Mια dopey dop εβδομάδα με τις πιο ψαγμένες ντόπες της πόλης

Tην Δευτέρα η Τζίνα βρίσκεται στα μέσα του ᾽60 και του ᾽70. Στις δύο από τις πιο δημιουργικές δεκαετίες για τον καλλιτέχνη Αλέξη Ακριθάκη. Το έργο του το πρωτογνώρισε το 1997, στη Θεσσαλονίκη, σε μια τεράστια αναδρομική έκθεση με όλα τα έργα του. Από τα ασπρόμαυρα σχέδια με μελάνι, στις πρώτες κατασκευές, μετά στα ζωγραφικά έργα με την τεχνική των περιγραμμάτων, για να περάσει στα χρηστικά ντουλαπάκια, στις βαλίτσες, στα περίφημα κολάζ με τα τσαλακωμένα κουτιά από τσιγάρα Marlboro και στο έργο Μπαρ σε φυσικό μέγεθος. Ενώ είναι στο Μουσείο Μπενάκη, θυμάται να κάθεται ώρες μέσα στο μουσείο και να μην μπορεί να ξεκολλήσει  από τις διάσημες βαλίτσες και τα κολάζ του. Τη  συγκινούσε το ότι μάζευε ξύλα και καδρόνια από τις παραλίες και τα τοποθετούσε στα έργα του. Τότε μάλιστα πίστευε ότι αντιλαμβανόταν  τι σημαίνει στο έργο του το λουλούδι και το βέλος, ακόμη και η βαλίτσα.

Την Τρίτη η Ζωή άφησε να περάσει  μπροστά στα μάτια της  ένα καλοκαιρινό όνειρο μέσα στο φθινόπωρο. Στη Στουρνάρη, στο  Θέατρο Βεάκη. Πολύ γρήγορα, με την έναρξη του έργου, διαπίστωσε  ότι οκ, είναι τυχερή, βρίσκεται μέσα σε ένα καλοκαιρινό παραμύθι. Οι λόγοι είναι το νεύρο των ηθοποιών και η ονειρική ατμόσφαιρα των σκηνικών και της μουσικής που έχει επιμεληθεί ο Κωνσταντίνος Βήτα. Όλο το "όχημα"  την παίρνει μαζί του σε αυτή τη μοναδική κωμωδία καταστάσεων της ιστορίας του θεάτρου που τελικά στόχο έχει να αναδείξει και κάτι τραγικό: τις ωδύνες που συχνά προκαλεί ο έρωτας και την σύγχυση των ανθρώπων απέναντι στις επιθυμίες και τα θέλω τους. Tην ιντριγκάρησε ο Πουκ του Μιχάλη Σαράντη, που κινείται ακατάπαστα, έχει μαύρη ψυχή, γεμίζει τη σκηνή και την έπεισε ότι είχε μπροστά της ένα σκοτεινό πλάσμα της νύχτας, σκανταλιάρικο και πονηρό με κινήσεις moonwalking τύπου Michael Jackson και φωνή από ένα άλλον, μυστήριο κόσμο.



Την Τετάρτη η Τόνια άφησε επιτέλους ήσυχο το Παγκράτι, ανακοινώνοντας μας  ότι μας έχει  ευχάριστα νέα. Μας τα χε δείξει και στο κινητό της κατενθουσιασμένη. “Eλα, έλα να δεις σπάνια βλέπουμε τέτοια μαγαζιά στην Αθήνα. Βιομηχανικά φωτιστικά. Corner με ξένες και ελληνικές εφημερίδες.''Ψαγμένος κόσμος''.
Οι λεπτομέρειες εδώ μετρούν και κάνουν την διαφορά". Ανακάλυψε  μια νέα άφιξη στην πόλη που ήδη φαίνεται να έχει απασχολήσει το instagram και σύσσωμο το νεανικό κοινό που μεταφέρεται σαν άγριο μελίσσι στα νέα στέκια. Με λαχτάρα μας εκμυστηρεύτηκε  πως το  Dοpe Roasting Co. είναι ο ορισμός του ''urban''. Σύγχρονο, μίνιμαλ με εξαιρετική αισθητική και εξαιρετικό καφέ! Εδώ επίσης  βρήκε και  τα πιο υπερνόστιμα cinnamon rolls. (Σιγά που δεν θα τα ‘βρισκε η Τόνια!!)
https://www.instagram.com/p/B3RWE-gIdm1/

Την Πέμπτη η χάρη της Κωνσταντίνας έφτασε στην δεκαετία του… ’30. Τότε περίπου οικοδομήθηκε το κτήριο όπου στεγάζεται σήμερα το V1935 Luxurious Apartments, στον έκτο όροφο του οποίου, έπεσε επάνω σ’  ένα roof garden που λίγο πολύ της θύμισε την αυλή της γιαγιάς. Και παίρνει  τα πράγματα από την αρχή –γιατί Κωνσταντίνα είναι αυτή και τσαπατσουλιές δεν κάνει- και το κτήριο από κάτω προς τα πάνω. Στέκεται μπροστά στην βαριά σιδερένια είσοδο και τα vibes μίας vintage και retro εποχής έχουν κάνει ήδη την εμφάνιση τους. Ακριβώς αυτή είναι άλλωστε η φιλοσοφία του ξενοδοχείου, με την διακόσμηση που έχει επιλέξει γυρίζει τον χρόνο πίσω στο 1935, πριν από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Βέβαια τσιμπολόγησε φαγητό σημερινό, δηλ. πίτσα και το βράδυ απόλαυσε  σπιτικά κοκτέιλ βλέποντας ασπρόμαυρες ταινίες εποχής, που προβάλλονται από προτζέκτορα στον τοίχο της διπλανής πολυκατοικίας.

Την Παρασκευή η Βασιλεία ακούει ψεύτικα backing vocals, που μαλακώνουν τα σωθικά της, χαλαρώνουν τους τεντωμένους μυς, αυτούς που μέσα στη βδομάδα μοιάζουν με σχοινί έτοιμο να σπάσει. (Και την εμπιστευόμαστε γιατί είναι και μουσικός). Κι όμως, η θαλπωρή του σπιτιού της, μια κουβέρτα που ζεσταίνει το σώμα της, το κινητό της  σπίτι, που μέσα στη βδομάδα ξεχνάει και ξεχνάμε  πόσο πολύτιμο είναι.
«Να θυμάσαι να μην πνίγεις όσα με κόπο έκανες δικά σου, μήπως η πίεση τα κάνει να ξεγλιστρήσουν από τα χέρια σου. Βούτηξε μέσα στον καρπό, περίμενε να σε πάει σε έναν παράδεισο όπου τα αγκάθια ξέρουν να χορεύουν και οι παλιοί δίσκοι έχασαν τη σκόνη τους από ένα δίχτυ αγάπης που τους τύλιξε μαγικά» μας ψιθυρίζει…Ναι Βασιλεία, σ’ ακούμε. καρδούλα._