Με αφορμή τις live εμφανίσεις της 5-7/5 στο Half Note Jazz Club, η εξαιρετική Φωτεινή Δάρρα μίλησε εφ’ όλης της ύλης στην Αγγελική Λάλου και το allyou.gr.

Τι θα ακούσουμε 5-7/5 στο Half Note Jazz Club;

Τραγούδια που έχουν γραφτεί για τις γυναίκες, τραγούδια που υμνούν τη γυναίκα μάνα, τη γυναίκα αγωνίστρια, τη γυναίκα φίλη, τη γυναίκα που γεννά μέσα από κάθε της πράξη. Καθώς διαλέγαμε τα τραγούδια για τις βραδιές αυτές, συνειδητοποίησα ότι τα περισσότερα έχουν γραφτεί για εμάς τις γυναίκες. Για έναν έρωτα, για μιαν αγάπη, για μια γυναίκα. Χέρι με χέρι ευχόμαστε να σας παρασύρουμε στον υπέροχο κόσμο του τραγουδιού που μιλάει για την αλήθεια μας, την αλήθεια των γυναικών. Σε μια εποχή που τολμήσαμε να μιλήσουμε για όλα και να αποτινάξουμε τα στεγανά πολλών Αιώνων, αφιερώνουμε τις βραδιές αυτές στην Μούσα της ποίησης, στην Αυτόνομη γυναίκα, στη γυναίκα Μάνα, στη γυναίκα Μόνη, στη Φίλη που μας στηρίζει, στους Άντρες που μας αγαπούν και τους αγαπάμε.

Τι σημαίνει γυναίκα για εσάς;

Για εμένα η γυναίκα είναι το πρότυπο. Η μάνα μου, η αδελφή μου, η καλύτερή μου φίλη. Τις αγαπώ τις γυναίκες και τις επιλέγω πάντα δίπλα μου, στη ζωή μου, στη δουλειά μου. Είμαι τόσο χαρούμενη που γέννησα και μεγαλώνω κι εγώ μια γυναίκα: την κόρη μου!

Πρέπει να τιμάμε εν έτει 2023 τη Μέρα της Γυναίκας και γιατί;

Τις γυναίκες πρέπει να τις αγαπάμε και να τις τιμούμε κάθε μέρα. Όμως η μέρα αυτή είναι ξεχωριστή καθώς έχουμε την ευκαιρία, εν έτει 2023, να φωτίσουμε τον ρόλο της στη σύγχρονη κοινωνία αλλά και διαχρονικά. 

https://www.instagram.com/p/Crss7i3AAK_/

Πώς βιώνετε ως νέα γυναίκα του σήμερα όλη αυτή την ειδεχθή πραγματικότητα και επικαιρότητα με την έμφυλη βία και τη δραματική αύξηση των γυναικοκτονιών, αλλά και τη γενικότερη οπισθοδρόμηση ως προς βασικά δικαιώματα των γυναικών;

Δεν μπορώ να χωνέψω ότι σήμερα, έχοντας κάνει τόσους αγώνες για την ισότητα των δυο φύλων, έχοντας κάνει τόσα βήματα για την αποδοχή της ελεύθερης επιλογής της σεξουαλικής ταυτότητας, ακούμε όλο και πιο συχνά για γυναικοκτονίες και έμφυλη βία. Είναι αποτυχία της σύγχρονης κοινωνίας, αποτυχία όλων μας και πρέπει να μας προβληματίσει. Θεωρώ πως το πρόβλημα έχει βαθιές ρίζες και έχει να κάνει με την κακή τροπή που έχει πάρει ο κόσμος μας συνολικά. Δεν είναι -για παράδειγμα-αποκομμένη η βία στην Τέχνη και ειδικότερα στη μουσική, από την βία στις οικογένειες και τις ανθρώπινες σχέσεις γενικότερα. Όλα είναι μια αλυσίδα που, όταν παραβιάσεις τους νόμους της, σπάει… Αυτό που με προβληματίζει όμως πάνω από όλα είναι ότι υπάρχουν γονείς που μεγαλώνουν τα αγόρια τους ως αρπακτικά και άλλοι που μεγαλώνουν τα κορίτσια τους ως μελλοντικά θύματα. 

Τι εμπόδια συναντήσατε στη μέχρι τώρα πορεία σας εξαιτίας του φύλου σας;

Μια γυναίκα είναι συνήθως πιο ευάλωτη από έναν άντρα. Χρειάζεται να καταβάλει πολλαπλάσια προσπάθεια για να αποδείξει την αξία της ακόμα και μέσα στη δουλειά της. Έπειτα είναι αυτή που πρέπει να κρατήσει χαρακτήρα όταν βάλλεται. Αλλά πάνω από όλα έχει να αντιμετωπίσει την επιθετικότητα κάποιων ανδρών που θα της σταθούν εμπόδιο στην εξέλιξή της όταν αρνηθεί να υποκύψει. Έχω αντιμετωπίσει τέτοιες περιπτώσεις. Θλιβερές και χυδαίες. Ευτυχώς λίγες.

Ποιες γυναίκες είναι μέχρι σήμερα τα ινδάλματά σας ή που σας ενέπνευσαν;

Πρώτη η μητέρα μου. Υπέροχη γυναίκα, δυναμική, έντονη, ακέραια. Έπειτα καλλιτέχνιδες που συνάντησα όπως η Βίκυ Μοσχολιού και η Τζένη Βάνου. Οι δασκάλες μου στη φωνητική: στην Ελλάδα η Άννα Διαμαντοπούλου και στο Λονδίνο η Mary Hammond. Αλλά κυρίως και πάνω από όλες, με εμπνέει η μέση γυναίκα που παλεύει για το καλό των παιδιών της και των οικείων της. Η γυναίκα αγωνίστρια της ζωής. 

Πώς προέκυψε η συνεργασία με την Ελπίδα Γαδ;

Μου αρέσει η Ελπίδα ως καλλιτέχνης και ως άνθρωπος. Με έφερε ο δρόμος να την ακούσω ζωντανά κάποια στιγμή λίγο μετά την πανδημία και αμέσως της πρότεινα να τραγουδήσουμε μαζί. Ταιριάζουν οι φωνές μας. Ταιριάζουμε σαν άνθρωποι.

Με το ελληνικό #metoo να έχει συνταράξει το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι πώς βλέπετε σήμερα την κατάσταση στον χώρο;

Σε όλους τους χώρους υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις δυστυχώς. Μην ξεχνάμε ότι η πρώτη καταγγελία έγινε από μια αθλήτρια. Ποιος θα μπορούσε να το φανταστεί; Συνήθως όταν στέλνουμε το παιδί μας να κάνει κάποιο άθλημα, αισθανόμαστε ότι πηγαίνει σε ένα περιβάλλον που είναι απολύτως ασφαλές. Είναι χρέος μας να μην αφήνουμε να συμβαίνει η κακοποίηση ούτε σε εμάς ούτε στους γύρω μας και προπαντός να μην αισθάνονται οι νέες γυναίκες ότι πρέπει να υποκύψουν για να προχωρήσουν στη ζωή. Μόνο έτσι έχουμε πιθανότητες να σταματήσει.

Ζούμε μια εποχή όπου η τέχνη και οι καλλιτέχνες όχι μόνο δεν έχουν κρατική στήριξη, αλλά βάλλονται από παντού, πώς βλέπετε τις τελευταίες εξελίξεις;

Ειλικρινά εμείς οι καλλιτέχνες έχουμε υποστεί το μεγαλύτερο πλήγμα. Είμαστε οι πρώτοι που σταματήσαμε να δραστηριοποιούμαστε εν μέσω πανδημίας και οι τελευταίοι που ξεκινήσαμε ξανά. Μας δόθηκαν επιδόματα πενιχρά ενώ θα μπορούσαμε να δουλεύουμε για τους φορείς με τους οποίους είχαμε κλείσει συναυλίες, πραγματοποιώντας τις διαδικτυακά. Ακόμα και τώρα με το τραγικό αυτό γεγονός, είμαστε αυτοί που εμπράκτως θρηνήσαμε απέχοντας από την εργασία μας.

Θέλω όμως να αναφερθώ ιδιαιτέρως στην απαξίωση που δεχόμαστε για ακόμα μια φορά με την μη αναγνώριση των πτυχίων μας. Ξέρετε ότι ένας μουσικός για να πάρει πτυχίο χρειάζεται πάνω από δώδεκα χρόνια σπουδών; Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να γίνει κάνεις ηθοποιός και κυρίως να ζήσει ως ηθοποιός; Η τέχνη δεν είναι αποκομμένη από τους καλλιτέχνες. Αν θέλει ο κόσμος μας να απολαμβάνει τους καρπούς της, θα πρέπει να επανεκτιμήσει τους δημιουργούς της. Όπως ακριβώς συνέβαινε στην Αρχαία Ελλάδα. 

Πόση μουσική έχει η μέρα σας και πότε αποφασίσατε ότι θα θέλατε να ασχοληθείτε με τη μουσική – υπήρξαν στιγμές που σας δυσκόλεψε αυτή η επιλογή, το μετανιώσατε ποτέ;

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς μουσική. Εσείς θα μπορούσατε; Μουσική έχουν τα πάντα. Με έχει δυσκολέψει η επιλογή της τέχνης του Θεάτρου και της μουσικής κατά αποκλειστικότητα. Όμως πιστεύω πως αυτά σε επιλέγουν, δεν τα επιλέγεις. Θα δυσκολευόμουν πολύ περισσότερο στη ζωή αν είχα ακολουθήσει κάτι που δεν αγαπούσα. Επιτυχημένος είναι αυτός που μπορεί να ζει στιγμές ευτυχίας. Εγώ τις ζω μέσα από την τέχνη μου. 

Πώς είναι μια συνηθισμένη σας μέρα;

Ασχολούμαι πολύ με την κόρη μου και τη διαπαιδαγώγησή της. Δουλεύω διαρκώς στο κεφάλι μου μια καινούργια ιδέα, πηγαίνω στο στούντιο για ηχογράφηση, γράφω αφηγήματα τις νύχτες, ακούω πολλή μουσική, διαβάζω πάντα δυο βιβλία ταυτόχρονα, παρακολουθώ σινεμά, μαγειρεύω, μιλάω με τις φίλες μου, τον μπαμπά μου, κάνω βόλτες στη φύση όπου μένω. 

Ποιο τραγούδι λέτε από μέσα σας πιο συχνά και ποιο πιο πολύ φωναχτά, ενώ κάνετε άλλα πράγματα;

Κατά καιρούς σιγοτραγουδάω κάτι διαφορετικό. Αυτές τις μέρες τραγουδάω και από μέσα μου αλλά και φωναχτά το «θα καθόμουνα πλάι σου» του Σουγιούλ που πρωτοτραγούδησε η Βέμπο. 

Θα καθόμουνα πλάι

Πόσο μου ’λειψες πόσο!

Θα καθόμουνα πλάι σου 

Τ’ άρωμά σου να νιώσω….

Θα το τραγουδήσω στο Half note. 

https://www.instagram.com/p/CrX-mFUg1c1/

Ποια συνεργασία ή εμφάνισή σας έχει χαραχθεί πιο πολύ μέσα σας στη μέχρι τώρα πορεία σας και γιατί;

Πολλές! Οι συνεργασίες μου με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μίμη Πλέσσα και τον Δημήτρη Παπαδημητρίου. Τον Μιχάλη Γκανά, τον Μάνο Ελευθερίου και την τωρινή μου με την Ρεβέκκα Ρούσση. Η συνύπαρξή μου με τη Βίκυ Μοσχολιού, τη Μαρία Φαραντούρη, τον κορυφαίο διεθνή τενόρο Rolando Villazon και τον κορυφαίο τραγουδιστή του μιούζικαλ Ramin Karimloo. Η άκρως τιμητική μου βράβευση από τον Μιχάλη Κακογιάννη και η μετέπειτα φιλία μας, η συμμετοχή μου στην έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων και της Eurovision στην Ελλάδα, οι συναυλίες μου στην Αγία Ειρήνη της Κωνσταντινούπολης, στην Αρχαία Επίδαυρο και τη Δήλο. 

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Αυτή την εποχή ηχογραφώ τα καινούργια μας τραγούδια σε στίχους Ρεβέκκας Ρούσση και μουσική πολλών συνθετών κυρίως νέων όπως του συζύγου μου Γιώργου Παπαχριστούδη, του Νικόλα Τουρουντούς, του Κώστα Σέγγη, της Ζωής Γείτονα αλλά και του Αντώνη Μιτζέλου. 

Ταυτόχρονα ετοιμάζουμε ένα σήριαλ αφιερωμένο στη ζωή μιας σπουδαίας Ελληνίδας ερμηνεύτριας. Πρώτα όμως από όλα αυτά δίνουμε ραντεβού με το κοινό 5-7/5 στο ιστορικό στέκι της Αθήνας, το Half Note Jazz Club. Mε τον Γιώργο Παπαχριστούδη στο πιάνο και τις ενορχηστρώσεις και τον Μιχάλη Πορφύρη στο τσέλο. Μαζί μας η Ελπίδα Γαδ.