BLOGS
«Είμαι ικανός να κάνω για έναν έρωτα τα πάντα» Χριστόφορος Παπακαλιάτης
Χρόνια πολλά για τα γενέθλιά σου Χριστόφορε Παπακαλιάτη
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1975 κι είναι Έλληνας ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Έκανε το τηλεοπτικό του ντεμπούτο το 1992 σε ένα επεισόδιο της σειράς Οι Απαράδεκτοι. Τη δεκαετία 1999-2010 έγραψε πέντε σειρές με δικό του σενάριο, ενώ σκηνοθέτησε κάποιες από αυτές, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο. Ο πατέρας του, Μανώλης Παπακαλιάτης, είναι από την Κρήτη και η μητέρα του Villy Malami είναι ελληνικής καταγωγής από τη Νότια Αφρική. Χώρισαν όταν ο Χριστόφορος ήταν τεσσάρων ετών. Μεγάλωσε στην Αθήνα με την μητέρα του και τον μικρότερο αδελφό του, Φίλιππο. Έχει ακόμα δύο αδέλφια από τον δεύτερο γάμο του πατέρα του, τον Στέφανο και τη Νάρα. Σε ηλικία 16 ετών διάβασε μια αγγελία στην οποία αναζητούνταν ηθοποιός για κάποια σειρά της εταιρίας παραγωγής Studio ATA. Περνώντας από κάστινγκ πήρε τον πρώτο του ρόλο, ενώ ακόμη πήγαινε σχολείο, στην σειρά της Δήμητρας Παπαδοπούλου Οι Απαράδεκτοι, ενώ στη συνέχεια ακολούθησαν κι άλλες συμμετοχές σε σειρές.
Σε ηλικία 24 ετών έγραψε το πρώτο του σενάριο με τίτλο: "Η ζωή μας μια βόλτα", που προβλήθηκε από το Mega Channel. Η επιτυχία της πρώτης δικής του τηλεοπτικής δουλειάς, έδωσε το πράσινο φως για μια σειρά από τηλεοπτικές παραγωγές, που είχαν την υπογραφή του. Ακολούθησε η δραματική σειρά Να με προσέχεις Τις σεζόν 2002-2004 προβλήθηκε η επιτυχημένη σειρά Κλείσε τα μάτια, επέστρεψε τη σεζόν 2005-2006 με τη σειράς Δυο μέρες μόνο. Τα Χριστούγεννα του 2012 έκανε πρεμιέρα η πρώτη του κινηματογραφική ταινία με τον τίτλο Αν.... Η ταινία ξεπέρασε τις πωλήσεις 500 χιλιάδων εισιτηρίων και προβλήθηκε για περισσότερους από τέσσερις μήνες. Τα Χριστούγεννα του 2015 προβλήθηκε η δεύτερη κινηματογραφική του δουλειά σε σενάριο, σκηνοθεσία, παραγωγή και με πρωταγωνιστή τον ίδιο, με τίτλο Ένας άλλος κόσμος (Worlds Apart).
Σήμερα τιμώντας τα γενέθλιά του θυμόμαστε μερικές χαρακτηριστικές του φράσεις:
«Η φαντασία ήταν η βενζίνη μου για ό,τι έκανα. Ακόμα και τώρα».
«Βλέπω κάποιους ανθρώπους να γίνονται ζευγάρια πιο πολύ από απόγνωση παρά γιατί πραγματικά θέλουν»
https://www.instagram.com/p/CWynCqbMw60/
«Δεν επεδίωξα πότε να γίνω καλύτερος μέσα από έναν έρωτα».
«Οι ζωές μας είναι σαν ένα παζλ από πολλά διαφορετικά κομμάτια, θετικά και αρνητικά».
«Είχα πάντα μέσα μου, δυο κόσμους. Αυτός του πατέρα μου και αυτός της μάνας μου. Αν καταφέρεις και το ταξινομήσεις σωστά αυτό, είναι κέρδος».
«Από το δημοτικό έγραφα σενάρια. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω»
«Ο έρωτας είναι για να τον ζούμε, αλλιώς είναι άλλο ένα απωθημένο. Τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες και εμπόδια που οι ίδιοι βάζουμε στον εαυτό μας και στις σχέσεις μας, επειδή φοβόμαστε για την πάρτη μας και βολευόμαστε να διαιωνίζουμε καταστάσεις».
«Οικογένεια και έρωτας αποτελούν τα δυο πιο καθοριστικά κεφάλαια που έχουν την ικανότητα από την μια να σε ανυψώνουν και από την άλλη να σε ευνουχίζουν, την ίδια στιγμή».
«Δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ κάποιες καταστάσεις και είχα την αγωνία να αποδείξω ότι αξίζω».
«Ήθελα πάντα να κάνω σινεμά κι απλώς περίμενα να έρθει η σωστή στιγμή».
https://www.instagram.com/p/CWBn3dosRk-/
«Όταν βουτάς σε δύσκολους και αδιέξοδους έρωτες ή σε νεκρές καταστάσεις, είναι επειδή εσύ ο ίδιος δεν είσαι καλά».
«Είμαι ικανός να κάνω για έναν έρωτα τα πάντα. Προς στιγμήν. Η κατάσταση του ερωτευμένου μοιάζει με αυτή του ναρκομανή. Κυνηγάς την δόση σου».
«Δεν είμαι σίγουρος πως το συναίσθημα του έρωτα έχει αυτό το χαρακτηριστικό, να κάνει τους ανθρώπους καλύτερους».
«Με ελάχιστες εξαιρέσεις, η τηλεόραση θεωρώ πως δεν εκπροσωπεί πια τον κόσμο όπως κάποτε, γιατί μάλλον δεν την αφορά ο κόσμος που έχει αλλάξει».
«Είναι πολύ ωραίο πράγμα να βλέπεις το έργο σου να παίζεται σε τόσες χώρες, σε διαφορετικές ηπείρους και οι αίθουσες να είναι γεμάτες από διαφορετικά κοινά, τα οποία στο τέλος έχουν τις ίδιες αντιδράσεις. Είναι λίγο σαν να δικαιώνεσαι για κάτι που πάλευες για πολύ καιρό».
«Αλλιώς εκλάμβανα κάτι που γραφόταν για μένα στα 18 και αλλιώς σήμερα που οδεύω προς τα 45».
«Ο ενθουσιασμός, η απογοήτευση ή ο θυμός είναι φυσικά στον άνθρωπο. Η πώρωση και ο φανατισμός, όμως, είναι επίκτητα. Κανένα παιδάκι δεν γεννιέται φασίστας. Γίνεται. Είναι θέμα παιδείας».
«Με φοβίζει η ιδέα ότι τελικά οι άνθρωποι δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας και επαναλαμβανόμαστε».
https://www.instagram.com/p/CXolxz2swUf/
«Εξ ορισμού ένας δημιουργός οφείλει να παίρνει θέση, αλλά μέσα από το έργο του. Αλλιώς παύει να είναι δημιουργός. Εγώ ταινίες φτιάχνω και μέσα από αυτές θα πω την άποψη μου, τις ανησυχίες μου ή θα θέσω κάποια ερωτήματα. Δεν είμαι ούτε δάσκαλος, ούτε φιλόσοφος, ούτε παντογνώστης. Ούτε θα αρχίσω να κουνάω δάχτυλο στο κοινό».
«Όταν οι ανάγκες μας είναι αληθινές, τότε βρίσκουμε τρόπο και τις κάνουμε πραγματικότητα».
«Ίσως το βαθύ όνειρο για τον καθένα μας, είναι να αγαπάει και να αγαπιέται».
(έχουν χρησιμοποιηθεί αποσπάσματα από συνεντεύξεις του Χριστόφορου Παπακαλιάτη στον ηλεκτρονικό Τύπο και στη Θάλεια Καραφυλλίδου για τη Vogue)
Cover photo: @christopherpapakaliatis
