Ho-ho-ho! Περιμένοντας τον Άη Βασίλη

Λένε ότι το μυστικό για να είσαι ευτυχισμένος είναι να ανακαλύπτεις συνεχώς το παιδί που έχεις μέσα σου. Και αυτό το μυστικό θέλω τώρα να μοιραστώ μαζί σου. Ναι, με σένα που ίσως σου φαίνεται δύσκολο, αστείο, παιδιάστικο. Που νομίζεις ότι επειδή είσαι ενήλικας, δεν έχεις δικαίωμα στη χαρά και το παιχνίδι, στην ανεμελιά και την αθωότητα. 

Η ζωή μάς δίνει κάθε μέρα άπειρες ευκαιρίες να βγάλουμε το παιδί που κρύβουμε μέσα μας. Δεν υπάρχει όμως πιο ιδανική περίοδος για να το κάνεις από τις γιορτές. Φυσικά εάν είσαι μαμά, έχεις μια ευκαιρία παραπάνω να κάνεις τη ζωή, γιορτή! 

Αυτές είναι 4 συνήθειες που έχω τα Χριστούγεννα και ξαναγίνομαι μαζί τους παιδί:
 

1. Μικρό ξωτικό καλεί πονηρό καλικάντζαρο, όβερ

Μπαίνω στο γιορταστικό κλίμα πηγαίνοντας με την κόρη μου σε μεγάλο κατάστημα παιχνιδιών και δοκιμάζουμε κάθε λογής στέκες με κερατάκια ταράνδου, αστέρια με παγιέτες, σκουφιά ξωτικών και καλικατζάρων. 

Βγάζουμε φωτογραφίες, τις ανεβάζουμε στα social και σκορπάμε την αγάπη και την τρέλα μας. Εκμεταλλευόμαστε τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που ακούγονται εκεί και γυρίζουμε τα δικά μας video clips, συνήθεια που, περίεργο, δεν ξενίζει κανέναν. Κυρίως τα μικρά παιδιά κάθονται και μας χαζεύουν. Την ώρα του ταμείου έχουμε πάρει μερικά μόνο διακοσμητικά για να συμπληρώσουμε τα άπειρα που ήδη μας περιμένουν στις κούτες στο σπίτι. Γιατί, βλέπεις, δεν είναι η κατανάλωση το ζητούμενο αλλά η κατανάλωση γέλιου και χαράς!   

2. Οι παιδικές ταινίες της καρδιάς μας

Χουχουλιάζουμε στο σαλόνι και βλέπουμε αγκαλίτσα παιδικές ταινίες στη Nova που μας δίνει άπειρες επιλογές για οικογενειακή διασκέδαση. Και δεν είναι μόνο ότι μοιράζομαι ποιοτικό χρόνο με την κόρη μου, που είναι το πλέον σημαντικό. 
Με κάποιο μαγικό τρόπο ταξιδεύω πίσω στα παιδικά μου, ανέμελα χρόνια όταν το μόνο που με ένοιαζε είναι να είμαι με τους δικούς μου, δίπλα στο στολισμένο δέντρο και να βλέπουμε ταινίες μαζί. Χωρίς να μιλάμε. Μόνο να αντανακλώνται στο ευτυχισμένο πρόσωπό μας η ταινία και τα φωτάκια του δέντρου που αναβοσβήνουν.

Αγαπημένη μου ταινία, τα Στρουμφάκια που τα βλέπω από μικρή. Θα το πω για άλλη μια φορά στην κόρη μου όταν βλέπουμε Τα Στρουμφάκια: Το χαμένο χωριό. Η δική της αγαπημένη, τα Minions, αυτά τα κίτρινα, τρελά πλασματάκια που τα έχει σε κάλτσες, ημερολόγια, στίκερς, εμμονή με αυτή την ταινία. Όσο για την αγαπημένη του μπαμπά, όλες οι ταινίες του Harry Potter, ε, και δεν του χαλάμε χατίρι. Ποιος λέει όχι στη μαγεία;
 

Ακόμα και πριν γίνουμε γονείς βλέπαμε παιδικές ταινίες. Τώρα με την Ιωάννα ακόμα περισσότερες. Και με την Nova οι επιλογές μας για καλές κινηματογραφικές γιορτές είναι τέλειες:  

Η Ταινία LEGO Batman, Πάντινγκτον, όλες οι ταινίες Αστερίξ & Οβελίξ και Harry Potter, Οι Ευχούληδες, Πελαργοί, Η Εποχή των Παγετώνων 3,
Ροβινσώνας Κρούσος, Kung Fu Panda 3, Ώρα για Σερφ 2 και πολλές ακόμα διασκεδαστικές ταινίες που προσφέρει η Nova, για καλές κινηματογραφικές γιορτές! 

3. Μπισκότα για δύο, μπισκότα για μοίρασμα

Μια Κυριακή θα φτιάξουμε οπωσδήποτε χριστουγεννιάτικα μπισκοτάκια παρέα με την κόρη μου. Αυτή είναι μια συνήθεια που δεν θέλει να τη μοιραζόμαστε με κανέναν άλλον, και τη σέβομαι απόλυτα, αν και τα περισσότερα μπισκότα τελικά είναι για να... μοιραστούν. Όχι όμως και η διαδικασία. 

Εδώ σημασία δεν έχει η συνταγή (έχουμε μία καλή με μέλι και αυτή κάνουμε κάθε χρόνο), ούτε το ψήσιμο αλλά η δημιουργία. Γινόμαστε pastry chefs και μεταμορφώνουμε τα μπισκότα μας με χρώματα, με ζαχαρόπαστα, με τρούφες, βάζουμε φαντασία και τους δίνουμε τα πιο τρελά σχέδια. Πάντα φτιάχνουμε και μερικά μπισκοτοσπιτάκια με πτι μπερ, με αυλές χιονισμένες και τον Άη Βασίλη στην καμινάδα, αλλά και ginger cookies, αρκετά μεγάλα ώστε να μπορεί να γραφτεί πάνω τους με λιωμένη άχνη και λίγο λεμόνι το όνομα του κάθε παραλήπτη.  

4. Ανέβα στο καρουζέλ

Πάμε βόλτα μαζί με τον μπαμπά σε κάποιο από τα θεματικά πάρκα της πόλης και ανεβαίνουμε στο τρενάκι (εγώ ουρλιάζω απίστευτα και η κόρη μου σκάει στα γέλια), κάνουμε καρουζέλ και ανεβαίνουμε στη ρόδα για να δούμε τους στολισμένους δρόμους από ψηλά. 

Κάνουμε face painting, ναι, και η μαμά ένα αστεράκι ή μια χιονονιφάδα στο μάγουλο, γιατί όχι; Παίρνουμε μαλλί της γριάς, γίνονται τα δάκτυλά μας χάλια από τη ζάχαρη που λιώνει, μα δεν μας νοιάζει. Το μόνο που μας νοιάζει είναι ότι γελάμε, γελάμε, γελάμε!

Η ζωή είναι ένα πολύχρωμο καρουζέλ. Μην κάθεσαι να το κοιτάς από απόσταση. Ανέβα πάνω του, στροβιλίσου, και γίνε ξανά παιδί!

Συμφωνείς, Άγιε μου Βασίλη;