ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
Τake it all away
Ένα ζεστό απόγευμα Πέμπτης στο κέντρο με τα ακουστικά μου να "βαράνε" Moa...
Έχω τα νεύρα μου και είμαι στο τελείωμα εξαιρετικά περίεργης εβδομάδας. Αλλά βέβαια είναι και νεύρα με χαρά. Χαίρομαι που αλλάζει ο κόσμος κι εσύ μέσα του από τη μία, γιατί το βλέπω, αλλάζεις, γιατί τρελαίνομαι όταν βλέπω ότι ακόμα επικρατεί η άποψη ότι για οτιδήποτε μας συμβαίνει ευθύνονται όλα τα άλλα εκτός από εμάς τους ίδιους.
Ραντεβού με τον φίλο μου τον Πέτρο στην ταράτσα του Monk Grapes and Spirits στην Πλατεία Αγίας Ειρήνης. Έχουμε μια χαρά ξαπλώσει στα φερ φορζέ κι είναι τόσο σαν «Ελληνικός κινηματογράφος» που νομίζω ότι θα σκάσει ο Κωνσταντάρας με σιέλ κοστούμι απ τη γωνία. Και μου εξιστορεί τον πόνο του για τον έρωτα του, για τον οποίο πόνο φταίει πάντα η άλλη, ή αχάριστη.
Τίποτα στον κόσμο δεν υπάρχει στο λέω, που να σου βάζει τρικλοποδιά όσο τέλεια το κάνει το ίδιο σου το μυαλό. Να σου πω κάτι χαρά μου όμως; Πάρε χαρτί και γράψτο.. κρέμασέ το κάδρο καλύτερα. Τον ουρανό σου δεν μπορεί κανένας να στον κοντύνει. Μόνο εσύ. Για πότε τον κάνεις ταβάνι όμως, δεν σε προλαβαίνω παιδάκι μου. Ναι το ομολογώ. Στο αυτοσαμποτάζ είσαι η crème de la crème. Έχεις περάσει από το κολλέγιο των μάγων; Σίγουρα, αλλιώς δεν μπορεί. Αυτό το ταχυδακτυλουργικό που κρύβεις στο ημίψηλο τη χαρά σου, κουνάς μετά τα χέρια πάνω κάτω «τύπου» «άστα, άστα» και μετά παρουσιάζεις στο φιλοθεάμον 6.5 ανησυχίες και 2 θλίψεις, κάπου στο μάθαν. Ναι μπορεί στην βιτρίνα να βλέπεις εσύ ότι οι άλλοι-κι αχ αυτοί οι «άλλοι», πάντα μα πάντα να υπάρχουν κάποιοι άλλοι, που τους χρεώνουμε σαν την Γιαδικιάρογλου που κοιτούσε την Πετροβασίλη που κοιτούσε την Πετροπούλου, και μετά φορέθηκε πολύ. Οι άλλοι φταίνε πάντα. Όχι, όχι και όχι..
Εφτασε επιτέλους η ώρα να κατηφορίσουμε την Φιλελλήνων για την Αγγλικανική Εκκλησία του Αγίου Παύλου που την έχω κάνει σπίτι μου φέτος.
Η United We Fly που εγκαινίασε τον Φεβρουάριο την ενότητα "Taste the Music", μια σειρά συναυλιών, στις οποίες αγαπημένοι μου, αλλά και ανερχόμενοι, νέοι καλλιτέχνες, αλληλεπιδρούν με διάθεση πειραματισμού, εμπνευσμένοι από την ξεχωριστή ατμόσφαιρα μοναδικών χώρων. Το Taste the Music επιστρέφει με τον δεύτερο κύκλο συναυλιών εκεί που όλα ξεκίνησαν, στον υποβλητικό χώρο της Αγγλικανικής Εκκλησίας του Αγίου Παύλου. Ο Δημήτρης Αρώνης aka Moa Bones, με καλεί στην πρώτη και μοναδική full length συναυλία του για φέτος στην Αθήνα. Στο μυστικιστικό περιβάλλον της Αγγλικανικής Εκκλησίας του Αγίου Παύλου, θ ακούσω νέα τραγούδια του και θαχει μαζί του τον Γιάννη απ τους Whereswilder στην κιθάρα και τον Δημήτρη απ τους Pale Oaks στο κοντραμπάσο. Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία του κυκλοφορία (Spun, 2015) και μετά από μια σειρά ξεχωριστών εμφανίσεων, ο Moa Bones φέρνει την δημιουργική του ενέργεια, τις μουσικές από τη νέα του δουλειά που αναμένεται, αλλά και την μοναδική ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζει κάθε του εμφάνιση και με γοητεύει ξανά από την αρχή.
Τις εδώ μουσικές τις συνοδεύω με τα εξαιρετικά κρασιά του Κτήματος Σκούρα.
Take it all away που τραγουδά κι ο Moa….
https://www.youtube.com/watch?v=8O10S6SE3ww