Skip to main content

BLOGS

H Brigitte Bardot και το σύνδρομο της Λολίτα

Για το πιο sexy αγοροκόριτσο της Γαλλίας το μέλλον ήταν μια κακή εφεύρεση των ενηλίκων



Τον Αύγουστο του 1959, η Σιμόν Ντε Μπουβουάρ έγραψε το «Brigitte Bardot and the Lolita syndrome» (Η Μπριζίτ Μπαρντό και το σύνδρομο της Λολίτα», από το οποίο έχει μείνει στην ιστορία το ότι την χαρακτήρισε «ατμομηχανή της γυναικείας ιστορίας» και την περιέγραψε ως την πρώτη πιο απελευθερωμένη γυναίκα της μεταπολεμικής Γαλλίας. Από εκείνο ωστόσο το, κλασικό πλέον, δοκίμιο υπάρχουν πολλά ακόμα που αξίζει σήμερα να κρατήσουμε και ρίχνουν φως στο φαινόμενο που ακούει στο όνομα Brigitte Bardot.

Ενώ η ταινία «Κι ο Θεός έπλασε τη γυναίκα» κόστισε γύρω στα εκατό σαράντα εκατομμύρια φράγκα έφερε λιγότερα από εξήντα, όταν ωστόσο πήγε στην Αμερική έκοψε εισιτήρια 4.000.000 δολαρίων καθιερώνοντας την Β.Β. σε πολύτιμο προϊόν εξαγωγής.

Με το έργο αυτό η Brigitte Bardot έγινε εύκολα το νέο είδωλο της αμερικάνικης νεολαίας. Κατατάσσεται ως μια μεγάλη διεθνής σταρ. Ωστόσο, οι συμπατριώτες της συνεχίζουν να την αποφεύγουν. Δεν περνά μια εβδομάδα χωρίς άρθρα στον τύπο που να λένε τα πάντα για τις πρόσφατες ψυχολογικές διακυμάνσεις και τις ερωτικές της σχέσεις ή να προσφέρουν μια νέα ερμηνεία της προσωπικότητάς της, αλλά τα μισά από αυτά τα άρθρα και τα κουτσομπολιά την βλέπουν μέσα από την κλειδαρότρυπα. Η Bardot λαμβάνει τριακόσια επιστολές θαυμαστών την ημέρα, από αγόρια και κορίτσια, και κάθε μέρα αγανακτισμένες μητέρες γράφουν σε συντάκτες εφημερίδων και θρησκευτικές και πολιτικές αρχές για να διαμαρτυρηθούν για την ύπαρξή της.

Οι ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστούσε θεωρήθηκε ότι ωθούσαν η νεολαία στην ακολασία και την αμαρτία, για αυτό πολλές χώρες προσπάθησαν να απαγορέψουν την προβολή τους.

Οι θαυμαστές και οι επικριτές της ασχολήθηκαν με το φανταστικό πλάσμα που βλέπουν στην οθόνη μέσα από ένα τεράστιο ροζ σύννεφο. Στο βαθμό που εκτίθετο στο δημόσιο βλέμμα, ο θρύλος της έχει τροφοδοτηθεί από την ιδιωτική ζωή της, τουλάχιστον από τους ρόλους της στην ταινία. Αυτός ο θρύλος συμφωνεί με έναν πολύ παλιό μύθο που ο Vadim προσπάθησε να αναζωογονήσει στην ταινία «Κι ο Θεός έπλασε τη γυναίκα», εφευρίσκοντας μια απολύτως μοντέρνα εκδοχή της «αιώνιας γυναίκας» και λανσάροντας έναν νέο τύπο ερωτισμού. Είναι αυτή η καινοτομία που δελεάζει μερικούς ανθρώπους και σοκάρει άλλους.

Η αγάπη μπορεί να αντισταθεί στην οικειότητα, ο ερωτισμός δεν μπορεί. Ο ρόλος του στις ταινίες μειώθηκε σημαντικά όταν οι κοινωνικές διαφορές μεταξύ των δύο φύλων γεφυρώθηκαν. Μεταξύ του 1930 και του 1940 κυριάρχησε ο ρομαντισμός και η συναισθηματικότητα. Το vamp κορίτσι αντικαταστάθηκε από τη γυναίκα φιλενάδα, που εκπροσωπήθηκε τέλεια από την Jean Arthur. Ωστόσο, όταν το 1947 ο κινηματογράφος απειλήθηκε με σοβαρή κρίση, οι σκηνοθέτες επέστρεψαν στον ερωτισμό σε μια προσπάθεια να ανακτήσουν την αγάπη του κοινού.

Σε μια εποχή όπου η γυναίκα οδηγεί αυτοκίνητο και παρακολουθεί το χρηματιστήριο, μια εποχή κατά την οποία εκθέτει τη γύμνια της με φυσικότητα σε δημόσιες παραλίες, οποιαδήποτε απόπειρα αναβίωσης της vamp και του μυστηρίου της ήταν αδιαμφισβήτητη. Οι ταινίες προσπάθησαν να προσελκύσουν, με πιο σκληρό τρόπο, την αντίδραση του άνδρα στις γυναικείες καμπύλες. Οι σταρ εκτιμήθηκαν για την εμφάνιση των φυσικών τους αναλογιών και όχι για το παθιασμένο ή αδυσώπητο βλέμμα τους. Η Marilyn Monroe, η Sophia Loren και η Lollobrigida είναι άφθονες αποδείξεις για το γεγονός ότι το απόλυτο θηλυκό δεν είχε χάσει την εξουσία του έναντι των ανδρών. Ωστόσο, οι έμποροι των ονείρων κινούνταν και προς άλλες κατευθύνσεις. Με τις Audrey Hepburn, Françoise Arnoul, Marina Vlady, Leslie Caron και Brigitte Bardot, επινόησαν το ερωτικό αγοροκόριτσο ή αγριοκόριτσο.

https://www.instagram.com/p/Bbpyg9wFVGj/


Στην επόμενη ταινία του, Dangerous Connections, ο Vadim έχει δεσμεύσει ένα κορίτσι δεκατέσσερα χρονών. Η γυναίκα-παιδί κερδίζει όχι μόνο στις ταινίες. Στο A View From the Bridge, το έργο του Arthur Miller, που υπήρξε μεγάλη επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες και ακόμα μεγαλύτερη στην Αγγλία και τη Γαλλία, η ηρωίδα μόλις που πλησίαζε στην ηλικία της εφηβείας. Η Lolita του Nabokov, η οποία ασχολείται με τις σχέσεις μεταξύ ενός άνδρα σαράντα ετών και ενός «νυμφιδίου» των δώδεκα ετών, ήταν στην κορυφή της λίστας με τις καλύτερες πωλήσεις στην Αμερική για μήνες.

Η ενήλικη γυναίκα κατοικεί τώρα στον ίδιο κόσμο με τον άνδρα, αλλά η γυναίκα-παιδί κινείται σε ένα σύμπαν που δεν μπορεί να εισέλθει. Η διαφορά ηλικίας αποκαθιστά ανάμεσά τους την απόσταση που φαίνεται απαραίτητη.

Τουλάχιστον αυτό πέτυχαν οι ταινίες καταφέρνοντας να δημιουργήσουν μια νέα Εύα με τη συγχώνευση των τύπων «άγουρου φρούτου» και «femme fatale».

Η Brigitte Bardot ήταν το πιο τέλειο δείγμα αυτών των διφορούμενων νυμφών. Βλέποντάς την από πίσω, το λεπτό, μυώδες σώμα της χορεύτριας είναι σχεδόν ανδρόγυνο. Η θηλυκότητα θριαμβεύει στο υπέροχο στήθος της. Τα μακρά ηδονικά μαλλιά της ρέουν στους ώμους της, αλλά το look της είναι ατημέλητο. Η γραμμή των χειλιών της σχηματίζει ένα παιδικό μειδίαμα αλλά ταυτόχρονα αυτά τα χείλη αποτελούν την υπέρτατη φαντασίωση για φιλιά. Περπατάει χωρίς παπούτσια, γυρίζει την πλάτη της στα κομψά ρούχα, τα κοσμήματα, τις ζώνες, τα αρώματα, το μακιγιάζ.

Ωστόσο, ο τρόπος που βαδίζει είναι θελκτικός και ένας άγιος θα πουλούσε την ψυχή του στον διάβολο απλώς για να παρακολουθήσει το χορό της. Λέγεται συχνά ότι το πρόσωπό της έχει μόνο μία έκφραση. Είναι αλήθεια ότι ο εξωτερικός κόσμος δεν αντανακλάται καθόλου στο βλέμμα της και ότι το βλέμμα της δεν αποκαλύπτει μεγάλη εσωτερική διαταραχή. Αλλά αυτό το αδιάφορο βλέμμα γίνεται το ατού της.

https://www.instagram.com/p/BYZVRnCDtyf/


Η B.B. δεν έχει καθοριστεί ακόμα από την εμπειρία. Ακόμα κι αν έχει ζήσει –όπως στην ταινία Love Is My Profession– τα μαθήματα που της έδωσε η ζωή είναι πολύ μπερδεμένα για να την διαμορφώσουν. Είναι χωρίς μνήμη, χωρίς παρελθόν και, χάρη σε αυτήν την άγνοια, διατηρεί την τέλεια αθωότητα που αποδίδεται σε μια μυθική παιδική ηλικία.

Ο θρύλος που δημιουργήθηκε γύρω από την Brigitte Bardot της έχει αποδώσει εδώ και πολύ καιρό αυτόν τον παιδικό και ενοχλητικό χαρακτήρα. Ο Vadim την παρουσίασε ως «φαινόμενο της φύσης». «Δεν ενεργεί», είπε. «Υπάρχει.» «Αυτό είναι σωστό», επιβεβαίωσε η ίδια η B.B. «Η Juliette στο Κι ο Θεός έπλασε τη γυναίκα είναι ακριβώς εγώ. Όταν είμαι μπροστά από την κάμερα, είμαι απλώς ο εαυτός μου».

Λέγεται ότι η Brigitte δεν ασχολείται με τη χτένα, αλλά κάνει τα μαλλιά της με τα δάχτυλά της. Λέγεται ότι μισεί όλες τις μορφές κοσμικότητας. Οι συνεντεύξεις της την παρουσίασαν ως φυσική και ανεπιτήδευτη. Ο Vadim πήγε αυτή την εικόνα ακόμη πιο μακριά. Την ζωγράφισε ως αφελή σε σημείο παραλογισμού. Ήταν ευμετάβλητη και ιδιότροπη. Στην πρεμιέρα της ταινίας της, Please, Mr. Balzac, η παραγωγός περίμενε μάταια να εμφανιστεί. Την τελευταία στιγμή, ενημέρωσε το κοινό ότι δεν θα ερχόταν.

https://www.instagram.com/p/BSWi_AlF6iC/


Την περιγράφουν ως πλάσμα που υπακούσει στο ένστικτο, έρμαιο των παρορμήσεών της. Με ιδιοσυγκρασία ευμετάβλητη και απρόβλεπτη, καταφέρνει να διατηρεί την αθωότητα της παιδικής ηλικίας παράλληλα με το μυστήριό της. Ένα παράξενο μικρό πλάσμα, γενικά. Και αυτή η εικόνα δεν ξεφεύγει από τον παραδοσιακό μύθο της θηλυκότητας. Οι ρόλοι που της έχουν προσφέρει οι σεναριογράφοι έχουν επίσης μια συμβατική πλευρά. Εμφανίζεται ως δύναμη της φύσης, επικίνδυνη όσο παραμένει ανυπόφορη, αλλά εναπόκειται στο αρσενικό να την εξημερώσει. Είναι ευγενική, με καλή καρδιά. Σε όλες τις ταινίες της αγαπά τα ζώα. Εάν κάνει ποτέ κάποιον να υποφέρει, δεν είναι ποτέ σκόπιμα. Η ευελιξία και η συμπεριφορά της συγχωρούνται επειδή είναι τόσο νεαρή και λόγω περιστάσεων.

Η Juliette είχε μια δυστυχισμένη παιδική ηλικία. Η Yvette, στο Love Is My Profession, είναι θύμα της κοινωνίας. Αν παραπλανηθούν, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κανείς δεν τους έδειξε ποτέ το σωστό δρόμο, αλλά ένας άνθρωπος, ένας πραγματικός άνδρας, μπορεί να τις οδηγήσει πίσω σε αυτό. Ο νεαρός σύζυγος της Juliette αποφασίζει να ενεργήσει σαν άντρας, της δίνει ένα καλό χαστούκι και η Juliette μετατρέπεται ταυτόχρονα σε μια ευτυχισμένη, ευγενική και υποτακτική σύζυγος. Η Yvette δέχεται με χαρά το αίτημα του εραστή της να είναι πιστή και να της επιβάλλει μια ζωή εικονικής απομόνωσης. Με λίγη τύχη, αυτός ο έμπειρος, μεσήλικας άντρας θα είχε φέρει την λύτρωσή της.

Μπορούμε να υποθέσουμε ότι το «μικρό παιδί» θα ηρεμήσει, αλλά η Juliette σίγουρα δεν θα γίνει ποτέ πρότυπη σύζυγος και μητέρα. Η άγνοια και η απειρία μπορούν να διορθωθούν, αλλά και η ίδια η Β.Β. δεν είναι μόνο απλή, αλλά επικίνδυνα ειλικρινή. Η διαστροφή μιας «κούκλας μωρού» μπορεί να αντιμετωπιστεί από έναν ψυχίατρο. Υπάρχουν τρόποι και μέσα για να ηρεμήσετε τις δυσαρέσκειες ενός επαναστατικού κοριτσιού και να την επιστρέψετε στην αρετή. Η B.B. είναι ένα χαμένο, αξιολύπητο παιδί που χρειάζεται οδηγό και προστάτη. Αυτό το κλισέ έχει αποδείξει την αξία του. Κολακεύει την ανδρική ματαιοδοξία. Καθησυχάζει την ωριμότητα.

Η Β.Β. δεν είναι ούτε διεστραμμένο ούτε επαναστατικό ούτε ανήθικο πλάσμα, και γι' αυτό η ηθική δεν έχει καμία ευκαιρία μαζί της. Το καλό και το κακό είναι μέρος συμβάσεων στις οποίες δεν θα σκεφτόταν καν να υποκύψει.

Δεν νοιάζεται για τη γνώμη άλλων ανθρώπων. Δεν προσπαθεί να σκανδαλίσει ούτε να κάνει σκάνδαλα. Ακολουθεί τις κλίσεις της. Τρώει όταν πεινάει και κάνει έρωτα με την ίδια φυσική απλότητα. Η επιθυμία και η ευχαρίστησή της φαίνεται πιο πειστική από τις αρχές και τις συμβάσεις. Δεν επικρίνει άλλους. Κάνει ό,τι θέλει, και αυτό είναι ενοχλητικό. Δεν θέτει ερωτήσεις, αλλά φέρνει απαντήσεις των οποίων η ειλικρίνεια μπορεί να είναι μεταδοτική. Οι ηθικές αδυναμίες μπορούν να διορθωθούν, αλλά πώς θα μπορούσε η Β.Β. να θεραπευτεί από αυτήν την εκθαμβωτική αρετή; Είναι η ουσία της. Ούτε τα χτυπήματα, ούτε τα ωραία επιχειρήματα ούτε η αγάπη δεν μπορούν να την αλλάξουν. Απορρίπτει όχι μόνο την υποκρισία και τις επιπλήξεις, αλλά και τη σύνεση και τον υπολογισμό οποιουδήποτε είδους.

https://www.instagram.com/p/BNc0A8dh6PU/

Για αυτήν, το μέλλον εξακολουθεί να είναι μία από τις εφευρέσεις ενηλίκων στις οποίες δεν έχει εμπιστοσύνη. «Ζω σαν να πρόκειται να πεθάνω ανά πάσα στιγμή», λέει η Juliette. Και η Brigitte εκμυστηρεύεται: «Κάθε φορά που είμαι ερωτευμένη, νομίζω ότι είναι για πάντα».

 

 

Το να μένεις στην αιωνιότητα, τελικά, είναι ένας άλλος τρόπος απόρριψης του χρόνου – κι εκείνη το κατάφερε

Διαβάστε επίσης

BLOGS

Oscars 2024: Το συγκινητικό «ευχαριστώ» της Emma Stone στον Γιώργο Λάνθιμο μετά τη βράβευσή της

«Γιώργο, σε ευχαριστώ για το δώρο ζωής», ανέφερε μεταξύ άλλων η ηθοποιός και πρωταγωνίστρια του Poor Things

BLOGS

«Αν χάνεις την ψυχή σου και το ξέρεις, τότε έχεις ακόμα λίγη ψυχή να χάσεις» Charles Bukowski

Ο μεγάλος συγγραφέας και ποιητής Charles Bukowski πέθανε από λευχαιμία στις 9 Μαρτίου 1994

Προτεινόμενα

ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ

Ζώδια Τρίτης 19 Μαρτίου

Ο δυναμισμός σας θα τραβήξει το ενδιαφέρον των άλλων

ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗ

Πώς να απαλλαγείς μια και καλή από τους τοξικούς ανθρώπους

Για ορισμένους χρειάζεσαι κάτι παραπάνω από 2 μέτρα απόστασης…

SELF-LOVE

Πώς να αποφύγεις την… ψυχολογική αποφυγή;

Συνέχισε να διαβάζεις, αν συνηθίζεις να αποφεύγεις πράγματα που σου προκαλούν δυσφορία ή άγχος;