Το top 5 της εβδομάδας

* Τη Δευτέρα, η Αναστασία... την έκανε για Σπέτσες! 

Εγώ σήμερα οργανώνομαι για να πραγματοποιήσω σύντομα προς τα εκεί την πρώτη μου καλοκαιρινή απόδραση. Και έτσι σε προσκαλώ να οργανωθείς κι εσύ μαζί μου, ρίχνοντας μία σύντομη ματιά στις Σπέτσες, σε στιλ ...τουριστικού οδηγού. Τι λένε ότι πρέπει ΣΙΓΟΥΡΑ να επισκεφθείς; Οι Σπέτσες, με τη μεγάλη ναυτική παράδοση, μοιάζουν με «βιβλίο» ιστορίας, έτσι όπως τα πολλά µνηµεία κατακλύζουν δρόµους και στενά. Όλα βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής, οπότε με μια µικρή βόλτα θα δεις: από τον εσωτερικό δρόµο της παραλιακής το νεοκλασικό του Ανάργυρου (ο μεγαλύτερος Σπετσιώτης ευεργέτης) και δίπλα, στην πλατεία Πευκάκια, το µικρό παρκάκι µε το σπίτι-µουσείο της Μπουµπουλίνας με όλα τα κειµήλια του ’21. Προς τον παραλιακό δρόµο, στην ανανεωμένη πλατεία Ποσειδωνίου, γίνονται όλες οι µεγάλες εκδηλώσεις του νησιού, μεταξύ αυτών και η πιο «διάσημη», η Αρμάτα, δηλαδή η αναπαράσταση της πυρπόλησης της τουρκικής αρμάδας (το πρώτο Σ/Κ μετά τις 8 Σεπτεμβρίου ή ανήμερα, αν πέσει Σ/Κ). Με τα πόδια ή µε αμαξάκι θα κατευθυνθείς προς το Παλιό Λιµάνι (Mπάλτιζα) που είναι γραφικό ή προς το Φανάρι για να βρεις την Παναγιά την Aρµάτα. Επίσης, αξίζει μια επίσκεψη στα αρχοντικά του νησιού, που φημίζεται για την καπετανέικη αρχιτεκτονική του. 

* Την Τρίτη, η Γεωργία επισκέφτηκε την Ηλιούπολη!

Η πρώτη μου στάση, λοιπόν, θα είναι στο Dressing Bar (Λεωφ. Ειρήνης 36), μια πολύ συμπαθητική μπουτίκ με αδυναμία στους Έλληνες σχεδιαστές (προσωπική αγαπημένη η Ioanna Courbela). Ενώ προβάρεις στον καθρέφτη κάποιο από τα ρούχα ή αξεσουάρ, οι ιδιοκτήτριες θα σου δώσουν στιλιστικά tips και μπορεί να σε κεράσουν και κάποιο κοκτέιλ (εξού και το όνομα του μαγαζιού). Αξίζει να επενδύσεις σε μία τουλάχιστον αγορά – ό,τι έχω πάρει από εδώ έχει κρατήσει πολύ περισσότερα χρόνια από τα ρούχα των αλυσίδων οικονομικής ένδυσης και έχει αποσπάσει πολύ περισσότερες θετικές εντυπώσεις γιατί είναι, απλά, μοναδικό.

* Την Τετάρτη, η Λένα έκανε μια βόλτα στο μουσείο! 

Σήμερα, θα σε πάω σε μια γιορτή. Γιατί, σήμερα γιορτάζουν τα Μουσεία. Όλα τα Μουσεία. Και έχουν ελεύθερη είσοδο κι ένα σωρό εκδηλώσεις. Θέμα της φετινής διεθνούς ημέρας των μουσείων "Μουσεία και πολιτιστικά τοπία" και τιμώμενο ελληνικό μουσείο το Εθνικό Αρχαιολογικό! Ένα μουσείο που αγαπώ και που δεν το χορταίνω. Εκεί θα περάσω τη μέρα μου σήμερα. Θα ξεκινήσω μ' ένα..καφέ, ελληνικό διπλό σκέτο, που θα πιω στο υπέροχο cafe του, ανάμεσα σε λεμονιές, νεραντζιές και λεβάντες. Θα θυμηθώ πόσο εντυπωσιάστηκα στην πρώτη μου επίσκεψη, με τον Έφηβο των Αντικυθήρων και με την Αφροδίτη και με τον Ερμή. Και θα προσπαθήσω να ξεχάσω, τουλάχιστον για σήμερα, όσα όχι μόνο δεν με συγκινούν, όχι μόνο δεν μου πάνε, αλλά με ξαφνιάζουν αρνητικά, και με κάνουν να αισθάνομαι άβολα και παράξενα... 

* Την Πέμπτη, η Μαρία μάς κέρασε ούζο και συγκίνηση!

Σήμερα δίνουμε ραντεβού σ' ένα από τα πιο αγαπημένα μου μαγαζιά για μεζέδες και ουζάκι. Φυσικά αναφέρομαι στο "Χοχλιδάκι" (Αδριανείου 31), ένα από τα πιο καλόγουστα, "χαλαρά" και προσιτά ουζερί της περιοχής. Αν ο καιρός μάς το επιτρέψει, θα καθίσουμε αναπαυτικά σε ένα από τα τραπεζάκια στην πανέμορφη αυλή του και θα πάρουμε στα χέρια μας τον (πλούσιο) κατάλογό του. Μιας και αυτό είναι ένα από τα μαγαζιά που... τιμώ πολύ συχνά, έχω δοκιμάσει σχεδόν όλα τα πιάτα και -σου εγγυώμαι ότι- κανένα δεν με έχει απογοητεύσει. Παρόλα αυτά, θα σταθώ στα αγαπημένα μου: κοψιδάκια χοιρινά, κεφτεδάκια με άφθονο δυόσμο, τραγανά ψιλοκομμένα κολοκυθάκια και υπέροχες σπιτικές πατάτες τηγανιτές. Το Χοχλιδάκι είναι φημισμένο για την πλούσια λίστα με διάφορες ετικέτες ούζου, αλλά προσωπικά σου προτείνω το Ματαρέλι ("κόλλημα" από τα Κουφονήσια). Δοκίμασέ το και θα με θυμηθείς. Α, και κάτι τελευταίο: στο τέλος του γεύματος, το μαγαζί κερνάει το κα-λύ-τε-ρο γλυκό του κουταλιού που έχω δοκιμάσει. Και, πίστεψέ με, έχω δοκιμάσει πολλά. 

* Την Παρασκευή, η Κέλλυ βόλταρε... από ταράτσα σε ταράτσα! 

Στο Coleur Locale (Νορμανού 3, Μοναστηράκι) η απόσταση από την θέα της Ακρόπολης, δεν είναι μεγάλη. Γι΄αυτό λατρεύω αυτό το μαγαζί. Πέρα από την χαρακτηριστική, μπλε, neon επιγραφή που αντικρίζεις με το που ανεβαίνεις στην ταράτσα του. Θα αρχίσω την βόλτα μου μετά την δουλειά, οπότε θα προλάβω στο τσακ το magic hour. Όχι αυτό που πίνεις... κοψοχρονιά τα κοκτέιλς. Αυτό που -λίγο πριν νυχτώσει- ο ουρανός μεταμορφώνεται σε έναν τεράστιο γαλάζιο και ροζ παστέλ πίνακα ζωγραφικής. Ένας από τους λόγους που λατρεύω την Αθήνα. Αν αντικρίσεις τον ουρανό κάτι τέτοιες στιγμές και από διαφορετικό σημείο, θα δεις και κάτι το διαφορετικό. Εδώ, θα δω την Ακρόπολη σιγά-σιγά να σκοτεινιάζει και αμέσως να φωτίζεται με τον καθιερωμένο βραδινό φωτισμό της. Αφού απολαύσω ένα κρύο τσάι παρέα με τα «κριτσίνια» κοτόπουλου με σουσάμι και σως μουστάρδας, νιώθω χορτασμένη αρκετά για να κατευθυνθώ στην επόμενη στάση του.