Πες μας πώς κοιτάει, να (σου) προβλέψουμε την μελλοντική συμπεριφορά του

Το βλέμμα των περισσότερων μωρών μοιάζει απλανές και γεμάτο απορία, όμως οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι αποτελεί δείκτη για τη μελλοντική συμπεριφορά του παιδιού.

Το μοτίβο βλεμματικής επαφής του μωρού κατά τις πρώτες μέρες της ζωής του μπορεί να υποδείξει τις τάσεις υπερκινητικότητας ή τις πιθανότητες να αναπτυχθούν μελλοντικά προβληματικές σχέσεις με τα άλλα παιδιά, υποστηρίζουν οι ειδικοί.

Ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Μπίρκμπεκ του Λονδίνου, το Μητροπολιτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και το Πανεπιστήμιο της Πάντοβα στην Ιταλία διαπίστωσαν ότι η επικέντρωση του μωρού σε διάφορα αντικείμενα μπορεί να αποτελέσει δείκτη πρόβλεψης για τη συμπεριφορά του στο μέλλον.

Το γεγονός ότι τα 180 μωρά που μελετήθηκαν ήταν μόλις λίγων ημερών (1 έως 4) ενισχύει τη θεωρία της γενετικής προδιάθεσης απέναντι σε υπερκινητικότητα και προβλήματα συμπεριφοράς και αποκλείει εν μέρει τις επιρροές του περιβάλλοντος και την ανατροφή ως προσδιοριστικό παράγοντα.

Σημαντικό ρόλο ενδέχεται να παίζουν βέβαια και περιβαλλοντικοί παράγοντες που επικράτησαν όσο το μωρό βρισκόταν ακόμη στην κοιλιά της μητέρας του.

Σύμφωνα με τις διαπιστώσεις των ερευνητών, η επικέντρωση σε συγκεκριμένα ερεθίσματα για αρκετή ώρα συσχετίστηκε με την καλύτερη συμπεριφορά, την περιορισμένη παρορμητικότητα και τις λιγότερες πιθανότητες εκδήλωσης υπερκινητικότητας στη μετέπειτα ζωή.

Αρχικά, οι ερευνητές έδειξαν στα μωρά μια σειρά από εικόνες και μέτρησαν πόση ώρα εστίαζαν το βλέμμα τους σε αυτές. Οι ερευνητές παρακολούθησαν την πορεία των παιδιών από 3 έως 10 χρόνια και ζητήθηκε από τους γονείς να αξιολογήσουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους με τη χρήση πρότυπων τεστ αξιολόγησης.

Οι ερευνητές μελέτησαν τρεις βασικές παραμέτρους: την ικανότητα των παιδιών να ελέγχουν τα συναισθήματά τους (ο μειωμένος έλεγχος συνδέεται με την παρορμητικότητα και την υπερκινητικότητα), τις τάσεις εξωστρέφειας και κινητικότητας (τα αυξημένα επίπεδα συνδέονται με την επιθετικότητα και τα προβλήματα συμπεριφοράς) και διάφορες δυσκολίες συμπεριφορικής προσαρμογής (όπως υπερκινητικότητα, μειωμένη συγκέντρωση, κακή διαγωγή, προβλήματα με τους συνομηλίκους κ.α.).

Στη συνέχεια, συνέκριναν τα αποτελέσματα των τεστ με τις αρχικές μετρήσεις και διαπίστωσαν ότι η σύντομη επικέντρωση στις εικόνες συσχετίζεται με τις αυξημένες πιθανότητες εκδήλωσης υπερκινητικότητας και παρορμητικής συμπεριφοράς στα επόμενα χρόνια της ζωής, σε σύγκριση με τα μωρά που κρατούσαν το βλέμμα τους επάνω στις εικόνες για περισσότερη ώρα.

Σχετική μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Scientific Reports.

Πηγή: http://familylife.gr/