ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
Μαριονέτες, Μπόρχες και... ανατρεπτικό παστίτσιο
Σήμερα με τη Λένα θα πάμε σινεμά, θα ψάξουμε για τα καινούργια βιβλία του μήνα και θα φάμε παστίτσιο!
Λατρεύω το παστίτσιο! Κυρίως όταν είναι ευρηματικό και ανατρεπτικό! Και... σοφιστικέ! Σαν αυτό που φτιάχνει (με τα χεράκια του) ο Γκίκας Ξενάκης (τον λένε και γίγαντα της γεύσης) στην Aleria (Μεγάλου Αλεξάνδρου 57, Μεταξουργείο).
Xώρος καλόγουστος (η Aleria) με ατμόσφαιρα όμορφη, περιβάλλον φιλικό και σε... δύσκολες ώρες (γευστικά), όπως αυτές που ζει κανείς μετά από μια δίαιτα μαρουλιού, όπως (δηλαδή) αυτή που ζω εγώ (..), καταλαβαίνεις πως ένα εστιατόριο που τα πιάτα του θυμίζουν πίνακες ζωγραφικής και οι γεύσεις του σε κάνουν να ονειρεύεσαι (εκεί φτάσαμε από το πολύ μαρούλι...) είναι αυτό που σε τραβάει από το χέρι κι εσύ δεν μπορείς (και δεν θέλεις) να του αντισταθείς.
Πολύ σωστά κατάλαβες, θα πάω στο Μεταξουργείο απόψε για φαγητό. Και δεν το διαπραγματεύομαι.
Θα πάω και σινεμά. Νωρίτερα. Θέλω πολύ να δω τις "Μαριονέτες" του Παντελή Καλατζή. Και γιατί μ' ενδιαφέρει να δω την ταινία ενός νέου σκηνοθέτη και γιατί είμαι (πάντα) ανοιχτή στον ελληνικό κινηματογράφο και γιατί με ιντριγκάρει πολύ το καταπληκτικό καστ των ηθοποιών: Γιώργος Κιμούλης, Άκης Σακελλαρίου, Αλέξης Γεωργούλης, Γιούλικα Σκαφιδά. Και για ένα ακόμα λόγο. Στην ταινία πρωταγωνιστεί και η πόλη που λατρεύω, η πόλη μου, η Αθήνα. Διάβασα και άκουσα πως ο Καλατζής μέσα απο το θρίλερ μυστηρίου του, βγάζει μιαν άλλη εικόνα της πόλης. Με νουάρ γοητεία και μυστηριακή "διάθεση".
Το πρωί σκέφτομαι να κάνω τη συνηθισμένη μου "βουτιά" στα καινούργια βιβλία.
Σου το λέω συχνά πως αυτή η βόλτα στα βιβλιοπωλεία, τα καινούργια υπέροχα βιβλιοπωλεία, είναι σαν καθαρός αέρας. Άσε που, κάθε φορά, αισθάνεσαι σαν μικρή... Κολόμβα (από το Κολόμβος) που έχει ανακαλύψει κάτι μοναδικό.
Σήμερα, λέω να χαθώ στους διαδρόμους και στα ράφια της Πολιτείας (Ασκληπιού 1-3), να γίνω ένα με τη μυρωδιά του φρεσκοτυπωμένου χαρτιού και να θυμηθώ (ξανά) τον Μπόρχες που έλεγε πως "τα βιβλία είναι η προέκταση της φαντασίας και της μνήμης μας".
Σε πήγα λίγο ανάποδα, ε; Από το τέλος στην αρχή. Δεν σε μπέρδεψα, ελπίζω. Το θέμα είναι να περνάμε καλά μαζί. Και να αγαπάμε, κάθε φορά και μ' άλλον τρόπο, τις βόλτες μας.
Φιλιά