Η λίστα με τα... «θέλω» μου

Το «Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω» είναι μεγάλο ψέμα. Γιατί υπάρχουν αρκετά πράγματα που ακόμα κι αν τα θες πολύ, δεν γίνεται να τα κάνεις - τουλάχιστον όχι την συγκεκριμένη χρονική στιγμή που τα θες. Άλλα, πάλι, δεν μπορείς να τα κάνεις καθόλου για λόγους σύνθετους και πολυδιάστατους που - μάλλον - δεν έχει νόημα να αναλύσουμε. Δεν θα πιάσω καν αυτά τα μεγάλα και άλυτα απωθημένα της ζωής. Θα σε πάω καλύτερα σε μία λίστα με τα 10 πράγματα που θα έκανα σήμερα αν είχα χρόνο και χρήμα, με την ελπίδα ότι θα κάνεις εσύ τουλάχιστον κάποια από αυτά, βγάζοντας με ασπροπρόσωπη:

1. Θα πήγαινα για δείπνο στο φανταστικό Αleria (Μεγάλου Αλεξάνδρου 57, Μεταξουργείο). To Αleria είναι σίγουρα ένα από τα κομψότερα εστιατόρια της πόλης, σε ένα ανακαινισμένο νεοκλασικό κτήριο, με μια μικρή, ιδιαίτερα ατμοσφαιρικά φωτισμένη, πράσινη πίσω αυλή για το καλοκαίρι. Το στιλ, όμως, δεν είναι το μόνο του ατού: η κουζίνα του ταλαντούχου Γκίκα Ξενάκη εξελίσσεται συνεχώς. Με μια άμεση ελληνικότητα, γευστική και σοφιστικέ, κέρδισε επάξια το Βραβείο Ελληνικής Κουζίνας  για το 2015.

2. Θα έβγαζα αεροπορικό εισιτήριο και θα πεταγόμουν μέχρι Θεσσαλονίκη για να δω την Τετάρτη 4 Νοεμβρίου την παράσταση «Κομφούκιος», στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (25ης Μαρτίου και Παραλία). Το εμβληματικό China National Opera and Dance Drama Theater -στην πρώτη του εμφάνιση επί Ευρωπαϊκού εδάφους εδώ και δεκαετίες- καταφθάνει με μία φαντασμαγορική παράσταση χορού εμπνευσμένη από τη ζωή του μεγάλου διανοητή. Ύστερα από τις καταπληκτικές εντυπώσεις που άφησε η πρεμιέρα του έργου στο Κρατικό Θέατρο του Σίδνεϊ της Αυστραλίας, ο Κομφούκιος ταξιδεύει στα Βαλκάνια (Σκόπια, Βελιγράδι, Σόφια), με πρώτη στάση την πόλη της Θεσσαλονίκης και το Μέγαρο Μουσικής, με σκοπό να χαρίσει στο κοινό μία μαγική βραδιά όπου το κλασικό μπαλέτο αφηγείται τη μεγάλη φιλοσοφική παράδοση της Κίνας. Μέσα από την άρτια τεχνική, το κινεζικό ταμπεραμέντο, την εντυπωσιακή σκηνογραφία και τις αριστοτεχνικές ερμηνείες, οι 60 χορευτές του CHODDTH θα ζωντανέψουν τις ημέρες και τα έργα του Κονφούκιου, φέρνοντας το χρώμα και το άρωμα της Άπω Ανατολής επί ελληνικού εδάφους, για μία και μοναδική παράσταση που προβλέπεται να μείνει αξέχαστη στους θεατές.

3. Θα επισκεπτόμουν την έκθεση Digital Revolution στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση (Λεωφόρος Συγγρού 107). Από το λονδρέζικο κέντρο τέχνης Barbican, η έκθεση «Digital Revolution», που μόλις ξεκίνησε και διαρκεί έως τις 10 Ιανουαρίου του 2016, μετατρέπει τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, αλλά και άλλους χώρους περιμετρικά της, σε «πίστα» ενός ατελείωτου διαδραστικού παιχνιδιού για όλη την οικογένεια, που θα σας κάνει να κολλήσετε με τις ώρες, είτε ανήκετε στη γενιά που μεγάλωσε με τις πρώτες κονσόλες είτε σε εκείνη που δεν έχει γνωρίσει την προ-tablet εποχή. Από το Pac-Man, το Super Mario και το Tetris μέχρι το Gravity και το Inception, από την Björk μέχρι τον will.i.am των Black Eyed Peas, από τον Steve Jobs και τον Steve Wozniak μέχρι την Επαυξημένη Πραγματικότητα και τη βιομηχανική επανάσταση του 3D printing, η πρωτοποριακή έκθεση Digital Revolution παρουσιάζει την επίδραση της ψηφιακής τεχνολογίας στην εξέλιξη των Τεχνών, του design, της μουσικής, της μόδας, του κινηματογράφου και των videogames. 

4. Θα έτρωγα λεμονόπιτα στο Γιασεμί (Μνησικλέους 23, Πλάκα). Το σήμα κατατεθέν στα διάσημα σκαλάκια της Μνησικλέους είναι φυσικά αυτό το πανέμορφο μαγαζί με τα υπέροχα (και πολύ οικονομικά) κυρίως πιάτα, τα σπιτικά γλυκά και τους πολλούς καλούς καφέδες. Τώρα που χαλάει ο καιρός, κατά πάσα πιθανότητα θα χρειαστεί να παίξεις... ξύλο για ένα τραπέζι κοντά στο παλιό, χωριάτικο τζάμι στο βάθος της αίθουσας. Παίξε. Αξίζει τον κόπο. 

5. Θα έπινα ποτό στο καινούργιο "The Underdog Project" στο Θησείο (Ηρακλειδών 8). Ο ψηλοτάβανος, πολυεπίπεδος χώρος της Ηρακλειδών είναι φτιαγμένος με βιομηχανικό design και street art αναφορές και καταφέρνει να διαθέτει μια φιλόξενη άπλα. Κεντρικά στοιχεία, οι δυο μεγάλες μπάρες -του καφέ και του αλκοόλ. Διάλεξε τι από τα δύο προτιμάς και άραξε στους άνετους καναπέδες με την παρέα σου.

6. Θα πήγαινα μία βόλτα μέχρι το Μοναστηράκι για να αναζητήσω σε βινύλιο το άλμπουμ «Συναυλίες '81 - Θάνος Μικρούτσικος/Χρήστος Λεοντής». Μία σειρά από σπάνιες ζωντανές ηχογραφήσεις από τις σπουδαίες συναυλίες που είχαν δώσει από κοινού οι δύο γνωστοί συνθέτες στις αρχές της δεκαετίας του 80. Μαζί τους ήταν η Μαρία Δημητριάδη, ο Σάκης Μπουλάς και ο Γιώργος Μεράντζας. Πλέον, δυστυχώς, βρίσκεται δύσκολα και κοστίζει ακριβά. 

7. Θα έβλεπα στο σινεμά «Το Δικαστήριο» του πρωτοεμφανιζόμενου Ινδού σκηνοθέτη Τσαϊτάνια Ταμπάνε. Ένας νεαρός δικηγόρος, μια παντρεμένη εισαγγελέας και ένας μεσήλικας δικαστής συναντιούνται επανειλημμένα στην αίθουσα του δικαστηρίου όπου, σε μια σειρά συνεδριάσεων, εκδικάζεται η υπόθεση ενός ηλικιωμένου τραγουδοποιού ο οποίος κατηγορείται ότι με ένα επαναστατικό τραγούδι του παρακίνησε έναν εργάτη στην αυτοκτονία.

8. Θα δοκίμαζα το ανανεωμένο "Le Bistro de Smyrne" (Αγ. Ιωάννου 12 & Φιλικής Εταιρείας 10, Γλυφάδα). Πέρυσι το γνωρίσαμε ως «Α Τaste of Smyrna» και δη μεζεδοπωλείο, με τα ούζα του, τις λακέρδες του και τους κεφτέδες του. Τώρα ο Ηλίας Σκουλάς κρατώντας την αύρα της Σμύρνης του άλλοτε το «1903» της Γλυφάδας το μεταμορφώνει σε μπιστρό, παίζοντας με τα υλικά και τις συνταγές Ελλάδας και Τουρκίας, βάζοντας και λίγη Γαλλία στο παιχνίδι και συνθέτοντας ένα ευρύτερα μεσογειακό και πιο εστιατορικό κόνσεπτ. Στον καινούργιο κατάλογο, θα ανακαλύψεις βιολογικό χοιρινό με σαλιγκάρια, σπετζοφάι με ροφό, φουρνιστό αρνάκι γάλακτος με κρέμα γιαουρτιού (Elbasan tava), αγριογούρουνο στιφάδο, αλλά και… καλαμάρι γεμιστό με φουαγκρά και μεδούλι ή πεϊνιρλί με φιλέτο πάπιας, τυρί compte, μαρμελάδα κοκκάρι και αυγό μάτι. 

9. Θα έμπαινα στον κόσμο της Ευτυχίας Παπαγιανοπούλου, με λίγη πολύτιμη βοήθεια από τη Νένα Μεντή, η οποία επέστρεψε από τις 30 Οκτωβρίου, στο θέατρο Χώρα (Αμοργού 20, Αθήνα Κυψέλη)για να συναντήσει τους παλιούς και νέους της φίλους και να ξαναζωντανέψει μαζί τους τη συγκινητική ιστορία της μεγάλης «στιχουργού και ποιήτριας» του ελληνικού τραγουδιού, Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Μια ιστορία με μοναδικά τραγούδια, που γράφτηκαν με ψυχή, από μια γυναίκα που έζησε με πάθος τη ζωή, μια ιστορία που συνδέεται με τις μεγάλες και ιστορικές στιγμές της πολιτικής και κοινωνικής εξέλιξης στην Ελλάδα. Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου μονολογεί, συνομιλώντας με τα επτά πρόσωπα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή της και το έργο της σαν στιχουργού: τη Μαρίκα Κοτοπούλη, το Γιώργο τον άντρα της, τη Μαίρη την κόρη της, τον Τσιτσάνη, το Χιώτη, τη Ρέα την εγγονή της και τη Μαριόγκα τη μητέρα της.

10. Θα έπαιρνα άδεια από τη δουλειά και θα περνούσα τη μέρα, (ξανά)διαβάζοντας το αγαπημένο βιβλίο των παιδικών μου χρόνων. Δεν είναι άλλο απ' το «Καπλάνι της Βιτρίνας» της Άλκης Ζέη, το οποίο σύντομα θα αποκτήσει θεατρική υπόσταση στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Θα είμαστε κι εμείς εκεί για να θυμηθούμε και πάλι τα μεγάλα (και πολλά) πλεονεκτήματα του να έχεις πέσει σε τρυφερή ηλικία «θύμα» του...Καπλανιού.