Ακριβώς το τέλος του κόσμου με Μουρακάμι

Μπορεί να ξεκινήσω σήμερα τη βόλτα μου στην πόλη λίγο μετά τις 3 (15.00 μ.μ., για σένα που είσαι ακριβολόγος), μπορεί να ανεβάσω ρυθμούς στο κόκκινο για να τα τελειώσω όλα, όμως, ο κόσμος να χαλάσει, το σεργιάνι μου θα το κάνω.

Πρώτος... στόχος τα Public στην Πλατεία Συντάγματος (Καραγιώργη Σερβίας 1). Εννοείται πως θα ψηφίσω και στις 10 κατηγορίες των Public Awards 2017 για τα αγαπημένα μου βιβλία της χρονιάς. Όμως, στα Public σήμερα, δεν θα πάω για να ψηφίσω! Πάω γιατί εκεί θα συναντήσω τον πιο διάσημο Ιάπωνα συγγραφέα, τον Χαρούκι Μουρακάμι. Τρόπος του λέγειν "θα συναντήσω", στα βιβλία του θα "χωθώ" και στη γραφή του, που πρέπει να σου πω πως με συναρπάζει. Διάβασα το 3τομο IQ84 (Εκδόσεις Ψυχογιός) και μαγεύτηκα. Το βρήκα αριστουργηματικό. Μυστηριώδες, σαγηνευτικό, υπέροχα ερωτικό, ατμοσφαιρικό, με ισορροπίες απίστευτες και με ήρωες που ο καθένας τους είναι ένας μικρός (ίσως και μεγάλος) φιλόσοφος. Αυτός ο άνθρωπος, ο Μουρακάμι, έχει έναν απολύτως δικό του τρόπο να "παίρνει" μαζί του τον αναγνώστη του και να τον ταξιδεύει με την αφήγηση του σε τόπους και χρόνους και πολιτισμούς, που μόνο ένας μάγος θα μπορούσε. Θέλω να ξαναταξιδέψω, γι' αυτό θα αναζητήσω στα Public το βιβλίο που ο Μουρακάμι έγραψε πριν το IQ84, το "Νορβηγικό Δάσος" (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός)). Ένα μυθιστόρημα που οι κριτικοί το έχουν χαρακτηρίσει σαν "μια ιστορία γεμάτη ποίηση".

Θα το πάρω και -ναι θα μπορούσα να ανέβω στον 5ο όροφο, στο καταπληκτικό cafe του Public, αλλά αυτό μου το φυλάω για άλλη μέρα- θα πάω προς Πλατεία Καρύτση μεριά. Εκεί που, για μένα, όλα μυρίζουν την αγαπημένη μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού, κουβαλάνε τόμους εφημερίδων και περιοδικών, μνήμες από ταινίες (λατρεμένο Αττικόν), παραστάσεις (θέατρο Μουσούρη), συναυλίες (Παρνασσός) και σήμερα έχουν ένα καινούργιο άρωμα ζωντάνιας με τα δεκάδες μικρά καινούργια στέκια. Στην Πλατεία Καρύτση, λοιπόν, θα καθίσω αναπαυτικά στο Ale Blues (Πλατεία Καρύτση 10), μ' ένα μεγάλο μεγάλο καφέ και εδώ στην όμορφη και ήρεμη ατμόσφαιρα αυτού του cafe-bar θα ξεκινήσω το διάβασμα του καινούργιου μου Μουρακάμι.

Δεν ξέρω μέχρι ποια ώρα θα είμαι βυθισμένη στους έρωτες του «Νορβηγικού Δάσους», αυτό που ξέρω, όμως, σίγουρα είναι πως στις 8 ( 20.00μμ), ακριβώς, θα έχω φτάσει στον κινηματογράφο Ιντεάλ (Πανεπιστημίου 46). Γιατί; Μα, για να δώ το «Ακριβώς το τέλος του κόσμου», την ταινία που πήρε στις Κάννες (στο Φεστιβάλ) το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής. « Μια ευφυή, στυλάτη και παραισθητική ματιά στη σύγχρονη οικογενειακή δυσλειτουργία», που έγραψε στον Guardian ο Πίτερ Μπράντσο, όπως διαβάζω στο Αθηνόραμα.

Θέλω να τη δω την ταινία, οπωσδήποτε. Παίζει ο Βενσάν Κασέλ ( ο σύζυγος της Μόνικα Μπελούτσι), η Μαριόν Κοτιγιάρ, ο Γκασπάρ Ουλιέλ και σκηνοθέτης είναι ο Ξαβιέ Ντολάν. Όλα μου ακούγονται πολύ ενδιαφέροντα. Άρα, Ιντεάλ, αναπαυτική πολυθρόνα, ποπ κορν, και αγαπημένο μου σινεμά, είμαι εδώ!

Ως την επόμενη Τετάρτη που θα τα ξαναπούμε, να χαμογελάς. Και να ξέρεις γιατί!

Φιλιά.