Run baby run

 
Για να κάνει check in η καρδιά_  ένα μπιπ ακόμα πριν την ανακοίνωση της πτήσης μου. Ξέρεις, εκεί που σου σπάει τη μύτη όλη αυτή η εσάνς των αεροδρομίων. Το λαμπερό ρεύμα στα μάτια των ανθρώπων που πάνε, που φεύγουν. O ηλεκτρισμός τους γίνεται πλημμύρα και ξετρυπώνει τις υγρές λέξεις στο σακ σου. Οι σταγόνες απ το γρήγορο ντους, τα αρώματα στα μαλλιά, ενώνονται με τους ήχους του πίνακα πιλότου. Κι επάνω στην κίνηση του εκκρεμούς, σου ψιθυρίζουν την ώρα που τ αστέρια μεγαλώνουν «η ζωή είναι εδώ και συμβαίνει τώρα».
Γειά σου σύμπλεγμα νήσων των Αζορών, bye bye Ατλαντικέ. Ωκεανοί see U later. Στο πιλοτήριο ενδοφλέβιο και μαγικό  Μπλέ Φεγγάρι του Lee Harvey Osmond..Ο χρόνος είναι απρόβλεπτο παιδί.. έτσι κι αλλιώς..Λύσε τώρα τη ζώνη ασφαλείας σου.

Μυστήρια πράγματα βρε παιδί παίζει αυτό το τζουκ μποξ των λέξεων στα social media. Πως τώρα η άλλη πόσταρε από τύπου «Ανοιχτά των Αζορών» είχε φθάσει περίπου στο «Αλλά φθάσαντος χειμώνος» με το εξοκείλει, την κατάθλιψη, την καταστροφή και το «ματαίως ψάχνων» στην τσάντα και πήγαινε..Πως γίνεται τώρα αυτό; Ένα τριήμερο- τετραήμερο μετά και ξαφνικά «μπαμ». Και ξαφνικά περνάει στο «Μεγάλη αγάπη η θάλασσα και η Santa Maria κι αν τη ζωή μου χάλασα, τις αγαπώ κυρία» που δενκακό με την Γκίκα Βιόλα κιόλας να συνοδεύει τον σερ. Και κοίτα να δεις τώρα, ναι η Santa Maria καράβι είναι, αλλά έλα που είναι και το μεγαλύτερο νησί στο Αρχιπέλαγος των Αζορών..Τέτοια αναγεννητική εξτραβαγκάντζα πάντως, όχι τίποτε άλλο δηλαδή θα την μυριστούν τα μυθικά πλάσματα της J.K Rowling στα Harry Potter της και θα χουμε κλάμματα και ιστορίες, κατάλαβες; 
Ετσι, έτσι, όπως άψογα τα λεγε ο Μποστ πιο κάτω στις υπέροχες Αζόρες του «Αργότερα, αργότερα πλησίασαν 2 κότερα».. ωραία. Ωραία. Αχ πως μ αρέσουν αυτά..

Nατο νάτο είδες πάλι τώρα; Είναι αυτή η αίσθηση του between βρε παιδί μου που σ ακολουθεί. Και να θες δηλαδή ν αγιάσεις δεν σ αφήνουν κι οι άλλοι..Πως το είπε η ρεπόρτερ να δεις…α ναι. Last resort.. Αναφερόμενη στο προεκλογικό μενού των εκπομπών. Σιγά μη δεν υπάρχει plan b, πάντα υπάρχει σου λέω. Θα ρθει το αεροσκάφος; Κι αν έρθει να μπω, ή λες καλύτερα να κάνω socializing στους διαδρόμους του αεροδρομίου; Να πάρω στο σακ το αντιηλιακό για την παραλία, ή το vix vaporub; θα ρίξει χαλάζι; ή να κλείσω μαθήματα θαλάσσιου σκι; Aυτή τώρα μου χαμογελά ή έχει κάνει botox κι έχει μια έκφραση για όλη την συναισθηματική βεντάλια; Ax μπερδεύτηκα. Αυτό δεν είναι το 1st class σύνδρομο των ημερών;

Και τέλειααα δηλαδή! Οποτε πιάνεις τον εαυτό σου μπερδεμένο γιόρτασε. Γιατί αυτή εδώ την στιγμή είσαι ελεύθερος απ το περιβόητο «πρέπει να ξέρω, να έχω τον έλεγχο», αυτό το ασήκωτο βάρος απ τις αποσκευές της εμπειρογνωμοσύνης. Δεν υπάρχει βοηθητική σκάλα να σε μεταφέρει από την σύγχυση στην σαφήνεια, σαν τον γερανό που ανεβαίνουν και καθαρίζουν τις τζαμαρίες των αεροδρομίων. Αλλού είναι το μυστικό. Αν δεις ξεκάθαρα την σύγχυση η σαφήνεια θα σου είναι αμέσως πιο κοντά. Σ απόσταση αναπνοής. Όποτε αμφιβάλλεις, γιόρτασε. Γιατί έχει γίνει τσεκ στο ένστικτο της περιέργειας και λειτουργεί άψογα μέσα σου. Γιατί δεν έχεις καρφωθεί στο πάτωμα με μεταχειρισμένες απαντήσεις. Γιατί δεν είσαι προσκολλημένος σε fixed συμπεράσματα. Είσαι ελεύθερος από το πιο βαρύ πυροβολικό του εγώ σου. Την σιγουριά. Αν αισθανθείς φόβο, γιόρτασε. Έχεις ήδη αρχίσει να κινείσαι προς το άγνωστο, αφήνοντας πίσω ότι πια δεν λειτουργεί για σένα, ότι δεν φτιάχνει πια, χάλασε και σε πάει πίσω. Ένα βήμα μέσα στο καινούργιο. Ο φόβος και η έξαψη είναι σιαμαία σ αυτό το σημείο. Η απατηλή πανοπλία σπάει και η ζωή σε πλημμυρίζει. Ανεβάζει στάθμη στο αίμα σου ωμή κι αφιλτράριστη.
«Aνήμερα θερινά χαμογελάκια αυτού του πλανήτη, it's been a privillege  flying with you». Μασίφ ευδαιμονία κι αφθονία εύχομαι μέχρι την επόμενη βόλτα μας που ανοίγει κι ένα σούπερ multi-activity summer .. και ποτέ μην ξεχνάς: «Η ζωή είναι ένα προκλητικό παιχνίδι. Παίξτο».. 

https://www.youtube.com/watch?v=J4vkcFKSK5M