Αυτή δεν είναι η “Αμερική” του Raf Simons

Κάπως σαν να μου θυμίζει το Game of Thrones τελευταία ο χώρος της μόδας. Ο ένας μετά τον άλλο «βασιλιά» χάνει την θέση του και το βασίλειό του αναζητάει τον επόμενο άξιο κυβερνήτη. Όταν ο Raf Simons, λοιπόν, εγκατέλειψε τις αρμοδιότητες του ως καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου Dior, η Maria Grazia Chiuri ανέλαβε. Και ίσως τελικά, να υπάρχει ουσιαστικός λόγος που «παίζονται» όλα αυτά τα παιχνίδια στην βιομηχανία της μόδας. Σαν πιόνια αλλάζουν θέση ο ένας σχεδιάστής μετά τον άλλον και τελικά, όλη αυτή η διαδικασία και το «δράμα» που προκύπτει, να καταφέρει να αναδείξει τους κατάλληλους επικεφαλείς στις κατάλληλες θέσεις. Έτσι, λοιπόν, καταλαβαίνουμε τώρα ότι η Maria Grazia Chiuri ήταν τελικά το σωστό ταίρι για τον οίκο Dior και ο Raf Simons για τον Calvin Klein. Γιατί μετά την παρουσίαση της πρώτης του συλλογής για το γνωστό brand, στην Εβδομάδα Μόδας στην Νέα Υόρκη, ο τελευταίος κατόρθωσε να εκφράσειτον εαυτό του καλύτερα από κάθε άλλη φορά.

Μέσα από την Fall / Winter ’17 συλλογή, ο Simons βρήκε τις «ισορροπίες» του. Σαν να ήταν πιο ήρεμος αυτή την φορά και με λιγότερο βάρος στους ώμους του (δεν είναι εύκολο να πρέπει να αντιπροσωπεύσεις ένα brand σαν το Dior), κάτι που να τον κάνει να εκφράζεται καλύτερα τελικά. Γιατί η «μαλακή» του πλευρά, συνάντησε την πιο αισθησιακή ματιά του brand, δημιουργώντας μια επιτυχημένα δυναμική συλλογή. Είναι γνωστό ότι στην ιστορία του brand έπαιζε και παίζει πάντα πρωταρχικό ρόλο η απενεχοποίηση της σεξουαλικότητας και του σεξ γενικότερα. Από τις… προκλητικές πάντα καμπάνιες του brand (ποιος να ξεχάσει την φημισμένη φωτογραφία με τον Marky Mark και το λευκό εσώρουχο ενώ έπιανε με πάθος τον… καβάλο του) αλλά και της γενικότερης μινιμαλιστικής και «αμερικάνικης» αισθητικής που πάντα θα κουβαλάει ο οίκος; Αλλά ο Raf Simons κατάφερε να εξισορροπήσει όλα αυτά τα στοιχεία, προσθέτοντας ένα πιο soft twist και την δική του ματιά στην συλλογή. Πώς μπορεί ένα άνθρωπος να τα ρυθμίσει τόσο καλά όλα αυτά, δεν μπορώ να καταλάβω. Αλλά αυτή είναι και η «μαγική δύναμη» του Simons. Αυτός είναι ο άσος στο μανίκι του που πάντα κρατάει.

Και στην συγκερκιμένη περίπτωση λοιπόν, θέλοντας να δηλώσει την δυσαρέσκεια του για τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, σαν να μας πηγαίνει λίγο πίσω στις στιγμές όταν η Αμερική ήταν πραγματικά "σπουδαία" (βλ. το σλόγκαν του Donald Trump “Make America great again”). Και δημιουργεί όμως τελικά, έναν δικό του κόσμο όπου ο Great Gatsby θα έκανε παρέα με την Melanie Griffith (στην εποχή του Working Girl) και θα φορούσαν αυτά τα κοστούμια με έντονους ώμους, αυστηρές γραμμές και καρό patterns στην δουλειά, αλλά το Σαββατοκύριακο θα εξέφραζαν την κτηνώδη σχεδόν, σεξουαλικότητά τους, μέσα από τα πλαστικά παλτό, φορέματα και ημιδιάφανα τοπ. Και μέσα σε όλα αυτά, κάπου «ξεπετάγεται» και ο Andy Warhol και έρχεται να κάνει την δική του εμφάνιση, μέσα από αυτά τα color block σύνολα από denim στις αποχρώσεις του λευκού, φωτεινού κόκκινου, κίτρινου και μπλε ραφ, θυμίζοντας αυτές από τα φημισμένα έργα του.

Είναι, λοιπόν, όλη αυτή η pop και ‘80s αισθητική της Αμερικής της δεκαετίας εκείνης, που καταφέρνει να τους φέρει «όλους» πιο κοντά. Και πώς γίνεται αυτή η αντίθεση να μην είναι πάρα ενδιαφέρουσα; Ειδικά, όταν ο David Bowie «κλείνει» το show με το διάσημο άσμα του “This is not America” να παίζει στην διαπασών και οι στίχοι του τραγουδιού, μαζί και οι σκέψεις του Simons να «αγγίζουν» κάθε καλεσμένο του show. Serious stuff, ουσιαστική συλλογή. Απλά τα πράγματα.

Απόλαυσε παρακάτω την συλλογή!