Άλκις Κούρκουλος: "Με έχουν αποκαλέσει και σνομπ..."

Αισθάνεται περήφανος που έχει καταφέρει να γίνει καλύτερος ηθοποιός. Ο Άλκις Κούρκουλος δεν είναι ο ίδιος, δεν είναι αυτός που ήταν όταν βγήκε από τη δραματική σχολή. Έκανε επιλογές που στόχο δεν είχαν να «χτίσουν καριέρα», ουδέποτε υπήρξε καριερίστας, διάλεξε ρόλους και συνεργασίες με βάση το συναίσθημα και το μόνο που ήθελε ήταν να περνάει καλά. Κάπως έτσι στέκεται στο σήμερα. Τώρα που έχει τελειώσει με το παρελθόν και την –κάθε είδους- νοσταλγία και το μόνο που τον νοιάζει είναι να φτιάξει το παρόν... «Λόγω Τιμής».

Γιατί ο κόσμος νιώθει μία τόσο μεγάλη οικειότητα, γιατί αγαπάει το «Λόγω Τιμής» 20 χρόνια και κάτι...μετά;

Διότι έχει ταυτιστεί με το πρώτο «Λόγω Τιμής». Αυτή η σειρά έχει μεγαλώσει γενιές και όσοι μεγάλωσαν περίμεναν και ήθελαν να δουν την εξέλιξη. Δεν ξέρω τι είδους αγάπη και οικειότητα μπορεί να αναπτύξει κάποιος με μία τηλεοπτική σειρά. Έχει να κάνει περισσότερο με το πόσο-ένας θεατής- μπορεί να ταυτιστεί με τους ήρωες και με τις τις «συνθήκες». Με αυτά που κάποιοι άνθρωποι έζησαν πριν από 20 χρόνια. Τώρα το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι θα ήθελα η εξέλιξη της ιστορίας να αγγίξει τον κόσμο και να δεθεί μαζί της.

Ποια είναι τα δικά σου συναισθήματα για αυτό που συμβαίνει;

Κατ’ αρχάς υπάρχουν επτά βασικοί ήρωες, επτά ηθοποιοί που ρωτήθηκαν αν θα ήθελαν να γίνει η σειρά και είπαν το ναι. Ήταν ένα πολύ δύσκολο project και το ότι κατάφερε, 20 χρόνια μετά, να φτιαχτεί –από την αρχή-και να ολοκληρωθεί οφείλεται μόνο σε έναν άνθρωπο, το Λάμπη Ζαρουτιάδη (το σκηνοθέτη της σειράς). Σαφώς η Μιρέλλα Παπαοικονόμου έγραψε το σενάριο και ναι, το πρώτο «Λόγω Τιμής» είναι δικό της παιδί, αλλά αυτό που έγινε τώρα, όπως έγινε, είναι παιδί του Λάμπη. Τα δικά μου συναισθήματα είναι αυτά που υπάρχουν κάθε φορά που πηγαίνεις σε ένα πλατό, μπροστά στην κάμερα, για να κάνεις μια δουλειά...δεν χωρούν συναισθήματα αφού είμαι επαγγελματίας. Είχα την κούραση που μπορεί να έχω σε κάθε γύρισμα, δεν είπα «Α! Είναι το Λόγω Τιμής δεν υπάρχει κούραση», υπήρξε. Αλλά είχα και πολύ μεγάλο ενθουσιασμό. Ξέρεις πότε συγκινήθηκα; Όταν είδα πρώτο teaser που προβλήθηκε αλλά και το πρώτο επεισόδιο που είχε μέσα και τα flash back. Συγκινήθηκα πολύ αν και δεν το περίμενα γιατί είμαι ψυχρός θεατής της δουλειάς μου.

Η δημόσια εικόνα σου διαφέρει από την ιδιωτική; Θα μπορούσε κάποιος να σε χαρακτηρίσει ψυχρό στις συναναστροφές σου;

Με έχουν χαρακτηρίσει και σνομπ επειδή δεν μίλησα σε κάποιον. Είμαι ένας άνθρωπος που μπαίνει σε έναν χώρο με τα μάτια χαμηλωμένα –δεν κοιτάζω τριγύρω- γιατί έχω και τις κοινωνικές φοβίες, τις αγοραφοβίες μου. Δεν μίλησα σε κάποιον λοιπόν όχι επειδή δεν ήθελα αλλά επειδή δεν τον είδα για να του μιλήσω. Και ναι! Η δημόσια εικόνα μου διαφέρει από την ιδιωτική. Στην ζωή μου υπάρχουν άνθρωποι και φίλοι που υποφέρουν από εμένα, από τη μουρμούρα μου αλλά την ίδια στιγμή περνάμε και πολύ καλά.

Τι αγαπάς στους άλλους;

Όλα είναι θέμα χημείας, όπως και στον έρωτα. Δεν ξέρω τι αγαπάω αλλά υπάρχει ένας τρόπος που δένονται τα πράγματα και αλληλοσυμπληρώνονται οι άνθρωποι. Μπορεί να είσαι πολύ καλός φίλος με έναν άνθρωπο πολύ διαφορετικό από εσένα, με έναν άνθρωπο που δεν έχει καμία σχέση με εσένα. Με κάποιον που διαφωνείτε σε πάρα πολλά πράγματα  αλλά να συμφωνείτε σε ένα και μόνο , σε κάτι πολύ ουσιαστικό. Ίσως να είναι οι αρχές, η ηθική, ή η οπτική, το πώς βλέπετε την ζωή.Κάτι τέτοιο μπορεί να γεννήσει μία ισχυρή φιλία.

Ζητάς την αντιπαράθεση και τη σύγκρουση στις σχέσεις σου;

Όχι. Δεν θέλω συγκρούσεις, δεν είμαι άνθρωπος που θρέφομαι από τις συγκρούσεις. Από τη στιγμή που έχω τις εσωτερικές, τις δικές μου, από τη στιγμή που συγκρούομαι με τον εαυτό μου, αυτό μου φτάνει. Δεν χρειάζεται να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί σου για να περάσω καλά.

Πόσο σε βασανίζεις;

Πολύ. Είναι η φτιαξιά μου τέτοια και το έχω πάρει απόφαση. Είμαι γεννημένος μαζοχιστής

Πώς υπάρχεις και κινείσαι στο μαγικό κόσμο του θεάτρου;

Το θέατρο το ήξερα από τότε που γεννήθηκα, μέσα εκεί μεγάλωσα. Ήταν σαν δεύτερο σπίτι μου. Όταν όμως γίνεται δουλειά δεν υπάρχει αυτός ο μαγικός κόσμος, είναι ένας επαγγελματικός χώρος. Είναι πολλές οι φορές που δεν βλέπω τον εαυτό μου σαν καλλιτέχνη αλλά σαν επαγγελματία. Κάνω αυτό που κάνω, ζω από αυτό και προσπαθώ είμαι καλός και να βελτιώνομαι συνεχώς. Αυτό μου δίνει κίνητρο, με κάνει να περιμένω κάτι. Έτσι έμαθα από την οικογένειά μου  

Αυτά που γίνονται επάνω στη σκηνή σου αποκαλύπτουν κρυμμένα συναισθήματα και χαρακτηριστικά που δεν πίστευες ότι έχεις;

Όχι. Αυτά που γίνονται επί σκηνής δεν έχουν σχέση με το πώς συμπεριφέρομαι στην ζωή μου. Στο «ART», για παράδειγμα είμαι πολύ κυκλοθυμικός, εριστικός και γίνομαι αγενής , στα όρια της χυδαιότητας για να περάσω τις απόψεις μου. Δεν είμαι έτσι.

Τι σου αφήνει αυτή η παράσταση;

Είναι ένα πολύ ωραίο έργο, τόσο απλά, ένα σπουδαίο και πολύ αστείο έργο. Τρεις άντρες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης υποφέρουν επάνω στη σκηνή και εσύ γελάς με αυτά που περνάνε.

Από την άλλη πλευρά πόσο αγαπάς αυτά που γίνονται στην τηλεόραση;

Η τηλεόραση είναι ένα μέσο, τα κανάλια είναι μου καταστρέφουν αυτό το μέσο με τις επιλογές και τη συμπεριφορά τους. Μου αρέσει η τηλεόραση αλλά μόνο όταν γίνεται κάτι υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Το «Λόγω Τιμής» πληρεί πολλές από αυτές τις προϋποθέσεις. Εμείς γυρίσαμε έξι «κινηματογραφικές ταινίες», δεν είναι απλώς τηλεοπτικά επεισόδια. Και κουραστήκαμε πολύ για να γίνει αυτό, όμως δεν αγκομαχήσαμε ούτε στιγμή

Μέσα όμως από την τηλεόραση αναπαράγονται και μεγαλοποιούνται πολλά, όπως η «φοβερή» αντίδρασή σου όταν ρωτήθηκες αν σε ενδιαφέρουν τα νούμερα τηλεθέασης του «Λόγω Τιμής»  

Δεν είπα κάτι, δεν ήμουν αγενής. Δεν φταίω εγώ αν οι δημοσιογράφοι δεν ξέρουν τι να ρωτήσουν και ρωτάνε το ίδιο πράγμα πέντε φορές. Ξέρεις τι έγινε; Με ρώτησε την πρώτη φορά αν με ενδιαφέρουν τα νούμερα τηλεθέασης. Απάντησα και ο δημοσιογράφος περίμενε να του καλύψω δέκα λεπτά με μία  απάντηση. Το μόνο που λέω λοιπόν είναι όχι και μετά με κοιτάει και με ρωτάει και πάλι «δηλαδή δεν σας ενδιαφέρουν;» μα αφού είπαμε όχι. Πόσες φορές να πω ότι δε με ενδιαφέρει; Δεν ήταν κάποια «φοβερή» αντίδραση...χαμογελαστά του το είπα

Δεν θα έπαιζες ένα παιχνίδι δημοσιότητας για να συντηρήσεις το όνομά σου ή είσαι τόσο σίγουρος για τον εαυτό σου;

Δεν είμαι τόσο σίγουρος για τον εαυτό μου. Έχω αυτοπεποίθηση αλλά έχω φτάσει σε μία ηλικία, είναι μία εποχή που κλείνω 30 χρόνια πάνω στη σκηνή, 35 στην κάμερα και δεν θέλω να παίξω κανένα παιχνίδι δημοσιότητας.

Το κοινό σε νοιάζει;

Πολύ. Θέλω και μου αρέσει να μπορώ κάνοντας καλά τη δουλειά μου να απαλύνω τον πόνο του θεατή, να τον κάνω να γελάει και να ξεχνιέται, να ξεφεύγει από την πραγματικότητα.. αυτός είναι ο στόχος μου

Αυτή η κρίση που περάσαμε, περνάμε και θα περνάμε τι έχει κάνει στους θεατές;

Τους έχει κάνει να θέλουν να γελάνε...πολύ. Θέλουν να τους δώσεις καλή κωμωδία, αυτό είχουν ανάγκη. Αυτό που ζούμε είναι μία κρίση που δεν ξέρουμε τι ακριβώς είναι και που θα μας οδηγήσει. Όμως το θέατρο μέσα στην κρίση ήταν ένα λουλούδι που άνθισε. Σε αυτό βοήθησε βεβαίως και η τηλεόραση που όλα αυτά τα χρόνια είχε τον απόπατο, το απόλυτο τίποτα .

Τα χρόνια της κρίσης πόσο σε έχουν αλλάξει;

Έπαθα ό,τι έχουν πάθει όλοι. Περιόρισα τις ανάγκες μου. Περιόρισα τα ακριβά μου χόμπι. Έχω ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο και έτρεχα σε αγώνες, το άφησα, δε μπορώ να τρέξω τώρα πια. Είχα ένα σκάφος και το πούλησα, δεν γινόταν να το κρατήσω με τίποτα. Επίσης τα χρόνια της κρίσης πέρασα και μία πολύ μεγάλη οικονομική καταστροφή επειδή έκανα παραγωγές στο θέατρο Καπα.  Μέσα σε αυτή την καταστροφή έπρεπε να πουλήσω  και το σκάφος αλλά και ένα διαμέρισμα για να τα βγάλω πέρα. Και αν και πέρασα τόσο δύσκολα είμαι τόσο βλάκας που μπορεί να γινόμουν και πάλι θεατρικός παραγωγός που αυτή η ιδιότητα στην Ελλάδα είναι ένα πολύ επίκίνδυνο extreme sport.

Μετά την καταστροφή τι ήθελες να κάνεις;

Να αναρρώσω -επειδή έβγαλα την χολή μου- και να ασχοληθώ και πάλι με το επάγγελμά μου, έγινα  ηθοποιός   

Από τα πάθη σου ποιο είναι αυτό που έχεις αγαπήσει περισσότερο;

Το τσιγάρο..αν και το έχω κόψει.

Αλητείες έχεις κάνει;

Πολλές αλλά δεν θα πω καμία. Είναι αλητείες που θα μπορούσαν να κάνουν όλοι. Δεν έχω κάνει κακούργημα ούτε πλημμέλημα, ή μάλλον μπορεί να έχω κάνει κάποια πλημμελήματα.

Το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον.. τι σε απασχολεί περισσότερο;

Έχω τελειώσει με το πρώτο, είμαι στην φάση που τελειώνω με το τελευταίο και πρέπει να γυρίσω στο δεύτερο.

Όταν σκέφτεσαι το μέλλον τι έχεις στο μυαλό σου

Ότι δεν έχω χρόνο

Μέσα στην ημέρα ποια είναι η αγαπημένη σου στιγμή;

Η ανακούφιση μετά τον πονοκέφαλο, κάθε είδους πονοκέφαλο.