«Συγχέουμε την πληροφορία με τη γνώση, και τον πλούτο με την ευτυχία» Tom Waits

Τραγουδιστής, μουσικός, τραγουδοποιός, ηθοποιός, με τη χαρακτηριστική βραχνή φωνή και το παρουσιαστικό αιώνιου έφηβου ή καταραμένου ποιητή των Μπίτνικς, αν τον ακούσεις να ερμηνεύει αποκλείεται να σου περάσει απαρατήρητος. Ο Τόμας Άλαν Γουέιτς (Thomas Alan Waits) γεννήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1949 και είναι Αμερικανός μουσικός, τραγουδοποιός, συνθέτης και ηθοποιός. Έχοντας διαμορφώσει ένα αμιγώς προσωπικό ιδίωμα, αντλεί υλικό από ένα ευρύ φάσμα μουσικών ειδών, από τα μπλουζ, την γκόσπελ και την τζαζ μέχρι το μουσικό θέατρο και την οπερέτα, χωρίς να είναι δυνατό να καταταχθεί σαφώς σε μια συγκεκριμένη μουσική σκηνή. Το πολύπλευρο και αντικονφορμιστικό έργο του περιλαμβάνει επίσης συνθέσεις για το μουσικό θέατρο και τον κινηματογράφο, ενώ έχει ασχοληθεί με την ηθοποιία αναλαμβάνοντας κυρίως μικρούς ρόλους. Η θεματολογία των τραγουδιών του κυριαρχείται από ατμοσφαιρικές περιγραφές περιθωριακών και γκροτέσκ χαρακτήρων, αλλόκοτες ιστορίες, αλλά και ρομαντικές αφηγήσεις δοσμένες συνήθως στη μορφή μιας συμβατικής μπαλάντας. Διακρίνεται για την ιδιόρρυθμη και ευέλικτη φωνή του. Έχει τιμηθεί με δύο βραβεία Γκράμι για τους δίσκους Bone Machine και Mule Variations.

Σήμερα με αφορμή τα γενέθλιά του θυμόμαστε μερικές από τις χαρακτηριστικές του φράσεις:

«Ξέρεις ότι δεν υπάρχει διάβολος, είναι απλώς ο θεός όταν είναι μεθυσμένος».

«Προτιμώ να έχω ένα δωρεάν μπουκάλι μπροστά μου παρά μια προμετωπιαία λοβοτομή».

«Είμαστε θαμμένοι κάτω από το βάρος της πληροφορίας, η οποία συγχέεται με τη γνώση. Η ποσότητα συγχέεται με την αφθονία και ο πλούτος με την ευτυχία».

«Όταν ήμουν νεότερος, ήθελα να γίνω μεγαλύτερος. Τώρα είμαι μεγαλύτερος, δεν είμαι και τόσο σίγουρος».

«Η πραγματικότητά μου χρειάζεται φαντασία όπως μια λάμπα χρειάζεται πρίζα. Η φαντασία μου χρειάζεται την πραγματικότητα όπως ένας τυφλός χρειάζεται ένα μπαστούνι».

«Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν νοιάζονται αν τους λέτε την αλήθεια ή αν τους λέτε ψέματα, αρκεί να τους διασκεδάζει αυτό που τους λέτε. Το ανακαλύπτεις πολύ γρήγορα».

«Το να γράφεις τραγούδια είναι σαν να αιχμαλωτίζεις πουλιά χωρίς να τα σκοτώνεις. Μερικές φορές δεν κερδίζεις τίποτα παρά μόνο μια μπουκιά φτερά».

«Αν βρίσκεστε στη μέση του ωκεανού χωρίς βατραχοπέδιλα και σωσίβιο και ακούτε ένα ελικόπτερο, αυτή είναι μουσική. Πρέπει να προσαρμοστείς στις ανάγκες σου αυτή τη στιγμή».

«Νομίζω ότι έχω εθισμό στην αδρεναλίνη, δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό».

«Δεν μου αρέσει η λέξη ποίηση και δεν μου αρέσουν οι αναγνώσεις ποίησης, και συνήθως δεν μου αρέσουν οι ποιητές. Θα προτιμούσα πολύ να περιγράψω τον εαυτό μου και αυτό που κάνω ως εξής: Είμαι κάπως σαν επιμελητής και είμαι κάπως σαν ρεπόρτερ».

«Ελπίζεις ότι ο κόσμος θα σε ακούει αφού φύγεις. Και ότι θα τους αρέσεις περισσότερο αφού φύγεις».

«Το πιάνο έχει μεθύσει, όχι εγώ».

«Αυτό που θέλετε είναι να σας αγαπήσει η μουσική. Γι' αυτό πληρώνεις τις οφειλές σου. Θέλετε να νιώθετε ότι ανήκετε και είστε μέρος αυτής της συμβίωσης, της μεταμόρφωσης, όπως θέλετε πείτε την».

«Δεν ξέρω αν θα μπορούσε ποτέ να προκύψει κάποια γνήσια, ουσιαστική αλλαγή από ένα τραγούδι. Είναι σαν να πετάς φιστίκια σε έναν γορίλα».

«Βγάζω τη φωνή μου μέσα από έναν κλειστό λαιμό, λίγο πολύ. Μοιάζει περισσότερο, ίσως, με έναν σκύλο κατά κάποιο τρόπο. Έχει τους περιορισμούς του, αλλά μαθαίνω διαφορετικούς τρόπους για να την κρατήσω ζωντανή».

«Δεν ταυτίστηκα πραγματικά με τη μουσική της δικής μου γενιάς, αλλά ήμουν πολύ περίεργος για τη μουσική των άλλων».