Καλοκαίρι είναι… να πίνεις τον πρωινό σου καφέ και να κοιτάζεις έξω από το παράθυρο την θάλασσα.

Να γυρίζεις ζαλισμένη από την θάλασσα και να ξεπλένεις τα αλάτια στο λάστιχο ή στην ντουσιέρα της αυλής. Το πιο μαγικό όμως είναι που το νερό στην αρχή έρχεται καυτό από τον ήλιο και σιγά σιγά δροσίζει…

Τα πιο ωραία λαϊκά σε σπίτια με μωσαϊκά τα είχαμε χορέψει:τελεία.

Αυτά τα μακριά καλοκαιρινά τραπέζια στις αυλές, γεμάτα ποτήρια, σαλάτες, καρπούζι, κεριά, μπύρες, κρασιά, ήχους από μαχαιροπήρουνα που κροταλίζουν πάνω σε πιάτα και φίλους αγαπημένους.

Ωραίο μου τροχόσπιτο: όποιος δεν έχει κάνει κάμπινγκ, ή δεν έχει κοιμηθεί κάτω από τα αστέρια, έστω ένα βράδυ στην ζωή του, χάνει.

Το ράντζο της ‘‘μεγάλης φυγής’’: με τζιτζίκια ή άνευ, ο μεσημεριανός ύπνος στο ράντζο, είναι η μεγαλύτερη μικρή ‘‘αμαρτία’’ του καλοκαιριού!