O Eros ήταν Έρως

 Φαντάζομαι πως μπορείς να ταυτιστείς απόλυτα με το συναίσθημα της Δευτέρας; Mια απλή μέρα της εβδομάδας είναι, κι όμως ισοδυναμεί με ένα κράμα συναισθημάτων, απολύτως κατανοητών, δύσκολα μετατρέψιμων. Όταν πάλι ακούς «Παρασκευή», το κράμα σπάει και βγαίνει από μέσα του ένας μαγικός,θεραπευτικός καρπός που αν τον εισπνεύσεις, γεμίζεις με γαλήνη κι ανακούφιση. 
   Αν όμως ανήκεις στην κατηγορία εκείνων των ιδιαίτερων πλασματάτων, των κατ επιλογήν και επίτηδες αλλεργικών στον πολύτιμο καρπό που κλείνει τις πληγές, τότε χρειάζεσαι κάτι μοναδικό, κάτι που δεν θα ζούσες κάθε Παρασκευή ή κάθε Σάββατο, κάτι βγαλμένο από τα παραμύθια.
  Το παραμύθι μου έγινε μια φορά, αξέχαστη με έναν καιρό ηλιόλουστο που κατέληξε σε εσπερινή μελωδία ηλιοβασιλέματος και φεγγαριού. Μια αύρα Ευρωπαϊκή, μια ατμόσφαιρα ερωτική. Ένας όχλος σαν μονάδα. Όχι γιατί κατακερματίστηκε, αλλά γιατί ένωσε το πνεύμα του. Κάθε ψυχή άγγιζε την επόμενη με ένα  ρεύμα που ανατρίχιαζε και καθησύχαζε.
  Κάπου εδώ θα πρέπει να έχεις καταλάβει πως η ανεπανάληπτη εμπειρία μου έχει σχέση με το άυλο    καταπραϋντικό εν ονόματι ~μουσική~ και συγκεκριμένα, με την άμεση μαζική θεραπειά, που αποκαλείται ~συναυλία~. Και τώρα θα σου αποκαλύψω το πρόσωπο πίσω από την Ευρωπαϊκή, ερωτική τρικυμία, που αναστάτωσε τον αέρα. Μια νύχτα «Perfetto» όπως «Una tempesta di stelle» (Μια καταιγίδα αστεριών), τόσο ιδανική, τόσο μυθική. («Favola»)
https://www.instagram.com/p/B3Aa8KgiamM/
  Το όνομα του εμπνευσμένο από τον Έλληνα θεό της αγάπης, ο Eros Ramazzotti, ήρθε στην πρωτεύουσα για να γεμίσει ένα ολόκληρο στάδιο με μουσική που ξεχειλίζει αγάπη. Ο τίτλος της περιοδείας του: «Υπάρχει ζωή». Λες και οι αψεγάδιαστες αρμονίες κι οι γεμάτοι αυτοπεποίθηση, αυτοσχεδιασμοί του δεν ήταν αρκετοί για να σε σαγηνέψουν, ο Eros ήθελε να παρουσιάσει και μια άλλη πλευρά του εαυτού του, την οικολογική, την πανανθρώπινη.  Με μηνύματα για την ενεργοποίηση του κοινού, για να ψηθούν οι πληγές της γης, να σταματήσει πια να αιμορραγεί περισσότερο κάθε μέρα που περνάει, να σταματήσουν τα δάκρυα της να λιώνουν τους πάγους, να καταπίνουν τα δημιουργήματα της. Άλλοτε τα εφέ έδειχναν τον ίδιο και την μπάντα του. Ισάξια μάλιστα να επισημάνω! Κουκίδες μουσικών κυμάτων αποχωρίζονταν το σώμα του σε ένα ταξίδι προς το δικό μας. Σε καλλιτεχνική παλέτα είχε μετατραπεί το στάδιο. Η ορθοστασία της αναμονής έπαψε να αποτελεί πρόβλημα. Ο στόχος ήταν ένας, το μυαλό απορρυθμίστηκε. Να ζούσα κάθε μέρα λίγες, σπάνιες, μοναδικές εμπειρίες. Μα τότε θα γίνονταν κι αυτές Δευτέρα. Αυτή ήταν η δική μου ξεχωριστή Παρασκευή. Η δική σου;