Οι Τετάρτες είναι του φεγγαριού!

Τρελαίνομαι για καλοκαιριάτικο γεμάτο φεγγάρι. Το χαζεύω με τις ώρες, του τάζω, του τραγουδάω και γενικώς, το"γιορτάζω"! Όχι, δεν έχω φύγει για διακοπές. Εδώ, κορίτσι της πόλης, χαρά γεμάτο!. Και έχω οργανωθεί, για σήμερα, η δικιά σου με πολλή σκέψη και συγκέντρωση!

Ξεκινάμε με θάλασσα και παραλία και πάμε προς Σούνιο. Μετά τη Φώκαια και το Θυμάρι, μας περιμένει ο Χάρακας. Κάνουμε αριστερά στο χωματόδρομο και βρισκόμαστε σε παραλιάκι υπέροχο, με καταγάλανα, πεντακάθαρα νερά, ψιλή άμμο και δυο beach bars για να μας... βοηθήσουν να περάσουμε καλύτερα. Δεν θα το πιστεύεις πως ενώ είσαι τόσο κοντά στην Αθήνα νιώθεις σαν να βρίσκεσαι σε νησί!

Όχι, δεν θα καθίσουμε εδώ για τη φεγγαράδα μας. Θα μπορούσαμε, αλλά έχω άλλα σχέδια. Πιο... τολμηρά! 

Γιατί.. θα πάμε σινεμά. Στο Άνεσις (Λεωφ. Κηφισίας 14, Αμπελόκηποι)! Στην ταράτσα του με το ξύλινο ντεκ σε επίπεδα, με τους καναπέδες, τις σαιζ λόνγκ, τις ξύλινες καρέκλες σκηνοθέτη, τα τραπεζάκια και το τρομερό μπαρ, έχεις την αίσθηση πως είσαι μάλλον  σε πλοίο που σε ταξιδεύει, παρά σε κινηματογράφο. Το αγαπώ αυτό το σινεμά. Πολύ! Θα δούμε ταινία του Λελούς. Όχι του Κλωντ, του Ζιλ, το "Le grand bain" Κολύμπα ή αλλιώς βυθίσου το είπαν στα ελληνικά, αλλά εγώ κράτησα τον γαλλικό του τίτλο! Κάτι ανάμεσα σε κωμωδία και σε δράμα, κάτι που μιλάει για την κρίση της μέσης ηλικίας (μακριά από 'μας...) , κάτι τα αδιέξοδα μας τα υπαρξιακά και τα επαγγελματικά, είπα να τη δω την ταινία! 

Aπό την ταράτσα του Άνεσις θα σε πάω τρέχοντας στην πιο φεγγαρόλουστη ταράτσα που θα μπορούσες να φανταστείς. Είναι σχεδόν κρυμμένη, ίσως γι αυτό να είναι και τόσο μαγική. Εγώ πάντως δεν θα μπορούσα απόψε να γιορτάσω το φεγγάρι μου πουθενά πιο όμορφα από δω. Και σου μιλάω, φυσικά, για την ταράτσα- μπαρ του Couleur Locale, στο Μοναστηράκι (Νορμανού 3).

Δεν την βρίσκεις εύκολα. Και δεν μπορείς να φανταστείς, ψάχνοντας την, πως ανάμεσα στα παλιατζίδικα, όταν θα σπρώξεις αυτή την πόρτα που κανονικά θα την προσπερνούσες αδιάφορα, θα ανακαλύψεις, ανεβαίνοντας, την πιο μαγική ταράτσα της Αθήνας. Με την Ακρόπολη να είναι πιο δίπλα σου από ποτέ και το φεγγάρι να σου γελάει λαμπερό και φωτεινό. Δεν θα είναι εύκολο να βρούμε τραπέζι, ούτε θέση στον μεγάλο πάγκο. Με καλή διάθεση και υπομονή, σίγουρα θα τα καταφέρουμε. Κι όταν καθίσουμε και γευτείς κάποιο από τα υπέροχα cocktails του, θα το αγαπήσεις πιο πολύ, το Couleur Locale...

Εγώ λέω να πιω φατουράδα! Μη γελάς, το εννοώ. Είναι υπέροχο νησιώτικο λικέρ από το Τσιρίγο, τα Κύθηρα εννοώ.

Δεν θα μεθύσω. Αν και μια νύχτα με φεγγάρι, όλα επιτρέπονται. 

Στο γυρισμό, θ' ακούσουμε την Πανσέληνο της Χαρούλας. Πάλι. Και θα τραγουδάμε δυνατά.