Διάρκειας μόλις 1.29 το βίντεο «Βιάζομαι γιατί είμαι κορίτσι» αναγνωρίζει ότι δεν έχουμε πολύ χρόνο να διαθέσουμε… για αυτό καταφέρνει μέσα σε μια ανάσα να μεταδώσει ένα ισχυρό μήνυμα για την πίεση που δέχονται οι γυναίκες, την πίεση του χρόνου, λες κι έχουμε γεννηθεί με μια κλεψύδρα που μπορεί ανά πάσα στιγμή να τελειώσει η άμμος της.
Το βίντεο ακολουθεί τα βήματα νέων γυναικών, βήματα βιαστικά, βήματα αγχωμένα, που διανύουν λεπτά, εποχές, χρόνια, αγωνίες, σκέψεις, συναισθήματα, φορώντας τακούνι, γόβες, αθλητικά, βήματα προς όλες τις κατευθύνσεις, προς τα έξω, προς τα μέσα, παντού. Βήματα που θα θέλαμε κάποια στιγμή να κινούνται ελεύθερα, ήρεμα, με ασφάλεια, χωρίς φόβο και κυρίως χωρίς βια/σύνη…
Το ανακαλύψαμε χθες σε αναρτήσεις στα κοινωνικά μέσα και το θεωρούμε εύστοχο, ευσύνοπτο και το μοιραζόμαστε, γιατί όσες περισσότερες/όσοι περισσότεροι το δούμε τόσο το μήνυμα θα διαδοθεί, ώστε αφενός οι νέες γυναίκες από την πλευρά τους να σταματήσουν για λίγο και να συνειδητοποιήσουν ότι ο χρόνος -όπως το σώμα και η ζωή- είναι δικός τους και έχουν την επιλογή και το δικαίωμα να σταματήσουν να βιάζονται κι αφετέρου όλοι οι υπόλοιποι να σταματήσουν να τις «κυνηγάνε» για να μην έχουν λόγο να βιάζονται…
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας, 9 γυναίκες από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών ενώνουν τις φωνές τους, για να εκφράσουν την ασφυκτική πίεση της κοινωνίας που τις βιάζει να κάνουν παιδιά, να βρουν σύντροφο, να είναι όμορφες, νέες, πετυχημένες, χαρούμενες και σίγουρες για τις επιλογές τους πριν τα 40 τους χρόνια.
Το κοινωνικό μήνυμα αυτού του Video Art Project είναι ένα και απευθύνεται σε κάθε κορίτσι του σήμερα, αλλά και του αύριο: Μη βιάζεσαι.
Συντελεστές
Concept:
Σταυρούλα Παπαδάκη
Συμμετέχουν:
Εύη Αργυρίου
Κατερίνα Ζαφειροπούλου
Παυλίνα Μάρβιν
Αναστασία Μητσικώστα
Ιωάννα Μονέδα
Άρτεμις Οικονόμου
Σταυρούλα Παπαδάκη
Νίκη Παπανδρέου
Ιωάννα Χρονοπούλου
Editing:
Mυρτώ Καρρά
Μουσική:
Ted Regklis
Σχεδιασμός Τίτλων:
Άννα Φρέρη
Κείμενο Αφήγησης
Όχι τώρα ρε μαμά.
Δε θέλω να σου μοιάσω.
Τα λέμε μετά.
(Βιάζομαι)
Έχω deadline
ξέρεις, είναι απλό,
ή φτάνω ή πέθανα.
(Βιάζομαι)
Γιατί όταν σταματώ να σκέφτομαι
-θα σου πω την αλήθεια-
τρομάζω.
Σε αυτή τη διαδρομή
μάλλον δεν δικαιούμαι
να βρω το βήμα μου.
(Βιάζομαι.)
Όπως κι εσύ.
Όμως, περίμενέ με.
Θα σε φτάσω.
Σε αυτά τα σκοτάδια,
μη με αφήσεις
μόνη μου.
(Βιάζομαι.)
Ναι, να ξεφύγω προσπαθώ.
Καλά, κατάλαβες.
(Βιάζομαι.)
Πρέπει να προλάβω και τα ψώνια.
Σκέψου γρήγορα.
Γαμπροπαγίδες έχουμε;
(Βιάζομαι.)
Έχω να κάνω και παιδιά.
Τι σημαίνει είναι αργά;
Θα παγώσω 10 αυγά.
(Βιάζομαι.)
Ο χρόνος περνά.
Ξέρεις πώς πάνε αυτά.
Δύο πλυντήρια, δυο φαγητά
κλεισμένα σε τάπερ τα θέλω
μια αιωνιότητα.
(Βιάζομαι.)
Να σε πάρω μετά;
Τώρα, βλέπω τις πρώτες λευκές τρίχες
και περνάω με κόκκινα
ξέρεις, ανοργασμικά.
(Βιάζομαι.)
Με βλέπεις; Με ακούς;
Μάλλον φταίει η σύνδεση
ή τα υπαρξιακά των -άντα.
Όχι, δεν φοβάμαι πάντα.
(Βιάζομαι.)
Σημειώνω το ραντεβού.
Μαστογραφία, καθαρισμό δοντιών,
να ελέγξουμε τη μυωπία.
Γνωρίζετε τι φταίει για αυτή την αδυναμία
στην ταυτότητα;
(Βιάζομαι.)
Ξέρω ένα καλό παιδί...
Και τι ζητάω δηλαδή;
Έναν έρωτα
για συντροφιά
για συντριβή
και σύντομα
(Βιάζομαι.)
Στο έχω πει.
Δεν μεταδίδεται απλά
απλώνεται στα στήθη μας
αυτή η χολέρα.
Όταν γεννήθηκα, δεν ήξερα ότι το φύλο μου
μπορεί να ζει μόνο με βέρα.
(Βιάζομαι.)
Τι γιατί βιάζομαι;
Γιατί είμαι κορίτσι.
Μικρή υπενθύμιση: όσοι κάνουν τη γυναίκα να αισθάνεται ότι κουβαλάει μέσα της ένα ανελέητο ρολόι με αντίστροφη μέτρηση, να έχουν το νου τους γιατί τελικά αυτό που έχει μέσα της μπορεί να είναι ωρολογιακός μηχανισμός… άλλου είδους…
