Πάρις Θωμόπουλος: "Πέρασα δύο φορές από κάστινγκ για τις Άγριες Μέλισσες, αλλά με πήραν στην Τούρτα της Μαμάς"

Είναι νέος, χαμηλών τόνων, με ταξιδιάρικα μάτια που λαμπυρίζουν και ένα αυθόρμητο χαμόγελο, από αυτά που συναντάμε στα μικρά παιδιά όταν κρύβουν κάποια σκανταλιά. Φέτος, ο ηθοποιός Πάρις Θωμόπουλος πρωταγωνιστεί στην κωμική σειρά της ΕΡΤ1, «Η τούρτα της μαμάς», σε σενάριο-σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου.

Βασικός άξονας της σειράς είναι τα οικογενειακά τραπέζια της μαμάς. Τραπέζια που στήνονται σε γενέθλια, επετείους γάμων, βαφτίσεις, κηδείες, αλλά και σε γιορτές, όπου οι καλεσμένοι -διαφορετικών ηλικιών, διαθέσεων και πεποιθήσεων- μαζεύονται για να έρθουν πιο κοντά, να γνωριστούν, να θυμηθούν, να χαμογελάσουν, αλλά και να μαλώσουν ή διαφωνήσουν. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους βλέπουμε τον Κώστα Κόκλα, την Καίτη Κωνσταντίνου και τη Λυδία Φωτοπούλου, ενώ ο Πάρις υποδύεται έναν ομοφυλόφιλο στρατιωτικό, ο οποίος είναι ο μεσαίος γιος της οικογένειας. «Η συνεργασία μου με τον Αλέξανδρο Ρήγα προέκυψε εντελώς τυχαία. Ενώ μιλούσα με έναν φίλο μου ηθοποιό, μού ανέφερε ότι κάνει οντισιόν ο Αλέξανδρος για μια νέα σειρά και ότι υπεύθυνη για το κάστινγκ είναι η Ηρώ Γάλλου, που τύχαινε να τη γνωρίζω. Όταν πήγα δεν ήξερα πολλές λεπτομέρειες για τον ρόλο. Με είδαν, τους άρεσα και με πήραν» σημειώνει, αρχικά, ο ταλαντούχος ηθοποιός στο allyou.gr και προσθέτει: «Στα γυρίσματα περνάμε πολύ ωραία. Όλοι οι συνεργάτες είναι εξαιρετικοί. Μάλιστα, η Καίτη Κωνσταντίνου μου ανέφερε ότι έχει να γελάσει έτσι από τα “Εγκλήματα”. Είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεσαι σε ένα χώρο και να περνάς τόσο ευχάριστα με τους συναδέλφους σου».

Ο ρόλος του Πάρη ξεφεύγει κατά πολύ από τις καρικατούρες που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τόσα χρόνια στην ελληνική τηλεόραση. Το ενδιαφέρον με το συγκεκριμένο χαρακτήρα δεν είναι «ο γκέι ήρωας», αλλά ένας ήρωας που τυχαίνει να είναι γκέι. «Με γοητεύει αυτή η κόντρα που υπάρχει στον ρόλο μου. Δεν βασίζεται τόσο στην ομοφυλοφιλία του ήρωα όσο στο επάγγελμα και στον χαρακτήρα του. Μέχρι στιγμής, δεν έχω δεχτεί αρνητικά σχόλια. Κάποια στιγμή μόνο που έριξα μία ματιά στο twitter έγραφε ένας χρήστης: “στρατιωτικός με μούσια ρε παιδιά;”» λέει γελώντας.

Στη συνέχεια τον ρωτάω αν θεωρεί ότι στην Ελλάδα έχουν γίνει βήματα για την αποδοχή της διαφορετικότητας. «Σίγουρα έχουν γίνει κάποια βήματα, αλλά ακόμα είμαστε αρκετά πίσω. Το είδαμε και με τον Ζακ Κωστόπουλο που τον τσάκισαν στο ξύλο. Δυστυχώς, πάντα θα υπάρχουν κολλημένοι άνθρωποι. Για μένα, η ομοφυλοφιλία δεν είναι κάτι διαφορετικό. Είναι κάτι που υπάρχει από τα αρχαία χρόνια. Δεν με απασχολεί πώς είναι ο καθένας και τι κάνει στο κρεβάτι του. Αν εκείνος νιώθει καλά, εγώ δεν έχω κανένα απολύτως θέμα. Το μόνο που με ενοχλεί είναι να βλέπω άτομα που υποστηρίζουν τη Χρυσή Αυγή. Εκεί θυμώνω αρκετά. Παλιότερα, μου έχει τύχει να σταματήσω στο δρόμο, να καλέσω ασθενοφόρο επειδή είδα έναν πακιστανό να τον έχουν σαπίσει στο ξύλο. Αυτή είναι μια μορφή διαφορετικότητας που δεν την επικροτώ. Πρέπει να σεβόμαστε τον άνθρωπο και τα όριά του» τονίζει ο ίδιος.

Θα έμπαινες στη διαδικασία ενός coming οut, αν ήσουν ομοφυλόφιλος;

Υποθέτω ότι θα το έλεγα, αλλά αυτό εξαρτάται με το πώς θα ένιωθα μέσα μου. Δυστυχώς, όπως ανέφερα και παραπάνω, η κοινωνία δημιουργεί πολλά ψυχολογικά προβλήματα σε αυτές τις ομάδες, καθώς εξακολουθεί ακόμα και σήμερα η ομοφυλοφιλία να είναι «ταμπού». Η οικογένειά μου, πάντως και οι φίλοι μου δεν νομίζω ότι θα είχαν κάποιο πρόβλημα.

Η δική σου άποψη σχετικά με την τεκνοθεσία από δύο άτομα του ίδιου φύλου ποια είναι;

Τον καλό γονέα δεν τον ξεχωρίζει το φύλο, αλλά η αγάπη που προσφέρει στο παιδί του. Προσωπικά, γνωρίζω ομόφυλα ζευγάρια που έχουν υιοθετήσει και είναι κάτι που το δέχομαι με χαρά.  

Ποιο είναι το πιο ρατσιστικό σχόλιο που έχεις ακούσει ποτέ για σένα;

Δεν έχω ακούσει κάτι συγκεκριμένο για να σου πω. Απλά, όταν ήμουν περίπου ενός έτους είχα ένα ατύχημα και μου κόπηκε ο αντίχειρας. Οι γιατροί δεν κατάφεραν να μου το δέσουν και όταν το έβλεπαν τ’ άλλα παιδιά, σχημάτιζαν στο πρόσωπό τους μία έκφραση αηδίας. Μεγαλώνοντας, αυτή η συμπεριφορά με έκανε ασυνείδητα να το κρύβω στη χούφτα μου. Αν και σήμερα είναι κάτι που σχεδόν το έχω ξεπεράσει, πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου ν’ αγχώνεται να μην φανεί κάτι στην κάμερα.

Γενικά, αγχώνεσαι εύκολα;

Ναι. Εξού και διάφορα δερματικά που έχω.

https://www.instagram.com/p/Bh-aYSBna9y/

Σε έχει επηρεάσει καθόλου η κατάσταση αυτή που ζούμε σήμερα;

Η αλήθεια είναι ότι στην πρώτη καραντίνα δεν ένιωθα τόσο καλά κλεισμένος μέσα στο σπίτι. Είχα φρικάρει και παχύνει, όπως όλοι μας. Στη δεύτερη, τα πράγματα είναι κάπως πιο ευχάριστα για μένα, καθώς συνεχίζω να πηγαίνω στη δουλειά και να έρχομαι σε επαφή με άλλους ανθρώπους. Γενικά, όμως, θεωρώ ότι όλη αυτή η κατάσταση είναι υπερβολική και μία μορφή τρομοκρατίας. Δεν μπορώ να καταλάβω την απαγόρευση της κυκλοφορίας μετά τις 9 το βράδυ ή προηγουμένως το κλείσιμο των περιπτέρων τα μεσάνυχτα με σκοπό να περιορίσουν την κατανάλωση αλκοόλ. Λες κι αν ήθελε ο άλλος, δεν μπορούσε να πάει πέντε λεπτά νωρίτερα, να πάρει ένα καφάσι μπύρες και να αράξει σε κάποια πλατεία με την παρέα του. Όλα αυτά μου φαίνονται λίγο αστεία, καθώς μπαίνεις μετά στο μετρό ή στο λεωφορείο και βλέπεις τον έναν πάνω στον άλλον. Επίσης, έχω περίπτωση φίλης μου, που ο πατέρας της ήταν ενενήντα χρονών και οι γιατροί ήθελαν να γράψουν στα χαρτιά ότι πέθανε από κορωνοϊό. Θεωρώ ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που εκμεταλλεύονται τη συγκυρία της πανδημίας για κάποιο προσωπικό όφελος τους.

Πιστεύεις ότι η χρήση της μάσκας είναι υπερβολή;

Ανάλογα. Να περπατάω μόνος μου στο δρόμο και να φοράω μάσκα, δεν μου λέει κάτι. Να είμαι σε έναν κλειστό χώρο μαζί με άλλα άτομα, ναι αυτό έχει μία βάση. Αλλά αυτά τα ζητήματα είναι κάτι που τα γνωρίζουν καλύτερα οι επιστήμονες.

https://www.instagram.com/p/CB952_yJDsN/

Πώς ανακαλύπτει ένας άνθρωπος τι είναι αυτό που θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά; Στη δική σου περίπτωση πώς έγινε;

Η αυτογνωσία είναι πολύ σημαντικός παράγοντας. Για μένα, οι περισσότεροι άνθρωποι θα πρέπει να κάνουν ψυχοθεραπεία κάποια στιγμή στη ζωή τους. Εγώ έκανα πεντέμιση χρόνια. Πήγα επειδή είχα διάφορα θέματα εσωτερικής φύσεως που δεν μπορούσα να δώσω απαντήσεις. Ήθελα να με καταλάβω καλύτερα. Με την υποκριτική δεν είχα σκεφτεί να ασχοληθώ μέχρι τα 24 μου. Προέκυψε τυχαία. Ίσως όχι εντελώς. Αφορμή στάθηκε μια κοπέλα, ο πρώτος μου έρωτας. Ασχολιόταν ερασιτεχνικά με το θέατρο, κι εγώ -προκειμένου να είμαι κοντά της- μπήκα τότε στη θεατρική ομάδα του Πανεπιστημίου, όπου και σπούδαζα. Σιγά - σιγά συνειδητοποίησα ότι μ’ άρεσαν οι πρόβες, δεν κουραζόμουν, απεναντίας ήμουν γεμάτος ενέργεια και έτσι αποφάσισα να δώσω εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης, απ’ όπου και αποφοίτησα το 2011.

Και η μουσική πώς μπήκε στη ζωή σου;

Μεγάλωσα μέσα στη μουσική, μιας και είμαι παιδί μουσικών. Σε ηλικία 4 χρονών ξεκίνησα πιάνο, το οποίο και μισούσα. Στη συνέχεια, στα 8, με πήγαν να μάθω κλαρινέτο. Τότε ούτε αυτό ήθελα γιατί ένιωθα σαν να μου το επέβαλλαν. Εγώ ήθελα να παίζω μόνο ποδόσφαιρο. Συνέχισα όμως και όχι απλώς συνέχισα, αλλά όταν ενηλικιώθηκα, αποφάσισα να δώσω και στο Μουσικό Πανεπιστήμιο της Κέρκυρας, στο οποίο, πέρασα αλλά δεν τελείωσα ποτέ. Μιας και με παρέσυρε η υποκριτική.

Τι ήταν αυτό που σε κέρδισε περισσότερο στην υποκριτική σε σχέση με τη μουσική;

Ότι μέσα από την υποκριτική μπορώ «να γίνω όποιος θέλω», να εκφράσω όποιο κομμάτι του εαυτού μου θέλω, χωρίς να με κατακρίνει κανείς. Αυτό και μόνο μου δημιουργεί μια αίσθηση ελευθερίας.

Πώς αντέδρασαν οι γονείς σου, όταν τους ανακοίνωσες ότι θέλεις να γίνεις ηθοποιός;

Στην αρχή, ο πατέρας μου δεν ήθελε. Προτιμούσε να τελειώσω το πανεπιστήμιο στην Κέρκυρα και να ασχοληθώ με κάτι περισσότερο ασφαλές. Μάλιστα, κάποια στιγμή ήθελε να με βάλει στη φιλαρμονική του Χαλανδρίου για να έχω σίγουρη δουλειά και μισθό. Ήμουν τότε τρίτο έτος στο Τέχνης. Και του λέω: «Είσαι βλάκας; Προσπαθώ να κάνω κάτι που μου αρέσει και το έχω επιλέξει και μου λες να το παρατήσω όλα, απλά για την οικονομική ασφάλεια;» Φυσικά, ο πατέρας μου σκεφτόταν τι είναι καλύτερο για μένα και θα μου παρείχε μεγαλύτερη ασφάλεια.

Θεωρείς ότι η εμφάνισή σου σε έχει βοηθήσει ν’ ανοίξουν πιο εύκολα κάποιες πόρτες στη δουλειά σου;

Όχι. Εξάλλου δεν με βλέπω ότι είμαι κανένας Μπρατ Πιτ. Υπάρχουν αρκετοί πιο όμορφοι από εμένα. Θεωρώ, όμως, ότι μου έχουν ανοίξει πόρτες επειδή ξέρω να παίζω μουσική.

Σε καθημερινό σήριαλ θα συμμετείχες;

Δύσκολα. Θα το έκανα μόνο για οικονομικούς λόγους. Ωστόσο, οι «Άγριες Μέλισσες» είναι από τα καλύτερα καθημερινά σήριαλ που έχω δει στην ελληνική τηλεόραση. Έχει προσεγμένο σενάριο, σκηνοθεσία και φωτογραφία. Μάλιστα, είχα κάνει δύο φορές κάστινγκ, αλλά δεν με πήραν καμία από τις δύο. Δεν πειράζει, όμως, γιατί με πήρε ο Αλέξανδρος (Γέλια).

Τι σε χαλαρώνει όταν τα φώτα και οι κάμερες κλείνουν;

Να βρίσκομαι στο σπίτι με τη γυναίκα μου και να βλέπουμε σειρές ή ταινίες. Επίσης, μου αρέσουν πολύ οι εκδρομές και τα ταξίδια. Βέβαια, τώρα λόγω του κορονοϊού και του παιδιού είναι δύσκολο.

Πώς νιώθεις που σε λίγο καιρό θα γίνεις πρώτη φορά πατέρας;

Από μικρός φανταζόμουν τον εαυτό μου πατέρας. Με αγχώνει λίγο αυτή η αλλαγή στη ζωή μου, αλλά από την άλλη είμαι έτοιμος να την αντιμετωπίσω με όλη τη χαρά και την αγάπη που έχω για αυτό.

Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;

Γενικά, δεν είμαι άνθρωπος που κάνει μεγαλεπήβολα σχέδια. Με ενδιαφέρει να είμαστε υγιείς εγώ και η οικογένειά μου. Η δουλειά που έχω επιλέξει να μου αποφέρει ένα ικανοποιητικό εισόδημα για να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς και να μεγαλώσω το παιδί μου με όση περισσότερη αγάπη μπορώ.