ΕΠΟΜΕΝΟ

Το Soundtrack του καλοκαιριού

Ακούμε μουσικές και συνθέτουμε το δικό μας καλοκαιριάτικο soundtrack με τα τραγούδια που ξεχωρίσαμε. Ποιος είπε πως η μουσική δεν είναι απόδραση;

Θεοδόσης Κώνστας

23 Αυγούστου 2019

Όποιο album ή τραγούδι συναντάμε που μας κάνει να θέλουμε να χορέψουμε ξυπόλυτοι στο πεζοδρόμιο ή να παραγγείλουμε κοκτέιλ με ρούμι αντί καφέ ή μας δροσίζει γενικώς, «μπαίνει» αμέσως στο καλοκαιρινό μας playlist.

THE CARTERS – “EVERYTHING IS LOVE”

S.C ENTERPRISES/ROC NATION/PARKWOOD
H συνεργασία της Beyonce με τον σύζυγό της Jay-Z ήταν σίγουρα η ποπ είδηση του περασμένου μήνα. Το album του ζεύγους Carter κυκλοφόρησε χωρίς καμία προειδοποίηση και ήρθε να συμπληρώσει μία τριλογία που ξεκίνησε η Beyonce με το Lemonade και συνέχισε ο Jay-z με το 4:44. Μέσα από τις τρείς αυτές κυκλοφορίες παρακολουθούμε το χρονικό μιας απιστίας : από την οργή και το αίσθημα προδοσίας κι εγκατάλειψης (Lemonade ) , στην μεταμέλεια και την επίκληση για συγχώρεση (4:44) , κι από εκεί στην συμφιλίωση και επανασύνδεση (Everything Is Love). Το τελευταίο αυτό album παρόλο που είχε ως προπομπό το φαντασμαγορικό-μέσα στον Λούβρο γυρισμένο- βιντεοκλίπ για το τραγούδι «Αpeshit», δεν αποτελεί «πομπώδη δήλωση» όπως τα δύο προηγούμενα. Είναι σε ύφος πιο ανάλαφρο, ένα κατεξοχήν r&b / hip-hop δημιούργημα γεμάτο soulful πινελιές, αναφορές σε κλασσικές χιπ χοπ επιτυχίες , εξαιρετικό ραπάρισμα (!) από την Beyonce , με beats που αναπνέουν, έγχορδα που υπνωτίζουν και πλήκτρα που δροσίζουν. Οι Carters ήθελαν η συνεργασία τους αυτή να είναι ένας ηχογραφημένος γύρος θριάμβου , ένας ύμνος στην πολυπλατινένια τους επαγγελματική και προσωπική ζωή.. εμείς ξεκινάμε τις ηλιόλουστες μέρες ακούγοντας το “Summer” και φεύγουμε τελευταίοι από το μπάρ ακούγοντας το «Apeshit» ευχαριστημένοι που είχαμε λεφτά για ένα τελευταίο σφηνάκι…..

KAMASI WASHINGTON – “HEAVEN AND EARTH”

YOUNG TURKS
Ο jazz σαξοφωνίστας και συνθέτης Kamasi Washington έγινε γνωστός σε ευρύτερο κοινό μέσω της συμμετοχής του στην δημιουργία του κλασικού πλέον hip-hop album «To Pimp A Butterfly» του Kendrick Lamar. Η επαφή του με εξωτζαζικούς καλλιτέχνες, επιχειρηματίες και ακροατές γέννησε την επιθυμία του να επικοινωνήσει την jazz πέρα από τα σύνορά της. Τα τρία του album κυκλοφόρησαν από δισκογραφικές εταιρίες με προσανατολισμό στην ηλεκτρονική μουσική, όμως σε καμία περίπτωση θα μπορούσε το περιεχόμενό τους να χαρακτηριστεί «ηλεκτρονικό». Η μουσική του Heaven And Earth είναι jazz. Θυμίζει αντίστοιχες δημιουργίες των αρχών της δεκαετίας του ’70 : την διάθεση για πειραματισμό του Miles Davis, την κοινωνικοπολιτική ευαισθησία του Curtis Mayfield , την πνευματικότητα του Sun Ra.
Η μοντερνιά κρύβεται στην δομή των τραγουδιών, στην υφή τους, στις πηγές έμπνευσης και στις αναφορές του: Το Fists Of Fury που ανοίγει τον δίσκο είναι μία soul διασκευή του βασικού θέματος της ομώνυμης ταινίας του Bruce Lee. Το Street Fighter Mas είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο βιντεοπαιχνίδι –και ό,τι πιο κοντινό έχει σε pop single αυτό το album.. To Ηeaven And Earth είναι μια επική δουλειά από έναν καλλιτέχνη που θέλει να επικοινωνήσει , να προβληματίσει να διεγείρει.. η στιγμή που διακόπτεται το swing του “Connections” από μια χορωδία.. αγγέλων κι ανατριχιάζεις , παραδέχεσαι τον Kamasi Washington πέρα από μουσικό , κι ως μεγάλο δραματουργό. Χαμηλώστε τα φώτα..

FORT ROMEAU – “PABLΟ”

MICHAEL GREENE

Το απόλυτο καλοκαιρινό anthem χορευτικής μουσικής πρέπει να χαρακτηρίζεται από τα εξής:
*μπορεί να παιχτεί οποιαδήποτε ώρα της ημέρας/νύχτας
*πρέπει να οδηγεί τους ακροατές σε έκσταση με τα μάτια κλειστά και τα χέρια στον αέρα
..Ο Λονδρέζος παραγωγός Fort Romeau aka Michael Greene (πρώην keyboardίστας της La Roux) ανταπεξήλθε στις προυποθέσεις αυτές με το Pablo: ένα κομμάτι λίγο πιο progressive από deep house, λίγο πιο deep από progressive house, που φαντάζεσαι να το ακούς είτε εν
μεσω μαινόμενου καύσωνα σε κατάμεστη παραλία στις 3 το μεσημέρι, είτε στο απόγειο κάποιου full moon party, είτε όταν επιστρέφεις στο δωμάτιο σου μετα από ολονυχτία ..υποχρεωτικά με ένα τουλάχιστον μάτι κλειστό κι ένα χέρι στον αέρα..

LIZZO – BOYS

NICE LIFE/ANTLANTIC
H LIZZO είναι ένα «πολυεργαλείο» από την Μιννεάπολη της Αμερικής. Τραγουδάει και ραπάρει με την ίδια άνεση , γράφει το ίδιο εύκολα πιασιάρικη pop ή πολιτικοποιημένη hip hop , αυτοσαρκάζεται και δεν δίνει δεκάρα για τίποτα την μία στιγμή, ενώ την άλλη συνθέτει φεμινιστικά μανιφέστα. Τον τελευταίο καιρό βλέπει την καριέρα της να ανελίσσεται με τραγούδια της να συμπεριλαμβάνονται σε soundtrack χολυγουντιανών παραγωγών και υπογράφοντας συμβόλαιο με πολυεθνική δισκογραφική εταιρία. Δικαιολογημένα λοιπόν το γιορτάζει κυκλοφορώντας ένα τραγούδι που ξεχειλίζει αυτοπεποίθηση , χιούμορ και θετικότητα. Η Lizzo αισθάνεται καλά με τον εαυτό της και με την παρούσα θέση της στον κόσμο και μας παρακινεί να κάνουμε το ίδιο. Δεν ξεχνά όμως ότι έρχεται καλοκαίρι και στολίζει το κομμάτι με ένα βαρύ αλλά ευκίνητο bassline ,ρυθμικότατη κιθάρα και παιχνιδιάρικa κρουστά.
Πάνω σ αυτή την καθαρά Prince-ική βάση, απλώνει στίχους για την σεξουαλική της απελευθέρωση και καλεί τ΄ αγόρια να πλησιάσουν άφοβα, είναι εδώ για να παίξει , δεν χρειάζεται σωτήρα, είναι το αφεντικό του εαυτού της..

ELZA SOARES – BAHNO

DECKDISC
H 80χρονη Elza Soares θρωρείται στην πατρίδα της Βραζιλία θρύλος της samba και της εγχώριας pop γενικότερα. Ξεκίνησε την καριέρα της στο τραγούδι όταν κέρδισε , έφηβη ακόμα, ένα τηλεοπτικό διαγωνιστικό show. Η ζωή της ήταν έντονη και ταραχώδης , είχε παντρευτεί από τα δώδεκα και απέκτησε το πρώτο της παιδί στα δεκατρία, χώρισε, ξαναπαντρεύτηκε, κακοποιήθηκε, θρήνησε τον χαμό παιδιών της, όμως αποθεώθηκε σαν καλλιτέχνης κι έφτασε να θεωρείται από τους συμπατριώτες της ήρωας με συνεισφορά στην κουλτούρα της χώρας της αντίστοιχη με αυτή των Bessie Smith kai Ella Fitzgerald στην Αμερική. Θα περίμενε λοιπόν κανείς ότι είναι καιρός πια για την Soares να αποσυρθεί και να απολαύσει τους καρπούς των κόπων της. Όχι μόνο δεν συμβαίνει αυτό αλλά η βετεράνος αποδεικνύεται ανήσυχο κι ακούραστο πνεύμα και καταφέρνει με τα δύο τελευταία της άλμπουμ να πειράξει την φόρμα της παραδοσιακής samba συνεργαζόμενη με μία ομάδα νέων «εναλλακτικών» μουσικών που μπολιάζουν τον ήχο με στοιχεία punk, ska και noise. To αποκορύφωμα αυτής της αναγέννησης είναι το τραγούδι «Banho» από το πρόσφατο δίσκο της «Deus E’ Mulher» (Ο Θεός Είναι Γυναίκα).
Το τραγούδι , που ο τίτλος του μεταφράζεται ως «μπάνιο» , «shower» , είναι μια ωδή στο υδάτινο στοιχείο σε όποια μορφή αυτό υπάρχει στη φύση: θάλασσες , βροχή, δάκρυα, σάλιο. Ξεκινάει με μια μελωδική γραμμή από συνθεσάιζερ με νότες που θυμίζουν σταγόνες. Από κεί και πέρα ξεσπάει σε έναν αποδομημένο samba
ρυθμό, με ska τσαμπουκά, με την Soares στο κέντρο να ακούγεται σίγουρη αλλά και επικίνδυνη . Κάθε λέξη που βγαίνει από τον στόμα της επικοινωνείται, ακόμα κι αν δεν ξέρεις λέξη Πορτογαλικά, τελειώνοντας το κομμάτι νιώθεις ότι την γνώρισες.

MORMOR-HEAVEN’S ONLY WISHFUL

DON’T GUESS
Ακούγοντας κανείς για πρώτη φορά το Heaven’s Only Wishful του Καναδού καλλιτέχνη MorMor (Seth Nyquist) είναι πιθανό να το προσπεράσει ως ένα ακόμα μελαγχολικό indie κομμάτι που chillwave-ίζει διακριτικά. Στην αρχή μπαίνει ένα «μετρημένο» beat κι ακολουθεί ένα οικείο «γρατσούνισμα» στην κιθάρα. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα όμως ο mid-tempo ρυθμός διακόπτεται απότομα από μία κραυγή μακρινή και απόκοσμη για να ακολουθήσει ο MorMor τραγουδώντας για την απώλεια και την δυσκολία του να επιβιώνεις με τέτοιο φορτίο. Η ομορφιά του τραγουδιού είναι κρυμμένη στις λεπτομέρειες. Στην διακριτική αναφορά στο Smell’s Like Teen Spirit των Νirvana, στον τρόπο που μεταμορφώνεται ο ήχος από οργανικός στα κουπλέ σε συνθετικό στη γέφυρα και το ρεφρέν, στην πορεία που διανύει ερμηνευτικά ο τραγουδιστής,συγκρατημένος κι απαλός στην αρχή, τραχύς και αγανακτισμένος στο τέλος. Ο τρόπος που τραγουδάει τον στίχο «close your eyes and see it through/chaos comes and collects the youth”, απαθής αλλά συνειδητοποιημένος ενώ νεφελώματα από συνθεσάιζερ τον σκεπάζουν, θυμίζει την μελαγχολία που μας κατακλύζει όταν την τελευταία μέρα των διακοπών κοιτώντας από την ακροθαλασσιά τον ορίζοντα βλέπεις να σύννεφα να πλησιάζουν..

Ζήστε το σαν να μην υπάρχει αύριο