Μόδα, γαλλική κουζίνα και... παλιοσυνήθειες

Σε περίπτωση που δεν το έχεις καταλάβει μέχρι τώρα, οι Παρασκευές μου είναι πάντα… «γεμάτες». Γεμάτες από shopping, φαγητό και πολύ (μα πολύ) αλκοόλ. Και η σημερινή Παρασκευή δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Ξεκινάμε, λοιπόν; 

Ένα μεγάλο μέρος του «κόσμου» μου περιτριγυρίζεται από την μόδα, οπότε σίγουρα δεν μπορώ να αντισταθώ στο να σου προτείνω αυτό που μου τράβηξε την προσοχή περισσότερο αυτή την εβδομάδα. Το brand Clotho, το γνωρίζω εδώ και περίπου ένα χρόνο. Είναι όμως οι τελευταίες του συλλογές, που μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον και έχει πλέον την αμέριστη προσοχή μου. Η φρέσκια και ιδιαίτερη ματιά του απέναντι στο γυναικείο ντύσιμο, είναι μια «δεσμίδα φωτός» στην ελληνική βιομηχανία της μόδας. Μέσα από το πλήρως ενημερωμένο e-shop του, σήμερα θα επιλέξω ένα (εκπτωτικό) shirt dress από την καλοκαιρινή συλλογή, το οποίο όμως είναι ιδανικό για τον σχεδόν ανοιξιάτικο καιρό της Αθήνας.

Και μετά από το shopping, λέω να περάσουμε στο... eating. Για σήμερα, λέω να κατηφορίσω –που λένε και στο χωριό μου- προς Πετράλωνα. Στα Άνω για την ακρίβεια. Στον πιο κεντρικό δρόμο των Πετραλώνων, στην Τρωών 32 , ανάμεσα στα ελληνικά, παραδοσιακά μεζεδοπωλεία μπορεί κανείς να βρεθεί μονομιάς στην Γαλλία. Το Chez Lucien είναι ένα από τα πιο παλιά μαγαζιά της περιοχής, όπου μπορεί κανείς να φάει το πιο αυθεντικό (ο ιδιοκτήτης του είναι Γάλλος εξάλλου!) και τρομερά γευστικό γαλλικό φαγητό. Ήδη στην ιδέα αυτού, μου τρέχουν τα σάλια! Τι θα φάω εκεί; Αχ, από πού να ξεκινήσω… Θα επιλέξω ένα από τα μενού που προσφέρει το μαγαζί (τα οποία είναι και οικονομικότατα) και θα προτιμήσω αυτό με τον κόκκαρα στην σχάρα, φιλέτο entrecote μόσχου με σώς μπερναίζ, πουρέ καρότο & gratin dauphinois και μια τρομερή σαλάτα με κατσικίσιο τυρί. Γαλλική κουζίνα χωρίς γαλλικό κρασί δεν νοείται και το μαγαζί διαθέτει μια πολύ ενημερωμένη λίστα κρασιών από την χώρα.

Πώς θα "κλείσουμε" τη σημερινή μας βόλτα; Με μια "παλιοσυνήθεια" στο κέντρο της Αθήνας. Το Key Bar (Πραξιτέλους 37). Ένα μπαρ-παράδοση στην νυχτερινή ζωή της πόλης. Το «κλειδί» σε αυτό το μαγαζί, είναι ότι τα τόσα χρόνια λειτουργίας του διατηρεί την ταυτότητά του. Ποια είναι αυτή; Πάντα καθαρά ποτά, καλή μουσική (κάθε βράδυ μπορεί να ακούσεις και κάτι το διαφορετικό) και φυσικά οικείο περιβάλλον. Εννοείται, ότι δεν θα φύγω από το μαγαζί εάν δεν πιω πρώτα ένα (καλά, καλά μερικά!) σφηνάκια Ντοστογιέφσκι από τα χεράκια του μπάρμαν του μαγαζιού, Γιάννη. 

Τι λες; Θα με συνοδέψεις;