Το top 5 της εβδομάδας

* Τη Δευτέρα, η Αναστασία... πήγε Βερολίνο! 

Tην περασμένη Δευτέρα, 11 Ιανουαρίου, κανείς στον κόσμο από τον οποίο έρχομαι εγώ δεν ασχολήθηκε με την πρώτη μέρα των εκπτώσεων, κανείς δεν μπήκε να δει τα ποσοστά στις εκλογές της Νέας Δημοκρατίας, κανείς δεν αναρωτήθηκε ποιοι ήταν τελικά οι νικητές στην απονομή των Χρυσών Σφαιρών. Γιατί είχε «φύγει» ο David Bowie. Αυτή τη Δευτέρα, λοιπόν, μία εβδομάδα μετά, θα μείνω εγώ, αυτός, οι μουσικές και τα εξώφυλλα των δύο δίσκων του που αγάπησα περισσότερο, μέσα στο σπίτι, για να θυμηθούμε τις ιστορίες που μας έδεσαν σφιχτά και που έκαναν έναν ολόκληρο πλανήτη, κι εμένα μαζί, να πονέσουμε βαθιά για την απώλεια ενός ανθρώπου που δεν γνωρίζαμε προσωπικά, αλλά παρέμενε πάντοτε περισσότερο οικείος από πολλούς άλλους «οικείους», τους οποίους συναναστρεφόμαστε ενδεχομένως μέσα στην καθημερινότητα. 

* Την Τρίτη, η Ειρήνη κυκλοφόρησε με τα φιλαράκια της! 

Τα φιλαράκια μου τα μετράς στα δέκα δάχτυλα των χεριών σου και ίσα που αγγίζουν τον αριθμό. Παλικάρια δύο μέτρα οι περισσότεροι. Εμφανίσιμοι και γοητευτικοί. Καθένας έχει τη δική του χάρη και δεν σου κρύβω ότι πολλές θα ζηλέψουν όταν κυκλοφορήσω με αυτούς στην... πιάτσα. Με έχουν μια και μοναδική και με κακο-μαθαίνουν. Ναι ναι! Όπως σου το λέω. Δεν μου χαλάνε χατίρι ποτέ. Μπορεί να βρισκόμαστε λιγάκι σπάνια εξαιτίας των επαγγελματικών μας υποχρεώσεων, μα τα αγόρια μου είναι πάντα εκεί. Και σήμερα, αποφάσισαν να φτιάξουν πλάνο... Ραντεβού στο  Taf - The Art Foundation, στο Μοναστηράκι (Νορμανού 5, Αθήνα). Τους έπιασε το εναλλακτικό και θέλουν καφέ σε περιβάλλον ιδιαίτερο, χωρίς πολλά βλέμματα. Αναρωτιέμαι ωστόσο τι σκέφτεται ο κόσμος (κατά το τι θα πει ο κόσμος!) όταν με βλέπει με αυτή τη συνοδεία. Μας παρομοιάζεις άνετα και με συμμορία!

* Την Τετάρτη, η Λένα... παρασύρθηκε από τον Νοτιά! 

Πάντα έλεγα πως ο Νοτιάς είναι ο μελαγχολικός άνεμος. Και γι' αυτό, πάντα, απ' όλους τους ανέμους, αυτόν αγαπούσα. Και σήμερα που στη βόλτα μου κανόνισα να δω μια ταινία με τ' όνομα του, έχω από τώρα μπει σ' ένα κλίμα γλυκιάς νοσταλγίας. Σε πήρα, λίγο, απ' τα μούτρα, ε; Με συγχωρείς, παρασύρθηκα. Απ' το "Νοτιά"! Κι απ' αυτόν που τον... έφτιαξε, τον έγραψε, τον σκηνοθέτησε κι αφού μας έκανε να περιμένουμε 13 (ολόκληρα ) χρόνια, μας τον χαρίζει, για ν' ανοίξουμε κι εμείς πανιά μαζί του. Δεν σου λέω γρίφους. Σου μιλάω, απλά, για μια ταινία, το "Νοτιά". Και για τον δημιουργό της, τον Τάσο Μπουλμέτη. Τον ξέρεις καλά. Απ΄την ταινία που είδες και  ξανά'δες (κι εσύ, όπως κι εγώ), και την αγάπησες και σε μάγεψε. Για την "Πολίτικη Κουζίνα" λέω. Πέρασαν 13 χρόνια για να μας πει την καινούργια του ιστορία ο Μπουλμέτης, κι απ' τον Φάνη να περάσει στον Σταύρο. Τον καινούργιο του ήρωα. Όλοι μιλάνε για μια "εξαιρετική ταινία". Μια ταινία για ταξίδια του νου και της φαντασίας, για όμορφες γυναίκες, για έρωτες κι όνειρα, για αλήθειες και παραμυθίες. Είναι μισο-αυτοβιογραφική η ταινία του Τάσου Μπουλμέτη. Ο μικρός Σταύρος, ευαίσθητος, ανατρεπτικός, ονειροπόλος, της αθωότητας και των μύθων, έχει πολλά "κοινά" με τον δημιουργό του. Κι αν ανυπομονώ να δω την ταινία είναι και γι' αυτό. Αλλά και για το υπέροχο casting. Για τον Γιάννη Νιάρρο (Σταύρος) αλλά και και για τη Ζωζώ Σαπουντζάκη! Και για την Μαρία Καλλιμάνη και για τις δυο όμορφες κοπέλες, την Μελισσάνθη Μάχουτ και την Χαρά Μάτα Γιαννάτου και για τον Θέμη Πάνου.

* Την Πέμπτη, η Μαρία βόλταρε σε ένα από τα πιο ζεστά και "πολυχρηστικά" μαγαζιά της πόλης!

Τελικός μας προορισμός, η οδός Θουκιδίδου και συγκεκριμένα ο αριθμός 6. Εκεί στεγάζεται η "Μπακαλοταβέρνα", η οποία με το που θα μπεις μέσα θα διαπιστώσεις αυτόματα ότι πρόκειται για ένα μαγαζί 2 σε 1, που δικαίως... φέρει τον τίτλο. Το σκηνικό έχει ως εξής: μία ταβέρνα που έχει άρωμα από τα παλιά (παρόλο που λειτουργεί μόλις 3 χρόνια), άπειρο κόσμο και στο κέντρο να δεσπόζει ένα φιλόξενο (και αναμμένο) τζάκι. Ό,τι πρέπει δηλαδή για τη σημερινή μέρα. Όσο για το μενού; Εδώ τα πράγματα είναι απλά, αλλά πεντανόστιμα: κοντοσούβλι, χοιρινά μπριζολάκια, λουκάνικο, πατάτες τηγανιτές στον...φούρνο (κι όμως γίνεται!) αλλά και σιουφιχτά και τραχανάς. Ένα από τα μεγάλα ατού του μαγαζιού είναι οι εξαιρετικά προσιτές τιμές, τόσο στο φαγητό όσο και στο ποτό (δοκίμασε το κόκκινο κρασί του και θα με θυμηθείς!). Το καλύτερο απ' όλα σου το κράτησα για το τέλος: Μέσα στην Μπακαλοταβέρνα, λειτουργεί και ένα... μπακάλικο. Ναι, καλά διάβασες. Την μία πλευρά του μαγαζιού κοσμεί μια τεράστια βιτρίνα με λογιών λογιών ελληνικά, παραδοσιακά προϊόντα, τα οποία μπορείς να αγοράσεις και να μαγειρέψεις σπίτι σου: από ζυμαρικά και κρεατικά, μέχρι τυριά, λάδι, παξιμάδια, βότανα, αλλά και προϊόντα από την Κρήτη και τη Σύρο. Για απόψε, λέω να ζητήσω... πακέτο χυλοπίτες, μαρμελάδα, αλλά και την ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ρακί τους. 

* Την Παρασκευή, η Κέλλυ μάς πήγε για brunch!

Να ξέρεις λατρεύω το πρωινό. Ναι, ξέρω ότι ίσως είμαι από τις λίγες Ελληνίδες που όντως τρώνε «κανονικό» πρωινό -και με το κανονικό δεν εννοώ το γνωστό «καφές-τσιγάρο» πρωινό, δεν καπνίζω εξάλλου- αλλά αυτό που περιλαμβάνει ένα ισορροπημένο γεύμα. Και γι’αυτό χαίρομαι πολύ που βλέπω ότι η πόλη μας έχει αρχίσει να μπαίνει σιγά-σιγά σε αυτή την λογική, έστω και με την παρουσία των πολλών πλέον μαγαζιών όπου σερβίρουν –όχι ακριβώς πρωινό αλλά- ένα… αργοπορημένο πρωινό, γνωστό και ως brunch. H νέα αυτή αγαπημένη συνήθεια του Έλληνα, φυσικά προέρχεται από τους φίλους μας τους Αμερικάνους και είναι μια συνήθεια που χαίρομαι που έχουμε ενσωματωθεί στις ζωές μας. Γιατί, ποιος γίνεται να μην λατρεύει τα λαχταριστά αυγά μπένεντικτ ή τα ολόφρεσκα και ζεστά scoones που μπορεί να μας σερβίρουν το πρωί; Και γι’αυτό και εγώ σου προτείνω το hot spot για να απολαύσεις και εσύ μέσα στο Σαββατοκύριακο το brunch σου! Ποιο είναι αυτό; Το Μπελ Ρεϋ (Φαλήρου 88 & Γ. Ολυμπίου, Κουκάκι): Μπορεί σ' αυτό το μαγαζί να έχεις συνηθίσει να απολαμβάνεις τα μοναδικά κοκτέιλ που με επιτυχία φτιάχνουν οι μπάρμεν του, αλλά ήξερες ότι σερβίρει και brunch; Tα πεντανόστιμα σάντουιτς του Μπελ Ρεϋ είναι τα απόλυτα για να ξενικήσεις την ημέρα σου, αλλά και να σε κρατήσουν χορτάτο/η για πολλές ώρες. Η δική τους εκδοχή του φημισμένου Croque Madame με αυγό, ντομάτα, ελβετικό τυρί και την σπιτική μπεσαμέλ είναι πραγματικά… μπουκιά και συχώριο!