Skip to main content

ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ

«Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα» Κασσιανή και η post - αθωότητα

Ένας ύμνος στη β’ ανάγνωση της αμαρτίας

 



Το φετινό Πάσχα μοιάζει λίγο post modern. Σε συνθήκες που θυμίζουν έντονα τις προφητείες της Αποκάλυψης του Ιωάννη, το θρησκευτικό συναίσθημα μοιάζει λίγο σε χειμερία νάρκη, αλλά ταυτόχρονα ψάχνει και χαραμάδες να εισχωρήσει στο εσωτερικό σου γίγνεσθαι… με την ίδια ευκολία ή λογική που και η φετινή άνοιξη ψάχνει τρόπο να μπει στο σπίτι και στη διαφορετική από κάθε φορά καθημερινότητά σου.

Είτε ανήκεις σε εκείνες που πιστεύουν κι αυτή τη στιγμή το βρίσκουν περίεργο να ζουν το Πάσχα από την πλάσμα οθόνη κι όχι από την εκκλησία. Είτε ανήκεις σε όσες κάνουν τον σταυρό τους από συνήθεια. Οι λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας είναι περασμένες στο dna σου αλλά και στα κύτταρα της μνήμης της παιδικής σου ηλικίας και καταφέρνουν να κάμψουν ακόμα και το ισχυρότερο κομμάτι του ορθολογικού ή του κυνικού εαυτού σου.


Ακόμα κι αν η μόνη σου επαφή με το θείο δράμα προέρχεται από το «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» του Τζεφιρέλι, τα πάθη του Χριστού ελάχιστους αφήνουν ασυγκίνητους – είτε πιστεύουν είτε όχι…

Ιδιαίτερα σήμερα, Μεγάλη Τρίτη, όπου την τιμητική του έχει το τροπάριο της Κασσιανής, θα δεις ότι και μόνο από τη φιλοσοφική του ή τη λογοτεχνική του αξία ο ύμνος αυτός αποκλείεται να μη μιλήσει μέσα σου…

Καταρχάς αποκλείεται να μη σου θυμίζει κάτι η φράση «ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή» με την οποία περίπου ξεκινάει ο ύμνος. Ακόμα κι αν στον ήχο της λέξης "αμαρτία" ανατριχιάζεις. Ας θυμηθείς (ή ας μάθεις) ποια ήταν η συγγραφέας του ομώνυμου τροπαρίου.

Η Κασσιανή ή Κασ(σ)ία, ή Εικασία, ή Ικασία (μεταξύ 805 και 810 - πριν το 865) ήταν βυζαντινή ηγουμένη, ποιήτρια, συνθέτρια, και υμνογράφος. Πιο γνωστό κι από το έργο της όμως είναι το παρακάτω περιστατικό: Τρεις βυζαντινοί χρονικογράφοι αναφέρουν ότι έλαβε μέρος στην τελετή επιλογής νύφης για τον αυτοκράτορα Θεόφιλο, την οποία είχε οργανώσει η μητριά του Ευφροσύνη. Θαμπωμένος από την ομορφιά της Κασσίας, ο νεαρός αυτοκράτορας την πλησίασε και της είπε: «Ὡς ἂρα διά γυναικός ἐρρύη τὰ φαῦλα» («Από τη γυναίκα ήρθαν στον κόσμο τα κακά [πράγματα]»), αναφερόμενος στην αμαρτία και τις συμφορές που προέκυψαν από την Εύα. Η Κασσία, ετοιμόλογη, του απάντησε: «Ἀλλά καὶ διά γυναικός πηγάζει τά κρείττω» («Αλλά και από τη γυναίκα [ήρθαν στον κόσμο] τα καλά [πράγματα]»), αναφερόμενη στην ελπίδα της σωτηρίας από την ενσάρκωση του Χριστού μέσω της Παναγίας. Με βάση την παράδοση, ο ακριβής διάλογος ήταν:

-Εκ γυναικός τα χείρω.
-Kαι εκ γυναικός τα κρείττω.

Λέγεται ότι ο εγωισμός του Θεόφιλου τραυματίστηκε με αποτέλεσμα να απορρίψει την Κασσιανή και να επιλέξει τη Θεοδώρα από την Παφλαγονία της Μικράς Ασίας για σύζυγό του. 

Η Κασσιανή απογοητεύθηκε και στη συνέχεια πήρε την απόφαση να αποτραβηχτεί από τον κόσμο και να μονάσει. Δημιούργησε με δικά της χρήματα ένα μοναστήρι, που πήρε αργότερα το όνομά της, έγινε καλόγρια και αφιερώθηκε στη λατρεία του Χριστού και στην ποίηση, συνδυάζοντας έτσι τη βαθιά ευσέβεια και την κλίση της στα γράμματα, συνθέτοντας εκκλησιαστικούς ύμνους, τροπάρια, Ιδιόμελα. Εκεί στην ήσυχη και υποβλητική ατμόσφαιρα του μοναστηριού συνέθεσε και το περίφημο Ιδιόμελο «Τροπάριο της Κασσιανής».



Τώρα όμως πρέπει να εξηγήσουμε πώς, γιατί και ποια αφορμή γράφτηκε και ποια είναι ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή… για ποια δηλαδή γράφτηκε. Είναι ξεκάθαρο ότι η Κασσιανή εμπνεύστηκε το τροπάριο από τα λόγια των Ευαγγελιστών, που δεν αναφέρονται στη Μαρία τη Μαγδαληνή, όπως πολλοί πιστεύουν, αλλά στην ανώνυμη αμαρτωλή γυναίκα, τη μοιχαλίδα, που ο Χριστός έσωσε από βέβαιο λιθοβολισμό του έξαλλου πλήθους των Φαρισαίων για το ηθικό της παράπτωμα, με εκείνα τα λόγια Του: «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω επ’ αυτήν». Και όταν αργότερα ο Ιησούς βρέθηκε στο σπίτι του Σίμωνα του Φαρισαίου του λεπρού, η αμαρτωλή εκείνη γυναίκα αισθάνεται την ανάγκη να πάει να εκφράσει την ευγνωμοσύνη και αφοσίωσή της στον Σωτήρα Χριστό. Αγοράζει αρώματα, ντύνεται ταπεινά και σεμνά και ταπεινωμένη και συντετριμμένη, με δάκρυα στα μάτια, έρχεται και πλένει τα πόδια του Ιησού και τα σκουπίζει με τα ξέπλεκα μαλλιά της. Τα δάκρυά της εκείνα ήταν δάκρυα ελέους και συντριβής και κλαίει με πάθος να την ευσπλαχνιστεί ο Θεός της αγάπης και της συγχώρεσης.

Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσοῦσα γυνή,

τὴν σὴν αἰσθομένη θεότητα, μυροφόρου ἀναλαβοῦσα τάξιν,

ὀδυρομένη, μύρα σοι, πρὸ τοῦ ἐνταφιασμοῦ κομίζει.

Οἴμοι! λέγουσα, ὅτι νύξ μοι ὑπάρχει, οἶστρος ἀκολασίας,

ζοφώδης τε καὶ ἀσέληνος ἔρως τῆς ἁμαρτίας.

Δέξαι μου τὰς πηγὰς τῶν δακρύων,

ὁ νεφέλαις διεξάγων τῆς θαλάσσης τὸ ὕδωρ

κάμφθητί μοι πρὸς τοὺς στεναγμοὺς τῆς καρδίας,

ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς τῇ ἀφάτῳ σου κενώσει.

Καταφιλήσω τοὺς ἀχράντους σου πόδας,

ἀποσμήξω τούτους δὲ πάλιν τοῖς τῆς κεφαλῆς μου βοστρύχοις

ὧν ἐν τῷ παραδείσῳ Εὔα τὸ δειλινόν,

κρότον τοῖς ὠσὶν ἠχηθεῖσα, τῷ φόβῳ ἐκρύβη.

Ἁμαρτιῶν μου τὰ πλήθη καὶ κριμάτων σου ἀβύσσους

τίς ἐξιχνιάσει, ψυχοσῶστα Σωτήρ μου;

Μή με τὴν σὴν δούλην παρίδῃς, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τὸ ἔλεος.

 

Αφαίρεσε τα λιβάνια, αφαίρεσε τις ψαλμωδίες και νιώσε την αλήθεια των λόγων. Νιώσε τη δύναμη της πράξης της συγχώρεσης αλλά και της εξιλέωσης. Τη δύναμη της κάθαρσης. Μιας απελευθερωτικής κάθαρσης, ψυχικής και εσωτερικής. Η Κασσιανή δεν μιλάει για μια συγκεκριμένη αμαρτωλή, μιλάει για την προπατορική αδικία εις βάρος των γυναικών. Οι γυναίκες από καταβολής κόσμου χρεώνονται την «αμαρτία» της Εύας. Χρεώνονται την απώλεια του παραδείσου. Η Κασσιανή έρχεται επιτέλους εξ ονόματος όλων των γυναικών να ζητήσει συγχώρεση, να ζητήσει έλεος, να μην είναι πια οι γυναίκες εξ' ορισμού συνώνυμο της αμαρτίας. Πολλά έχουν ειπωθεί για τον συμβολισμό του μήλου – του δέντρου της γνώσης… δεν είναι εδώ η θέση μας να μιλήσουμε θεολογικά. Η Κασσιανή πλήρωσε η ίδια το τίμημα της γνώσης και το θάρρος της γνώμης της. Στερήθηκε τον έρωτα, στερήθηκε την αγάπη, παρόλο που οι πηγές ισχυρίζονται ότι και ο ίδιος ο Θεόφιλος όχι μόνο είχε γοητευτεί αλλά κι ερωτευτεί την Κασσιανή και την έψαξε αργότερα και στο μοναστήρι της…

Ο χριστιανισμός είναι η θρησκεία της αγάπης, το τροπάριο της Κασσιανής σε μια άλλη του ανάγνωση θα μπορούσε να είναι και μια υπεράσπιση του έρωτα. Ενός έρωτα αγνού και απαλλαγμένου από κάθε μορφής αμαρτίας…

Την επόμενη φορά λοιπόν που το ακούσεις νιώσε τη δύναμη των λέξεων κι ίσως γίνει η αρχή για μια νέα και ειλικρινή αθωότητα…

 

 

 

Διαβάστε επίσης

ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ

«Δεν φοβάμαι τα ελαττώματά μου. Λατρεύω τις ατέλειές μου» Lady Gaga

Happy birthday στη μία και μοναδική Lady Gaga

ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ

«Ως γυναίκα δεν έχω χώρα. Ως γυναίκα, η χώρα μου είναι όλος ο κόσμος» Virginia Woolf

Η εμβληματική συγγραφέας Virginia Woolf αποφάσισε να φύγει από τη ζωή στις 28 Μαρτίου 1941, αφήνοντας πίσω της ένα μεγαλειώδες έργο

ΠΡΩΤΗ ΥΛΗ

Jon Fosse «Ο πόλεμος και η τέχνη είναι αντίθετα. Η τέχνη είναι ειρήνη».

Ο Νορβηγός νομπελίστας συγγραφέας, Jon Fosse, μας συγκινεί με το μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2024

Προτεινόμενα

ASK THE EDITOR

Peach Perfect: Γιατί να υιοθετήσεις τις ροδακινί αποχρώσεις στο μακιγιάζ σου αυτή την άνοιξη

Και τέσσερις επιλογές προϊόντων από τη beauty editor του AllYou που θα απογειώσουν το makeup look σου

ΣΠΙΤΙ

6 απλοί τρόποι για να ομορφύνεις την κουζίνα σου

Δεν χρειάζεται κόπο, αλλά τρόπο!