Girl interrupted: "Σόρρυ, μήπως έχεις λίγο (χαμένο) χρόνο";

Από τη στιγμή που αρχίσαμε να «μένουμε σπίτι» με την απειλή του κορωνοϊού να πλανάται σαν φάντασμα πάνω από κάθε πόλη, κάθε χώρα… έξω από κάθε οικία, την παλεύεις και προσαρμόζεσαι στις καταστάσεις όσο μπορείς…

Πολιτιστικοί φορείς, ιδρύματα, θέατρα, εταιρείες αλλά και ατομικές προσπάθειες καλλιτεχνών, δημιουργών, ανθρώπων του πολιτισμού και του πνεύματος κάνουν ό,τι μπορούν να σου προσφέρουν -αν όχι τον άρτο- τουλάχιστον τα θεάματα που έχει ανάγκη η ψυχή και το μυαλό σου για να τραφεί, χωρίς να χρειαστεί να κουνηθείς από την αναπαυτική πολυθρόνα ή τον μαλακό καναπέ σου…
 

Ταινίες, μουσικές, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, όπερες, διαλέξεις – πολύτιμο υλικό χρόνων κυκλοφορεί ξαφνικά ελεύθερο και σου διατίθεται γενναιόδωρα και δεν προλαβαίνεις να σημειώνεις στην ατζέντα σου τη μία επιλογή μετά την άλλη… Κι εκεί που στην αρχή δεν ήξερες πώς θα την βγάλεις καθαρή χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να βγεις από το σπίτι, ξαφνικά νιώθεις να μην περισσεύει δευτερόλεπτο και πάλι να μην επαρκεί ο χρόνος για να απολαύσεις όλα αυτά που σου προσφέρονται…

Cut….

Πάμε πάλι… ακόμα και μέσα στο σπίτι σου απειλείται η ελεύθερη διαχείριση του χρόνου σου… Χαλάρωσε. Δεν γίνεται κανένας διαγωνισμός κι ούτε θα κερδίσεις κάποιο βραβείο αν καταφέρεις να βάλεις τσεκ σε όλα τα κουτάκια με τις προτάσεις της διαδικτυακής σου ατζέντας…

Πόσες virtual ξεναγήσεις μπορείς να ευχαριστηθείς στα μεγαλύτερα Μουσεία του κόσμου και στις πιο εντυπωσιακές αίθουσες τέχνης. Πόσες θεατρικές παραστάσεις, περφόρμανς, ή παραστάσεις χορού μπορείς να δεις φορώντας τις πιτζάμες σου, συγχρονισμένη στην οθόνη του λάπτοπ ή του τάμπλετ σου, μαζί με χιλιάδες άλλους ακόρεστους θεατές. Πόσα επεισόδια μπορείς να δεις σερί από τις αγαπημένες σου σειρές στο νέτφλιξ και πόσες ταινίες που επίσης κυκλοφορούν ελεύθερες και σου κλείνουν το μάτι – χωρίς να νιώσεις το δικό σου μάτι (στην καλύτερη) να κοκκινίζει από την κούραση ή (στη χειρότερη) να γυρίζει από την υπερπροσπάθεια…

Κι είναι κι αυτή η πίεση ότι αν δεν προλάβεις να τα δεις τώρα ίσως σε λίγο (που όντως αυτό σε κάποιες περιπτώσεις ισχύει) να μην έχεις ξανά την ευκαιρία, αφού με τον ίδιο μαγικό τρόπο που εμφανίστηκαν με το ίδιο ταχυδακτυλουργικό κόλπο θα εξαφανιστούν.

Cut… ξανά!

Σε κρίσιμες περιόδους, όπου το άγχος έχει ήδη πάρα πολλούς λόγους για να είναι στο κόκκινο, αυτό που προέχει είναι να βρίσκεις τρόπους να αποφορτίζεσαι κι όχι να πιέζεσαι περισσότερο.

Διατήρησε τη ρουτίνα σου όσο μπορείς. Αυτή που είχες πριν τον κορωνοϊό και αυτή που σε περιμένει να πατήσεις ξανά το play μόλις ανάψει το πράσινο για να ξαναβγείς απ’ το σπίτι. Αν αυτό που ζεις –που ζούμε όλοι– είναι στο pause, ζήσε το σαν μια παύση κι όχι στο fast forward.

Είναι σημαντικό να έχεις επιλογές. Ναι, να έχεις τις καβάτζες σου. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι υποχρεωτικό να καταναλώσεις ό,τι σου προσφέρουν… Ούτε να κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι. Συνέχισε να κάνεις αυτό που εσύ θες.

Αν για σένα είναι εξίσου ψυχοθεραπευτικό το να καθαρίσεις τα ντουλάπια σου ή να ξεκινήσεις πλέξιμο ή να κάνεις οριγκάμι, δεν χρειάζεται να νιώθεις άσχημα που διαφέρεις. Αν πάλι αυτό που πραγματικά σε ηρεμεί και σε χαλαρώνει είναι η ταβανοθεραπεία και το dolce far niente (σε ελεύθερη μετάφραση: η γλυκιά ηδονή της απραξίας), τότε feel free να το απολαύσεις χωρίς τύψεις και χωρίς καμία ενοχή…

Ίσως να είναι η μόνη ευκαιρία που έχεις στη διάθεσή σου για να κάνεις πραγματικά αυτό που εσύ θες! Άρπαξέ την…