Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς εκλογές;

Σήμερα άνοιξα τα μάτια μου με... ραδιοφωνική  διάθεση. Σου το λέω για να καταλάβεις πώς άνοιγα τα μάτια μου όλες αυτές τις ταραγμένες μέρες που μας έχουν προκύψει! Το "ραδιοφωνική" είναι υπέροχο, αν αναλογιστώ τα "προεκλογικά" και τα"εκλογικά" μου ξυπνήματα  τα χθεσινά, τα προσθεσινά και πάει λέγοντας...

Καφές, κι άλλος καφές, Athens Voice Radio 102,5 για να μου κάνω ατμόσφαιρα και μια μέρα ξεκινάει! Δεν άκουσα "ειδήσεις"... Θα μου πεις, "βρε κοριτσάκι μου, άκουγες ως τα ξημερώματα , κάνε λίγο διάλειμμα". ΟΚ, σωστή. No news today! Σιγά μην κρατηθώ ως το μεσημέρι, αλλά ας λέμε και κάτι... θαρραλέο για να σου κάνω τη σπουδαία!

Πηγαίνω κατ' ευθείαν στο Public, στο Νέο Ψυχικό για καινούργιο βιβλίο. Έχω αποφασίσει τι θέλω: Πατρίκ Μοντιανό και "Στο cafe της χαμένης νιότης" (Εκδόσεις Πόλις). Ο Μοντιανό είναι ο Γάλλος συγγραφέας που βραβεύτηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας 2014. Θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς πεζογράφους κι αυτό που εμένα μου αρέσει σ' αυτόν είναι που τον βρίσκω ατμοσφαιρικό, χαμηλότονο και που στη γραφή του υπάρχει  μια μελαγχολία, μια νοσταλγικότητα αλλά ταυτόχρονα και μια θετική στάση απέναντι στη ζωή... Έχω διαβάσει το "Ήταν όλοι τους τόσο καλά παιδιά" και το"Νυχτερινό ατύχημα"και ανυπομονώ να ξεκινήσω τον καινούργιο μου Μοντιάνο, επειδή τον αισθάνομαι, ήδη, απόλυτα ταιριαστό με την γύρω μας ατμόσφαιρα.

Μετά το Public και με τον Μοντιανό μου "υπό μάλης" πάω για αγαπημένη Ράμπα (Δημ. Βασιλείου 14). Στέκι ΝεοΨυχικιώτικο παλιό, κλασσικό, διαχρονικό, φιλικό με υπέροχο κήπο,πολλή σκιά και γκαρσόνι χαμογελαστό, εξυπηρετικό, βγαλμένο, λες, από βουβή ασπρόμαυρη ταινία! Εκεί με παγωμένο τσάι, θα ξεκινήσω το ταξίδι μου στο αστραφτερό Παρίσι μέσα από τις σελίδες του βιβλίου μου.

Το βράδυ θα κατηφορίσω κατά Νέο Κόσμο μεριά. Στο αγαπημένο μου θέατρο, αυτό του Νέου Κόσμου θα δω παράσταση άκρως επίκαιρη και ενδιαφέρουσα. "Γελώντας άγρια",  ο τίτλος της και είναι οτι μου χρειάζεται για μια μέρα (νύχτα) σαν κι αυτή!

Σου διαβάζω: 

"Σ’ έναν χώρο ακαθόριστο, δύο άνθρωποι καθορισμένοι, αναπνέουν. Το θέμα της συζήτησης, η πραγματικότητα, η ζωή τους τώρα. Ποια είναι αυτά που λέγονται και ποια είναι αυτά που κρύβονται; Ψαχουλεύουν το παρόν, «γελώντας άγρια εν τω μέσω αδυσώπητης θλίψης, εις τον αιώνα των αιώνων, αμήν».
«Πάντα να αναπνέεις. Αυτή είναι η βάση της ζωής. Η αναπνοή. 

Αν δεν αναπνέεις, πεθαίνεις. Εισπνοή-Εκπνοή.

Σας αγαπώ, ματς μουτς»!

Βρισκόμαστε σ’ ένα πάρτι μασκέ, σε κάποιο σπίτι. Είμαστε όλοι καλεσμένοι σ’ αυτό το πάρτι. Οι δύο ηθοποιοί και οι προσωπικότητές τους συνομιλούν, απευθύνονται, λέγοντας αλήθεια, μεταδίδουν την προσωπική τους ιστορία. Οι σιωπές, οι παύσεις και οι παραφωνίες, όπου χρειάζονται, είναι πάντα ωφέλιμες, μέρος της ιστορίας. Προς την απλότητα, το παιχνίδι, την ελευθερία, τη ζωή."

Ένα κείμενο διασκεδαστικό μ’ έναν ευφυή τρόπο, αφού δεν ξέρεις με τι να γελάσεις και με τι να κλάψεις τελικά από όλα αυτά που ακούς.

Αυτά για σήμερα. Και πολλά μου πέφτουν!

Φιλιά και καλή μας εβδομάδα

Info

Μετάφραση: Χριστίνα Παπαδάκη - Δημήτρης Φραγκιόγλου
Σκηνοθεσία-Διασκευή-Σκηνικός Χώρος-Κοστούμια: Νάνσυ Μπούκλη, Πάνος Παπαδόπουλος
Βοηθός παράστασης: Μάρα Βλαχοπούλου
Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Παίζουν οι ηθοποιοί:
Νάνσυ Μπούκλη
Πάνος Παπαδόπουλος

ΧΩΡΟΣ

Κάτω Χώρος
Θέατρο του Νέου Κόσμου

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: 70 λεπτά