ΜΗ ΧΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ
Η ομιλία μιας μαμάς για το ΟΡΑΜΑ και την ΕΛΠΙΔΑ
"Κυρίως είμαι εδώ σήμερα για να σας πω ότι η προσπάθεια δεν τελειώνει ποτέ. Μην σταματάτε ποτέ. Μπορεί το πλήθος των εθελοντών δοτών μυελού των οστών στην παγκόσμια δεξαμενή να φαντάζουν αρκετοί, ποτέ δεν είναι!"
Όταν πρωτοβρεθήκαμε στην Μ.Μ.Μ.Ο., το 2008, ήθελα να τελειώσουν όλα όσο πιο γρήγορα γίνεται, για την ακρίβεια ήθελα να πάρω το μωρό αγκαλιά και να φύγω μακριά από την πρώτη μέρα. Σε κάποιες επισκέψεις μας στα εξωτερικά ιατρεία, όταν φεύγαμε και την έβαζα γρήγορα γρήγορα στο αυτοκίνητο, μας χαιρετούσαν από τον 3ο όροφο δίπλα από τα σφραγισμένα παράθυρα της Μονάδας κάποιες νοσηλεύτριες, χαιρετούσα και δεν ξεχώριζα πρόσωπα. Έτσι μακρινά ήθελα όλα να γίνουν γρήγορα, αλλά δεν έγιναν. Έμεινα στους χώρους του νοσοκομείου 10 χρόνια. 10 χρόνια εμποτισμένα με πόνο που ξεχείλιζει, με μέρες που δεν είχαν φως, που οι αισθήσεις δεν λειτουργούν. Δεν υπάρχουν μυρωδιές, γεύση, εικόνες, ήχοι... Μόνο ένα χέρι που ψάχνει απεγνωσμένα να τραβήξει την μικρή από το σκοτάδι και να την απαλλάξει από τα δεινά. Καταφέραμε να τρομοκρατήσουμε τους λεοντόκαρδους αρκετές φορές. Κάποιοι απ' τους γιατρούς ανησυχούσαν αν θα μας έβλεπαν στο ραντεβού της μεθεπόμενης μέρας.
Σε αυτό το κομμάτι του έργου της ζωής που χρειάστηκε να πρωταγωνιστήσουμε υπήρχαν εκτός από εμάς και οι άνθρωποι που πλαισίωνουν το έργο, ορατοί, σε πρώτο πλάνο και μη ορατοί, στα παρασκήνια. Όλοι αποτέλεσαν προέκταση της προσευχής που εισακούεται... Οι πρώτοι είναι αυτοί που σε έχουν βοηθήσει να αντέξεις τον πόνο άλλη μια μέρα. Είναι αυτοί που σου ψιθυρίζουν στ’ αυτί ότι παρακάτω μας περιμένει μια έκπληξη και δεν πρέπει να την χάσουμε. Είναι αυτοί που στηρίζουν την πίστη ότι ο ήλιος θα ξεπροβάλλει και οι μέρες θα αποκτήσουν πάλι χρώματα και αισθήσεις... Ανυπολόγιστη η αξία τους... Δίπλα μας σε κάθε βήμα... Είναι όλοι οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι βιολόγοι, συνεργάτες της κας Βαρδινογιάννη, φίλοι πλέον! Το ΟΡΑΜΑ και η ΕΛΠΙΔΑ; Μια αγκαλιά και μια καρδιά ανοιχτή για τα παιδιά... απαραίτητη στάση για πάρα πολλά από αυτά!
Στο σημείο αυτό κα Βαρδινογιάννη, θα ήθελα να σας πω κάτι που σκέφτομαι ξανά και ξανά όλα αυτά τα χρόνια που περιπλανιέμαι στους χώρους του νοσοκομείου. Είναι πολύ τυχεροί που σας έχουν δίπλα τους! Όμως τι μαγική η συνεύρεση είναι αυτή! Να παραδίδετε το έργο σας κάθε μέρα σε τέτοιους όμορφους ανθρώπους, που του δίνουν την πνοή, την ψυχή που του αξίζει!
Η ζωή για την κόρη μου, σχετίστηκε με μια αλυσίδα προσώπων, πολύ περισσότερων από αυτούς που έχουμε δει, που έχουμε ευχαριστήσει. Κομμάτι αυτής της αλυσίδας ζωής είστε και εσείς, στα παρασκήνια... Ανεκτίμητη η αξία της προσφοράς σας όχι μόνο γιατί είναι εθελοντική, αλλά γιατί το έργο σας έχει δυο χαρακτηριστικά γνωρίσματα: δεν είναι εύκολο και δεν τελειώνει ποτέ. Θα σας εξηγήσω τι εννοώ. Οι άνθρωποι, ξέρετε, εύκολα ακούν, βλέπουν, διαβάζουν, την καλύτερη περίπτωση κατακτούν ακόμα και το συναίσθημα του πράγματος, όμως δεν «μετακινούνται» εύκολα, δεν «μετασχηματίζονται» εύκολα, και για να φτάσει ένας υποψήφιος δότης να γίνει με πλήρη συνείδηση ένας εγγεγραμμένος εθελοντής δότης μυελού των οστών, πρέπει να μετασχηματίσετε νοητικές του συνήθειες για τη ζωή. Αυτό απαιτεί από εσάς αλλεπάλληλες δράσεις, συνεχείς επαφές, συνεχή ενημέρωση και συνεχή προσπάθεια. Ανεκτίμητη η αξία της προσπάθειάς σας, διότι ανοίγετε δρόμους για τη ζωή ανοίγοντας καρδιές, διαμορφώνετε ανθρώπους, μετασχηματίζετε τον κόσμο...!
Κυρίως είμαι εδώ σήμερα για να σας πω ότι η προσπάθεια δεν τελειώνει ποτέ. Μην σταματάτε ποτέ... Μπορεί ν το πλήθος εθελοντές δότες μυελού των οστών στην παγκόσμια δεξαμενή να φαντάζουν αρκετοί... ποτέ δεν είναι! 10 χρόνια μετά, ο δότης ν+1 ήταν το δώρο της μικρής μου να ζήσει, να ανοίξει τα φτερά της για να ζήσει το όνειρο.
Επίσης, μην απογοητεύεστε εάν οι εγγραφές κάποια μέρα είναι λίγες, ο ν+1 που καταφέρατε να προσθέσετε στην αλυσίδα μπορεί να είναι η ζωή ενός παιδιού.
Ακόμη, μην σας περάσει ποτέ από το μυαλό ότι ίσως είναι πιο εύκολο απο όσο φανταζόμαστε να συναντήσει κάποιος τον συμβατό δότη του. Η κόρη μου, με 2 αδέλφια, πολλά ξαδέλφια και 10 εξωσωματικές με προεμφυτευτικό έλεγχο δεν τον συνάντησε. Μείναμε εδώ 10 χρόνια μέχρι να έρθει η μέρα που προστέθηκε στους δότες 1 ακόμα, ο απόλυτος συμβατός με αυτήν!
Όταν δεν υπάρχουν δρόμοι έτοιμοι... τους φτιάχνετε εσείς...
Ο ποιητής λέει: «ανέβα ... πάντα ανέβαινε ... στην κορυφή σε περιμένει αγάπη με ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα ... και πες ευχαριστώ στη δύναμη που σ’έκανε ν’ανέβεις ... »
Σας ευχαριστούμε ως συνιστώσες της δύναμής μας!
Μ. Β.
