«Όταν τραγουδάω, νιώθω σαν να ερωτεύομαι για πρώτη φορά» Janis Joplin

Βιάστηκε να φύγει, αλλά έζησε στα άκρα, έπιασε τον παλμό της εποχής της, ήταν πηγαίο ταλέντο, εκρηκτικά παρουσία, και ακόμα και σήμερα η φωνή της μας ηλεκτρίζει και δονεί το μέσα μας. Η Τζάνις Λυν Τζόπλιν (Janis Lyn Joplin) γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1943 και πέθανε στις 4 Οκτωβρίου 1970, έμεινε γνωστή ως «Μαργαριτάρι», ήταν Αμερικανίδα τραγουδίστρια και τραγουδοποιός της ροκ μουσικής και της μπλουζ και μία από τις πιο επιτυχημένες και ευρέως γνωστές γυναίκες ροκ σταρ της εποχής της.

Ήταν επίσης ζωγράφος, χορεύτρια και ενορχηστρώτρια μουσικής. Ήλθε στο προσκήνιο στα τέλη της δεκαετίας του 1960, αρχικά ως τραγουδίστρια των Big Brother and the Holding Company κι αργότερα με σόλο καριέρα, με συγκροτήματα όπως οι Kozmic Blues Band (Κόζμικ Μπλουζ Μπαντ) και οι Full Tilt Boogie Band (Φουλ Τιλτ Μπούγκι Μπαντ). Κυκλοφόρησε μόλις τέσσερα στούντιο άλμπουμ (εκ των οποίων ένα μετά θάνατον). Θεωρείται η καλύτερη, ίσως ερμηνεύτρια του μπλουζ και μία από τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες της ροκ μουσικής.

To 1995 τιμήθηκε με την είσοδό της στο Rock and Roll Hall of Fame, ενώ το 2005 κέρδισε το βραβείο Grammy Lifetime Achievement Award. Το περιοδικό Rolling Stone την κατέταξε στην 46η θέση στη λίστα του με τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών το 2004 και στην 28η με τους καλύτερους τραγουδιστές όλων των εποχών το 2008. Κατάφερε να «σπάσει» την ανδροκρατούμενη ροκ μουσική σκηνή, μαζί με την πρώτη γυναίκα αρχηγό συγκροτήματος, Γκρέις Σλικ (Jefferson Airplane), και άλλες ερμηνεύτριες, όπως η Πάτι Σμιθ, η Τζόαν Μπαέζ και η Μαριάν Φέιθφουλ, με αποτέλεσμα να ανοίξει το δρόμο και σε άλλες τραγουδίστριες.

Την Κυριακή της 4ης Οκτωβρίου του 1970, η Τζόπλιν καθυστερούσε να εμφανισθεί στα στούντιο της Sunset Sound Recorders, κάτι που έκανε τον παραγωγό Πωλ Ροθτσάιλντ να ανησυχήσει, ώστε ξεκίνησε την αναζήτησή της, μαζί με τον Τζων Κουκ, πηγαίνοντας στο ξενοδοχείο της. Είδε στο πάρκινγκ την Πόρσε της Τζόπλιν. Μπαίνοντας στο δωμάτιό της, τη βρήκε νεκρή, δίπλα στο κρεββάτι της. Η επίσημη αιτία θανάτου της, ήταν η υπερβολική δόση ηρωίνης, ενδεχομένως σε συνδυασμό με τις παρενέργειες του αλκοόλ. 

Το σώμα της Τζόπλιν αποτεφρώθηκε στο Νεκροτομείο Πιρς Μπράδερς Ουέστγουντ Βίλλιτζ (Pierce Brothers Westwood Village Mortuary), στο Λος Άντζελες. Οι στάχτες της σκορπίστηκαν από ένα αεροπλάνο στον Ειρηνικό Ωκεανό και στο Στίνσον Μπιτς (Stinson Beach). Η μόνη τελετή που πραγματοποιήθηκε έγινε στο Πιρς Μπράδερς και παρακολουθήθηκε από τους γονείς της και τη θεία της μητέρας της.

Στη διαθήκη της, η Τζόπλιν άφηνε 1.500 δολάρια για τη διοργάνωση μιας αποχαιρετιστήριας γιορτής, στην περίπτωση που πέθαινε. Η γιορτή αυτή έλαβε χώρα στις 26 Οκτωβρίου του 1970, στο Lion's Share του Σαν Ανσέλμο της Καλιφόρνιας, όπου παρευρέθηκαν η Κασέρτα, ο Μόργκαν και στενοί της φίλοι, όπως ο Λάιλ Τατλ, ο Μπομπ Γκόρντον και ο Τζων Κουκ.

 Με αφορμή την επέτειο της γέννησής της, θυμόμαστε μερικές από τις χαρακτηριστικές της φράσεις:

«Μη συμβιβάζεσαι. Είσαι ό,τι έχεις».

«Είμαι από αυτούς τους συνηθισμένους περίεργους ανθρώπους».

«Το να είσαι διανοούμενος δημιουργεί πολλές ερωτήσεις και καμία απάντηση».

«Ποιος είσαι είναι αυτό για το οποίο συμβιβάζεσαι, ξέρεις;»

«Στη σκηνή, κάνω έρωτα με 25.000 διαφορετικούς ανθρώπους και μετά πηγαίνω σπίτι μόνος μου».

«Κοίταξα γύρω μου και παρατήρησα κάτι: πόσο πραγματικά χρειάζεσαι να σε αγαπούν. Η φιλοδοξία δεν είναι απλώς μια απεγνωσμένη αναζήτηση θέσεων ή χρημάτων. Είναι απλά αγάπη - πολλή αγάπη».

«Το Τέξας είναι εντάξει αν θέλετε να ηρεμήσετε και να κάνετε τα δικά σας ήσυχα, αλλά δεν είναι για εξωστρεφείς ανθρώπους, και εγώ ήμουν πάντα εξωστρεφής».

«Ξέρετε γιατί έχουμε κολλήσει με τον μύθο ότι μόνο οι μαύροι έχουν ψυχή; Γιατί οι λευκοί δεν αφήνουν τον εαυτό τους να νιώσει πράγματα».

«Μαντέψτε, μπορεί να είμαι το πρώτο hippie pinup girl».

«Αν συγκρατηθώ, δεν είμαι καλά. Δεν είμαι καλά. Προτιμώ να είμαι καλός μερικές φορές, παρά να προσπαθώ να με συγκρατώ συνέχεια».

«Είμαι θύμα του εσωτερικού μου. Υπήρχε μια στιγμή που ήθελα να μάθω τα πάντα. Κάποτε με έκανε πολύ δυστυχισμένη, όλο αυτό το συναίσθημα. Απλώς δεν ήξερα τι να το κάνω. Αλλά τώρα έχω μάθει να κάνω αυτό το συναίσθημα να λειτουργεί για μένα».

Το να παίζεις έχει να κάνει μόνο με το συναίσθημα. Το να παίζεις δεν είναι απαραίτητα για τη δυστυχία. Το να παίζεις δεν είναι απαραίτητα ευτυχία. Αλλά είναι απλώς να αφήσεις τον εαυτό σου να νιώσει όλα αυτά τα πράγματα που έχεις ήδη μέσα σου, αλλά προσπαθείς συνεχώς να τα παραμερίσεις επειδή δεν κάνουν για ευγενική συζήτηση ή κάτι τέτοιο.

«Billie Holiday, Aretha Franklin. Λοιπόν, είναι τόσο ξεχωριστές που μπορούν να σας μαγέψουν με δύο νότες. Μπορούν να σας κάνουν να νιώσετε ότι σας είπαν ολόκληρο το σύμπαν. Αλλά δεν το ξέρω να το κάνω ακόμα. Το μόνο που έχω τώρα είναι δύναμη. Ίσως αν συνεχίσω να τραγουδάω, ίσως το καταλάβω».

«Δεν μπορώ να μιλήσω για το τραγούδι μου. Είμαι μέσα σε αυτό. Πώς μπορείς να περιγράψεις κάτι στο οποίο είσαι μέσα;»

«Δεν θα τα παρατήσω για να γίνω η ηλικιωμένη κυρία κάποιου».

«Όταν τραγουδάω, νιώθω όπως όταν ερωτεύεσαι για πρώτη φορά. Είναι κάτι περισσότερο από σεξ. Είναι το σημείο στο οποίο δύο άνθρωποι μπορούν να φτάσουν στο οποίο αποκαλούν αγάπη, όταν πραγματικά αγγίζεις κάποιον για πρώτη φορά, αλλά είναι γιγάντιο, πολλαπλασιασμένο από ολόκληρο το κοινό. Νιώθω ρίγη».

«Καθώς πλησιάζεις και είναι πιο πιθανό, το να είσαι σταρ χάνει πραγματικά το νόημά του».