«Αν δεν είσαι έτοιμος για όλα, δεν είσαι έτοιμος για τίποτα» Paul Auster

Θεατρικά, δοκίμια, ποίηση, σενάρια και μερικά από τα πιο σημαντικά και δημοφιλή μυθιστορήματα της σύγχρονης λογοτεχνίας. Πολυβραβευμένος, αναγνωρισμένος παγκοσμίως και με πολλά best sellers στο ενεργητικό του. Αγαπημένος και πολυμεταφρασμένος και στα ελληνικά μας έχει τιμήσει με την εμφάνισή του και σε παρουσιάσεις βιβλίων του. Ο Πολ Μπέντζαμιν Όστερ (Paul Benjamin Auster) γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 1947 και είναι Αμερικανός συγγραφέας. Είναι πιθανώς πιο γνωστός για την Τριλογία της Νέας Υόρκης. Είναι επίσης ποιητής, αρθρογράφος, έχει διατελέσει μεταφραστής, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Του έχει απονεμηθεί ο τίτλος του fellow από το Εθνικό Κληροδότημα των ΗΠΑ για τις Τέχνες τόσο για την ποίηση όσο και για τον πεζό λόγο, ενώ το 1990 του απονεμήθηκε το βραβείο Μόρτον Ντάουεν Ζέιμπελ από την Αμερικανική Ακαδημία και το Ινστιτούτο Τεχνών και Γραμμάτων.

Έγραψε τα σενάρια των ταινιών «Καπνός» και «Μελανιασμένο πρόσωπο». Στο κινηματoγραφικό φεστιβάλ του Βερολίνου το 1995 η ταινία «Καπνός» βραβεύτηκε με την Αργυρή Άρκτο, με το ειδικό βραβείο Κριτών, με το βραβείο του Διεθνούς Κύκλου Κινηματογραφικών Κριτικών και με το Βραβείο Κοινού για την καλύτερη ταινία. Το 1998 έγραψε το σενάριο και σκηνοθέτησε την ταινία «Η Λουλού πάνω στη γέφυρα». Το έργο του έχει μεταφραστεί σε 21 γλώσσες. Το 1997 εκδόθηκε μια συλλογή με τις δυσεύρετες πλέον μεταφράσεις που είχε κάνει ο Πολ Όστερ με τίτλο «Μεταφράσεις» και το 2001 μια επιλογή από τα διηγήματα που έστειλε το κοινό της ραδιοφωνικής του εκπομπής στο National Public Radio των ΗΠΑ, με τίτλο «True Tales from American Life».

Ζει στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης με τη γυναίκα του, επίσης συγγραφέα, Σίρι Χούστβεντ, και τα δύο τους παιδιά. Περισσότερες πληροφορίες για τον Πολ Όστερ περιλαμβάνονται στην επίσημη ιστοσελίδα του στο διαδίκτυο, www.paulauster.co.uk (ή: www.stuartpilkington.co.uk/paulauster/faq.htm).

Έργα του:
Ποίηση:
-Ξεθάβω
-Γράμματα στον τοίχο
-Μπροστά στη μουσική
-Εξαφανίσεις: επιλεγμένα ποιήματα
Θεατρικά Μονόπρακτα:
-Ο Λόρελ και ο Χάρντι πηγαίνουν στον παράδεισο
-Συσκότιση
-Κρυφτούλι
https://www.youtube.com/watch?v=60sE9X7a9a8
Μυθιστορήματα:
-Ψεύτικη μπάλα
-Λευκοί χώροι
-Η επινόηση της μοναξιάς
-Γυάλινη πόλη
-Το κλειδωμένο δωμάτιο
-Στη χώρα των εσχάτων πραγμάτων
-Το παλάτι του φεγγαριού
-Η μουσική του πεπρωμένου
-Λεβιάθαν
-Το κόκκινο σημειωματάριο
-Αυτοβιογραφία του ματιού
-Ίλιγγος
-Ονειρεμένες μέρες στο Ξενοδοχείο Εξιστάνς
-Τιμπουκτού
-Το βιβλίο των ψευδαισθήσεων
- Η νύχτα των χρησμών
- Τρέλες στο Μπρούκλιν
- Travels in the Scriptorium (ελλ. τίτλος: Ενοχές δίχως τύψεις)
- Man in the Dark (2008)
- Invisible (2009)
- Sunset Park (2010)

Δοκίμια:
-Η τέχνη της πείνας
-Φεγγαρόφωτο στο μουσείο Μπρούκλιν
-Θεμέλια
-Γιατί γράφω
-Μεροδούλι Μεροφάι
-Winter Journal (2012)

Για τα βιβλία του στα ελληνικά: Paul Auster - metaixmio.gr

και ΠΡΟΣΩΠΟ – Βιβλιοnet (biblionet.gr)

Με αφορμή τα γενέθλιά του, θυμόμαστε μερικές (μόνο) από τις χαρακτηριστικές του φράσεις:

«Ο κόσμος είναι τόσο απρόβλεπτος. Τα πράγματα συμβαίνουν ξαφνικά, απροσδόκητα. Θέλουμε να νιώθουμε ότι έχουμε τον έλεγχο της ύπαρξής μας. Από κάποιες απόψεις είμαστε, από κάποιες απόψεις δεν είμαστε. Μας κυβερνούν οι δυνάμεις της τύχης και της σύμπτωσης».

«Όλα μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή, ξαφνικά και για πάντα».

«Δεν μπορείς να βάλεις τα πόδια σου στο έδαφος μέχρι να αγγίξεις τον ουρανό».

«Αν δεν είσαι έτοιμος για όλα, δεν είσαι έτοιμος για τίποτα».

«Υπάρχει ελπίδα για όλους. Αυτό είναι που κάνει τον κόσμο να γυρίζει».

«Μεγαλώνουμε, αλλά δεν αλλάζουμε. Γινόμαστε πιο εξελιγμένοι, αλλά μέσα μας συνεχίζουμε να μοιάζουμε με τους νεαρούς μας εαυτούς, ανυπόμονοι να ακούσουμε την επόμενη ιστορία και την επόμενη, και την επόμενη».

«Το ανθρώπινο σώμα είναι περίεργο και ελαττωματικό και απρόβλεπτο. Το ανθρώπινο σώμα έχει πολλά μυστικά και δεν τα αποκαλύπτει σε κανέναν, εκτός από αυτούς που έχουν μάθει να περιμένουν».

«Το να αλλάξετε γνώμη είναι ίσως ένα από τα πιο όμορφα πράγματα που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι. Και έχω αλλάξει γνώμη για πολλά πράγματα όλα αυτά τα χρόνια».

«Για μένα, μια παράγραφος σε ένα μυθιστόρημα είναι λίγο σαν μια γραμμή σε ένα ποίημα. Έχει το δικό του σχήμα, τη δική του μουσική, τη δική του ακεραιότητα».

«Όλοι πεθαίνουμε, όλοι αρρωσταίνουμε, όλοι νιώθουμε πείνα, λαγνεία και πόνο, και επομένως η ανθρώπινη ζωή είναι συνεπής από γενιά σε γενιά. Όλοι -οι περισσότεροι από εμάς πάντως- θέλουμε συνδέσεις με άλλους ανθρώπους και περνάμε τη ζωή μας αναζητώντας τους».

«Ζω στο παρόν, σκέφτομαι το παρελθόν, ελπίζω για το μέλλον».

«Διαμορφωνόμαστε συνεχώς από τις δυνάμεις της σύμπτωσης».

«Σε κάποιους αρέσει να πιστεύουν ότι η έντονη εκτίμηση της τέχνης μπορεί πραγματικά να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους - πιο δίκαιους, πιο ηθικούς, πιο ευαίσθητους, πιο κατανοητούς. Ίσως αυτό είναι αλήθεια - σε ορισμένες σπάνιες, μεμονωμένες περιπτώσεις».

«Νομίζω ότι αν δεν αντιφάσκαμε τον εαυτό μας, θα ήταν τρομερά βαρετό. Θα ήταν κουραστικό να είσαι ζωντανός».

«Όταν γράφω, η ιστορία είναι πάντα πάνω από το μυαλό μου και νιώθω ότι όλα πρέπει να θυσιαστούν σε αυτήν. Όλα τα κομψά αποσπάσματα, όλες οι περίεργες λεπτομέρειες, όλη η λεγόμενη όμορφη γραφή - αν δεν είναι πραγματικά σχετικά με αυτό που προσπαθώ να πω, τότε πρέπει να φύγουν».

«Πραγματικά, αληθινά πιστεύω ότι η γραφή βγαίνει από το σώμα. Φυσικά, το μυαλό λειτουργεί επίσης, αλλά είναι διπλό πράγμα και αυτή η διπολικότητα είναι ενωμένη. Εννοώ, δεν μπορείς να διαχωρίσεις την περσόνα από την ψυχή. Απλώς δεν μπορείς να το κάνεις».

«Οι δια βίου βεβαιότητές μας για τον κόσμο μπορούν να καταρριφθούν σε ένα μόνο δευτερόλεπτο».

«Νομίζω ότι η Νέα Υόρκη έχει εξελιχθεί στο έργο μου όπως ακριβώς έχει εξελιχθεί η ίδια η πόλη».

«Δεν πειραματίζομαι ποτέ και με τίποτα στα βιβλία μου. Πειραματισμός σημαίνει ότι δεν ξέρεις τι κάνεις».

«Όταν γράφω, δεν νιώθω νευρωτικός. Οπότε είναι καλύτερα για την οικογένεια όταν εργάζομαι».

«Πραγματικά δεν έχω κανένα ενδιαφέρον για τον εαυτό μου».

«Το γράψιμο είχε πάντα αυτή την απτική ιδιότητα για μένα. Είναι μια φυσική εμπειρία».

«Το να γίνεις συγγραφέας δεν είναι μια “απόφαση σταδιοδρομίας” όπως το να γίνεις γιατρός ή αστυνομικός. Δεν το επιλέγεις τόσο όσο σε επιλέγει και μόλις αποδεχτείς το γεγονός ότι δεν είσαι κατάλληλος για τίποτα άλλο, πρέπει να είσαι προετοιμασμένος να περπατήσεις έναν μακρύ, σκληρό δρόμο για τις υπόλοιπες μέρες σου».

«Οι άνθρωποι κοιτάζουν το ίδιο απόσπασμα, και ένα άτομο θα πει ότι αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που έχει διαβάσει ποτέ, και ένα άλλο άτομο θα πει ότι είναι εντελώς ηλίθιο. Θέλω να πω, δεν υπάρχει τρόπος να συμβιβαστούν αυτά τα δύο πράγματα. Απλώς πρέπει να ξεχάσετε το σύνολο των όσων λένε οι άνθρωποι».

«Πάντα έγραφα στο χέρι. Κυρίως με στυλό, αλλά μερικές φορές με μολύβι - ειδικά για διορθώσεις».

«Η τύχη είναι στοιχείο της ζωής. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να μελετήσω όσο πιο προσεκτικά μπορώ αυτό που ονομάζω μηχανική της πραγματικότητας».

«Το μόνο που ήθελα από πάντα να κάνω ήταν να γράφω -τότε, ποιήματα και πεζογραφία, επίσης. Υποθέτω ότι η φιλοδοξία μου ήταν απλώς να βγάλω χρήματα όπως και να μπορούσα για να συνεχίσω με κάποιο μέτριο τρόπο, και δεν χρειαζόμουν πολλά, ήμουν ανύπαντρος εκείνη την εποχή, χωρίς παιδιά».

«Το γράψιμο σε κάνει να νιώθεις ότι υπάρχει λόγος να συνεχίσεις να ζεις. Αν δεν μπορούσα να γράψω, θα σταματούσα να αναπνέω».