Αναλύοντας το φαινόμενο Στέφανος Κασσελάκης

Ασχέτως από το αν κάποιος είναι ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζει την αντίπερα όχθη της Νέας Δημοκρατίας ή κάποια από τα άλλα κόμματα, είναι κοινή ομολογία ότι η ανάδειξη του Κασσελάκη σε πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μία από τις πολιτικές μεγαλύτερες εκπλήξεις της Μεταπολίτευσης. Όχι κατά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, αλλά απλά… την τελευταία εβδομάδα πριν από αυτά.

Η μεγάλη ανατροπή

Κανείς δεν περίμενε ότι η εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη θα ανέτρεπε τόσα πολλά στο σκηνικό στον ΣΥΡΙΖΑ. Όλα έδειχναν ότι η Έφη Αχτσιόγλου θα κατάφερνε να πάρει την πρωτιά, με τις κορυφαίες στοιχηματικές εταιρείες στην Ελλάδα να την έχουν ως αδιαφιλονίκητο φαβορί, με το Νίκο Παππά και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο αρκετά πίσω της. Και εκεί την πάτησε αρκετός κόσμος που είχε ποντάρει… κυριολεκτικά στην πρώην υπουργό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Κατανοώντας τα πολιτικά στοιχήματα, είναι βασικό να γνωρίζουμε ότι υπάρχει μεγάλο ρίσκο ακόμα και στις μικρότερες αποδόσεις, αφού μία απρόσμενη εξέλιξη, μία αποκάλυψη ή ένα σκάνδαλο (στην Ελλάδα είμαστε άλλωστε), μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα μέσα σε μια στιγμή. Αυτό ισχύει ακόμα περισσότερο στις αυτοδιοικητικές εκλογές, όπου οι ισορροπίες είναι ακόμα πιο μικρές, λόγω του μικρότερου αριθμού ψηφοφόρων.

Μπορεί ένας ομοφυλόφιλος να γίνει πρωθυπουργός στην Ελλάδα;

Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ πήραν μία πολύ τολμηρή απόφαση κατά τις εσωτερικές εκλογές του κόμματος. Αποφάσισαν να στείλουν απέναντι στον ισχυρό και συντηρητικό Κυριάκο Μητσοτάκη το… άλλο άκρο του, έναν άνθρωπο, που μόνο εκπρόσωπος του συντηρητισμού δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.

Προφανώς και η σεξουαλική ταυτότητα δεν παίζει τον παραμικρό ρόλο στην διακυβέρνηση ενός κράτος. Ωστόσο, μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην άνοδο στην εξουσία. Έχουμε καταλάβει εδώ και πολλά χρόνια το πρότυπο του Έλληνα πολιτικού, ο οποίος οφείλει να είναι 50αρης, λευκός άνδρας και προφανώς ετεροφυλόφιλος. Οτιδήποτε άλλο, από γυναίκες μέχρι νεαρότεροι άνδρες (όπως ο Αλέξης Τσίπρας όταν κέρδισε τις πρώτες εκλογές) παίζουν με… μειονέκτημα.

Αλλαγή χαρακτήρα και φιλοσοφίας

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ανέκαθεν ένα αριστερό κόμμα. Ακόμα και αν κυβέρνησε σε συνεργασία με ένα δεξιό κόμμα, όπως ήταν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, ακόμα και αν δέχτηκε τους αυστηρούς όρους των μνημονίων, ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε να κρατήσει το κόμμα στα αριστερά, τείνοντας να πλησιάσει το κέντρο.

Με τον Στέφανο Κασσελάκη στο τιμόνι, το άνοιγμα προς το κέντρο είναι σαφώς πιο έντονο. Πρόκειται για έναν άνθρωπο με χαρακτήρα καπιταλιστή, κάτι που παραδέχεται και ο ίδιος. Ωστόσο, το γεγονός ότι πέτυχε στη… ζούγκλα του καπιταλισμού των ΗΠΑ δεν σημαίνει ότι -εάν κερδίσει τις επόμενες εκλογές- θα κυβερνήσει με δεξιό προσανατολισμό όπως ο Τζο Μπάιντεν ή ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Δεδομένου ότι οι περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ συγκεχυμένες, θα χρειαστεί χρόνος, ώστε να σχηματίσουμε άποψη για την πολιτική του φιλοσοφία. Ακόμα και αν χιλιάδες Έλληνες τον εμπιστεύτηκαν, αυτό δεν σημαίνει ότι κι εκείνοι δεν περιμένουν από τον Κασσελάκη να ξεδιπλώσει πιο αναλυτικά την ατζέντα του. Έχει σχεδόν τέσσερα χρόνια για να προετοιμαστεί για την επόμενη μεγάλη μάχη. Περιμένουμε με αγωνία να ανακαλύψουμε το σχέδιό του.

Η “τρέλα” των ΜΜΕ

Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν άργησε να γίνει η αγαπημένη είδηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στην Ελλάδα. Βεβαίως, αυτό δεν είναι αυτόματα κάτι θετικό. Η εμμονή των μέσων επικοινωνίας από τις ειδήσεις μέχρι τις πρωινές εκπομπές και τα κουτσομπολίστικα πόρταλ ήδη σχηματίζει μία εικόνα για τον νεαρό πολιτικό.

Όσο κι αν ο κόσμος βασιστεί στην κριτική του σκέψη για τη γνώμη του σχετικά με τον Στέφανο Κασσελάκη, η προσέγγιση των ΜΜΕ, όπως συμβαίνει και με κάθε άλλον πολιτικο και… οτιδήποτε, θα την επηρεάσει σημαντικά. Είναι λογικό να υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για έναν άνθρωπο, που εμφανίστηκε από τη μία στιγμή στην άλλη, όμως δεν χρειάζεται να καταλήξει σε “ανθρωποφαγία”.