Ο Δημήτρης Λιγνάδης είναι ο νέος Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Δημήτρης Λιγνάδης ορίζεται ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου.

Όπως προσθέτει ανακοίνωση του υπ. Πολιτισμού:

«Η θητεία του θα είναι τριετής, σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο του φορέα. Παράλληλα, όπως έχει ήδη ανακοινωθεί από την Υπουργό, θα προετοιμαστεί εγκαίρως η προκήρυξη για την πλήρωση της οικείας θέσης μετά την λήξη της θητείας του κ. Λιγνάδη, σύμφωνα με καλές διεθνείς πρακτικές και μέσα από διάλογο με την καλλιτεχνική κοινότητα. Στόχος μας είναι μία αδιάβλητη και καλά προετοιμασμένη διαδικασία, η οποία θα ακολουθείται εφεξής.

Βάσει της ευρύτερης στρατηγικής για τον σύγχρονο πολιτισμό, κατά τη διάρκεια της τριετούς θητείας του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή, το Εθνικό Θέατρο φιλοδοξεί να αναπτυχθεί τόσο σε εύρος κοινού, όσο και σε βάθος έργου. Η εκπαιδευτική διάσταση του Εθνικού Θεάτρου είναι αυτονόητη και θα ενισχυθεί τόσο ως προς την Δραματική Σχολή, όσο και από τον κοινωνικό του ρόλο.

Ο Δημήτρης Λιγνάδης είναι αριστούχος απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Δίδαξε επί σειρά ετών στο Τμήμα Θεάτρου του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, στο Ναύπλιο, σε δραματικές σχολές (Δραματική Σχολή Εθνικού Θεάτρου, Ίασμος, Θέατρο των Αλλαγών κ.ά.).

Διετέλεσε Διευθυντής της Νέας Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, καθώς και αναπληρωτής Διευθυντής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, ενώ την περίοδο 2014-15 ήταν Καλλιτεχνικός Διευθυντής στο Θέατρο Πάνθεον.
Υπήρξε για πολλά χρόνια, υπεύθυνος του θεατρικού ομίλου στα Αρσάκεια Σχολεία και στο Κολλέγιο Ψυχικού.

Από το 2018 έως σήμερα, έχει αναπτύξει ένα πρωτότυπο εκπαιδευτικό-καλλιτεχνικό εγχείρημα, τα Μαθήματα Πολέμου, βασισμένο στο έργο του Θουκυδίδη, με σκοπό την εμπέδωση και εφαρμογή της λεγόμενης βιωματικής διδασκαλίας της Ιστορίας.
Στο Εθνικό Θέατρο, για μία δεκαετία, ερμήνευσε βασικούς ρόλους στις χειμερινές και θερινές παραγωγές του, με κορυφαίους σκηνοθέτες και ηθοποιούς (Μινωτής, Σολωμός, Ευαγγελάτος, Βογιατζής, Ντασέν, Βαλάκου, Χατζηαργύρη, Συνοδινού, Κούρκουλος κ.ά.) Ακολούθως, συνεργάστηκε με το ελεύθερο θέατρο (Θέατρο Τέχνης, Θέατρο του Νότου, Θίασος Γιώργου Κιμούλη κ.ά.).
Από το 2001 σκηνοθετεί, τόσο στο Εθνικό Θέατρο όσο και στο ελεύθερο θέατρο. Ενδεικτικές δουλειές του στο Εθνικό Θέατρο είναι: Ορέστεια, Βιομαγεία, Δόκτωρ Φάουστους και Βάτραχοι του Αριστοφάνη (Επίδαυρος 2008), Έξοδος και Έρως Θηλυκρατής (Μικρή Επίδαυρος 2005-2006) καθώς και άλλες παραγωγές μεταξύ των οποίων Ο συλλέκτης, Πέτρες στις τσέπες του, Όσκαρ (3 βραβεία θεάτρου).
Για το Φεστιβάλ Αθηνών, έχει σκηνοθετήσει τα έργα: 13 αντικείμενα, Φαίδρα, Δεσποινίς Τζούλια. Έχει επίσης σκηνοθετήσει ή πρωταγωνιστήσει στα έργα Αμαντέους, Ο άνθρωπος της βροχής, Το έπος του Διγενή, Το τέλος του παιχνιδιού, Βάκχες, Πελοποννησιακός Πόλεμος, Billy Elliot, Ριχάρδος Γ’, Αντιγόνη, Πέερ Γκυντ. Έχει επίσης εργαστεί στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση.
Βραβεύτηκε με Κρατικό Βραβείο της Ένωσης Κριτικών για την παράστασή του Συμπόσιον 1- Περί Έρωτος βασισμένο στο κείμενο του Πλάτωνα και Ελλήνων ποιητών (2010, Θέατρο Θησείον του Μιχαήλ Μαρμαρινού)».

Όταν ήταν έφηβος, ούτε καν δεν σκεφτόταν την υποκριτική. Ηθελε να κάνει ποδοσφαιρική καριέρα. Μπήκε όμως στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Δέκα ημέρες πριν από τις εισαγωγικές εξετάσεις του Εθνικού Θεάτρου, αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει και ηθοποιός. Πέρασε, και το 1985 αποφοίτησε με άριστα, έχοντας παράλληλα το πτυχίο της Φιλοσοφικής στα χέρια του. 
Ξεκίνησε δίπλα σε ιερά τέρατα του ελληνικού θεάτρου με πολύ γρήγορη εξέλιξη. Ξεκινώντας από τον Μινωτή και τη Συνοδινού (με το «Μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας» το 1992, στο Εθνικό Θέατρο), έφτασε σε σημείο να πλαισιώνει τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη στο φρικτό «Amadeus». 
Ο Λιγνάδης δεν φοβάται τα ρίσκα. Οταν ένιωσε ότι ο «ακαδημαϊσμός» του Εθνικού αιχμαλώτιζε την καλλιτεχνική του έκφραση, «δραπέτευσε» στο «Αμόρε» και ο Χουβαρδάς τον απελευθέρωσε. Με την προτροπή, μάλιστα, του καλού του φίλου, Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, πέρασε πριν από μερικά χρόνια και στη σκηνοθεσία. Σήμερα έχει αφήσει πίσω του κάποιες καλές ερμηνείες, όπως στην παράσταση «Οσκαρ», στον ομώνυμο ρόλο, καθώς και σκηνοθεσίες, όπως στο «Περί έρωτος».