ στις αναμνήσεις! Όλη η Βουλιαγμένη  (η παλιά, η «οικογενειακή», η διάσημη) στις καρέκλες της, στις βεράντες της, στα γλυκά και τα παγωτά της.

Τα "αμαρτωλά" μου Σικάγο, τα εκλέρ και οι αμυγδάλου. Και το γέλιο της μαμάς μου, και το χαμογελαστό "πάμε τώρα", του μπαμπά μου και οι Κυριακές με το Ρενώ , το πρώτο μας αυτοκίνητο.

"Εδώ, και θα με δοξάσετε", είπα στην παρέα! Με κοίταξαν παραξενεμένοι και με μια μικρή καχυποψία, αλλά πείσθηκαν. Στην πρώτη γουλιά εσπρέσο και στην πρώτη κουταλιά της σοκολατίνας και του αρμενονβίλ, μου χαμογελούσαν γλυκά και... δοξαστικά.

Ναι, στη"σειρά" της είναι πολλά και όμορφα καινούργια καφέ, φαγάδικα, μπαρ, ζαχαροπλαστεία, αλλά σε μένα η  Aqua Marina, ασκεί μια αλλιώτικη γοητεία.

Στον γυρισμό, είχα στο μυαλό μου χίλια δυο. Έκανα νοερά, λίστες με ψώνια, βιβλία, τραγούδια, δουλειές και υποχρεώσεις.

Αποφάσισα, μόλις θα έμπαινα, σπίτι να πάρω μολύβι και χαρτί (ναι, ναι, πολύ καλά διάβασες!) και να τα βάλω όλα σε μια σειρά.

Αυτό και έκανα! Κι έτσι, 11 του Οκτώβρη σήμερα, είμαι μια προγραμματισμένη και πανέτοιμη, συνειδητοποιημένη και ευαισθητοποιημένη, για τουλάχιστον τις δυο-τρεις επόμενες… ημέρες!

Πρώτο στη λίστα μου το βιβλίο που θα αγοράσω γι' αυτό το μήνα. Επηρεασμένη (γιατί να το κρύψωμεν, άλλωστε...) από τη βράβευση του με Νόμπελ Λογοτεχνίας, ο Καζούο Ισιγκούρο  και το βιβλίο του “O θαμμένος γίγαντας» ( από τις  Εκδόσεις Ψυχογιός) θέλω να είναι η παρέα μου στα χουχουλιαστά διαβάσματα μου, αυτά τα βράδια.
 

Θα κατευθυνθώ προς το Public, στο Σύνταγμα, λοιπόν. Ξέρω πως θα παρασυρθώ, εκεί μέσα. Πάντα αυτό παθαίνω. Πάω για ένα βιβλίο και βγαίνω μe…τρία. Και με cd. Και με gadgets… και μπορεί να... τολμήσω κι άλλη αγορά, αλλά η οικονομική μου κατάσταση δεν επιτρέπει  σπατάλες και παρασπονδίες από το μηνιαίο Περιορισμένο το μπάτζετ!

Λίστα no 2 και η προσωπική μου φροντίδα και περιποίηση μαζί με την υγιεινή μου διατροφή, έχουν σειρά!

Λέω, μια που χειμώνας μπαίνει και όλα αλλάζουν να εξοπλιστώ με τα απολύτως απαραίτητα. Και όταν λέω "απαραίτητα" εννοώ κρεμούλες απαλές και μυρωδάτες , τόσο για το πρόσωπο, όσο και για το σώμα. «Sephora άνοιξε την αγκαλιά σου και περίμενε με»!

Θα συμπληρώσω τη λίστα μου με τα bio προϊόντα που αγαπώ για τα υγιεινά  πρωινά και βραδινά μου γεύματα, πηγαίνοντας στο πιο κοντινό μου μαγαζί με βιολογικά προιόντα και διαλέγοντας με προσοχή όλα τα αγαπημένα μου.

Μετά λέω να  προχωρήσω σε συγκρατημένες αλλά απαραίτητες αγορές πολύ προσωπικές.  Χμμμμ, αυτές, λέω να μην τις μοιραστώ μαζί σου.

Μαζί σου σίγουρα θα μοιραστώ τη βόλτα μου της επόμενης Τετάρτης.

Ως τότε, φιλιά!