Από το Κουκάκι…στο διάστημα!

Σου έχει τύχει ποτέ να σε ρωτήσει κάποιος πόσο χρονών είσαι (ναι, είναι αγενής ερώτηση σε μία γυναίκα αλλά το προσπερνώ) και η πρώτη απάντηση που σου έρχεται στο μυαλό να είναι 22 ενώ είσαι 30; Εμένα ναι! Και ξέρω γιατί. Νοσταλγώ την εποχή που ήμουν ακόμα φοιτήτρια, στο Πάντειο βεβαίως βεβαίως. Τότε που με φίλους από τις 4 άκρες της Ελλάδας μοιραζόμασταν όνειρα, ανησυχίες και τα λεφτά μας για να μπορέσουμε να κάνουμε μαζί καφε-μαραθώνιους των 4 (και βάλε) ωρών. 

Ωραίες εποχές και, έστω και λίγο πιο, ανέμελες. Μιας και είναι Δευτέρα που γενικά είναι μία μέρα δύσκολη, αποφασίζω να «δραπετεύσω» λίγο από το παρόν και να κάνω μία βόλτα στο φωτεινό παρελθόν μου και στη γειτονιά του Παντείου. 

Κατηφορίζω, λοιπόν, Συγγρού και περπατάω στα στενά γύρω από το Πανεπιστήμιο και θυμάμαι. Από την κασερόπιτα στο Γρηγόρη μέχρι τον καφέ στο βαζάκι στη Βανίλια, το άγχος για την εξεταστική και τη χαλάρωση στο αίθριο. Those were the days που λέει και το τραγούδι!

Αλλά το ταξίδι στο χρόνο μου άνοιξε την όρεξη! Και η λύση είναι κοντά, στον πεζόδρομο της Γ.Ολυμπίου για την ακρίβεια, στο αγαπημένο Κουκάκι. Τη γειτονιά που εμείς οι Παντειακοί είχαμε αγαπήσει πριν αρχίσει να ζει τις δόξες των τελευταίων ετών. 

Έχω, όμως, ένα δίλημμα, μη σου πω και τρίλημμα: να πάω στο Κουκί για μία λατρεμένη τοστάδα με γαλοπούλα; Ή στο μοντέρνο Μπελ Ρέυ για μία γευστική κροκ μαντάμ; Ή μήπως να κάνω λίγο δίαιτα (έρχεται και καλοκαίρι) και να προτιμήσω μία αναζωογονητική λεμονάδα με μαστίχα στο παρεΐστικο Ασύμμετρο;

Επειδή, αν και Μεγάλη Δευτέρα, μάλλον θα την κάνω την «αμαρτία» και θα τα δοκιμάσω όλα, αποφασίζω να εξιλεωθώ. Παίρνω, λοιπόν, τα πόδια μου και ανεβαίνω στου Φιλοπάππου. Εντάξει, μπορεί να κουραστείς λίγο αλλά θα ανταμειφθείς. Ειδικά, αν φτάσεις όπως κι εγώ λίγο πριν τις 8 το βράδυ για να αφήσεις το βλέμμα σου να φτάσει μέχρι τη θάλασσα και να απολαύσεις ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα στην Αθήνα.

Τα χρώματα του ήλιου που δύει με προετοιμάζουν και για τον επόμενο προορισμό. Τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και την πρώτη προβολή του επικού ντοκιμαντέρ Voyage of Time: Life’s Journey του Τέρενς Μάλικ (τον οποίο ομολογώ ότι έχω αγαπήσει από την «Λεπτή Κόκκινη Γραμμή»). Οι πραγματικά εκρηκτικές του εικόνες καταγράφουν την ιστορία του σύμπαντος και την πορεία του ανθρώπου και όλα αυτά με οδηγό τη φωνή της Κέιτ Μπλάνσετ. Μετά την προβολή, λέω να δοκιμάσω και το διαδραστικό «terraforming project» για άλλο ένα ταξίδι, για να ζήσω την εμπειρία της αναζήτησης ζωής σε άλλους πλανήτες. 

Τόσοι προορισμοί και τόσες λίγες ώρες…Εγώ πάντως είμαι έτοιμη για αναχώρηση, εσύ;

*Πληροφορίες για το Voyage of Time
10 Απριλίου, 17:30, 19:30 & 21:30
Μικρή Σκηνή
Στέγη Ιδρύματος Ωνάση, Συγγρού 107, Αθήνα