BLOGS
«Αγάπη, αγάπη, αγάπη, αυτή είναι η ψυχή της μεγαλοφυΐας» Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ
Ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες κλασικής μουσικής, ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1756
«Οι γάμοι του Φίγκαρο», «Ο μαγικός αυλός» «Ντον Τζοβάννι» είναι τίτλοι που έχεις ακούσει ακόμα και οπαδός της όπερας να μην είσαι ή ακόμα και αν δεν έχεις στοιχειώδεις γνώσεις κλασικής μουσικής. Ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (Wolfgang Amadeus Mozart) γεννήθηκε στο Σάλτσμπουργκ στις 27 Ιανουαρίου 1756 κι ήταν ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες κλασικής μουσικής. Μαζί με τον Γιόζεφ Χάυντν, τον Λούντβιχ βαν Μπετόβεν και τον Φραντς Σούμπερτ αποτελούν τους σημαντικότερους εκπροσώπους του λεγόμενου βιεννέζικου κλασικισμού, του κλασικισμού και τη λεγόμενη «Πρώτη Σχολή της Βιέννης». Συνέθεσε πάνω από 600 έργα, μουσική δωματίου, συμφωνική και εκκλησιαστική μουσική, καθώς και μικρότερες συνθέσεις: παραλλαγές, φαντασίες, σονάτες, άριες κ.ά.
H μουσική του πάντως είναι ιδανική για χαλάρωση, συγκέντρωση αλλά και πηγή έμπνευσης για δημιουργία. Σου προτείνουμε να τον ανακαλύψεις και να τον απολαύσεις, αν δεν το κάνεις ήδη.
https://www.instagram.com/p/CZOJMhBBL93/
Με αφορμή την επέτειο από τη γέννησή του, θυμόμαστε μερικές από τις χαρακτηριστικές του φράσεις:
«Δεν δίνω καμία σημασία στον έπαινο ή την κατηγορία κανενός. Απλώς ακολουθώ τα δικά μου συναισθήματα».
«Ούτε ο υψηλός βαθμός ευφυΐας, ούτε η φαντασία, ούτε και τα δύο μαζί οδηγούν στη δημιουργία ιδιοφυΐας. Αγάπη, αγάπη, αγάπη, αυτή είναι η ψυχή της μεγαλοφυΐας».
«Είμαι ένας από αυτούς που θα συνεχίσουν να προσπαθεί μέχρι να τελειώσουν όλες οι πράξεις».
«Ωστόσο, τα πάθη, είτε είναι βίαια είτε όχι, δεν πρέπει ποτέ να εκφράζονται έτσι ώστε να φτάσουν στο σημείο να προκαλούν αηδία. Και η μουσική, ακόμη και σε καταστάσεις της μεγαλύτερης φρίκης, δεν πρέπει ποτέ να είναι επώδυνη στο αυτί, αλλά να το κολακεύει και να το γοητεύει, και έτσι να παραμένει πάντα μουσική».
«Ζούμε σε αυτόν τον κόσμο για να μαθαίνουμε πάντα εργατικά και να διαφωτίζουμε ο ένας τον άλλον μέσω της συζήτησης και να αγωνιζόμαστε δυναμικά για να προωθήσουμε την πρόοδο της επιστήμης και των καλών τεχνών».
«Δεν μπορώ να γράψω ποιητικά, γιατί δεν είμαι ποιητής. Δεν μπορώ να κάνω ωραίες καλλιτεχνικές φράσεις που ρίχνουν φως και σκιά, γιατί δεν είμαι ζωγράφος. Δεν μπορώ ούτε με ταμπέλες ούτε με παντομίμα να εκφράσω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, γιατί δεν είμαι χορευτής. αλλά μπορώ με τους τόνους, γιατί είμαι μουσικός».
«Αν ήμουν υποχρεωμένος να παντρευτώ όλες αυτές με τους οποίες έχω φλερτάρει, θα έπρεπε να έχω τουλάχιστον διακόσιες γυναίκες».
«Ένας ανύπαντρος, κατά τη γνώμη μου, απολαμβάνει μόνο τη μισή ζωή».
«Ευχαριστώ τον Θεό μου που μου έδωσε ευγενικά την ευκαιρία να μάθω ότι ο θάνατος είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει την πόρτα στην αληθινή μας ευτυχία».
«Η στιχουργική είναι, πράγματι, απαραίτητη για τη μουσική, αλλά η ομοιοκαταληξία, μόνο για χάρη της ομοιοκαταληξίας, είναι η πιο καταστροφική».
«Πόσο λυπηρό είναι αυτοί οι μεγάλοι κύριοι να πιστεύουν αυτά που τους λέει ο καθένας και να μην επιλέγουν να κρίνουν μόνοι τους! Αλλά είναι πάντα έτσι».
«Πιστέψτε με, δεν μου αρέσει η αδράνεια αλλά η δουλειά».
«Ζω σε μια χώρα όπου η μουσική έχει πολύ μικρή επιτυχία, ωστόσο, εκτός από αυτούς που μας έχουν εγκαταλείψει, έχουμε ακόμα αξιοθαύμαστους καθηγητές και, πιο συγκεκριμένα, συνθέτες με μεγάλη στιβαρότητα, γνώση και γούστο».
«Όπως οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σε μένα, έτσι συμπεριφέρομαι και εγώ σε αυτούς. Όταν βλέπω ότι ένας άνθρωπος με περιφρονεί και μου φέρεται με καταφρόνια μπορώ να είμαι περήφανος όσο κάθε παγώνι».
«Όταν ταξιδεύω με άμαξα, ή περπατάω μετά από ένα καλό γεύμα, ή κατά τη διάρκεια της νύχτας όταν δεν μπορώ να κοιμηθώ. Είναι σε τέτοιες περιπτώσεις που οι ιδέες ρέουν καλύτερα και πιο άφθονα».
«Είναι μεγάλη παρηγοριά για μένα να θυμάμαι ότι ο Κύριος, στον οποίο είχα πλησιάσει με ταπεινή και παιδική πίστη, υπέφερε και πέθανε για μένα, και ότι θα με κοιτάξει με αγάπη και συμπόνια».
«Η χαρά του μέτρου και της μέσης - η αλήθεια σε όλα τα πράγματα - δεν είναι πλέον ούτε γνωστό ούτε εκτιμάται. Για να κερδίσει κανείς το χειροκρότημα, πρέπει να γράψει πράγματα τόσο ανόητα που μπορεί να παιχτούν σε βαρέλια, ή τόσο ακατανόητα που κανένα λογικό ον δεν μπορεί να τα κατανοήσει, αν και για αυτόν ακριβώς τον λόγο, είναι πιθανό να τον ευχαριστήσουν».
«Ελπίζω να μην παντρευτώ ποτέ με αυτόν τον τρόπο. Θέλω να κάνω τη γυναίκα μου ευτυχισμένη, αλλά όχι να γίνω πλούσια με τα μέσα της, έτσι θα αφήσω τα πράγματα στην ησυχία μου και θα απολαύσω τη χρυσή μου ελευθερία μέχρι να είμαι τόσο καλά ώστε να μπορώ να συντηρώ και τη γυναίκα και τα παιδιά μου».
