Μία μέρα στο Χαλάνδρι

Υπάρχουν δύο Χαλάνδρια. Δεν εννοώ το Άνω και το Κάτω. 

Υπάρχει το Χαλάνδρι των γεμάτων από κόσμο στενών δρόμων. Της πολύβουης οδού Ανδρέα Παπανδρέου με τις φαρδιές βιτρίνες των καταστημάτων που ξεπετάγονται το ένα μετά το άλλο, της πλατείας Αγίου Νικολάου με τις καφετέριες και τα λιγάκι «τσιμπημένα» εστιατόρια, του πεζόδρομου της Χαϊμαντά, εκεί που μαζεύεται ο περισσότερος κόσμος για να κάνει τα ψώνια του. Υπάρχει το Χαλάνδρι των κομψών ακριβών ρούχων και των coctail bar, το Χαλάνδρι των διεθνών γεύσεων, της μουσικής, της φασαρίας και της κίνησης. 

Και έπειτα υπάρχει και το άλλο. Το Χαλάνδρι της δεκαετίας του 1990. Ένα μεγάλο αστικό προάστιο, απομακρυσμένο από το κέντρο της πόλης, αλλά έτοιμο να εξελιχθεί σε μεγάλο εμπορικό σταθμό, με τα υπέροχα μαγαζιά του να ανοίγουν το ένα μετά το άλλο, που ζούσε και ανέπνεε με την ζωντάνια μιας οικονομικά ευκατάστατης συνοικίας και που τότε άρχιζε δειλά - δειλά να προσελκύει για πρώτη φορά κόσμο απ' όλες τις μεριές της Αθήνας, ο οποίος ερχόταν μέχρι εδώ για να κάνει την σαββατιάτικη βόλτα του. Σε αυτό το Χαλάνδρι έχω περάσει το μεγαλύτερο μέρος των εφηβικών μου χρόνων. Και το αγαπώ με το πάθος που αγαπάει ο καθένας μας τα πράγματα που τον σημάδεψαν και τον διαμόρφωσαν. Το πατάρι του σκοτεινού Belle Helen, που δεν υπάρχει πια, μία παρατημένη ταράτσα σε ένα ήσυχο εμπορικό κέντρο της Χαϊμαντά, το μεγάλο παιχνιδάδικο του Τσάμη, τα σκουλαρίκια και τα υπόλοιπα έξαλλα αξεσουάρ του Underground, όταν πρωτοάνοιξε. Σε αυτό το Χαλάνδρι θα επιστρέψω αυτή την Δευτέρα και βαθιά μέσα μου θα μου αρέσει που πλέον το βλέπω μόνο εγώ. 

Τα Χαλάνδρι, που λες, έχει τα πάντα. Σε δρόμους, στενάκια, εμπορικά κέντρα και ταράτσες. Στον πεζόδρομο της Θουκυδίδου ξέρεις ότι θα συναντήσεις κάτι διαφορετικό. Ανάμεσα στις πολλές νέες αφίξεις της περιοχής και o ζεστός χώρος του 9Β Home Bar (Θουκυδίδου 9Β & Σωκράτους 12), όπου μπορείς να απολαύσεις τον καφέ σου από νωρίς ή να περάσεις τα πρωινά του Σαββατοκύριακου με πολύ νόστιμο brunch. Ή να συναντήσεις τους συναδέλφους σου από το γραφείο για early drinks και φανταστικά tapas, που φτιάχνονται κάθε απόγευμα και συνοδεύουν τα ποτά αντί ξηρών καρπών. Πίσω από την μπάρα του 9B βρίσκονται ο βραβευμένος Κωνσταντίνος Βασιλακόπουλος και ο Κώστας Λύτρας. Πάντα υπό τους ήχους μαύρης, ρoκ και σόουλ μουσικής. Σου προτείνω ανεπιφύλακτα να δοκιμάσεις ένα από τα φοβερά κοκτέιλ του μακροσκελή καταλόγου, τα οποία φτάνουν στο ποτήρι σου σε πολύ καλές τιμές.

Από την άλλη αν θέλεις κάτι σε πιο... ευρωπαϊκό αέρα, κανε μια στάση στο Penny Lane. Όχι στην μεγάλη οδό του Λίβερπουλ απ' την οποία πήρε το όνομα του το διάσημο τραγούδι των Beatles. Αλλά στο πολυσύχναστο στέκι της Θουκυδίδου που πήρε το όνομα του από το τραγούδι των Βeatles... To Penny Lane (Θουκυδίδου 10, 210 6800217) σε τραβάει αμέσως. Mε τον άνετο χώρο του και το εντελώς άνετο σκηνικό που έχουν δημιουργήσει οι ταλαντούχοι Νοrdeco. Όσο για τον κατάλογο, θα σε βάλει εύκολα στο παιχνίδι του comfort food με προτάσεις ορεκτικών από τον ξυλόφουρνο, street food, σαλάτες, λίγα κυρίως πιάτα και γαρνιτούρες επιλογής. Συνδύασε το γεύμα σου με κρασί (κυρίως ελληνικές ετικέτες), μπίρα ή κάποιο από τα αρκετά κοκτέιλ του καταλόγου. Ανοιχτά από το πρωί για καφέ και brunch από τις 11:00 μέχρι τις 18:00. 

Και όσο μιλάω για ευρωπαϊκό αέρα μάλλον είναι η κατάλληλη ώρα να εξετάσω την επιλογή του παρισινού Chapeau (Σωκράτους 4Α, 210 6845300). Μια μικρή γαλλική γωνιά στο κέντρο του Χαλανδρίου με γεύσεις που φωνάζουν... Γαλλία. Στο Chapeau, το μαγαζί που δημιούργησαν δύο φίλες, θα νιώσεις σαν το σπίτι σου και θα δοκιμάσεις άκρως γαλλικές και σπιτικές γεύσεις. Ανοιχτά από το πρωί για καφέ και μικρές λιχουδιές, μέχρι αργά το βράδυ για φαγητό ή ποτό και τσιμπολόγημα με εκλεκτά ορεκτικά, εμπνευσμένα από τη γαλλική κουζίνα. Συντροφιά με την κατάλληλη μουσική, το σκηνικό γίνεται ιδανικό για βραδινή κουβεντούλα με την παρέα. Εδώ έχουν την τιμητική τους οι λαχταριστές tartines που φτιάχνει με πολύ μεράκι η σεφ Ντίνα Νικολάου. Θα τις βρεις σε πολλές εκδοχές, πάντα με εξαιρετικής ποιότητας υλικά, και πραγματικά δεν θα ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις: την πλούσια ταρτίνα με κότα λεμονομουσταρδάτη, μανιτάρια σοτέ και κεφαλοτύρι, τη μεσογειακή tartine με προσούτο Ευρυτανίας, σύκα κρασάτα και κατσικίσιο τυρί ή μήπως την tartine με λότζα φυσικής ωρίμανσης, χειμερινά λαχανικά και κασέρι; 

Ό,τι κι αν επιλέξεις να κάνεις στην χαλανδριώτικη βόλτα σου, κράτα αυτή τη συμβουλή: μην ξεχάσεις με τίποτα να κάνεις μία στάση σε  δύο σημεία. Το πρώτο είναι το πολύ όμορφο βιβλιοπωλείο του Ευριπίδη (Γεωρ. Παπανδρέου 11, Χαλάνδρι), εκεί όπου στα ζεστά ξύλινα ράφια θα βρεις ό,τι βιβλίο μπορεί να βάλει ο νους σου και θα το ξεφυλλίσεις στα άνετα τραπεζάκια γεμάτα από ιντελεκτουέλ θαμώνες. 

Το άλλο είναι το ποτάκι στην Μαϊμού. Όσοι την έχουν επισκεφθεί έστω και μια φορά, ξέρουν ότι αυτό δεν είναι απλώς ακόμα ένα μπαράκι στο Χαλάνδρι. Γιατί η «Μαϊμού» (Θουκυδίδου 7Α & Σωκράτους, 210 6843279) εδώ και περίπου 4 χρόνια δίνει μια καλοκαιρινή νότα στη συγκεκριμένη περιοχή και -παρ’ όλο που διανύουμε χειμώνα- κάθε φορά που την επισκεπτόμαστε, μας ταξιδεύει στον Ειρηνικό Ωκεανό, τη Τζαμάικα ή τη Χαβάη. Στην υποδοχή, βρίσκεται πάντα ο John Coltrane, εικονογραφημένος ως Άγιος Ιωάννης. Βαρέλια, μια μαϊμού σε ένα αεροπλάνο και ένα άγαλμα από το νησί του Πάσχα είναι μερικά από τα αντικείμενα που διακοσμούν το χώρο. Οι μουσικές επιλογές δεν θα μπορούσαν να είναι άλλες παρά jazz και reggae. Η μαγεία του μαγαζιού, όμως, είναι τα cocktail, τα «μαγικά φίλτρα» του μαγαζιού που σκίζουν όχι μόνο από γεύση αλλά και από εμφάνιση.

Με ένα από αυτά τα μαγικά φίλτρα θα ταξιδέψω κι εγώ πίσω στα χρόνια. Γιατί δεν έχει τόση σημασία ο χωροχρόνος στον οποίο βρίσκεσαι, όσο αυτός στον οποίο ανήκεις.