Ο ανταγωνισμός βλάπτει (πολύ) σοβαρά την υγεία

Ένα πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα έβγαλε μία νέα επιστημονική έρευνα, στην οποία υπήρχε και ελληνική συμμετοχή, και η οποία δείχνει ότι το τίμημα της δόξας σε ένα πολύ ανταγωνιστικό περιβάλλον μπορεί να είναι ακόμα και ο πρόωρος θάνατος. 

Καθηγητές από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας μαζί με έναν Έλληνα ερευνητή του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής της Σχολής Οικονομικών του Λονδίνου (LSE), έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κοινωνικής ιατρικής "Social Science and Medicine", αναλύοντας στοιχεία για 144 επιφανείς συνθέτες που γεννήθηκαν τον 19ο αιώνα.

Το συμπέρασμα ήταν πως ο βαθμός ανταγωνισμού που αντιμετώπιζε ο καθένας, εκτιμήθηκε ανάλογα με το πόσοι άλλοι μεγάλοι συνθέτες ζούσαν στην ίδια εποχή και στην ίδια περιοχή. Όσο μεγαλύτερος «συνωστισμός» διασημοτήτων υπήρχε σε μια πόλη σε μια δεδομένη εποχή, τόσο μικρότερη ήταν η διάρκεια ζωής κάθε μουσικοσυνθέτη. Σχεδόν το 40% των συνθετών ήταν μαζεμένοι στη Βιέννη και το Παρίσι, όπου η ζωή τους γινόταν συντομότερη κατά έξι μήνες περίπου.

Όπως υπολογίστηκε, μια αύξηση κατά μόνο 1% στον αριθμό των συνθετών, ήταν αρκετή για να μειωθεί η διάρκεια ζωής ενός συνθέτη κατά σχεδόν δύο μήνες. Η παρουσία ενός δεύτερου πολύ μεγάλου συνθέτη στην ίδια πόλη, είχε ως συνέπεια τον πρόωρο θάνατο, κατά τουλάχιστον δύο χρόνια.

Η επίπτωση του ανταγωνισμού ήταν ικανή να οδηγήσει ορισμένους σε κατάθλιψη και νευρική κατάρρευση, όπως ο Μωρίς Ραβέλ, όταν ένιωσε επισκιασμένος από τον Κλοντ Ντεμπισί. Όταν τα μεγάλα ταλέντα έπρεπε να ανταγωνιστούν για το ποιος θα έχει κατά προτεραιότητα πρόσβαση στις περιορισμένες αίθουσες συναυλιών της ίδιας πόλης, η κατάσταση επιδεινωνόταν, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τους πρώην φίλους Σοπέν και Λιστ, οι οποίοι ξαφνικά μετατράπηκαν σε εχθρούς, λόγω του ανταγωνισμού.