Το μεγαλείο του Alessandro Michele

Γενικά, δεν είναι ποτέ εύκολο, για ένα σχεδιαστή μόδας να αναλάβει τα ηνία ενός οίκου που δεν φέρει το όνομά του. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για έναν οίκο ή ένα brand που η ιστορία και πορεία του στην μόδα, έχει γραφτεί με «χρυσά γράμματα». Ο οίκος Gucci είναι σαφώς ένας από αυτούς, που χωρίς καμία αμφιβολία έχει καθορίσει την εξέλιξη της μόδας, μέσα από τις συλλογές που έχει παρουσιάσει όλα αυτά τα χρόνια.

Με αυτό το βάρος στους ώμους του, λοιπόν, ο Alessandro Michele ανέλαβε πριν μόλις 2 χρόνια την καλλιτεχνική διεύθυνση του Οίκου. Ένα task αρκετά δύσκολο. Μια θέση για την οποία, όποιος την αναλάβει, οφείλει να προσφέρει πολλά και να αποδείξει την αξία του. Αλλά εκεί είναι το τρικ. Το γεγονός ότι πρέπει να εκφράσει τον εαυτό του - εν μέρει. Γιατί μέσα από κάθε ρούχο, κάθε αξεσουάρ, κάθε beauty look πρέπει να αντιπροσωπεύει και τον εκάστοτε οίκο. Πολλοί έχουν αναλάβει τέτοιους ρόλους και έχουν αποτύχει. Άλλοι απλά δεν άντεξαν στην πίεση (βλ. Raf Simons / Dior), αλλά η περίπτωση του Alessandro Michele, είναι εδώ για να τους βγάλει όλους λάθος.

Έχει καταφέρει μέσα σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να καταρρίψει κάθε κανόνα. Έχει κατορθώσει να πει την δική του ιστορία, μέσα όμως από την ματιά της γυναίκας ή ενός άνδρα Gucci. Αυτό είναι πραγματικά αξιοσέβαστο και συναρπαστικό. Στο όνομά του πλέον, όλοι «πίνουν νερό». Ο κόσμος τον αυμάζει, παραμιλάει γι' αυτόν και υποκλίνεται τελικά στο μεγαλείο του.

Όσο υπερβολικό και αν σου ακούγεται αυτό, η τελευταία του συλλογή για το Φθινόπωρο / Χειμώνα 2017-2018, αποδεικνύει αυτά που σου γράφω. Μέσα από 119 looks (για γυναίκες και άνδρες), κατάφερε να αφήσει τους πάντες άφωνους. Ήταν αυτή, λοιπόν, η πιο ολοκληρωμένη του συλλογή. «Παίζοντας» με την αλχημεία, τα περίεργα έντομα και ζώα αλλά και φυτά, ο… κόσμος του Michele για αυτή την σεζόν, φαντάζει σαν ένα αντι-ρεαλιστικό παραθύμι.

Η ‘80s extravaganza αισθητική δεν έλειπε σαφώς από την συλλογή, καθώς μια μεγάλη γκάμα από μεγάλους ώμους, τοπ και φορέματα με βολάν όλα σε μεταλλικές αποχρώσεις, είχαν την τιμητική τους, και υπόσχονται να προσφέρουν ένα flamboyant φθινόπωρο. Αλλά η… ιστορία του Michele δεν περιορίζεται μόνο σε αυτό. Ο ίδιος φαίνεται να μελέτησε εξαιρετικά προσεκτικά το backstory μερικών από των πιο περίεργων ζώων και εντόμων, τα οποία πολύ συχνά έκαναν την εμφάνισή τους, είτε σαν τύπωμα, είτε κεντημένα σε τοπ, πουλόβερ και παλτό. Σε παρόμοια λογική κινήθηκαν και τα σύνολα που περιελάμβαναν φλοράλ λεπτομέρειες, άλλες πιο bold και άλλες πιο διακριτικές, υποστηρίζοντας έτσι την επιλογή του σχεδιαστή να παρουσιάσει την κολεξιόν σε ένα μοβ, γυάλινο «λαβύρινθο» που από την πρώτη του όψη, θύμιζε θερμοκήπιο.

Φυσικά, όλα αυτά τα… out-of-this-world σύνολα δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης, αν η συλλογή δεν περιελάμβανε και μια sci-fi πλευρά, όπου μέσα από τα ολόσωμα και αστραφτερά από στολίδια bodysuits που κάλυπταν μέχρι και το κεφάλι των μοντέλων, έδεναν τόσο αρμονικά με την τόσο «άτυπη» και «απροσδόκητη» –κατά τα άλλα- κολεξιόν.

Όλα αυτά, λοιπόν, και ακόμη περισσότερα, είχε την δυνατότητα να αποκαλύψει στο κοινό ο Michele, όπου παρόλο την «φαντεζί» και παραμυθένια σχεδόν ατμόσφαιρα που δημιούργησε, κατάφερε κατά τόπους να προσφέρει στιγμές ρεαλιστικότητας, με την βοήθεια του καλλιτέχνη Coco Capitan, όπου φράσεις του τύπου “What are we going to do with all this future?” και “Common sense is not that common”, συχνά φιλόξενούνταν στα ρούχα της συλλογής αλλά και στο venue όπου παρουσίασε το show.

Αυτός είναι εξάλλου o Alessandro Michele. Ένας «παραμυθάς» με πάρα πολύ φαντασία, που όμως τελικά, καταφέρνει να κρατάει τα πόδια του στη γη, μεταφέροντας όλη αυτή την αλλόκοτη συμπεριφορά, σε θαυμάσια “έργα τέχνης”.