Σαν «Παράσιτα» στην Αθήνα

Η δουλειά μας, η δουλειά δηλαδή όσων γράφουν σε site και περιοδικά, έχει την εύκολη τάση να «θαμπώνει» αυτούς που βρίσκονται απ' έξω. H αλήθεια όμως είναι πως εν έτη 2015 και εν μέσω κρίσης πρέπει να το θέλεις πάρα πολύ για να εξακολουθείς να κάνεις αυτή τη δουλειά. Όπως και να χει το πράγμα δεν χωράνε γκρίνιες από κάποια που γράφει κυρίως από ανάγκη. Εσωτερική. Όχι οικονομική.

Και δεν είναι καθόλου ψέμα πως η δουλειά του δημοσιογράφου εκτός από πολύ αγωνία και τρέξιμο, εξακολουθεί να έχει και πάρα πολλά καλά. Όπως για παράδειγμα όλες οι φοβερές προσκλήσεις έκπληξη που λαμβάνεις στο e-mail σου για τις πρεμιέρες φανταστικών παραστάσεων σε μερικά από τα καλύτερα θέατρα της Αθήνας. Σήμερα Δευτέρα λοιπόν θα έχω την τύχη να βρεθώ στο Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένους 7 & Θαρύπου) για να δω -από τους πρώτους- την παράσταση «Παράσιτα» της Βίβιεν Φράντσμαν που ανεβαίνει και φέτος στην Κεντρική Σκηνή, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου για λίγες μόνο παραστάσεις. Η υπόθεση του έργου σκοτεινή και δύστροπη: H Πινκ αγαπάει τη Ρόλλυ και η Ρόλλυ αγαπάει την Πινκ. Είναι αδελφές, που μοιράζονται το ίδιο τραυματικό παρελθόν και το ίδιο ζοφερό παρόν: κακοποίηση, φτώχεια, φυλακή, ναρκωτικά. Η μία θέλει να ξεφύγει. Η άλλη δεν την αφήνει, την χρειάζεται κοντά της. Αλλά πώς μπορείς να σταθείς στα πόδια σου κουβαλώντας το ασήκωτο βάρος της ύπαρξης ενός δικού σου ανθρώπου; 

Η Βίβιεν Φράντσμαν έγραψε το συγκεκριμένο έργο ύστερα από παραγγελία της θεατρικής εταιρείας Clean Break, που ιδρύθηκε το 1979 από δύο φυλακισμένες γυναίκες, που πίστευαν ότι το θέατρο είναι το κατάλληλο μέσο για να φέρει τις κρυφές ιστορίες των φυλακισμένων γυναικών μπροστά στο ευρύ κοινό. Τρεις και πλέον δεκαετίες αργότερα, η αμιγώς γυναικεία εταιρεία παραμένει πιστή στις αρχές της, παραγγέλνοντας σε γυναίκες θεατρικές συγγραφείς έργα γύρω από το σύνθετο θέμα “γυναίκες και παραβατικότητα” και αποκαλύπτοντας τις επιπτώσεις ενός ελλειματικού συστήματος ποινικής δικαιοσύνης στις ζωές των ανθρώπων. Είναι ένα θέατρο που θέτει δύσκολα ερωτήματα για τις γυναίκες μέσα στην κοινωνία και εργάζεται για θετικές αλλαγές στη ζωή τους.

Στην παράσταση πρωταγωνιστούν οι πολύ ταλαντούχες ηθοποιοί Κόρα Καρβούνη και Ιωάννα Κολλιοπούλου, ενώ αξίζει να πούμε πως με αφορμή το έργο και σε συνεργασία με το ΚΕΘΕΑ Διάβαση, στη διάρκεια της σεζόν 2014-2015 οργανώθηκαν συζητήσεις με το κοινό, μία φορά την εβδομάδα, κάθε Παρασκευή, μετά το τέλος της παράστασης. Η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από τα κύρια θέματα που θίγει το έργο: σχέσεις εξάρτησης και συνεξάρτησης, κοινωνικός αποκλεισμός, ναρκωτικά, φυλακή, έμφυλη βία. Οι συζητήσεις αυτές την περίοδο 2015-2016 θα γίνονται κάθε Δευτέρα.

Κι επειδή ένα έργο σαν αυτό «σηκώνει» σκέψη και συζήτηση θα συνεχίσουμε τη βόλτα μας σε ένα από τα πιο όμορφα και...νόστιμα εστιατόρια του κέντρου της πόλης. Ο λόγος για το εξαιρετικό Μελίλωτο (Καλαμιώτου 19, Αθήνα). Πρόκειται για ένα εστιατόριο που δε συμβιβάζεται με βελτιωτικά γεύσεων, έτοιμα μείγματα μπαχαρικών, ούτε με φούρνους μικροκυμάτων και φαγητά μαγειρεμένα την προηγούμενη μέρα από εκείνη της κατανάλωσής τους. Σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες του, εδώ η επιλογή προϊόντων είναι καθημερινή υπόθεση που γίνεται με ευλάβεια... Παραδοσιακά προϊόντα από κάθε γωνιά της Ελλάδας καταφθάνουν από τους μικρούς παραγωγούς με τους οποίους συνεργάζεται το εστιατόριο. Προϊόντα που αναβλύζουν τα φυσικά τους αρώματα και μας θυμίζουν τις πραγματικές, ξεχασμένες, αυθεντικές γεύσεις τους. Για την ιστορία του, είναι όμορφο να αναφέρουμε πως ο Μελίλωτος ξεκίνησε από την ανάγκη των ίδιων των ιδιοκτητών του για καλό, φρεσκομαγειρεμένο φαγητό σε πακέτο. Όταν όμως είδαν την μεγάλη ανταπόκριση και αγάπη του κόσμου, που τους εμπιστευόταν καθημερινά, αποφάσισαν πως ήρθε η στιγμή να δημιουργήσουν το δικό τους εστιατόριο. Δοκίμασε την Βουκολική σαλάτα, τα φιλετάκια ψαρονέφρι με ξινόμηλο σε σάλτσα πικραμύγδαλο και το σνίτσελ κοτόπουλο με σουσάμι.

Η βραδιά θα κλείσει με άρωμα καινούργιου. Ή για να είμαι ακριβής παλιού, κλασικού και αγαπημένου που έχει πάντα το ταλέντο να μεταλλάσσεται ώστε να δείχνει ολοκαίνουργιο κι έτσι να μην το βαριόμαστε ποτέ. Ναι λοιπόν, ο νέος κατάλογος του λατρεμένου Baba au rum (Κλειτίου 6, Αθήνα) εικαστικά είναι συλλεκτικό διαμαντάκι και εισάγει νέα... ήθη στα κοκτέιλ.

Είναι μεγάλη υπόθεση να συγκαταλέγεσαι στα 50 καλύτερα μπαρ του κόσμου, διότι αυτό σημαίνει ότι βρίσκεσαι στην πρωτοπορία του bartending, ενός χώρου που βράζει την τελευταία δεκαετία. Δεν είναι τυχαίο ότι το «Baba au rum», το οποίο μας ενθουσίασε από τότε που ξεκίνησε την καριέρα του πριν από 7 χρόνια, συνεχίζει να μας εκπλήσσει στην αρχή κάθε νέας σεζόν.

Έχω ήδη ακούσει τα καλύτερα και δεν βλέπω την ώρα να ρουφήξω με το καλαμάκι μου μία γουλιά από τα Love of Zero, Les Fleurs Du Mal και Sonic Boom. Στην υγειά μιας πλούσιας θεατρικής σεζόν που μόλις σήκωσε την αυλαία της.