Ντάννη Γιαννακοπούλου: Σαν χιλιάρα αντιβίωση

Από τις νέες ηθοποιούς που έχουν ξεχωρίσει, με τον φετινό της ρόλο στο έργο “Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ” να έχει μ’ ευκολία καταφέρει να γυρίσει τα κεφάλια του θεατρόκοσμου.
Mεγάλωσε στην Κηφισιά σε σπίτι φαρμακοποιών. Μένει στα Εξάρχεια. Η μεγάλη της αδελφή ακολούθησε το επάγγελμα των δικών της και η μικρή του σπιτιού η Ντάννη, έγινε ηθοποιός. Αλλά κι αυτή δηλαδή, στην ουσία φαρμακοποιός έγινε, ποιώντας άλλα φάρμακα, ψυχής και καρδιάς. Με υπερδοσολογίες στην ομορφιά, το ταλέντο, τη διαθεσιμότητα, την σκληρή δουλειά, έχει φτιάξει την δική της μοναδική συνταγή αντιβίωσης στους σύγχρονους καιρούς.
Συναντηθήκαμε στο πατάρι του Ιανού για τη συνέντευξη. Aβαφτη, απροσποίητη, βάζει σε παρένθεση το χαμόγελό της, ήρεμη. Τα λόγια της και οι πεποιθήσεις της μου θυμίζουν την Samantha, την μαγισσούλα απ το sitcom των ‘60ς “Bewitched”.
Βάζει κάτι στο μυαλό της και “νταν”!! το πραγματοποιεί! Είναι η προσωποποίηση του νόμου που διακηρύττουν οι νεογκουρού της δεκαετίας: Dream- Believe- Ask- Receive.
Αφού είπαμε κιόλας ότι την επόμενη φορά που  θα συναντηθούμε θα μιλήσουμε για την ταινία της… στις Κάννες!

-Ντάννη τι ωραίο όνομα, μ αρέσει πάρα πολύ

Είναι η πρώτη λέξη που είπα. Μ έχουν βαφτίσει Ιωάννα και προσπαθώντας να πω τον παππού μου Γιάννη έλεγα «Ντάννη, Ντάννη» και με φωνάξαν έτσι. Καλά, πολύ δούλεμα στο σχολείο, Ντάννυ ντε Βίτο, Dana International,Ντάνυ το αγοράκι

- Τα παιδιά ότι ξεφεύγει από τα κοινά ακούσματα το κοροϊδεύουν, πέφτει bulling στα Δημοτικά

Είναι πολύ περίεργο εν έτει 2019, 2020 ακόμα και τώρα ότι ξεφεύγει από τη νόρμα να ενοχλεί. Και γω κάποιες φορές τσαντίζομαι με τον εαυτό μου και μου λέω «αφού εσύ ξέρεις ποια είσαι, τι σε νοιάζει τι κάνουν και τι λένε οι άλλοι». Κι είναι πολύ δύσκολο ν’ αντιταχθείς σ’ όλο αυτό, στην κανονικότητα.

- Μα σαν χώρα έχουμε θέμα με τη διαφορετικότητα. Απ το αν τα μαλλιά σου  είναι ροζ μέχρι όσο πάει είναι μια τεράστια γκάμα.

Ναι πολύ, μέχρι και τι επάγγελμα κάνεις. Και τι σημαίνει ακόμα και σήμερα να είσαι «θεατρίνος»...

- Ακόμα ναι, αυτή η λέξη «θεατρίνα» που βάφει τα χείλια της...

Και φιλιέται στη σκηνή, εντάξει!

- Εσύ πως και ξέφυγες απ' το φαρμακείο;

Eίχα την γιαγιά πολύ θεατρόφιλη κάθε Σαββατοκύριακο με πήγαινε στο θέατρο. Ο πατέρας της γιαγιάς μου ήταν ο Γιάννης Πρινέας που είχε γράψει τους Απάχηδες των Αθηνών, τη «Ριρίκα μας» και διάφορες άλλες οπερέτες, ήταν αρραβωνιασμένος με την δισέγγονη του Σούμπερτ, την Αλμπίνα Σούμπερτ. Οπότε η γιαγιά είχε μεγαλώσει μες το θέατρο και με μύησε σ όλο αυτό το μαγικό πράγμα.


- Πως χειρίστηκες  την ανήσυχη προσωπικότητα της Honey, την παλινδρόμηση, την αποστροφή του σεξ και τον φόβο της εγκυμοσύνης, θέμα που προκαλεί τη δυσλειτουργία του γάμου της;

Όταν ξεκίνησαν οι πρόβες και έβλεπα πως παιζόταν η Honey στις παραστάσεις συνειδητοποίησα πως ήταν ένας δύσκολος ρόλος κι όχι το χαζοκόριτσο που αρχικά φαίνεται.
Με το που μου είπε ο Κωνσταντίνος ότι θα κάνω την Honey άρχισα να μελετάω. Μ’ αρέσει αυτό στο θέατρο και το ψάχνω παντού, δηλαδή ακόμη και έρευνες ιατρικές. Και η ψυχαναλυτική προσέγγιση του Φρόυντ μου άνοιξε πολλούς δρόμους σχετικά με τον ρόλο. Διάβασα πολλά πράγματα και γενικότερα είναι αυτός ο τρόπος που δουλεύω. M’ αυτό το μαγικό “what if” -της μεθόδου προσέγγισης του ήρωα από μέσα προς τα έξω-, του Lee Strasberg. H Ηoney έχει πολλά δικά μου κομμάτια. Σε έναν ρόλο πάντα προσπαθώ να βλέπω και δικά μου κομμάτια.

- Η πρώτη ανάγνωση της μπορεί να είναι το χαζοκόριτσο, αλλά είναι ένας βαθύς χαρακτήρας

Ναι κι όπως μετά όπως μου είπε και ο Κωνσταντίνος ‘’Κάθε ρόλο πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε σαν να είναι πρωταγωνιστικός’’ και έτσι θέλω πλέον να βλέπω τους ρόλους μου. Πολλή δουλειά, πολλή, ανάλυση κειμένου τρομερή, δηλαδή προσπαθούσα να καταλάβω τι σημαίνουν αυτά τα άκυρα γέλια της τα σπαστικά, που είναι από κειμένου όπως και μια συστολή και φόβο. Ο Alby επισημαίνει πέρα από το γέλιο, έναν φόβο που την πιάνει κι εκφράζεται με μια συνηθισμένη κίνησή της. Προσπαθούσα να μπω στο πετσί μιας γυναίκας που βιώνει μια υστερική εγκυμοσύνη διάρκειας 6 μηνών και μετά να ξεφουσκώσει, τι είναι όλα αυτά;
Eδώ μου έδωσε ο Κωνσταντίνος ένα πολύ ωραίο hint: “Σκέψου ότι η Honey είναι σαν τις γυναίκες του Αμερικανικού Νότου, αν είχε ρόλο η Honey αυτός θα ήταν της Mπλανς” έχει αυτό το εύθραυστο, είναι weird, ένας άνθρωπος ο οποίος θα μπορούσε να παίρνει χάπια για να επιβιώσει.

-Αυτό που δεν δείχνει η παράσταση καθαρά (ή τουλάχιστον εγώ δεν το είδα) είναι το κομμάτι της εγκυμοσύνης

Είναι ένας ρόλος που από γραφής (ο συγγραφέας) τον έχει λίγο "υπό". Νομίζω δεν τον έχει αναπτύξει σωστά, δηλαδή δεν αναπτύσσεται περισσότερο το θέμα της εγκυμοσύνης από ότι δείχνουμε και στην παράσταση. Δεν έχει και περισσότερες πληροφορίες. Το άσχημο είναι πως όταν γραφόταν το έργο την δεκαετία του 61-62’, υπήρχε άλλη μια σκηνή που η Χάνει βλέπει ένα περίεργο όνειρο και μέσα από αυτό το όνειρο αποκαλύπτει πως δεν θέλει παιδιά και την πιέζει πολύ ο Τζώρτζ. Όμως αργότερα το 2005 για ένα ανέβασμα στο Broadway, o συγγραφέας αποφάσισε να κόψει αυτήν την σκηνή και να κάνει κάποιες ακόμη αλλαγές στο κείμενο. Εμείς με τον Κωνσταντίνο προσθέσαμε κάτι πολύ μικρό στο θέμα της εγκυμοσύνης για να γίνει και πιο ξεκάθαρο.

- Εχει αρκετό παλιμπαιδισμό στην ψυχοσύνθεσή της σαν ασπίδα προστασίας από το θηλυκό της εαυτό

Παλιμπαιδίζει πολύ κι είναι λίγο περίεργο αυτό. Εξωτερικά έχει όλα τα προσόντα, είναι μια όμορφη κοπέλα 26- 27 ετών, μπορεί να κυοφορήσει αλλά παρ όλα αυτά είναι σα να χει μείνει σ ένα στάδιο παιδικό.
Συζητούσα και με μια ψυχαναλύτρια για τον ρόλο και μου είπε, πως ένας άνθρωπος που φοβάται πάρα πολύ να μείνει έγκυος ή που θέλει πάρα πολύ να μείνει έγκυος αλλά φοβάται,  μπορεί να οδηγηθεί σε μια ‘’ψευδό κύηση’’. Αυτή η γυναίκα έχει όλα τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης: Αυτήν την υπερευαισθησία, ότι δεν αισθάνεται καλά, φοβάται πολύ εύκολα, έχει ανακατωσούρες και απ’ την άλλη κι ενώ έχει σωματοποιήσει όλα τα συμπτώματα να φωνάζει «δεν θέλω παιδιά».
Είναι τόσο ενοχικά μέσα της βαλμένο που δεν μπορεί να το χειριστεί και ντρέπεται τρομερά γι αυτό. Φαντάζομαι για το 1962 που γράφτηκε αυτό το έργο η Honey θα θεωρούνταν τρελή κανονικά.

- Τρελή ή η top επιλογή γυναίκας για γάμο;

Kαι τα δύο σίγουρα και τα δύο.

Υπάρχουν και σήμερα γυναίκες που έχουν σαν concept την συνείδηση των 60’s και φέρονται σαν την Honey νομίζω

To εύθραυστο αλλά τυπικά άρτιο εννοείς; Ναι απλώς εκείνη την εποχή όσα συμβαίνουν στην Honey δηλαδή η σωματοποίηση της εγκυμοσύνης, τα χάπια… ήταν πολύ πιο κραυγαλέο από ότι είναι σήμερα. Σήμερα καλώς ή κακώς σαν κοινωνία θεωρώ πως έως ένα βαθμό έχουμε δεχτεί τις ψυχικές ασθένειες. Τουλάχιστον κάποιοι από εμάς. Πάντως όντως πολλές σημερινές γυναίκες έχουν κάτι από την Χάνει.

- Η  ψυχαναλυτική θεωρία του Freud, εστιάζει στην απαγορευμένη σεξουαλική σχέση της Honey με το Nick και την υστερική της εγκυμοσύνη εκτός γάμου που την κάνουν να νιώθει ένοχη και να φοβάται το σεξ και τον τοκετό. Δύσκολος αλήθεια ρόλος για προσέγγιση, πως προσέγγισες μια τέτοια ψυχο –περσόνα;
Διαβάζοντας πολύ για την ευθραυστότητα της και την έκθεση της στο γέλιο. Δούλεψα αρκετά το χαρούμενο εκδηλωτικό της κομμάτι, γιατί εγώ δεν είμαι τόσο εκδηλωτική, είμαι πιο χαμηλών τόνων, δεν μπορούσα να καταλάβω πως ένας άνθρωπος μπορεί να εκτίθεται τόσο πολύ.

- Φαίνεσαι κι εσύ εύθραυστη και σαν παιδί πρέπει να ήσουν

Ναι αλλά δεν είναι απ’ τις πρώτες μου ποιότητες που αφήνω εύκολα να φανούν. Είμαι και εγώ εύθραυστη και ας μη το θέλω ειδικά να το δείχνω. Το θέμα είναι να επιβιώνεις και να προχωράς μπροστά, η Honey όμως αυτό δεν το κάνει. Σαν παιδί ήμουν και τα δύο, είναι αυτό που λέει πολύ ωραία ο Κωνσταντίνος, «Εσύ μες την ευθραυστότητα σου, πάντα επιβιώνεις, η Honey δεν επιβιώνει. Εσύ πάντα προχωράς μπροστά. Κάποιος μπορεί να πει ότι η Nτάννη τώρα έχει μια δυσκολία αλλά θα τα καταφέρει. Η Honey δεν τα καταφέρνει».
Βέβαια η Honey  μέσα σε όλη αυτήν την αρρώστια έχει μια επιθυμία για ζωή, για αλλαγή.
https://www.instagram.com/p/B3ZaZKsp9XG/

- Δεν δέχεται όμως αγάπη από τον άντρα της

Είναι ο μόνος άνθρωπος που έχει γι αυτό είναι και τόσο γαντζωμένη επάνω του, αλλά δεν είναι ερωτευμένος μαζί της. Την προσέχει όπως θα πρόσεχε ένας μπαμπάς ένα μικρό παιδί.
Κάποιοι θεατές αρνούνται να μπουν βαθιά στο έργο και πολλές φορές δυσαρεστούνται και δεν τους αρέσει γιατί αρνούνται να δουν και την δική τους πραγματικότητα.

- Η Ηoney είναι η μoναχοκόρη και κληρονόμος ενός εύπορου ιερέα. Ένα μικρό ξανθό κορίτσι γύρω στα είκοσι έξι.  Είναι απαλή, υπερκινητική, ευγενική αλλά δεν είναι εντυπωσιακή. Με τις υποκειμενικές θηλυκές της ιδιότητες, είναι το στερεότυπο - παράδειγμα της Αμερικανίδας γυναίκας στην δεκαετία του εξήντα. Η αμυντική υπερευαισθησία, η επιτηδευμένη αθωότητά της, την καθιστούν κάπως κωμικό χαρακτήρα. Eίναι μια δυστυχισμένη γυναίκα θεωρείς;

Η Ηοney δεν ξέρω αν έχει ακριβώς συνείδηση αν είναι μια ευτυχισμένη ή δυστυχισμένη γυναίκα. Στον μικρόκοσμο που έχει φτιάξει, σ ένα κόσμο που σε προσέχουν και σε φροντίζουν ενώσω εσύ είσαι συνέχεια άρρωστος, τουλάχιστον καλύπτει τις πληγές της και δαμάζει τις ενοχές της. Αυτό είναι και βολικό.

-Αισθάνεται σημαντική μ αυτόν τον τρόπο

Κάποια χρόνια της ζωής μου τότε που τέλειωσα το σχολείο και δεν ήξερα ακριβώς τι θα κάνω, πάθαινα πολλές αλλεργίες για να είμαι το αντικείμενο της προσοχής των γονιών μου. Όπου μετά ως δια μαγείας όταν καταλάγιασαν κάποια πράγματα πάνω μου, οι αλλεργίες εξαφανίστηκαν.

- Ποιος ρόλος ήταν πιο κόντρα στον χαρακτήρα σου από όσους έχεις υποδυθεί; Η Χαρά απ τον Αγριο Σπόρο, η Honey από το Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ ή κάποιος άλλος; Νομίζω η Χαρά στον Αγριο Σπόρο ήταν πολύ μακριά σου.

Ναι, θα μπορούσε. Ήταν βασικά ο θυμός της πολύ μακριά από εμένα. Αν και θεωρώ πως όλοι οι ρόλοι που έχω κάνει έχουν στοιχεία από φάσεις της ζωής μου. Έχω περάσει και εγώ από πολλά στάδια. Κάποτε ήμουν αγοροκόριτσο άλλοτε ήμουν αλλιώς… Όταν τέλειωσα το σχολείο είχα κόψει τα μαλλιά μου πολύ κοντά, μαύρα αγορίστικα κι έκανα σκέητ.
Η Χαρούλα με δυσκόλεψε πολύ στο θέμα του θυμού γιατί εγώ δεν εκδηλώνομαι έτσι ενώ η Ηοney με δυσκόλεψε πολύ στο θέμα πως δεν έχει συγκρότηση. Εγώ θεωρώ πως είμαι πολύ συγκροτημένη, ακόμη και αν βγω έξω και πιώ έχω πλήρη επίγνωση. Θέλω να έχω τον έλεγχο του εαυτού μου για να προστατεύομαι. Πρέπει να είναι πολύ οικείο το περιβάλλον για να εκτεθώ δηλαδή.

- Γενικότερα θες να έχεις τον έλεγχο;

Νομίζω πως ναι αλλά προσπαθώ να το αποβάλλω αυτό. Έχω δει τον εαυτό μου όμως σε διάφορες φάσεις της ζωής μου να θέλω να τα ελέγξω όλα.

- Στην δουλειά σου είσαι τελειομανής;

Στην αρχή ναι. Θέλω δηλαδή να έχω διαβάσει όσο το δυνατόν περισσότερο και να τα γνωρίζω πολύ καλά. Να έχω το υλικό μου δουλεμένο γιατί έτσι θα είμαι και εγώ πιο χαλαρή. Όσο περνάει όμως ο καιρός προσπαθώ να μην είμαι τόσο σκληρή με τον εαυτό μου.
https://www.instagram.com/p/B5AYAs8JAM3/
- Eχεις  σπουδάσει ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μ ‘ άρεσε πολύ η δημοσιογραφία, αλλά δεν είχα άλλο χρόνο να το τρενάρω, οπότε αποφάσισα να μπω στο Θέατρο Τέχνης.

- Δεν νοσταλγείς την εποχή της δημοσιογραφίας;

Όχι καθόλου, μ αρέσει αλλά δεν νομίζω ότι τώρα θα μπορούσα να το κάνω

- Πάντως είναι σάλτο αυτό, σε στήριξαν οι γονείς σου;

Ήθελα να γίνω ηθοποιός από πάρα πολύ μικρή. Όταν λοιπόν έφθασε η στιγμή να δώσω πανελλήνιες, είπα στον μπαμπά μου –χωρίς να χω ιδέα και γω σ αυτήν την ηλικία πως γίνεται κάποιος ηθοποιός- ότι θέλω να μπω στο Πανεπιστήμιο στο τμήμα των Θεατρικών Σπουδών, γιατί νόμιζα ότι κάπως έτσι γίνεται κάποιος ηθοποιός. Ε, ο μπαμπάς μου κλασσικός «μπαμπάς» μου είπε: «Ε, όχι να σπουδάσεις κάτι άλλο πρώτα» και τότε, είπα εντάξει, θα μπω Μ.Μ.Ε. Μ ενδιέφερε πολύ αυτή η σχολή και ήταν μια πολύ ωραία Σχολή. Με το που μπήκα στο Πανεπιστήμιο, παρακολουθούσα κι ένα Θεατρικό Εργαστήρι στο Εξαρχής στα Εξάρχεια κι έτσι έκανα παράλληλα και Θέατρο ερασιτεχνικά. Μετά έφυγα λίγο για την Γαλλία…
Η ιστορία των γονιών μου ήταν να σπουδάσω και μετά να ξεχαστώ και να συνεχίσω μετά να κάνω και κάτι άλλο, ένα μεταπτυχιακό.

Εμένα όμως μ έτρωγε μέσα μου κι έκανα παραστάσεις ερασιτεχνικές από πολύ μικρή. Κ η αλήθεια είναι ότι με στήριζαν πολύ σ αυτό. Και στο σπίτι με στήριζαν τους έκαναν συνέχεια παραστάσεις κι ερχόντουσαν από το φαρμακείο, με βλέπανε, αλλά δε νομίζω ότι πίστευαν ποτέ ότι τελικά θα τα ακολουθούσα.

- Άφησες το μεταπτυχιακό σου στην Τουλούζη διαλέγοντας την πόρτα του Θεάτρου Τέχνης. Τι απόφαση ήταν αυτή; Γενικότερα, αποφασίζεις με βάση το συναίσθημα σου;

Βρέθηκα στην Γαλλία με το Erasmus για ένα χρόνο γιατί έχω επάρκεια στα Γαλλικά και γενικότερα λατρεύω τον Γαλλικό πολιτισμό και είπα, θα πάω στη Γαλλία. Έδωσα εξετάσεις στη Σορβόννη για μεταπτυχιακό διετές στην πολιτιστική διαχείριση, 2 φορές και δεν πέρασα και στο Πανεπιστήμιο  στην Τουλούζη και με πήραν εκεί. Είπα άντε να πάω αλλά ξαφνικά έπιασα τον εαυτό μου ότι δεν μπορούσα να το κάνω αυτό.
https://www.instagram.com/p/B6c7K3uJKrc/

- Μια βαλίτσα που άδειασες υπάρχει αυτό σαν εικόνα; Αλήθεια;

Ναι υπάρχει έντονα! Την άδειασα. Ήμασταν στο εξοχικό μας στην Κέα με τους γονείς μου κι όπως ήταν η βαλίτσα έτοιμη για Γαλλία, έπιασα και την άδειασα κανονικά. Είπα στους γονείς μου ότι εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό εντωμεταξύ είχα ερωτευτεί κιόλας τότε ένα ηθοποιό –ένα όχημα που βρήκα για να το τολμήσω- και της είπα «μαμά εγώ αυτό  θέλω να κάνω, θα με στηρίξεις; Kαι μου είπαν ναι. Μεγάλωσα στην Κηφισιά κι έφυγα απ το σπίτι αρκετά μεγάλη στα 26- 27…

- Το Ελληνικό στιλ, «λίγο πριν τα 30»…

Ναι λίγο πριν τα 30 έφυγα μόνη μου και ήρθα στα Εξάρχεια, μένω στο Λόφο Στρέφη γιατί ήταν η πιο κοντινή περιοχή σε μένα, εκεί ήταν και το Τέχνης…

Και κάπως έτσι πήρα τότε την σκηνοθέτη Ελένη Σκότη που παρακολουθούσα τα σεμινάριά της και της ζήτησα να κάνουμε ιδιαίτερα. Η μαμά μου ήταν βασικός χορηγός αυτής της προσπάθειας και συνοδοιπόρος μου. Ναι αυτό της το χρωστάω. Έδωσα στο Εθνικό πέρασα στην δεύτερη φάση, βγήκα Α αναπληρωματική κι έδωσα και στο Θέατρο Τέχνης και πέρασα στο Τέχνης. Αυτό ήθελα. Ηταν εκεί και ο τότε σύντροφός μου και ήταν πιο ασφαλές.

- Έχεις ανέβει πολλά σκαλιά για τα χρόνια σου στο θέατρο

Ναι μου κάνει εντύπωση που μου το λένε κι απ’ την άλλη κάπως φοβάμαι ότι μπορεί να χαθεί από τη μια στιγμή στην άλλη… Επειδή ξέρω ότι ο χώρος μας είναι δύσκολος και κάποιες φορές καρπωνόμαστε την επιτυχία που κάνουμε μετά από 2 σεζόν, έτσι συνέβη και με τον Σπόρο και με την υποψηφιότητα μου στα Βραβεία Μελίνα Μερκούρη άργησε λίγο να έρθει κι είχα φτάσει στο σημείο κι έλεγα “τώρα τι δηλαδή δεν θα έχω κάποια πρόταση θεατρική;”
Eκανα τηλεόραση βέβαια τότε –καλά μεγάλο σχολείο κι αυτό- αλλά δεν υπήρχε κάποια σημαντική πρόταση που θα ήθελα να κάνω κι ήρθε μετά από 2 χρόνια αυτό με τον Κωνσταντίνο.

- Ήρθε βαρβάτη η πρόταση όμως…Είσαι σε μια παράσταση που έχει κάνει πολύ αίσθηση φέτος.

Χαίρομαι πολύ γι αυτό αν και φέτος το θέατρο δεν πάει τόσο καλά όσο τις προηγούμενες χρονιές. Η προσέλευση του κοινού δείχνει να έχει μειωθεί, δεν ξέρω φταίει η τηλεόραση ίσως.

-Μυθοπλασία calling Αγριες Μέλισσες, το Κόκκινο Ποτάμι…

Ωραίο είναι παίζει η κολλητή μου αγαπημένη μου φίλη στο Κόκκινο Ποτάμι και το βλέπω. Και Άγριες Μέλισσες παρακολουθούσα στην αρχή και μου άρεσαν.

-Θα έπαιζες στις Άγριες Μέλισσες;

Πέρασα από casting αλλά δεν με πήρανε. Καλύτερα βέβαια γιατί νομίζω πως δεν θα μπορούσα να τα συνδυάσω. Στο θέατρο με τον Κωνσταντίνο κάναμε 7- 8 ώρες πρόβα και άλλες τόσες δουλειάς στο σπίτι, οπότε που να προλάβεις. Και τα γυρίσματα είναι εξαντλητικά, 8- 10 ώρες…
Δεν γίνεται να τα κάνεις όλα μαζί και σωστά. Ειδικά στην δουλειά μου. Και επίσης οι παραστάσεις θέλουν ησυχία, κυρίως ψυχική για να βγουν όπως πρέπει.

-Ζεις μόνη σου τον εαυτό σου απ το επάγγελμά σου

Δεν ξέρω μάλλον είμαι απ’ τους τυχερούς τέλειωσα το ’13 κι από τότε δουλεύω ασταμάτητα. Πάντα κάτι έρχεται…Υπάρχει μια βοήθεια ευτυχώς απ’ τους γονείς μου τους 2 μήνες που μπορεί να μην δουλεύω.

-Τώρα πια όλα τα επαγγέλματα μαζί και η δημοσιογραφία δεν μπορούν να εγγυηθούν το safe της επιβίωσης, να το πεις στον μπαμπά σου αυτό

Όχι τώρα πιά έχει πειστεί ότι και η δημοσιογραφία δεν είναι και τόσο ασφαλής επιλογή πλέον.

- Ήσουν υποψήφια για το "Θεατρικό Βραβείο Μελίνα Μερκούρη" του 2017 για το έργο "Άγριος Σπόρος" και σε πολύ λίγο χρόνο έχεις συνεργαστεί με πολύ σημαντικούς θεατρανθρώπους της εποχής, όπως ο Δημήτρης Λιγνάδης, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, η Λένα Κιτσοπούλου. Τι θεωρείς ότι είδαν εκείνοι πάνω στη Ντάννη και σε επιλέξαν; Ποιό εσύ νομίζεις κυρίαρχο ατού σου;

Ότι είμαι απόλυτα διαθέσιμη! Έχω μια απόλυτη διαθεσιμότητα στο να τους εμπιστευτώ και να δουλέψω πολύ. Και δουλεύω πολύ.

- Ναι και δείχνεις την ευαλωτότητα σου δεν φοβάσαι να εκτεθείς. Στη σκηνή λες ένα «παιδιά είμαι εδώ και δεν φοβάμαι να εκτεθώ»

Ναι; τη δείχνω; A ναι…;

Και σ ένα κομμάτι διαπροσωπικής επαφής το κάνω αλλά σίγουρα στο θέατρο ισχύει αυτό.

-Είναι και το βασικό στοιχείο του θηλυκού η ευαλωτότητα. Αρχετυπικά η γυναίκα είναι εύθραυστη

Θεωρώ λίγο άδικο να θεωρούμε την ευαλωτότητα μιας γυναίκας, δύναμη. Την διαθεσιμότητα να την καταλάβω.


- Στην πρεμιέρα ήσουν αγχωμένη;

Στην επίσημη πρεμιέρα που ήταν από κάτω όλο το ελληνικό θέατρο ναι ήμουν αγχωμένη. Έχασα δηλαδή δυο χρόνια από την ζωή μου. Αλλά μίλησα στο 5χρονο παιδί που έχω μέσα μου και ήθελε να γίνει ηθοποιός και λέω πάμε μη μασάς. Βγες και κάνε αυτό που θες. Ε και το ευχαριστήθηκα. Να παραδεχτώ πως η επίσημη πρεμιέρα ήταν από τις πιο χαρούμενες στιγμές της ζωής μου, δεν είχα λάβει ποτέ μαζεμένη τέτοια αποδοχή. Ήταν υπέροχα.

- Είναι από τους ρόλους που απαιτούν μεγάλη αφοσίωση. Φαντάζομαι έχεις κάνει πολλές θυσίες για να φτάσεις σ’ αυτό το αποτέλεσμα

Ναι θυσίασα σίγουρα αυτό που ήθελαν οι άλλοι να είμαι. Για να το αποχωριστείς και να το διεκδικήσεις  αυτό έχει ένα ζόρι. Κι ακόμα νομίζω στην ολότητα του δεν το χω καταφέρει Και οι επιλογές μου να μην παντρευτώ ακόμα, να μην κάνω οικογένεια είναι τελείως διαφορετικές. Και μ’ αυτό παλεύω συνέχεια.
Αλλά είμαι πολύ περήφανη γιατί ότι έχω ονειρευτεί και ειλικρινά ποθήσει το έχω καταφέρει μόνη μου χωρίς να με έχει βοηθήσει κάποιος. Βέβαια με στήριξαν πολλοί άνθρωποι που γνώρισα στην θεατρική μου πορεία.

- Οι γονείς σου είναι περήφανοι;

Ναι είναι, αλλά είναι και λίγο σκληροί. Δεν μπορούν δηλαδή να κατανοήσουν την ευχαρίστηση που μου προσφέρει εμένα αυτό το επάγγελμα. Έχουν τις αμφιβολίες τους για το επάγγελμα του ηθοποιού. Όμως κάνω αυτό που θέλω και αγαπώ και ας πιστεύουν αυτοί ότι τους πάω κόντρα.

- Πιστεύεις στην εξωλεκτική επικοινωνία; Πχ στο ρόλο της Χάνει ‘’μιλάς’’ αλλά δεν βγάζεις λόγια

Η αλήθεια είναι πως δεν το καταλαβαίνω. Για μένα η όλη διαδικασία είναι ψυχική και μετά προκύπτουν συγκεκριμένες συμπεριφορές.

- Η Honey έχει σκληρότητα;

Ναι αλλά με τον εαυτό της όχι με τους άλλους.

- Από όλους τους ρόλους που έχεις παίξει, έχεις κρατήσει στοιχεία τους;

Έχω κρατήσει στοιχεία υποκριτικής. Γενικώς συνεχώς ανακαλύπτει αλλά κρατάω τα στοιχεία αυτά που θα με βοηθήσουν στην δουλειά μου και πως θα ερμηνεύσω καλύτερα τον επόμενο ρόλο. Σαν άνθρωπο τα στοιχεία που ανακαλύπτω δεν με επηρεάζουν, καθόλου!

- Μετά τον ρόλο της Χαράς για παράδειγμα δεν έχεις γίνει πιο σκληρή;

Όχι. Μπορεί να εντάξω ατάκες από τους ρόλους αλλά μέχρι εκεί, πάντα γυρίζω πίσω σε μένα. Δεν γίνεται αλλιώς, θα χάσω την ισορροπία μου. Δεν θέλω κιόλας να με επηρεάζουν.

Έχω κάνει βέβαια και ένα πολύ μεγάλο ταξίδι και κόπο για να ανακαλύψω και να χτίσω τον εαυτό μου το οποίο δεν θα ήθελα να το κλονίσω με άλλα στοιχεία.
https://www.instagram.com/p/B6N_-j6p_YQ/

- Δημοσιογραφία και υποκριτική είναι και τα δυο επικοινωνία. Πως βλέπεις την σημερινή επικοινωνία στους ανθρώπους;

Σε προσωπικό επίπεδο είμαι ικανοποιημένη. Όταν είμαστε καλά με τον εαυτό μας και έχουμε δομηθεί, αυτόματα και η επικοινωνία μας βελτιώνεται. Αλλιώς επικοινωνούσα στα 18 και αλλιώς τώρα. Σε πιο σφαιρικό επίπεδο συμπεριλαμβανομένων και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπου μ ένα πάτημα ενός κουμπιού θα μου στείλει ο άλλος “είσαι ωραία” ή “α, σε φλερτάρω”, θεωρώ πως κρυβόμαστε λίγο πίσω από όλο αυτό. Στα bars βλέπω ότι δεν  φλερτάρει κάποιος τόσο εύκολα. Μπορεί να με δει και μετά να μου στείλει μήνυμα. Μου χει τύχει να είμαι κάπου για ποτό, να είναι κάποιος απέναντί μου κι ενώ καταλάβαινα ότι με κοιτάζει, δεν μου μίλησε. Και μετά μου έστειλε στο Ιnstagram μήνυμα. Και στις φίλες μου το ίδιο συμβαίνει. Kι αυτό είναι λίγο λυπηρό, να μην μπορούμε να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλον στα μάτια. Δεν λέω ότι είναι εύκολο, αλλά…

- Η αλήθεια είναι ότι αυτό θέλει πολλά guts…
Θέλει όντως πολλά guts

- Εχουμε χάσει λίγο και το know how
Nαι αυτό! Πιο παλιά οι άνθρωποι κι εγώ πιτσιρίκι, έφηβη, θυμάμαι ήταν όλα διαφορετικά, υπήρχε όλη αυτή η αγωνία, αυτή η θαυμάσια αγωνία του να βγεις ένα ραντεβού, αλλά και στα πρώτα μου ενήλικα χρόνια, είχε κάτι όλο αυτό. Τώρα δεν υπάρχει πια αυτό το πράγμα.

- Σα να έχουμε γίνει λίγο avatar όλοι
Και μετά προσπαθείς να υπερασπιστείς μια εικόνα που εσύ ο ίδιος έχεις φτιάξει για τον εαυτό σου και στην ουσία δεν υπάρχει τίποτα απ’ όλα αυτά.
https://www.instagram.com/p/B5XkN5VptA1/

- Έχεις παρέες, φίλους;

Έχω πολλούς φίλους και μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου οι γονείς μου συνέχεια σχεδόν καθημερινά είχαν φίλους στο σπίτι. Αυτό με βοήθησε πολύ και στο να εκτίθεμαι. Έχω αποκτήσει και πολλούς φίλους αλλά και φίλους καρδιάς, που συνεννοούμαστε με τα μάτια. Ευτυχώς που γνώρισα και τον σύντροφό μου πριν από 6 χρόνια με έναν τελείως περίεργο τρόπο, σε ένα πανηγύρι της Ικαρίας να φανταστείς και η σχέση μας βασίστηκε πολύ στην ουσιαστική επικοινωνία.

- Η τηλεόραση πως σου φαίνεται;

Μου αρέσει. Μεγάλωσα με την τηλεόραση στο σπίτι. Δεκαετία του 90’ με «Απαράδεκτους», έχω πετύχει πολύ καλές σειρές. Μ’ αρέσει όλο αυτό, δίνει μια δύναμη στον ηθοποιό και κάπως –δεν ξέρω- νομίζω ότι έρχεσαι πιο κοντά με το κοινό σου. Όχι με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει στο θέατρο. Στο θέατρο είναι μια άλλη ένωση.
Με κάνει χαρούμενη να μ αναγνωρίζουν στο δρόμο, την εποχή που έπαιζα στο «Έλα στην θέση μου» που μου μιλούσαν γιαγιάδες, παιδάκια, είχα μεγάλη χαρά.

- Τι θυμάσαι από τον εαυτό σου στην πρώτη παράσταση;

Ήμουν 19 και έπαιζα σε ένα θίασο κι είχαμε ανεβάσει Λυσιστράτη κι εγώ υποδυόμουν την Μυρρίνη. Όταν βρεθήκαμε να κάνουμε παράσταση σε ένα χωριό που λέγεται Γοργοπόταμος, ένα πραγματικά υπέροχο χωριό με ένα υπέροχο θέατρο πάνω σ ένα βουνό, θυμάμαι να βλέπω τα αστέρια και να μην έχουμε καμαρίνια και αλλάζαμε πίσω από τα σκηνικά. Και θυμάμαι να κοιτάζω τον ουρανό με τα αστέρια να αλλάζω ρούχα και να λέω από μέσα μου ‘’Θεέ μου, σε ευχαριστώ’’. Αυτήν την εικόνα την θυμάμαι έντονα γιατί ήταν ένα όνειρο που το πραγματοποίησα.
https://www.instagram.com/p/B3fw9uPpg0N/

- Φοβάσαι να γίνεις διάσημη;

Όχι, θα το ήθελα κιόλας φουλ. Δεν φοβάμαι καθόλου. Έτσι με ονειρεύομαι.
Επόμενος στόχος μου, που έχω φαγωθεί και το σκέφτομαι κάθε μέρα, θέλω να κάνω μια ταινία. Αλλά όχι μια ταινία τύπου “Για πάντα”, θέλω μια “άλλη” ταινία, θέλω να πάω στο Φεστιβάλ Καννών. Έχω φαγωθεί. Θα δω πως θα το κάνω…

- Όταν αρχίσεις να το φαντασιώνεις και να το κάνεις εικόνα, λένε ότι αρχίζει και γίνεται πραγματικότητα
Ναι αλήθεια είναι αυτό. Εγώ αυτό κάνω, έτσι πλησιάζω αυτά που θέλω. Με το θέατρο Αθηνών έτσι έγινε. Είχα εικονοποιήσει τα πάντα. Το σκεφτόμουνα συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια. Πολλά χρόνια επιθυμούσα να παίξω εκεί κι έγινε!

- Τέλειααα μπορείς κιόλας να φτιάξεις ένα dream board κολλάζ για τις Κάννες
Ωωωω ωραίοοο, θα το κάνω.
https://www.instagram.com/p/B2WxvBuoYqQ/

- Πώς είναι να δουλεύεις με τον Κωνσταντίνο;

Είναι τόσο δοτικός τόσο γενναιόδωρος και ακομπλεξάριστος που δεν το έχω συναντήσει τόσο σε άλλο άτομο. Τόσο δυναμικός με απόλυτη σιγουριά, είμαι ευτυχισμένη γι’ αυτήν την συνεργασία. Δεν έχω ξανά αισθανθεί τέτοια ασφάλεια στην σκηνή ποτέ. Με εμπιστεύτηκε φουλ και μου έδωσε τέτοια ελευθερία που μετά εγώ το πήρα και μου πε «Κάνε ότι θες». Και το δούλεψα με τεράστια χαρά. Κράτησε πράγματα που έκανα στις πρόβες αυτούσια. Είναι τόσο επαγγελματίας.

- Πως θα περιέγραφες με 3 λέξεις την Honey;
Ασυγκρότητη, Τραυματισμένη, Μόνη

- Πως θα περιέγραφες με 3 λέξεις την Ντάννη;
Αισιόδοξη, Διαθέσιμη, Κυνηγός Ονείρων
https://www.instagram.com/p/BxzxqoaIeEw/

-Ονειρεύεσαι κάποιον ρόλο που θες να παίξεις;

Όλους… Λατρεύω την Νίνα από τον Γλάρο, τη Νόρα από το Κουκλόσπιτο, την Κασσάνδρα, την Ηλέκτρα γενικά πιο κλασσικές ηρωίδες.

-Μέσα από το Instagram account σου μπορώ να καταλάβω πως σου αρέσει η μόδα και η αισθητική. Eίναι άξονάς στην ζωή και στις επιλογές σου η καλή αισθητική;

Τα τελευταία χρόνια ναι θα μπορούσα να πω ασχολούμαι. Μ’ αρέσει πολύ να φτιάχνω τα συνολάκια μου, να προσέχω τι θα φορέσω. Αλλά όλα αυτά ήρθαν με το που πάτησα τα 30, πιο παλιά ήμουν χύμα στο κύμα. Δεν με ενδιέφερε παλιότερα. Με αφορμή του ότι μεγαλώνω ίσως ξεκίνησα να προσέχω την εμφάνιση, αλλιώς ήμουν πολύ χύμα.
Δεν ξέρω αν αυτό ήταν συνειδητό πάντως σαν άνθρωπος λειτουργώ ενστικτωδώς έτσι και εδώ νομίζω.

Η Ντάννη Γιαννακοπούλου συμπρωταγωνιστεί στην παράσταση "Ποιός φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;" 

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Μετάφραση: Τζένη Μαστοράκη
Σκηνικά: Αθανασία Σμαραγδή
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα
Μουσική: Μίνως Μάτσας
Βοηθοί σκηνοθέτη: Στέλλα Ψαρουδάκη - Νίκος Μανουσάκης
Επιμέλεια προγράμματος: Νίκος Μανουσάκης
Παραγωγή: Κάρολος Παυλάκης                                                                           

Διανομή (με σειρά εμφάνισης)

Μάρθα:  Μαρία Πρωτόπαππα
Τζωρτζ: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Χάνι: Ντάνη Γιαννακοπούλου
Νικ: Προμηθέας Αλειφερόπουλος
 

Ημέρες και ώρες παραστάσεων

Τετάρτη- Πέμπτη –Παρασκευή -Κυριακή : 9:00μμ
Σάββατο: 9:15μμ
Λαϊκή απογευματινή: Σάββατο: 6:00μμ
Θέατρο Αθηνών