Τυροπιτάκια Αμοργού

Οι πίτες αποτελούν ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και εμβληματικά εδέσματα της ελληνικής παραδοσιακής μαγειρικής, γιατί πολύ απλά με αλεύρι, νερό, λάδι και αλάτι, γίνεται ένα νοστιμότατο έδεσμα που μπορεί να χορτάσει πολλά στόματα.

Στην Ελλάδα υπάρχουν πάμπολλα είδη πίτας (αρτύσιμες ή νηστίσιμες), που διαφοροποιούνται ανάλογα με το φύλλο (ένα χοντρό ή πολλά λεπτά), το σχήμα (στρογγυλές, τετράγωνες, σχήμα σπείρας), το μέγεθος (μεγάλες στην Ήπειρο, Θεσσαλία, Μακεδονία και μικρές στα νησιά του Αιγαίου), τη γεύση της γέμισης (με τυρί, κρέας, χόρτα, ζαρζαβατικά) και τον τρόπο παρασκευής (ψήσιμο στο φούρνο, σε πυρωμένη πλάκα ή τηγάνισμα σε ελαιόλαδο).

Κάποιες περιοχές της Ελλάδας φημίζονται για την ιδιαιτερότητα της πίτας τους όπως η Αλόννησος για την στριφτόπιτά, η Κίμωλος για την λαδένια, η Κεφαλονιά για την κρεατόπιτά, η Ήπειρος για την μπλατσαριά και την κασιόπιτά, η Σκύρος με την λαδόπιτα, τα Σφακιά με την Σφακιανή τους πίτα, η Πάτμος για την τυρόπιτά της κλπ.

Μέχρι σήμερα δεν γνώριζα κάτι το ιδιαίτερο για τις αμοργιανές πίτες, μάλιστα δεν υπήρχε κάτι το σχετικό στην γαστρονομική βιβλιογραφία της Αμοργού.

Ωσπου γνώρισα ξαφνικά τα ταπεινά τυροπιτάκια Αμοργού, που απέκτησαν σημασία χάρη στη Μόσχα Δενδρινού-Δεσποτίδου, μια βετεράνη μαγείρισσα, όταν προσκαλέστηκα σπίτι της για να την παρακολουθήσω καθώς θα ετοίμαζε μιά 500 τυροπιτάκια για τις ανάγκες μιάς εκδήλωσης.

Όλο το ενδιαφέρον εντοπίστηκε στις μικρές λεπτομέρειες, που κάναν τα τυροπιτάκια Αμοργού ιδιαίτερα νόστιμα και λιμπιστικά.
 

Συνταγή για τυροπιτάκια Αμοργού

Για τη Ζύμη

Σε μια λεκάνη βάζουμε αλεύρι, και μέσα στην κοιλότητα, ρίχνουμε λάδι, ρακόμελο, αλάτι και χλιαρό νερό. Αφού πλάσουμε τη ζύμη την αφήνουμε να «ξεκουραστεί» καμιά ώρα. Παίρνουμε κομματάκια από τη ζύμη και με το χειροκίνητο μηχάνημα ή με τον ξύλινο πλάστη ανοίγουμε το φύλλο και το κόβουμε σε κομμάτια σχήματος τετράγωνου ή στρογγυλού.

Για τη Γέμιση

Για τα μεν τυροπιτάκια από τυριά χρησιμοποιούμε φέτα και κεφαλότυρι και για δε τα μυζηθροπιτάκια μυζήθρα, φέτα τριμμένη και κεφαλοτύρι. Και στις δύο περιπτώσεις δημιουργούνται μίγματα της αρεσκείας κάθε νοικοκυράς όπου συμμετέχει και η ξινομυζύθρα, το ανθότυρο αλλά και πρωτόγαλα όπως χρησιμοποίησε η κυρά Μόσχα για να γλυκάνει το μείγμα. Μέσα στο μείγμα πάντα κατά προτίμηση βάζουμε αυγά, πιπέρι, μοσχοκάρυδο τριμμένο, κανέλλα και φυσικά δυόσμο – «δεν γίνεται τίποτα χωρίς δυόσμο», μας λέει η κυρά Μόσχα.

Παρασκευή

Παίρνουμε τη κουταλιά με τη γέμιση και τη βάζουμε στη μέση του φύλλου. Κλείνουμε την μιά άκρη του φύλλου για να σκεπάσουμε τη γέμιση. Στην άκρη με ένα πιρούνι πιέζουμε τις άκρες για να κολλήσει καλύτερα, ενώ κάνει κι ένα όμορφο σχέδιο.

Ρίχνουμε το τυροπιτάκι στο τηγάνι με το καυτό λάδι και το τηγανίζουμε από τις δύο πλευρές.

Για τις χορτόπιτες βράζουμε τα χόρτα (σπανάκι, βλίτα, σέσκουλα, παπαρούνες, βλίτα, καυκαλήθρες, μυρώνια –ανάλογα την εποχή) αφού τα ψιλοκόψουμε και τα στραγγίσουμε τα τσιγαρίζουμε με ψιλοκομμένα κρεμμυδάκια. Κατόπιν ρίχνουμε το δυόσμο και το μάραθο και πλάθουμε μπάλες που γίνονται η γέμιση και τυλίγονται όπως και τα τυροπιττάκια.

Τέλος ένα άλλο μυστικό είναι το καυτό λάδι καμένο σε μπρίκι, που περιχύνεις τη ζύμη, αφ’ ενός για να γίνει πιο αφράτη, αφ’ εταίρου για να μην λαδωθεί η πίτα στο τηγάνισμα…!!!

Πηγή: greekgastronomyguide.gr