Skip to main content

CELEBS

"Ο Kώστας Βουτσάς, του Ιάσονα Τριανταφυλλίδη"

 " Άμεσος, ειλικρινής, ευγενικός, γεμάτος χιούμορ αλλά και ιδιαίτερα σοβαρός όταν χρειαζόταν, καλλιεργημένος, με θέση και άποψη  τεκμηριωμένη όσον αφορά τα πολιτικά, καλλιτεχνικά και κοινωνικά δρώμενα και πάνω απ’ όλα καλός άνθρωπος και καλός φίλος. Αυτός ήταν ο Κώστας Βουτσάς".



 

...........................................................................................................................................................................................................

"Ο Κώστας Βουτσάς ήταν ένας <<κανονικός>> άνθρωπος. Κι αυτό το λέω και συγχρόνως το βάζω σε εισαγωγικά, ακριβώς γιατί επρόκειτο  για ένα τόσο μεγάλο και διαχρονικό αστέρι του θεάτρου και του κινηματογράφου. Πραγματικό είδωλο, πολύ μεγάλος σταρ, υπερ-εμπορικός, με διάρκεια απίστευτη, αλλά χωρίς τίποτα από όλα αυτά να του έχει <<μετακινήσει>> το μυαλό είτε προς την έπαρση, είτε προς την αλαζονεία. 

 Πραγματικά μοναδικός, σχεδόν μοναχικός σε σχέση με τα προτερήματά του και ανεπανάληπτος.

 

 

Τα πρώτα τριάντα χρόνια της ζωής του Κώστα Βουτσά ήταν πραγματικά δύσκολα, έως και περιπετειώδη θα μπορούσε να τα πει κανείς. Γεννήθηκε λίγες ώρες πριν μπει το 1932, στις 31 Δεκεμβρίου δηλαδή του 1931, στον Κοπανά στον Βύρωνα, από γονείς πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας του, Απόστολος, ήταν από την Ανατολική Θράκη και η μητέρα του, Θεοδώρα, από την Κεφαλονιά αλλά ζούσε στην Κωνσταντινούπολη.

Η οικογένειά του απέκτησε τρία παιδιά∙ δύο αγόρια, τον Κώστα και τον Αριστείδη, κι ένα κορίτσι, την Ελένη, και αναγκάστηκε να μετακινηθεί στη Θεσσαλονίκη γιατί η εταιρεία στην οποία δούλευε ο πατέρας ανέλαβε να φτιάξει έναν δρόμο εκεί από τον Λευκό Πύργο έως τα Μνήματα δουλεύοντας ως εργοδηγός. Ο μικρός Κώστας πήγε εκεί στο δημοτικό σχολείο∙ ήρθε ο πόλεμος και η Κατοχή, η οικογένεια έμεινε στη Θεσσαλονίκη όπου και έζησε καθ’ όλη τη δεκαετία του ’40 πάντα με πολύ μεγάλη ταλαιπωρία.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της Κατοχής ο μικρός Κώστας έκανε κάθε είδους δουλειά για να βοηθήσει την οικογένεια που ζούσε μέσα στην φτώχεια και στο κυνηγητό, όπως να πουλάει τσιγάρα, να είναι αβανταδόρος σε παπατζήδες και σε ρουλέτες που υπήρχαν τότε ελεύθερα, γιατί μέσα στην Κατοχή δεν έψαχνε κανείς άδειες κ.λπ. Τότε ήταν που η μητέρα του του είπε <<παιδάκι μου, μην σε πιάσουν και σε πάνε φυλακή, γιατί θα πούνε γιος του κομμουνιστή είναι, αλήτης είναι…>>, πράγμα που ο Βουτσάς δεν ξέχασε ποτέ.

Ο Κώστας Βουτσάς αποφοίτησε από το Δεύτερο Γυμνάσιο στη Θεσσαλονίκη, πολύ κακός μαθητής όπως ο ίδιος παραδέχεται, αλλά καλός αθλητής στους αγώνες ταχύτητας και στο άλμα εις μήκος. Ανήκε στο Βυζαντινό Αθλητικό Όμιλο (ΒΑΟ) και κάποια στιγμή που πήγαν κατασκήνωση στη Μηχανιώνα με τον ΒΑΟ έτυχε να δει με έναν φίλο του μια παράσταση που ετοίμαζε εκεί κάποιος Τάκης Τζουμάκας με μερικά από τα παιδιά της κατασκήνωσης. Έτσι αυθόρμητα πετάχτηκε κάποια στιγμή, την ώρα που κάποιο παιδί έπαιζε έναν μεθυσμένο, και φώναξε "έτσι κάνουν τον μεθυσμένο;" και ο Τζουμάκας τον φώναξε να τους δείξει αυτός πώς θα τον έπαιζε. Προφανώς τους ενθουσίασε γιατί το άλλο παιδί έχασε το ρόλο του και τον πήρε ο Βουτσάς.

 

 

Ο Κώστας Βουτσάς δέχτηκε την επιμονή όλων γύρω του να γίνει ηθοποιός. Αν κι εκείνος ήθελε να γίνει γεωπόνος ή φυσικός, γράφτηκε στην σχολή της Αγγελικής Τριανταφυλλίδη αλλά βαρέθηκε και έφυγε μετά από δύο-τρία μαθήματα. Ο σύζυγος όμως της Τριανταφυλλίδη πήγε και έπιασε τον πατέρα του, που δεν έβλεπε με πολύ καλό μάτι το να γίνει ο γιος του ηθοποιός, κι εξηγώντας του πόσο ταλέντο είχε, τον έπεισε να επιστρέψει ο γιος του στην σχολή.

 

 

Τελειώνοντας τη σχολή, όπως γινόταν τότε, ήρθε στην Αθήνα να δώσει εξετάσεις στο υπουργείο, για να πάρει την άδεια του ηθοποιού και δύο φορές τον απέρριψαν, λέγοντάς του πως δεν κάνει για ηθοποιός. Εκείνος όμως επέμεινε και την τρίτη φορά τελικά πήρε την άδεια από μια επιτροπή που συνεδρίαζε στο Θέατρο Ρεξ και ανάμεσα στα μέλη της ήταν ο Ορέστης Μακρής και η Μαρίκα Κρεββατά.

Έμπλεξε με τα μπουλούκια για ενάμιση χρόνο περίπου, από κωμόπολη σε χωριό κι από χωριό σε νησί με μικρούς, φτωχούς θιάσους∙ σε έναν από αυτούς τους θιάσους συνάντησε και μια μικρή με ταλέντο, την Κική Παπαδοπούλου, που τα κατοπινά χρόνια έγινε η Μαρινέλλα του ελληνικού τραγουδιού –παίζοντας τρεις και τέσσερις παραστάσεις την ημέρα με κάθε είδους ρεπερτόριο.

Ακόμη, έφτασε μέχρι τη Θεσσαλονίκη κι εκεί είχε την τύχη να τον δει η πρωταγωνίστρια της εποχής Καλή Καλό να παίζει στο Στρατιωτικό Θέατρο την εποχή που υπηρετούσε τη θητεία του. Διέκρινε αμέσως το ταλέντο του και τον πήρε μαζί της στην Αθήνα όπου ετοίμαζε μια επιθεώρηση για το Θέατρο <<Περοκέ>>. Η φήμη, βέβαια, ότι υπάρχει ένας ηθοποιός στη Θεσσαλονίκη που έχει ταλέντο και τον λένε Βουτσά, είχε φτάσει ήδη στην Αθήνα.

Από παράσταση σε παράσταση κι από θίασο σε θίασο και με έναν θυελλώδη δεσμό με το νούμερο ένα σύμβολο του σεξ εκείνης της εποχής, τη Σπεράντζα Βρανά, έφτασε μέχρι τον  "Κατήφορο"…

Ο Γιάννης Δαλιανίδης ήταν φίλος του από τη Θεσσαλονίκη, όπου όλη η παρέα τους ασχολείτο με τη φωτογραφία. Ξανασυνδέθηκαν με τον Δαλιανίδη φιλικά μέσω της Σπεράντζας στην Αθήνα και κάποια στιγμή ο Δαλιανίδης του διάβασε τον "Κατήφορο" και ο Βουτσάς "ερωτεύτηκε" τον κωμικό ρόλο του Μπίσμπιρα…

 

 

Τη πρώτη του εμφάνιση στο σινεμά την έκανε στις αρχές της δεκαετίας του ’50, το 1953 σε ρόλο κομπάρσου και συγκεκριμένα, στην ταινία "Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται" .Την ευκαιρία του την έδωσε ο Γιώργος Λαζαρίδης, φίλος του από τη Θεσσαλονίκη.

Στο "Περοκέ" τον πρόσεξε ο Αλέκος Σακελλάριος και του έδωσε έναν μικρό ρόλο στην "Κυρά μας τη μαμή" το 1958 και έτσι ο Κώστας Βουτσάς πρωτομπήκε στη Φίνος Φιλμ.

Mπήκε στη Φίνος Φιλμ, αλλά δεν καθιερώθηκε αμέσως. Αυτό έγινε όταν το 1961 ο φίλος του από τη Θεσσαλονίκη, Γιάννης Δαλιανίδης, του έδωσε την ευκαιρία, με τον "Κατήφορο". Η ταινία έσπασε τα ταμεία, καθιέρωσε τον Δαλιανίδη ως σκηνοθέτη μέσα στη Φίνος Φιλμ και έκανε σταρ από τη μια μέρα στην άλλη τη Ζωή Λάσκαρη, τον Νίκο Κούρκουλο και φυσικά τον Κώστα Βουτσά στον κωμικό ρόλο του δραματικού αυτού έργου.

Από εκεί και πέρα η μια επιτυχία έφερε την άλλη. Ο Κώστας Βουτσάς δούλεψε με πολλούς σκηνοθέτες, αλλά με τον Δαλιανίδη γύρισε τις καλύτερες ταινίες του, με καλύτερη φυσικά το "Ανθρωπάκι". Λόγω του παιχνιδιάρη χαρακτήρα του και της ανάλαφρης διάθεσής του ο Γιάννης Δαλιανίδης τον καθιέρωσε πρωταγωνιστή στα περισσότερα του μιούζικαλ στα οποία έπαιξε, χόρεψε κι άφησε και την σφραγίδα του σε δύο τραγούδια, το "Φσσστ μπόινγκ!" στο "Κάτι να καίει" και το "Αψού, γείτσες!" στο "Κορίτσια για φίλημα".

Το 1985 ο Κώστας Βουτσάς κέρδισε το βραβείο Α’ ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τον "Έρωτα του Οδυσσέα" ενώ υπήρξε δραστήριος συνδικαλιστής και πρόεδρος του συνεταιρισμού "Διόνυσος" που αγωνίστηκε για τα πνευματικά δικαιώματα των ηθοποιών από τις συχνές προβολές των ταινιών στην τηλεόραση. Χαριτωμένος, αγαπημένος, κωμικός, αλλά και δραστήριος συνδικαλιστής και αριστερός, ακολουθώντας την οικογενειακή του παράδοση μέχρι σήμερα.

Ο Κώστας Βουτσάς δεν αφιερώθηκε αποκλειστικά στο ρόλο του κωμικού ηθοποιού∙ στην αποστολή του να χαρίζει πλουσιοπάροχα το γέλιο και μάλιστα σε τόσες γενιές θεατών, εξίσου σημαντική φαίνεται πως ήταν για εκείνον και η ζωή του πίσω από τα παρασκήνια. 

 

 

Παντρεύτηκε την Έρρικα Μπρόγιερ, με την οποία απέκτησε την κόρη του Σάντρα, και κατόπιν τη Θεανώ Παπασπύρου, με την οποία απέκτησε τη Θεοδώρα και τη Νικολέττα. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του γνώρισε και παντρεύτηκε την Αλίκη Κατσαβού με την οποία απέκτησαν ένα αγοράκι, τον Φοίβο.

 

 

Ο Κώστας Βουτσάς με το τόσο προσωπικό στιλ κωμικής έκφρασης,  έγινε  σχολή, ενώ πλέον, έχει ξεπεράσει τα όρια του μύθου…"

........................................................................................................................................................................................................

Ο Ιάσων Τριανταφυλλίδης ρωτούσε, ο Κώστας Βουτσάς απαντούσε:

[…]

"Εσείς κύριε Βουτσά είστε ηθοποιός του θεάτρου ή του κινηματογράφου τελικά; Τι αγαπάτε πιο πολύ;

Αισθάνομαι ηθοποιός του θεάτρου και αγαπάω πολύ το σινεμά. Την τηλεόραση όχι και τόσο γιατί έχει γίνει ...μπάτε σκύλοι αλέστε.

Θυμάστε κανένα περιστατικό; Το <<Φσσστ μπόινγκ>> π.χ. ήταν μέσα στην ηχογράφηση;

Ήταν μέσα στη μουσική του Πλέσσα.

 Κάποτε μου είχατε πει πως ο ηθοποιός είναι ηθοποιός στο θέατρο και όχι στο σινεμά…

 Έτσι είναι. Θα σου πω ένα παράδειγμα. Πρέπει να παίξεις, ας πούμε, στο σινεμά ένα πλάνο γεμάτο θλίψη. Σε φωτίζουν σωστά, σου στάζουν δάκρυα στα μάτια αν δεν μπορείς να κλάψεις, βάζουν τη σωστή θλιμμένη μουσική, σε κινηματογραφούν από τη σωστή γωνία κ.λπ. Κι αν δεν πετύχει, το ξαναγυρνάς όσες φορές χρειαστεί μέχρι να γίνει σωστό και να, ένα τεράστιο γκρο πλαν, γεμίζει την οθόνη και την αίθουσα. Στο θέατρο είσαι γυμνός, δεν έχεις βοήθεια από πουθενά, πρέπει να κλάψεις μόνος σου και να κάνεις τα πάντα για να συγκινηθούν στην 54η σειρά και να νικήσεις…

 Απ’ ότι έχω καταλάβει οι λέξεις διακοπές και άδεια δεν σας αντιπροσωπεύουν και ιδιαίτερα. Δουλεύετε ασταμάτητα μέχρι τώρα…

 Τρελάθηκες; Η δουλειά μου είναι. Είναι δυνατόν να μην αγαπάω αυτό που κάνω; Ξέρεις, ο πατέρας μου, σου είπα ότι ήταν Αριστερός και επί Χούντας τον είχαν συλλάβει και είχαμε διάφορα τρεχάματα, τέλος πάντων, αλλά πριν πεθάνει, εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’70 μου είχε πει <<δεν θέλω να κάθομαι, γιατί όταν κάθομαι ακούω τον εαυτό μου…>>.

Από όλη την ομάδα του πρώτου καιρού στον Φίνο, Ρένα, Ζωή, Ντούζο, Βουλγαρίδη, Κούρκουλο κ.λπ. ποιόν θυμάστε με μεγαλύτερη αγάπη;

 Από τους ηθοποιούς; Τη Μάρθα, τη Ζωίτσα, τον Βαγγελάκη τον Βουλγαρίδη, τον Αλέκο Τζανετάκο που κάναμε και παρέα. Με τη Ρένα δεν είχαμε κάνει πολλή παρέα, ήταν λίγο πιο μακριά από εμάς. Δεν ήταν της ηλικίας μας και της παρέας μας, αλλά τη θυμάμαι με πολλή αγάπη. Περνάγαμε ωραία. Η Ρένα ήταν πάντα ευχάριστος άνθρωπος, θαυμάσιος άνθρωπος, με πολύ χιούμορ, αυτοσαρκασμό. Πιο πολύ έχω ζήσει με τους ηθοποιούς και με τους τεχνικούς παρά με τη γυναίκα μου.

Υπάρχει ρόλος που θα θέλατε να έχετε παίξει και δεν παίξατε;

 Κινηματογραφικός; Όχι. Όλους τους ρόλους που έχω παίξει όμως τους έχω αγαπήσει πάρα πολύ. Κάθε φορά που μου έδιναν ρόλο ερωτευόμουν. Δεν είχα <<αυτός μου αρέσει, εκείνος όχι>>. Τους λάτρευα τους ρόλους μου, δινόμουν πολύ, να τους φτιάξω, να βρω πράγματα, τους έπαιρνα μαζί μου στον δρόμο, στη ζωή μου. Δεν τον άφηνα τον ρόλο ψυχρό. Ήθελα να τον κάνω δικό μου, να γίνει εγώ, να γίνω εγώ δηλαδή. Ήμουν αυτός που έπαιζα…"

 

.

*Ευχαριστούμε τον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη.

**andy’s publishers: "Ελληνικό σινεμά σε πρώτο πρόσωπο"

 

 

 

 

Διαβάστε επίσης

CELEBS

Δημήτρης Σέρφας: Η ηλικία, η καταγωγή και η αδυναμία στη μητέρα του

Όσα δεν ξέρουμε για τον «Γρηγόρη» από το «Προξενιό της Ιουλίας»

CELEBS

Βασίλης Καρράς: Την Κυριακή θα γίνει το τρίμηνο μνημόσυνό του

Πέρασαν τρεις μήνες από τον θάνατό του σπουδαίου τραγουδιστή

Προτεινόμενα

FASHION NEWS

Ο Alessandro Michele νέος creative director του οίκου Valentino

Η ανακοίνωση του εμβληματικού οίκου βάζει τέλος στις φήμες που τον ήθελαν εδώ και καιρό να αναλαμβάνει το τιμόνι του

CELEBS

Δημήτρης Σέρφας: Η ηλικία, η καταγωγή και η αδυναμία στη μητέρα του

Όσα δεν ξέρουμε για τον «Γρηγόρη» από το «Προξενιό της Ιουλίας»