ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
Monday Monday...
Kαι Μamas & Papas και Carpenters και Duran Duran ως και Boomtown Rats τραγουδάει σήμερα η Λένα... Δευτέρα, βλέπεις!
Σήμερα έχει μάζωξη παλιών φιλενάδων και συμμαθητριών στην παλιά μας (μου) γειτονιά!
Ε, είπαμε κάπως να ξορκίσουμε τη Δευτέρα γιατί με το τραγούδι τίποτα δεν γίνεται! Τι "Monday Monday", τραγούδησα, τι "Blue Mondays" , τι και τι... μέχρι "I don't like Mondays" έφτασα η δικιά σου να "προβάρω" λες κι είμαι μαθήτρια ( η μεγαλομπεμπέκα) , αλλά αυτή η σχέση ( με τις Δευτέρες) δεν...
Έτσι , λέω, για να δούμε πώς θα πάει αν ξεκινησει η μέρα με τα oldies but goodies, με τις συμμαθήτριες απ' τα παλιά. Αλλωστε έχουμε καιρό να βρεθούμε κι όχι τίποτα άλλο, αλλά ο κοινωνικός σχολιασμός δεν περιμένει!
Κι επειδή όλες μας πρέπει να έχουμε φιληθεί σταυρωτά για "εις το επανιδειν" το αργότερο ως τις 11.30 με 12.00 (λόγω επαγγελματικών και άλλων υποχρεώσεων), το ραντεβού μας ορίστηκε για τις 10.00 νταν -και πολύ καλά άκουσες.
Θα βρεθούμε στην ΑΥΛΗ, την πολυαγαπημένη μας, με τις χρωματιστές καρέκλες τα υπέροχα (σπιτικά, παρακαλώ) κουλουράκια, τον τέλειο καφέ, και πολλά πολλά άλλα πεντανόστιμα, που όμως εμείς σήμερα δεν θα χαρούμε λόγω ώρας (!), πού αλλού, στο Κουκάκι. Στη Γεωργίου Ολυμπίου 4, στο στέκι μας.
Θα είναι ενα πρωινό με πολύ χρώμα, πολλή κουβέντα, πολύ καφέ και πολλά κουλουράκια!
Κι επειδή στην ΑΥΛΗ την "βρίσκω", λέω σήμερα κιόλας να... επανέλθω το απόγευμα, για να αράξω με το βιβλιαράκι μου, να φάω την "ποικιλία" μου, να πιω και το κοκτεηλάκι μου το φρουτένιο και να περιμενω ως την ώρα που αρχίζει η ταινία μου στο αγαπημένο Ιντεάλ. "Μια αγάπη ανέφικτη", αυτό θα δω. Ε, μέρες του ανέφικτου ζούμε τι περίμενες κι εσύ;
Η ταινία αρχίζει στις 20.00 κι ως εκείνη την ώρα, μια χαρά θα περάσω στην Κουκακιώτικη Αυλή, παρέα με το δώρο του φίλου μου του Νικόλα για τη γιορτή μου!
Ένα βιβλίο είναι το δώρο μου. Το είχα ζητήσει και το περίμενα. Γιατί ο "Γραφικός Χαρακτήρας", του Νικου Παναγιωτόπουλου (Εκδόσεις Μεταίχμιο), με τις πολλές μικρές του ιστορίες, είμαι σίγουρη πως θα "τακτοποιήσει " το παρελθόν μου. Τακτοποιεί το παρελθόν του, λέει ο Παναγιωτόπουλος, με τον Γραφικό Χαρακτήρα. Τη σχέση του με τη μητέρα, τον πατέρα, τον αδελφό του. Με τον εαυτό του. Γι αυτό κι εγώ, έχω ελπίδες!
Με τα "Παιδιά του Κάιν", πάντως, το μυθιστόρημα του που διάβασα πέρσι, είχα γοητευθεί. Λογικό είναι να πιστεύω πως θα γοητευθώ κι από τις μικρές του ιστορίες. Έτσι κι αλλιώς, αγαπώ τη γραφή του, την αμεσότητα του λόγου του και σκέφτομαι πως μπορεί να ταυτίζομαι τόσο μαζί του, επειδή και ο ίδιος είναι (οκ, ήταν) δημοσιογράφος!
Ως την επόμενη Δευτέρα, να κάνεις θετικές σκέψεις. Και να τραγουδάς!
SELECTIONS
- Η Kurt Geiger παρουσιάζει την πολύχρωμη συλλογή της για τη σεζόν Spring/Summer 2024
- 6 fashion items που πρέπει οπωσδήποτε να πάρεις μαζί σου στις Πασχαλινές διακοπές κοντά στη φύση
- Τρία βασικά dos και τρία don’ts για τη φροντίδα του δέρματος με ακμή
- Το στιλιστικό τρικ που θα σε «σώσει» τις άστατες ημέρες της άνοιξης