Στροφή στην παράδοση, η ελπίδα μας!

Μπορεί η είδηση του δημοψηφίσματος να έχει φέρει αναστάτωση ή -ίσως και- πανικό σε κάποιους από μας, μπορεί να σε συνάντησα στην ουρά ενός ΑΤΜ να περιμένεις με αγωνία την ανάληψη, θέλω όμως αυτήν την Τρίτη να "ξεχαστούμε" παρέα. Γιατί η ζωή μας τα "χωράει" όλα: και τα κρίσιμα διλήμματα και τις μικρές (ή μεγαλύτερες) δυσκολίες και τις μεγάλες χαρές. Αυτή την Τρίτη, λοιπόν, σε προσκαλώ να ταξιδέψουμε 650 χλμ. μακριά από την πρωτεύουσα, στο ήσυχο και καταπράσινο Κιλκίς. Εδώ όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα, αγάπησα, "αμάρτησα", γέλασα, έκλαψα και ήρθε η ώρα να ανεβάσω στα σκαλιά της εκκλησίας μια από τις καλύτερες μου φίλες! 

Οι βαλίτσες είναι έτοιμες από χθες και η μέρα ξεκινάει κάπως έτσι: Πρώτος σταθμός, το αγαπημένο μου στέκι για καφέ. Πρέπει, βλέπεις, να πάρω κι εγώ τη δόση μου, την ενέργεια μου, για να αντέξω στο πολύωρο και ομολογουμένως κουραστικό ταξίδι.

Η πρώτη κουβέντα που ανταλλάζω με τα παιδιά που δουλεύουν πίσω από το bar δεν είναι «Τι καφέ θα πάρετε δεσποινίς;» ή « Με πόση ζάχαρη;». Η πρώτη μας κουβέντα έχει χρώμα, γιατί είναι ένα διάπλατο και λαμπερό χαμόγελο και είναι προσωπική, αφού για αυτούς δεν είσαι πελάτης, αλλά γείτονας, θαμώνας, φίλος και σε γνωρίζουν με το όνομα σου. 

Η φίλη μου θα με ρωτήσει για τις δουλειές, ο Β. για τις διακοπές του καλοκαιριού και αν ποτέ φανώ κουρασμένη, θα μου πουν « ξενυχτήσαμε ε;!». Γιατί, σκέψου το λογικά. Τι μετράει τελικά σε αυτή τη ζωή, αν είσαι μόνος; Αν δε σε ξέρει κανείς, αν δεν ακούσεις μια καλημέρα, αν δε σε κάνει κάποιος να χαμογελάσεις. Αν όλοι περνάνε από δίπλα σου φοβισμένοι και σε σκανάρουν από την κορυφή έως και τα νύχια, αν όλοι είναι καχύποπτοι και σκυθρωποί... Κάνε μια στροφή γύρω από τον εαυτό σου την ώρα που περπατάς στο δρόμο, τη στιγμή που μπαίνεις στο βαγόνι του μετρό. Αδιαφορία.

Για να ζήσεις και εσύ μια άκρως προσωπική εμπειρία, δεν έχεις παρά να επισκεφθείς ένα κατάστημα της γειτονιάς σου και να στηρίξεις την τοπική αγορά. Εγώ εμπιστεύομαι το Daily Καλλιθέας (Δοϊράνης 85)!

Δεύτερος σταθμός και η ώρα έχει πάει 10:00. Το σνακ για τη διαδρομή και οι λιχουδιές – παραγγελία από το σπίτι, πρέπει να πακεταριστούν πριν την αναχώρηση και αν δεν εκπληρώσω την αποστολή μου, θα φάω «Χ». Πόσα είδη κουλουριού, κρύα σάντουιτς, παραδοσιακές πίτες , γλυκά, κέικ, κριτσίνια, τούρτες, πάστες και τάρτες, ακόμα και φρέσκο παγωτό μπορούν να χωρέσουν σε ένα κατάστημα; Το The Bakers (Αραπάκη 90), στην Καλλιθέα, τα έχει όλα και σε περιμένει από πολύ νωρίς το πρωί, για να τα απολαύσεις. Αρκεί να σου πω, πως η ουρά για να μπεις στο κατάστημα φτάνει μέχρι τη γωνία του δρόμου σχεδόν μέχρι το κλείσιμο. 

Το λεωφορείο μου αναχωρεί στις 12:30 και πρέπει να βιαστώ. Η διαδρομή έως το Κιλκίς διαρκεί 7 ολόκληρες ώρες και μέσα σε αυτές θα σου περιγράψω το συναίσθημα μου για τον τελευταίο μου σταθμό, την Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, που βρίσκεται μέσα στην πόλη του Κιλκίς. Σε αυτήν την Εκκλησία, πρόκειται να ανεβάσω με μεγάλη μου χαρά και καμάρι μια καλή μου φίλη.

Την Ε. τη γνώρισα στο Κιλκίς. Είμαστε και οι δυο παιδιά με κοινές εμπειρίες, ευαίσθητη ψυχή αλλά και δυναμισμό, αφού έχουμε πιστέψει, πως οτιδήποτε δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό. 

Επέλεξε την πόλη μου για σπουδές και εδώ βρήκε τον έρωτα της ζωής της, το Λ. Θυμάμαι ότι τους είχα γνωρίσει ως ζευγάρι. Και οι δυο πολύ κοινωνικοί, χαμογελαστοί και έξω καρδιά άνθρωποι. Την Ε. την έχανα για μεγάλα διαστήματα,  αφού εγώ ζω πια μόνιμα στον δικό της τόπο καταγωγής, την Αθήνα. Η σχέση μας διαμορφώθηκε μέσα από συναντήσεις που συνήθως διαρκούσαν μικρό χρονικό διάστημα, όμως πάντοτε είχαν κάτι ουσιαστικό και καινούριο. 

Μάθαινα όμως τα πάντα για τη ζωή της μέσα από επεισόδια.

Επεισόδιο 1: Η σχέση

Επεισόδιο 2: Ο Όσκαρ στη ζωή της, το αγαπημένο της Λαμπραντόρ

Επεισόδιο 3: «Ειρήνη.. Είμαι έγκυος!»

Επεισόδιο 4 : Ο αρραβώνας

Επεισόδιο 5: Η κοιλίτσα έχει ήδη αρχίσει να φαίνεται

Επεισόδιο 6: « Αν βάλω τα χέρια μου στην κοιλιά σου, κλωτσάει;;;!»

Επεισόδιο 7: Η γέννα στην οποία ποτέ δεν μπόρεσα να παρευρεθώ

Επεισόδιο 8:  Το νινί στα χέρια μου

Επεισόδιο 9: Ο γάμος και η βάφτιση του μπέμπη και η δική μου έκπληξη

Ενώ ταξιδεύω και κοιτώ έξω από το παράθυρο, ενώ τα δέντρα, τα λαγκάδια, οι πόλεις, τα αυτοκίνητα περνούν από δίπλα μου με την ταχύτητα που ο οδηγός έχει ορίσει, πατώντας το γκάζι, με την ίδια ταχύτητα, περνούν από το μυαλό μου οι στιγμές της, οι στιγμές μας. Και τις διαδέχονται σκέψεις αισιόδοξες. 

Χαρά, ευτυχία, ευλογία, ήθη, έθιμα, οικογένεια. Όσα προβλήματα κι αν μας ταλανίζουν, αυτά μας δένουν και μας ορίζουν ως άτομα, ως κοινωνία, αρκεί να το πιστέψουμε.