Γρηγόρης Μπιθικώτσης: «Είμαι οπαδός των έντονων συναισθημάτων»

Διαγράφει την προσωπική του διαδρομή στο λαϊκό τραγούδι , έχοντας οδηγό τις συμβουλές και τα «εφόδια» που του έδωσε ο πατέρας του: «Οι πραγματικά σπουδαίοι άνθρωποι είναι πάνω από όλα απλοί  άνθρωποι μας» λέει. Δηλώνει ερωτευμένος : «Γιατί η ζωή δεν βγαίνει χωρίς έρωτα. Αν δεν ερωτευτείς δε γίνεται, ο έρωτας δίνει φτερά»!

*Συνέντευξη στην Κατερίνα Νινιού

Πώς είναι τελικά να είσαι γιος του Μπιθικώτση;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι είμαι πολύ περήφανος που μεγάλωσα δίπλα σε αυτό τον άνθρωπο, που πήρα τα γονίδια του. Είμαι πολύ περήφανος που είμαι γιος του Μπιθικώτση, αλλά είμαι περήφανος  και για όλα αυτά που ο πατέρας μου έχει αφήσει στην Ελλάδα, γι αυτή τη μεγάλη κληρονομιά.

Ο πατέρας σου ήθελε να γίνεις τραγουδιστής;

Δεν ήξερε κανένας ότι  θα γίνω τραγουδιστής. Όταν ρώτησαν τον πατέρα μου όταν ήμουν πέντε χρόνων αν θα ήθελε, να γίνω τραγουδιστής απάντησε αυτό που απάντησα και εγώ τώρα που με ρωτάνε αν θέλω ο γιος μου να γίνει τραγουδιστής. Παναγία μου ποτέ! Έτσι και αυτός δεν ήθελε ούτε να σκεφτεί ότι θα γίνω τραγουδιστής, όταν ήμουν 5-6 χρόνων. Έγινε αβίαστα και αυτό που μόνο έκανε όταν έμαθε ότι τραγουδάω ήταν να με ακούσει για να δει αν κάνω. Επειδή αυτό είναι χάρισμα και δεν κληρονομείται. Ένας  λόγος παραπάνω αν δεν κάνεις, επειδή υπάρχει από πίσω αυτή ιστορία, καλύτερα να ασχοληθείς με κάτι άλλο. Οπότε ήταν αυτός που επέμενε να με ακούσει για να δει αν κάνω.

Τελικά είναι ατού για την πορεία ενός καλλιτέχνη να έχει έναν πατέρα με μεγάλη ιστορία όπως ο δικός σου;

Δεν έχω χρησιμοποιήσει το όνομα μου, αλλά όπως λειτουργεί στην Ελλάδα , το όνομα Μπιθικώτσης, Διονυσίου, Βαρθακούρης, λειτουργεί ανασταλτικά τελικά γιατί ο κόσμος έχει την τάση να συγκρίνει ανθρώπους που έχουν αφήσει ιστορία στον τόπο με τους γιους τους. Είναι και κουτό και άδικο. Δεν μπορείς να συγκρίνεις έναν τραγουδιστή που έχει μεγαλώσει τρεις γενιές Ελλήνων με τον γιο του ή την κόρη του. Θα πρέπει να ακούς και τον καλλιτέχνη μεμονωμένα χωρίς να τον συνδέσεις, να δεις αν σου αρέσει αυτό που ακούς και όχι επειδή είναι γιος η κόρη του Μπιθικώτση ή του Διονυσίου. Είναι ανούσιο.

Σου έδινε κάποια ιδιαίτερη συμβουλή είναι κάτι που σου έχει πει και το έχεις κρατήσει;

Ναι, γερό στομάχι και υπομονή. Για να επιβιώσεις σε αυτόν το χώρο θα πρέπει καταρχήν να μην αφήνεις  ανθρώπους να παίζουν με την ψυχολογία σου ή με τα νεύρα σου. Όταν είσαι σε αυτή τη δουλειά πρέπει να κατηγοριοποιήσεις σε ποιους εσύ δίνεις τη δύναμη να σε "χαλάνε".  Δεν τους αξίζει να τους αφήνεις να το κάνουν.  Να βρεις το κουμπί και να το αποτρέψεις αυτό, να μην δίνεις το δικαίωμα σε κανένα να σου χαλάει την ψυχολογία και την διάθεση. Εμένα αυτή τη στιγμή είναι τέσσερις άνθρωποι αυτοί που μπορούν να μου χαλάσουν την διάθεση και να με κάνουν "τούρμπο". Ότι και να μου πουν έχω μάθει "Από το ένα αυτί να μπαίνει και από το άλλο να βγαίνει".

Τι είναι αυτό που θαύμαζες περισσότερο στον πατέρα σου;

Η ψυχή του και το μεγαλείο της ψυχής του. Το πόσο βοηθούσε τους συνανθρώπους του και το πόσο ήθελε να προσφέρει. Και το πώς κατάφερε μετά από τόση δόξα και τόση έκθεση η ψυχή του, το μέσα του η συμπεριφορά του να μείνει αναλλοίωτη.  Δόξα σαν του Μπιθικώτση έχουν γνωρίσει πολύ λίγοι άνθρωποι, ωστόσο ο πατέρας μου παρέμεινε απλός, προσιτός, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Δεν άλλαξε τον τρόπο ζωής του. Δεν άλλαξε τον τρόπο που έβλεπε την οικογένεια του, τους δικούς του ανθρώπους, τους φίλους του. Έμεινε ο ίδιος, και αυτό είναι πολύ σημαντικό και είναι κάτι που λείπει από τους νέους ανθρώπους. Τώρα κάνουν μια επιτυχία και ψωνίζονται και καβαλάνε το καλάμι. Είναι κρίμα.

Μεγάλα ονόματα όχι μόνο τραγουδιστές αλλά και καλλιτέχνες πολιτικοί υπήρξαν θαυμαστές και φίλοι του πατέρα σου. 

Μάρκος Βαμβακάρης, Βασίλης Τσιτσάνης, Γιώργος Μητσάκης, Γιάννης Παπαϊωάννου, Μανώλης Χιώτης, Απόστολος Καλδάρας, Άκης Πάνου, Σταύρος Ξαρχάκος, Δήμος Μούτσης, Γιάννης Σπανός, Σταύρος Κουγιουμτζής, ενώ ανέδειξε σημαντικούς ερμηνευτές όπως την Πόλυ Πάνου, την οποία ανακάλυψε το 1953 στην Πάτρα και την έφερε στην Αθήνα, και τη Βίκυ Μοσχολιού, και όλοι αυτοί μπαινόβγαιναν σπίτι σου... πες μας τι θυμάσαι από όλο αυτό;

Είχα την τύχη να συναναστρέφομαι αυτούς τους ανθρώπους και ήταν όλοι πολύ σπουδαίοι και συνάμα πολύ πολύ απλοί άνθρωποι και το συνδέω με αυτό που έλεγα πριν. Οι πραγματικά σπουδαίοι άνθρωποι ο καθένας στον τομέα του ήταν πάνω από όλα απλοί  άνθρωποι χωρίς δηθενιές. Και ποιοι δεν ερχόταν σπίτι, Αλίκη Βουγιουκλακη, Τζένη Καρέζη, Ανδρέας Μπάρκουλης, Βικυ Μσχολιού, Σταμάτης Κόκοτας, Στέλιος Καζαντζίδης, Δημήτρης Μητροπάνος, όλοι συνθέτες Θοδωράκης, Τσιτσάνης... όλοι. 

Ήταν απλοί και στη συμπεριφορά τους και στην ζωή τους και είχαν καταλάβει το μέγεθος τους. Ο άνθρωπος που ξέρει ποιος είναι δεν χρειάζεται να αποδείξει κάτι, ξέρει πού πατάει ,πού βρίσκεται δεν έχει ανάγκη να το παίξει. Ήμουν έξι χρόνων και θυμάμαι στην Γλυφάδα να έρχεται ο Τσιτσάνης στο σπίτι μας και να παίζει μπουζούκι με τον πατέρα μου. Τον Ζαμπέτα το ίδιο. Τώρα δεν υπάρχει αυτή η απλότητα ειδικά στους νέους καλλιτέχνες. Κάνουν ένα σουξέ και νομίζουν ότι κάτι έγινε.
 

Εσύ έγινες τραγουδιστής επειδή ήταν ο πατέρας σου τραγουδιστής;

Όχι, εγώ από πολύ μικρός  αγαπούσα πάρα πολύ την μουσική. Από μικρός έπαιζα πιάνο. Έπαιξα χρόνια πιάνο μέχρι που στα 18 πήγα στο Ωδείο και ένα χρόνο πριν πάρω το δίπλωμα του πιανίστα, σταμάτησα και κουράστηκα. Βαρέθηκα μέσα στο Ωδείο γιατί με τραβούσε πιο πολύ η λαϊκή μουσική. 

Μετά ήθελα να ασχοληθώ με τη σύνθεση, με είχε συνεπάρει όλο αυτό. Δεν ήξερα πως τραγουδάω. Ήρθε τελείως από το πουθενά. Δεν είχα τραγουδήσει ποτέ και δεν το φανταζόμουν καθόλου. Άκουγα τα τραγούδια το πατέρα μου τα σιγοτραγουδούσα μέσα μου αλλά δεν είχα μπει ποτέ στην διαδικασία να δω αν τραγουδάω ή όχι.

Γιατί πιστεύεις ότι δεν υπάρχουν πλέον μουσικά «τέρατα»  της κλάσης του πατέρα σου. Τι φταίει;

Άλλαξαν οι εποχές άλλαξαν οι άνθρωποι. Τέλειωσε η εποχή που έβγαλε αυτούς τους σπουδαίους  ανθρώπους όχι μόνο τραγουδιστές αλλά και στιχουργούς, συνθέτες. Τότε είχε άλλες ανάγκες, ο κόσμος είχε άλλες ανησυχίες. Δεν θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς ότι ο κόσμος με τόσα σημαντικά προβλήματα και παράπονα δεν θα αντιδρούσε και θα καθόταν στον καναπέ.  Η εποχή μας είναι η γενιά του καναπέ. 

Γρηγόρη, έχεις παντρευτεί έκανες ένα αγοράκι τον Γρηγόρη και χώρισες. Τώρα είσαι ερωτευμένος;

Αν δεν ερωτευτείς δε γίνεται, χωρίς  έρωτα δεν βγαίνει η ζωή. Όταν είσαι ερωτευμένος είσαι και πιο δημιουργικός, ο έρωτας δίνει φτερά. Είναι ένας στίχος που έχω γράψει και ακούστηκε σε ένα σήριαλ την “Aπαγορευμένη αγάπη"  στο Mega, δεν έχει βγει σε δίσκο. "Ο έρωτας  έχει φτερά και όταν ονειρεύεται στον ουρανό τα ανοίγει, ο  έρωτας έχει φτερά για να μπορεί να έρχεται  και να μπορεί να φύγει".

Πόσο δύσκολο είναι με τη δουλειά που κάνεις με τη δημοσιότητα το γεγονός ότι είσαι αυτό που είσαι, με τις προκλήσεις που υπάρχουν να κρατήσεις ένα γάμο μια σχέση; 

Όλα είναι στο  χέρι σου, όλα είναι και δύσκολα και εύκολα. Οι άνθρωποι τα κάνουν εύκολα, οι άνθρωποι τα κάνουν δύσκολα, σημασία έχει τι θέλεις πώς το θέλεις και πώς το διεκδικείς. Δεν πιστεύω ότι ένας καλλιτέχνης,  ένας τραγουδιστής ή μια τραγουδίστρια μπορεί  να «ενοχληθεί» από μια θαυμάστρια ή θαυμαστή αν πραγματικά δεν θέλει να «ενοχληθεί».

Προκλήσεις υπάρχουν πολλές και παντού, δεν έχει να κάνει με το ποιος είσαι ή τι δουλειά κάνεις.  Όντας πάνω στη πίστα αποκτάς μια δύναμη στο να σαγηνεύσεις, είσαι πιο ερωτεύσιμος, λόγω φωνής, παρουσιαστικού, ή απλά και μόνο το ότι είσαι εκεί πάνω στην πίστα, σου δίνει μια εξουσία. 

Κάποτε ρώτησα τον πατέρα μου όταν ήμουν πιτσιρικάς και άρχισα να ασχολούμαι με το θέμα γυναίκα και είχα αρχίσει να προβληματίζομαι, κάτι πολύ σημαντικό. Ξέρεις πατέρα του είχα πει αν οι γυναίκες που σε προσεγγίζουν το κάνουν γιατί είσαι αυτός που είσαι ή επειδή είσαι ο Μπιθικώτσης; Σε πλησιάζουν για τον άντρα Γρηγόρη ή για τον Μπιθικώτση;

Και μου απαντάει με μια απάντηση που δεν θα ξεχάσω ποτέ! "Για οποιαδήποτε ιδιότητά μου και να με προσέγγισαν ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ".

Δεν μου αρέσει να εκμεταλλεύομαι ότι είμαι στην πίστα ... και μπορώ να ψυχολογήσω πλέον νομίζω γιατί έχω την πείρα τον λόγο που με πλησιάζει μια γυναίκα. Ακόμη λοιπόν και αν το κάνει για αυτό κάποια στιγμή θα φανεί και δεν θα προχωρήσει πολύ.

Στο απόγειο της δόξας του πατέρας σου, απολαμβάνοντας την εμπιστοσύνη που δείχνει στη φωνή του ο Θεοδωράκης, ερμηνεύει  μελοποιημένο το «Άξιον Εστί».  Πρόσφατα είδαμε τον Ρουβα να το ερμηνεύει . Τι ένιωσες;

Θεωρώ ότι ο Σάκης Ρουβάς είναι πολύ ταλαντούχος στο χώρο του, αλλά εγώ δεν θα το έκανα, γιατί το "Άξιον εστί" είναι πολύ χαρακτηρισμένο έργο, είναι Οδυσσέας Ελύτης, Θεοδωράκης, χτυπάει το dna του Έλληνα όπως το έχει ακούσει ,όπως το έχει βιώσει. Χρειάζεται  αμιγώς λαϊκό τραγουδιστή. Ο Σάκης δεν είναι σε αυτό το χώρο, γι' αυτό το λέω.

Ο πατέρας σου με τα τραγούδια του εξέφραζε έναν ολόκληρο λαό. Ο κόσμος προσπέρναγε τη φτώχια του με τα τραγούδια του Μπιθικώτση. Εσύ σαν νέος άνθρωπος και σαν τραγουδιστής τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνετε οι καλλιτέχνες για ξεπεράσουν οι άνθρωποι τα προβλήματα που έχει φέρει η κρίση;

Να δώσουμε αλήθεια ,να δώσουμε προτάσεις. Έχει σημασία τι προτείνεις. Νέα πράγματα νέες ιδέες και θέλει και λίγο πιο έμφαση στο στίχο ,για να προβληματιστούν επιτέλους οι άνθρωποι. Το τραγούδι είναι η απάντηση στη κρίση. Η μουσική έχει δύναμη. 

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια. Ετοιμάζεις κάτι;

Θα συνεχίσω να είμαι στο « Άσπρο πιάτο» στο Χαλάνδρι και περνάω υπέροχα. Είχα πολύ καιρό να περάσω τόσο καλά σε κάποιο μαγαζί. Το κλίμα είναι πολύ παρεΐστικο, υπάρχει πολύ κέφι και διασκεδάζουμε πολύ. Είναι σημαντικό ότι σε αυτό το μαγαζί ακούγονται τραγούδια πιο ιδιαίτερα όχι μόνο του πατέρα μου αλλά του Βοσκόπουλου, του Πάριου, που δεν ακούγονται γενικά. Ο κόσμος θέλει να ξεφύγει από τα προβλήματα και τα αποζητά αυτά τα τραγούδια και τραγουδάμε όλοι μαζί και γινόμαστε όλοι μια παρέα. Επίσης μετά από πολύ καιρό συγκεντρώνω τραγούδια, στίχους και με κάποιες πολύ καλές συνεργασίες με κάποιους συνθέτες μπαίνω στο στούντιο να ηχογραφήσω  μια καινούργια δουλειά. Έχω και εγώ κάποια κομμάτια που δεν τα έχω πει ποτέ ,είναι κυριολεκτικά στα συρτάρια, δεν τα έχω δώσει ποτέ σε κανένα, τα θεωρώ παιδιά μου και έτσι θα ετοιμαστεί μια αρκετά καλή δουλειά πιστεύω.  Επίσης θα συνεχίσουμε τις συναυλίες που κάνουμε με τον Χάρη Βαρθακούρη και τον Στέλιο Διονυσίου.

Ποια τραγούδια σου αρέσουν τα πιο χαρούμενα ή τα πιο ερωτικά;

Μου αρέσουν τα έντονα τραγούδια, αυτά που έχουν πόνο και ένταση, είμαι οπαδός των έντονων συναισθημάτων. Η μουσική έχει δύναμη. Eίσαι χαρούμενος είσαι στεναχωρημένος κάνεις έρωτα, θέλεις να ακούς ένα τραγούδι, μια μουσική. 

Φωτογραφίες: Γιάννης Γωγόπουλος