To «Kabarett Katakombe» μέσα από τα λόγια των πρωταγωνιστών του

Το «Kabarett Katakombe», ένα μουσικοθεατρικό θέαμα εμπνευσμένο από το αυθεντικό καμπαρέ που άνθισε στο Βερολίνο την εποχή του Μεσοπολέμου, ανεβαίνει κάθε Τετάρτη στη μουσική σκηνή του Faust με την υπογραφή της Βίκυς Βολιώτη.

Δέκα νέοι, ταλαντούχοι ηθοποιοί ερμηνεύουν διαφορετικούς ρόλους σε κείμενα γραμμένα από τον Θοδωρή Αθερίδη, The Boy, τον Μίνω Θεοχάρη, την Κική Μαυρίδου, την Εύη Λοβέρδου και άλλους εξαιρετικούς καλλιτέχνες.

Οι δέκα ηθοποιοί που ενσαρκώνουν τα δέκα ξεχωριστά πλάσματα του «Kabarett Katakombe» μιλάνε στην Αγγελική Λάλου και στο allyou.gr για τους ρόλους που υποδύονται στην παράσταση.

Αγαλίδου Ιουλία

Η θεματολογία των κειμένων της παράστασης ποικίλει τόσο πολύ που όποιος την παρακολουθεί, θα ακούσει σίγουρα κάποια στιγμή κάτι που τον αφορά! Κι αυτό για εμένα είναι το πιο όμορφο που ίσως καταφέραμε – να παντρέψουμε όλα αυτά που κάνουν αρχικά εμάς τους ίδιους να γελάμε, να πονάμε, να προβληματιζόμαστε, να ελπίζουμε! Και, ίσως, κάποιος άλλος προβληματιστεί και γελάσει μαζί μας.

Οι δικοί μου ρόλοι στην παράσταση, η Βερόνικα και η Δέσποινα, είναι και οι δύο γυναίκες που λαχταρούν πολύ, με τον τρόπο της η καθεμία, να βρουν αυτά που τους στερήθηκαν. Στην εποχή μας, τα δεδομένα της σεξουαλικής ανάγκης και απελευθέρωσης (ειδικά της γυναικείας), η ιδέα πως ο έρωτας δεν χωράει σε μικρά κουτιά και η αγάπη δεν έχει φύλο, ύψος και κανόνες που ορίζουν οι άλλοι για εμάς, μερικές φορές παύουν να είναι δεδομένα, γι’ αυτό κι εγώ είμαι πολύ ευγνώμων στους ανθρώπους που με τα κείμενά τους, μπόρεσα να φέρω στη σκηνή χαρακτήρες που τα πρεσβεύουν.

Αγγελή Τζοάννα

Ευδοκία με λεν.

Ένας ρόλος εμπνευσμένος από την ομώνυμη ταινία. Μια δυναμική περσόνα ανοίγει την παράσταση αναπολώντας την εμπειρία μιας βραδιάς παραμονή Πρωτοχρονιάς. Η Ευδοκία ήταν μια προσωπικότητα που έρχεται να αντιμετωπίσει το σκληρό πρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας της επαρχίας που είναι γεμάτη προκαταλήψεις και βιώνει τον κοινωνικό ρατσισμό λόγω του ότι δουλεύει ως πόρνη στο Καμπαρέ. Η ταινία αφορά την Ευδοκία και έναν λοχία από τη Θράκη, οι οποίοι προσπαθούν να ζήσουν τον έρωτά τους έχοντας μπροστά τους, ως εμπόδιο, τα ταμπού της κοινωνίας. 

Μοναδική εμπειρία για εμένα η ευκαιρία ερμηνείας του ρόλου αυτού. Το Καμπαρέ μας: ένας μαγικός χώρος αγοραίου έρωτα, στον οποίο παρουσιάζονται θεάματα καλλιτεχνικής φύσεως για τη διασκέδαση των θαμώνων.

Αλπανίδου Ελωρίς

Η Βέρα είναι μια ηρωίδα που διψάει για ζωή. Μια νέα κοπέλα που θέλει να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Με δικά της όνειρα και επιθυμίες, που στην προσπάθεια της όμως να πραγματοποιήσει κάποια από αυτά, χάνει αλλά πιο σημαντικά. Χάνει τον εαυτό της.

Η Βέρα είναι μια ιδέα. Είναι η κοπέλα που προσπαθεί να βρει τη φωνή της, αλλά μετά από μια σειρά τυχαίων - ατυχών στιγμών την χάνει για πάντα. Της την στερούν βίαια και άδικα. Η ιστορία της τελειώνει, αλλά η δική μας συνεχίζεται. Μας χαρίζει τη φωνή της για να ακουστούμε εμείς.

Ζλατάνου Αφροδίτη

Είμαι, ένα «μουσικό κουτί», που κάποιος βρήκε σε ένα ημιυπόγειο καμπαρέ ή κάποιοι υποστηρίζουν ότι βρέθηκα κατά λάθος από site ερωτικών αγγελιών. Κουρδίζομαι όταν κάποιο πλάσμα με ταΐσει με το συναίσθημά του και βγάζω πολλή ένταση, πάθος, εναλλακτικούς ρυθμούς και παύσεις.

Είμαι η Αφροδίτη και στο Kabarett Katakombe, ο ρόλος μου είναι μία μουσικός μίας μπάντας ενός καμπαρέ.

Κάθε βράδυ, φοράει το κουστούμι της, περνάει μέσα από τα φώτα της σκηνής, και ξεκινάει να παίζει το μουσικό κουτί της.

Βλέπει πλάσματα να χορεύουν με τη μουσική, να τραγουδούν, να ερωτεύονται. Βλέπει την αγάπη, την απόγνωση, τον πόνο, την ελευθερία και τη βία. Κάποιες φορές αντιδράει, κάποιες φορές μένει σιωπηλή. Ίσως η μουσική της στιγμιαία να συνοδεύει τη ζωή. Παράξενη ζωή, παράξενα πλάσματα. 

Εσύ, ποιος είσαι;

Κολλιός Δημήτρης

Στο Kabarett Katakombe είμαι μέρος της αφήγησης τριών ιστοριών. Η πρώτη ιστορία έχει τη συμμετοχή όλων μας και μέσα από το πολύ ιδιαίτερο κείμενο του Μ. Θεοχάρη, αποκαλύπτω στοιχεία για μένα που απαντούν στο ερώτημα του ποιος είμαι πραγματικά. Πόσο όμορφο είναι το να μπορούμε τελικά να τα πούμε και να τα φωνάξουμε, χωρίς ντροπή, χωρίς φόβο.

Η δεύτερη ιστορία που αφηγούμαι είναι αυτή του Παύλου, από το εξαιρετικό κείμενο του Α. Βούλγαρη (The Boy) «Παύση». Ο Παύλος εμπεριέχει στοιχεία αυτοβιογραφικά από τη ζωή του Δημήτρη Χορν, συνδυασμένα με στοιχεία από τρεις κινηματογραφικούς του ρόλους, από τις ταινίες «Το κορίτσι με τα μαύρα», «Μια ζωή την έχουμε», «Η κάλπικη λίρα». Μέσα από τη μελέτη μου της ζωής και της τέχνης του σπουδαίου αυτού ηθοποιού, πλάστηκε ο Παύλος του Α. Βούλγαρη που με έναν γλυκόπικρο τρόπο αφηγείται το ότι ξεχνάμε να ζήσουμε, ο χρόνος περνά χωρίς να το καταλάβουμε και όλα γύρω μας αλλάζουν από μέρα σε μέρα.

Η τρίτη ιστορία που αφηγούμαι είναι αυτή του Ηλιογάβαλου, σε κείμενο δικό μου. Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τη Βίκυ Βολιώτη, γιατί μας προέτρεψε να βρούμε τους δικούς μας κόσμους, μέσα από την τέχνη της γραφής. Εντυπωσιάστηκα όταν διάβασα ότι η πρώτη περίπτωση τρανσφοβικού εγκλήματος της ανθρωπότητας ήταν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Τον Ηλιογάβαλο, τον καθαίρεσαν και τον δολοφόνησαν, μόλις κατέθεσε δημόσια αίτηση για να αλλάξει το φύλο του. Οι ιστορικοί ήταν φειδωλοί στα στοιχεία που μας έδωσαν για το πρόσωπο αυτό, ακόμη και σήμερα στις αναφορές τους τον προσφωνούν με αρσενικό γένος, παρ’ ότι εκείνος ήθελε οι γύρω του να τον θεωρούν βασίλισσά τους. Σκέφτηκα ότι θα είχε ενδιαφέρον να αφηγηθώ την ιστορία του, ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να ακούσουμε και τη δική του πλευρά. Και μάλλον έγραψα αυτήν την ιστορία για να αποδεχτώ και εγώ εμένα, να αποδεχτώ τις πλευρές όλων των ανθρώπων που διεκδικούν κάτι με τόλμη και ορμή.

Λιάγκος Άγγελος

Ιωάννη τον λεν.
Είναι ο ένας από τους χαρακτήρες που υποδύομαι στην παράσταση.

Θα μάθετε γι’ αυτόν στο Kabarett Katakombe, όπως -δυστυχώς- μαθαίνουμε για διάφορους πραγματικούς «Ιωάννηδες» στις ειδήσεις, από τις εφημερίδες, στη ζωή… Ρόλος, κατά τη γνώμη μου, πρόκληση και προκλητικός. Το να πρέπει να μπεις στην ψυχοσύνθεση ενός χαρακτήρα σαν τον Ιωάννη, δεν είναι εύκολο – ειδικά για έναν νέο ηθοποιό. Πρέπει να βρεις τρόπο, όχι απλώς να μην κρίνεις αυτά που λέει και κάνει, αλλά να τα υποστηρίξεις επί σκηνής· κι αυτό δημιουργεί τεράστια εσωτερική ένταση.

Στο θέατρο, και στη μυθοπλασία γενικότερα, σαν χαρακτήρες, οι κακοί, έχουν πάντα ενδιαφέρον. Έτσι, λοιπόν, όσο δύσκολο κι αν είναι να «αγκαλιάσεις» το σκοτάδι που περιβάλλει έναν ρόλο σαν τον Ιωάννη, χαίρομαι που μου δίνεται η ευκαιρία να έρθω αντιμέτωπος μ’ αυτό· και που μετά το τέλος της παράστασης, το κοινό διαχωρίζει τον ρόλο από τον ηθοποιό.

Μπίκου Ελένη

Στο Kabarett Katakombe υπάρχουν κείμενα που θα σε κάνουν να γελάσεις, να διασκεδάσεις, να χαρείς αλλά και κείμενα που θα σε προβληματίσουν, θα σε ξεβολέψουν και μπορεί ακόμα να σε φέρουν σε δύσκολη θέση. Ένα τέτοιο κείμενο είναι οι μονόλογοι της Κικής Μαυρίδου. Και οι δύο μονόλογοι αναφέρονται στη γυναικεία κακοποίηση αλλά με μια τελείως διαφορετική προσέγγιση. Σου δίνει την εικόνα δύο διαφορετικών μεταξύ τους γυναικών αλλά και τον τρόπο με τον οποίο βίωσαν την κακοποιητική τους σχέση.

Ο μονόλογος που αφηγούμαι έχει να κάνει με μια γυναίκα που ενώ βρίσκεται μέσα σε κακοποιητική σχέση καταφέρνει τελικά να ξεπεράσει αυτή την κατάσταση και να σταθεί στα ποδιά της. Καθ’ όλη τη διάρκεια του μονολόγου η γυναίκα αναφέρει τα λόγια της μητέρα της. Όλα όσα της έμαθε, η σχέση και η επικοινωνία μητέρας-κόρης ήταν αυτά που την οδήγησαν να αντιδράσει. Ένας από τους λόγους που με αφορά ο ρόλος αυτός έχει να κάνει με την ελπίδα και τη δύναμη που υπάρχει μέσα μας παρόλη τη βαρβαρότητα που επικρατεί γύρω μας.

Τσακίρογλου Κώστας

Το καμπαρέ μας είναι κάτι ξεχωριστό.

Είναι ένα κράμα θεάτρου, ζωντανής κωμωδίας και μουσικής που θα απολαύσεις παρέα με το ποτό σου και αυτό από μόνο του δίνει μια ελευθερία, που χρειάζεσαι που και που, φεύγεις από τη δουλειά σου, την πιεστική καθημερινότητά σου και έρχεσαι παρέα μας, χωρίς να έχεις την αυστηρή αίσθηση ότι δεν μπορείς να βήξεις, δεν μπορείς να δεις τι ώρα είναι στο κινητό σου, δεν μπορείς να ανοίξεις ένα μπουκαλάκι νερό, όχι, στην παρέα μας θα πιείς το ποτό σου, θα γελάσεις και θα χαλαρώσεις.

Στο πρόσωπο του κόσμου που πέρασε καλά και κλείνει τη μέρα του γεμάτος, κάπου εκεί εγώ βρίσκω τον εαυτό μου.

Η παράσταση ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα που μόνο η Βίκυ μπορούσε να φέρει εις πέρας, δέκα διαφορετικοί ηθοποιοί (εντάξει, οι μισοί ήταν συμφοιτητές και φίλοι μου που αγαπώ πολύ και οι άλλοι μισοί έγιναν φίλοι μου που αγαπώ πολύ) που σιγά σιγά μέσα από τις πρόβες φέραμε τον εαυτό μας σε ράγες και όλοι μαζί βοηθήσαμε να γεννηθεί το καμπαρέ μας.

Η επιλογή μου να χρησιμοποιήσω τον χρόνο μου στη σκηνή και να γράψω για τις μικρές ή μεγάλες αμήχανες στιγμές μας είναι απλή,

Οι περισσότεροι άνθρωποι που θα συναντήσεις, βασανίζονται από το μίσος προς τον ίδιο τους τον εαυτό, έτσι εγώ προτείνω μια μικρή λύση, να πούμε εντάξει, είμαστε λιγάκι πειραγμένοι και να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας μέσα στην κουνημένη μας διαύγεια 

Με πολλή αγάπη, δεν πειράζει να είμαστε λιγάκι αμήχανοι μερικές φορές.

Σταύρου Έλενα

Αυτή η ηρωίδα έρχεται απ’ το βαθύ παρελθόν.

Είναι η Σεβήρα, ιστορικό πρόσωπο, μια εκ των συζύγων του Ρωμαίου αυτοκράτορα Ηλιογαβάλου, ο οποίος έμεινε γνωστός ως ο πρώτος trans αυτοκράτορας, ο οποίος μάλιστα θανατώθηκε βάρβαρα λόγω των επιλογών του.

Εμείς βλέπουμε την ιστορία του μέσα απ’ τα μάτια, της πρώην πλέον συζύγου, Σεβήρας.

Είναι ένας ρόλος γραμμένος με κωμική χροιά, απ’ τον υπέροχο Δημήτρη Κολλιό, σχολιάζει με σαρκαστικό τρόπο το ζήτημα της αποδοχής της διαφορετικότητας αλλά και της σκληρότητας με την οποία αντιμετωπίζεται πολλές φορές.

Η Σεβήρα είναι σκληρή, στα όρια της παρωδίας, πονεμένη απ’ τη δική της πλευρά αλλά καθρεφτίζει με έναν τρόπο (σίγουρα υπερβολικό) τις αντιλήψεις ή και τις πιο κρυφές σκέψεις ακόμα, ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας δυστυχώς μέχρι και σήμερα.

Χρυσικού Βασιλική

Στο Kabarett Katakombe, θίγουμε θέματα που μας συγκινούν πολύ. Ίσως κ άλλους εκεί έξω. Έξω από το kabarett μας.

Ο καθένας από εμάς έχει για κάτι να μιλήσει. Εγώ, μέσα από τα δικά μου κείμενα, μιλάω για την εξάρτηση και την ελευθερία. Δύο έννοιες που πάντα με βασάνιζαν. Τι είναι αυτές οι έννοιες και τι τις προκαλεί να είναι; να υπάρχουν δηλαδή. Είμαι μόνο εγώ υπεύθυνος για την εξάρτηση ή την ελευθερία μου; Και αν στο τέλος της μέρας εγώ περνάω καλά με την εξάρτησή μου, γιατί αυτό να είναι κακό; Από πότε είναι κακό κάτι που με κάνει να νιώθω όμορφα;

Στο πρώτο μου κείμενο, βλέπουμε ένα πλάσμα - όχι απαραίτητα γυναίκα και όχι απαραίτητα άνθρωπο- να «ζει» και να «υπάρχει» μόνο όταν το πρόσωπο από το οποίο είναι εξαρτημένο, βρίσκεται κοντά του. Τότε μόνο κινείται, τρώει, πίνει, εκφράζεται, βλέπει το φως. Τις υπόλοιπες ώρες της μέρας υπάρχει μόνο το σκοτάδι. Σίγουρα αυτό είναι λυπηρό. Μπορείς να πεις πως πραγματικά αυτό το πλάσμα δεν ζει. Αφήνει τη ζωή να φεύγει περιμένοντας. Όταν, όμως, αυτό είναι μια συνειδητή επιλογή; Τι γίνεται τότε; Το σκέφτεται κάνεις με την ίδια λύπηση;

Στο δεύτερο κείμενο, μια γυναίκα αυτή τη φορά, μας εξιστορεί τραγικά γεγονότα της ζωής της. Η εξάρτηση εδώ δεν είναι σε ένα πρόσωπο, αλλά στους φόβους και τις ανασφάλειες της. Εξαρτάται συνεχώς από τη μη πίστη στον εαυτό της. Τι γίνεται όμως, όταν η ελευθερία μοιάζει με την κορυφή ενός βουνού και εκείνη πρέπει για να την κατακτήσει σκαρφαλώνοντας γυμνή, με κομμένα δάχτυλα και γδαρμένα γόνατα μέσα στο χιόνι; Έχει νόημα τότε να προσπαθήσεις; Έχει νόημα να πονέσεις για την ελευθερία σου;

Πολλοί θα πουν ότι σημασία έχει το αποτέλεσμα. Αυτό σου δείχνει, αν τα κατάφερες. Εγώ δεν το βλέπω έτσι. Σημασία έχει η διαδρομή.

Η μουσική σκηνή του Faust μετατρέπεται στο... Kabarett Katakombe

Σύλληψη, δραματουργική επεξεργασία, σκηνοθεσία 

Βίκυ Βολιώτη

Κείμενα

Θοδωρής Αθερίδης, The Boy, Μίνως Θεοχάρης, Κική Μαυρίδου, Εύη Δόβελου κ.ά.

Παίζουν, χορεύουν, τραγουδούν  (με αλφαβητική σειρά)

Ιουλία Αγαλίδου

Τζοάννα Αγγελή

Ελωρίς Αλπανίδου

Αφροδίτη Ζλατάνου

Δημήτρης Κολλιός

Άγγελος Λιάγκος

Ελένη Μπίκου

Κώστας Τσακίρογλου

Έλενα Σταύρου

Βασιλική Χρυσικού

Φωτογραφίες:

Δήμητρα Αθανασοπούλου

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

• Παραστάσεις Νοεμβρίου: Τετάρτη 23 & 30/11
• Παραστάσεις Δεκεμβρίου:  Τετάρτη 7, 14, 21, 28/12

• Ώρα: 21:30

• Διάρκεια παράστασης: 130 λεπτά με διάλειμμα

• Τιμή εισιτηρίου: 10€

Για κρατήσεις θέσεων:

FAUST

Τ. 210 3234095

Email: Αυτή η διεύθυνση Email προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.