Νέα γυναίκα μόνη... δεν ψάχνει

Ετών 36, εξυπνούλα , ομορφούλα, τσαχπινούλα και με χιούμορ. Πριν σκεφτείς ότι είμαι ψώνιο, αυτά δεν τα λέω μόνο εγώ…

Όποιος με γνωρίζει για πρώτη φορά έχει να το λέει το πόσο ενθουσιώδης τύπος είμαι!!! 

Aπαντώ ότι ο ενθουσιασμός μου είναι φιλοσοφία ζωής και ότι πάντα είμαι έτσι: χαμογελαστή, χαρωπή και εξωστρεφής. Μιλάω λίιιγο δυνατά, γελάω έντονα, αγκαλιάζω σφιχτά!

Όταν λοιπόν με ρωτάνε πώς και δεν έχω κάποια σχέση, δεν δίνω μία απλή απάντηση, αλλά τους εξιστορώ διάφορες ερωτικές «περιπέτειες» μου... Αρχικά για να διασκεδάσουμε αλλά και για να βγάλουν μόνοι τους το συμπέρασμα.

Αυτό λοιπόν θα κάνω και τώρα, παρόλο που καμμιά σας δεν με ρώτησε...

Challenge No1 – Ο «γκουρού»

Μία φίλη είχε λυσσάξει να μου γνωρίσει κάποιον γνωστό της. Ξεκίνησε το facebook search: να δω φάτσα και (φυσικά) προφίλ, το οποίο πιστεύω ΑΠΟΛΥΤΑ ότι μπορεί να σε κάνει να καταλάβεις πολλά!

Μπαίνω στο προφίλ του και βλέπω φωτο1, φωτο2, φωτό3…..φωτο1.258…μα καλά, άλλη δουλειά δεν κάνει αυτός, αναρωτιέμαι. Φωτογραφίζεται και ποστάρει? Και όχι φωτογραφίες με φίλους…οοοοοχι, άπειρες σέλφι, φωτογραφία στο κάμπριο, φωτογραφία να φαίνεται το ρόλεξ, φωτογραφία με κοστούμι…γενικά ένα στήσιμο!!!! Και από ομορφιά…δεν κόβεις και φλέβα….ούτε δαχτυλάκι μη σου πω….

Επίσης ένα προφίλ γεμάτο γνωμικά, αποφθέγματα, ηλιοβασιλέματα και στοχασμούς. Πέσαμε σε γκουρού σκέφτομαι….

Απορρίπτεται λέω κατευθείαν και αυτόματα έρχεται στο μυαλό το «κράξιμο» των φίλων:  "Δεν δίνεις ευκαιρίες. Απορρίπτεις αμέσως" και άλλα τέτοια .

Έχοντας λοιπόν καλή διάθεση αποφασίζω να βγω. Δίνουμε ραντεβού σε "in" περιοχή, (σιγά μην του έλεγα να βρεθούμε κέντρο που συχνάζω) και  έχω στο μυαλό μου πως πάω  να γνωρίσω έναν νέο άνθρωπο, να πιώ το ποτάκι μου, να συζητήσω!

Χα! Τι να συζητήσω που 2 ώρες που μείναμε στο μαγαζί, ζήτημα αν πρόλαβα να μιλήσω 15 λεπτά!

Ξεκίνησε λέγοντας μου για τη δουλειά του, πόσο επιτυχημένος είναι, πόσο τον αγαπούν οι υφιστάμενοι του και προφανώς πόσο μεγάλη ιδέα έχει για τον εαυτό του. Αυτό δεν το είπε. Το υπέθεσα…

Συνέχισε με το τι κάνει μέσα στην εβδομάδα εκτός από το να δουλεύει. Βρίσκεται με τον κολλητό του, μία με δύο φορές, μαγειρεύουν, τρώνε και κάνουν επαγγελματικό brain storming. Ναι έτσι ακριβώς το είπε. Τι ποιο λογικό όταν βρίσκεσαι με τον κολλητό σου?

Και μετά μου αναλύει την Κυριακή! Αχ, η Κυριακή. Το κερασάκι στην τούρτα.

Την Κυριακή λοιπόν δεν κάνει τίποτα! Και όταν λέμε τίποτα, εννοούμε τίποτα. Είναι καλεσμένος σε γενέθλια, γάμους, βαφτίσια;  E, δεν πάει. Γιατί η Κυριακή είναι ιερή μέρα που ο εγκέφαλος κάνει restart και προετοιμάζεται για τη νέα εβδομάδα στη δουλειά. Δεν μας νοιάζει αν εσύ παντρεύεσαι ή έχεις γενέθλια. Αν θέλεις να παρευρεθώ, να το κάνεις άλλη μέρα!

Εκεί συνειδητοποίησα για ακόμα μία φορά ότι καλά κάνω και δεν ακούω τους φίλους μου, οι οποίοι μετά την εξιστόρηση του βαρετού αυτού ραντεβού μου πρότειναν μία Κυριακή να του στείλω μία γυμνή μου φωτογραφία και να του γράψω:  «Ερχεσαι;»

Challenge No2 – Ο "αχώνευτος"

Μία ωραία μέρα στη δουλειά, με πλησιάζει ένας συνάδελφος και με πολύ ευγενικό τρόπο με πείθει να πω "ναι" σε τυφλό ραντεβού με έναν φίλο του.  Μουσικός, μπασίστας συγκεκριμένα που συνεργαζόταν με γνωστό τραγουδοποιό. Τότε δεν υπήρχε ακόμα το facebook για να μπορέσω να ελέγξω προφίλ. Ναι, έβγαινα ραντεβού πριν υπάρξουν τα σόσιαλ μίντια. Θα σέβεστε!

Κανονίζουμε λοιπόν να βρεθούμε ένα Σάββατο να πάμε για μεσημεριανό καφέ στην παραλία. Ωραία ιδέα σκέφτομαι.

Βρισκόμαστε, τον κόβω από πάνω μέχρι κάτω, δεν ενθουσιάζομαι αλλά όπως πάντα επικρατούν οι φωνές των φίλων ότι δεν δίνω ευκαιρίες. Μπορεί να με συναρπάσει με τον χαρακτήρα και το χιούμορ του σκέφτομαι.

Χιούμορ μηδέν! Το απόλυτο τίποτα. Ούτε καν Σεφερλικό, που δεν το μετράω ως χιούμορ, αλλά ως κρύo ντους.

Ήταν Ιούνιος και ήδη είχα αρχίσει νοητά να ταξιδεύω σε νησάκια, έτσι ξεκινάω την κουβέντα για τις διακοπές.

Προς μεγάλη μου έκπληξη μου αναφέρει ότι δεν του αρέσει το καλοκαίρι. Σκέφτομαι "χειμερινός τύπος". Οκ και εμένα μου αρέσει ο χειμώνας αλλά σαν το καλοκαιράκι δεν είναι. Προς μεγάλη μου έκπληξη, πάλι, ούτε ο χειμώνας του αρέσει.

Συνεχίζω τη συζήτηση για ενδιαφέροντα και χόμπι. Τίποτα. Κανένα ενδιαφέρον. Δεν του αρέσει τίποτα. Δύσκολη πίστα σκέφτομαι.

Θυμάμαι ότι ανέφερα οτιδήποτε μπορούσα να φανταστώ σκεπτόμενη ότι δεν μπορεί, κάτι θα του αρέσει!

Κάποια στιγμή ρωτάω για τους φίλους του. Δεν γίνεται να μην σου αρέσουν οι φίλοι σου. Είναι άτομα που εσύ ο ίδιος έχεις επιλέξει. Λέω εδώ είμαστε, θα ακούσω κάτι θετικό.

Όχι αγάπη μου. Γιατί όταν ο άνθρωπος δεν συμπαθεί ούτε τα άντερα του όπως λένε, πώς να συμπαθήσει τους φίλους του?

Δεν θα το πιστέψετε αλλά δεν εντυπωσιάστηκα από το ραντεβού!

Πηγαίνουμε στο αυτοκίνητο του για να με πάει στο σταθμό και μου λέει με ύφος «θέλεις να έρθεις σπίτι για φαγητό»? Πριν προλάβω να απαντήσω, μαντέψτε, αρνητικά, προσθέτει «έχω μπιφτέκια».

Εκείνη τη στιγμή ήθελα να του πω ότι μόλις έγινα χορτοφάγος, αλλά λόγω καλής ανατροφής (γεια σου μανούλα) αποφάσισα να αρνηθώ ευγενικά.

Όταν με άφησε στο σταθμό πήρα την κολλητή τηλέφωνο και της λέω «μη μιλάς, μόνο άκου, γιατί είμαι μέσα στο τρένο και αν γελάω μόνη μου θα με περάσουν για τρελή»

Μα τι κυκλοφορεί εκεί έξω;;;